Gisteren een dag Into the Grave meegepakt, ik zal een verslagje voor jullie schrijven omdat er een aantal bands waren die komende week ook op Graspop zullen spelen. Ik tik op de mobiel dus let niet op eventuele spelfouten.
Samengevat is ITG in hartje Leeuwarden bij een scheve toren, wat een vette locatie is voor een metalfestival. Er zijn 2 stages (main en reaper) die om beurten bespeeld worden, zo hoef je maar een kleine stukje te lopen tussen de optredens in en kan je alles zien wat op het programma staat. ITG was vorig jaar al cashless, dit jaar was het nog beter georganiseerd want je kon overal met je bankpas betalen en de prijzen stonden in euro's weergegeven. Geen gedoe met een kaart opladen en je tegoed terugvragen, erg fijn dus. Ook werd er weer drank geschonken in hard cups die ook mooi gedecoreerd waren, zo had je toch nog een leuk aandenken om mee naar huis te nemen aan het eind van de dag.
Aan de eerste 2 bands (necrotted, kryptos) ga ik niet teveel woorden vuil maken, niets bijzonders en lauw publiek, dus het feest was nog niet echt begonnen. Ik moet wel zeggen dat ik dit herken van vorige edities ITG dat de eerste optredens gepaard gaan met milde tot geen reacties van het publiek, wat erg jammer is voor de bands.
Jungle rot: hier begon de dag pas echt. Wel waren er grote problemen met de sound waardoor de band pas kon beginnen op de eindtijd van de programmering, het duurde dus 40 minuten voordat dit opgelost was. Toen het optreden eenmaal was begonnen hebben deze mannen wel een strak optreden afgeleverd en kwamen de nummers live beter tot hun recht dan op de plaat. De zanger was live erg goed, iets wat ik nog vaker zal zeggen over de andere optredens. Al met al een goede crowdrespons, leuke pits gedurende het hele optreden en de verwachtingen overtroffen.
Orbit culture: ik dacht nu Cane Hill of Undeath te gaan zien op de reaper stage, maar bij aankomst klonk het niet als Cane Hill, wel wat meer als Undeath maar ook niet helemaal. Ik sprak nog een vriend aan en zei: "die zanger lijkt echt op die van Orbit Culture, en klinkt ook als die zanger", toen North Star of Nija werd ingezet wist ik het zeker: dit is Orbit Culture. Ik had niet meegekregen dat Cane Hill verhinderd was en had dan helemaal niet verwacht dat Orbit Culture zou invallen (stonden oorspronkelijk zondag op het programma), al met al een aangename verrassing! Bandlogo had ik niet eerder gezien en is visueel niet te linken aan de naam, dus vandaar. Het was duidelijk te zien dat Orbit Culture relatief populair was, waardoor de sfeer er goed in zat. Ik heb live optredens van deze band gezien op youtube die beter uit de verf kwamen, en de nummers van het Nija album en de redfog EP doen het duidelijk beter dan de rest. De band kan beter, moeilijk te duiden waar het aan lag. Ook hielp het niet dat in het midden voor de reaper stage een lantaarnpaal staat, waardoor circle pit verzoeken van de bands op de reaper stage gevolgd worden door zoekende blikken van het publiek, 'hoe zullen we die pit inzetten zonder dat die paal tot ongelukken leidt?'.
Vreid: black metal uit Noorwegen. Als groot black metal liefhebber heb ik nooit een sterke connectie met de band gehad, het is mij daarvoor te mild. Neemt niet weg dat ik kan opgaan in live black metal in de brandende zon nota bene (het was zo'n 27C, voelde als 30C), ik bleek een van de weinigen te zijn. Ik heb zelden meegemaakt dat er zo weinig reactie van het publiek kwam, mensen stonden maar te praten om mij heen en veel mensen zochten de schaduw op en lieten Vreid voor wat het was. Ook bij dit optreden wat problemen met de sound, tot grote frustratie van de gitarist die na driekwart van de set de man van de soundtech een 'fucking asshole' te noemen. Het was mij niet opgevallen dat de sound niet in orde was, maar ik denk dat het hem nogal hoog zat dat het publiek niet zo geengageerd was als hij had gewild.
Haliphron: nieuwe symphonische death metal band uit Nederland. Band had er zin in, publiek was duidelijk niet zo bekend met de nummers. Ik vond het niet zo bijzonder, op de zangeres na: wat een strot heeft de dame, niet normaal. Dat maakte het wel leuk om te blijven luisteren, wat een kracht en diepte zij live laat horen, heel vet.
Scar Symmetry: geen soundproblemen deze keer op de main stage, en het werd al iets drukker vooraan. Ik besloot na 2 nummers even te gaan zitten en het op een afstandje te volgen (er is een tribune met goed zicht naast de main). Normaliter hou ik van hard/zacht contrasten in metal (zoals Opeth en Draconian), maar hier had ik dat juist niet. De afwisseling was vervelend en sloot niet op elkaar aan, de clean zanger was bij vlagen vals en de stage presence verdelen behoeft de nodige aandacht.
