Gisteren Morrissey gezien in de Antwerpse Stadsschouwburg. Die setting was natuurlijk vreemd. Een chique theater, met alleen maar krappe zitplaatsen. Maar dat was buiten de fanatieke Morrissey-fans gerekend, die vanaf de beste man het podium betrad (bijna een half uur te laat) meteen naar voren stormden. Morrisey kreeg een respectvolle staande ovatie van de hele zaal en de zitjes zouden de hele avond niet meer gebruikt worden.
Charismatisch als altijd én met een bijzonder sterke band, kregen we een mooie setlist met maar liefst vijf Smiths-liedjes (bij vorige tournees waren dat er een pak minder). Die vormden meteen ook de hoogtepunten, dankzij een opzwepend Stop Me If You Think You've Heard This One Before, Girlfriend in A Coma en prachtige, intieme versies van Please, Please, Please, Let Me Get What I Want en Half A Person, twee persoonlijke favorieten.
Morrissey zong ook - in primeur - enkele liedjes van zijn nog te verschijnen nieuwe album. Die pasten eigenlijk perfect in het geheel en deden de show nooit inzakken.
Overigens was Morrissey prima bij stem en goed gemutst, met veel (fysiek) contact met de fans op de eerste rijen - die hij blijkbaar zelfs bij naam kent. Alleen tijdens de laatste nummers werd hij een beetje geïrriteerd, omdat er heel wat stage-invasions plaatsvonden.
Veel fans (eigenlijk Sweet and Tender Hooligans, zoals het toepasselijke bisnummer heette) wilden Morrissey nog een knuffel geven, maar werden met veel geweld tegen de grond gewerkt door de security. Dat zorgde voor een beetje een vreemd einde, na een show van zo'n 1 uur en 20 minuten.