Psychonaut: op de kleinere reaper stage, ik ben met gemak helemaal vooraan gaan staan, bij Orbit Culture lukte dat niet. Eerste keer dat ik ze live zie en de eerste keer dat de band in Friesland speelde. De mannen spelen met overtuiging en gevoel, waardoor je wegdrijft op de muziek. Klinkt zweverig maar ik werd hier zen van. Alle nummers van de eerste plaat deden mij live meer dan die van de 2e, voor wat dat waard is. Publiek was hier ook mild, misschien was iedereen te ver heen gezweefd, maar ik heb mij er niet aan gestoord. Dit is zeker een band die Graspop eens zou moeten boeken (wordt vaak genoemd hier), er is al te weinig psych post-metal/sludge en met 2 dijken van platen in hun arsenaal is dit wel het moment om Psychonaut te gaan zien.
Bloodbath: een van de bands waar ik het meest naar uitkeek. Geweldige setlist (o.a. Breading death!) en bulldozer performance. Heel duidelijk te zien dat dit veel meer mensen aansprak en de crowd was een stuk voller, alsof een aanzienlijk deel van de tickethouders net pas het terrein is opgelopen. Nick Holmes beschikt over ongelooflijke growls, geweldig live. Aan het eind werden een paar plectrums het publiek in gestrooid en met wat geluk aan mijn zijde heb ik een plectrum uit de lucht gevangen, ik zal later een foto uploaden (lukt niet op mobiel).
Omnium Gatherum: niet gezien, het werd echt tijd om wat te gaan eten en even rustig te zitten voor de rest van de avond. Ik had het wel willen zien, maar bij deze band heb ik toch een soort 'Insomnium at home'-gevoel.
Cradle of Filth: nog niet zo lang fan van deze band, geheel ten onrechte links laten liggen al die jaren. Hier helaas was soundproblemen die het tempo eruit haalden (zang te laag, 1 gitaar die niet te horen was tot alweer grote frustratie bij de gitarist), maar dat heeft de pret voor mij niet gedrukt. Veel CoF-fans aanwezig (Jesus is a cunt shirts in overvloed) en de sfeer zat er goed in. Dani Filth is een eigenzinnig persoon, ik zou hem al kunnen herkennen aan zijn motoriek, en het is heerlijk om naar te kijken. Zijn vocale range en delivery is bizar goed en mag ik zeggen uniek. Setlist was ook super, voor mij was 'The principle of evil made flesh' de kers op de taart. Top optreden, zien voor als je niks met GnR hebt.
The Vintage Caravan: IJslands rocktrio met hun laatste show voordat ze terugvliegen naar IJland. Vorig jaar nog op Graspop in de metal dome, ik ben toen na 2 nummers weggegaan omdat ik het saai vond. Ditmaal het hele optreden gezien en volop genoten. Ik vond dit zelfs het op 1 na beste optreden van de dag, het was echt heel goed. Omgevingsfactoren kunnen toch een grote invloed hebben op de persoonlijke beleving. Een warme zomeravond, open lucht en wat bomen doen toch veel goeds voor de muziek van The Vintage Caravan. Ook zij speelden met opuitputtend enthousiasme en dit klonk allemaal zoveel beter dan op de plaat. Crowdrespons was geweldig, zelfs een circlepit meegemaakt. Ik was ook verbaasd hoeveel mensen zo uitbundig meezongen met de nummers, veel meer fans dan ik had verwacht.
Testament: headliner van de dag. In het donker komt alles beter tot hun recht, dat was hier wel duidelijk. Testament vaker gezien maar niet als headliner, en ook niet op zo'n mooie locatie. Alles klopte aan dit optreden en het was duidelijk dat veel mensen waren afgereisd voor Testament alleen al. Ik wil in het bijzonder noemen hoe goed Chuck Billy klonk, hij was ongelooflijk goed bij stem, veel beter dan in 2019 op Graspop. Hij klonk 30 jaar jonger die avond en had er net als de rest van de band veel zin in. Dan Steve DiGiorgio, naar mijn mening een van de beste bassisten ooit, wat een genot om hem te zien spelen. Je hoort zijn bas perfect in de mix en dat geluid is een genot voor je oren. Ik zie Testament liever als stage headliner dan ergens tussenin op de mainstage, dus de positie die zij dit jaar hebben op Graspop is perfect. Beste optreden van de dag. Dikke aanrader om te gaan zien, mocht je niet kunnen kiezen.
Niet onbelangrijk: ITG heeft al 4 acts aangekondigd die er op de editie van 2024 zullen spelen! Nanowar of steel, Hellripper, Butcher en Crystal Lake. Dus dit zijn potentiele kandidaten voor de Graspop line-up van 2024, met name de eerste 2. Hellripper vind ik zelf echt fantastisch, dus in ieder geval een reden om volgend jaar weer naar Leeuwarden af te reizen.