De dag van

@Marc wrote:
Goeie band. Popular is volgens mij toch wel een soort van klassieker. Sowieso toch al een bekende band? Kan me niet voorstellen dat iemand die interesse in muziek heeft ze niet kent. Ben niet zo heel bekend met hun verdere werk. Heeft denk ik vooral met hun hit (popular) te maken. Te commercieel toen voor mij en daarom afgehaakt. Terwijl ik popular nu een klassieker vind ?
Rest van de nummers spreekt me niet heel erg aan. Het raakt me niet. Beetje zeurderige zang af en toe. Moest gelijk denken aan Silverchair (iemand bekend mee?). De Australische reactie op grunge. Waren hele jonge gastjes.

Ik denk dat genoeg mensen niet bekend zijn met Nada Surf hier hoor. Zoals je zelf al zegt, je bent niet heel bekend met hun werk ;). Dit topic hoeft ook niet vol te staan met bands die niemand kent (ook leuk af en toe), maar ook dat je bands aanhaalt, waar je welleens van hebt gehoord maar nooit evht in hebt verdiept.

Ik ken denk ik heel veel bands qua naam of van een nummer, maar ben dan niet echt bekend met hun werk. Is ook geen kritiek hoor, maar Nada Surf is voor mij een grote band. Ik zelf krijg liever hier een leuke band door die ik totaal niet ken. Nails in the coffin heb ik vandaag met veel plezier weer gedraaid.

Onlangs via LL forum ook veel metal tips gehad. Super interessant. Maar goed, dat vind ik dan weer leuker. Bands die ik al wel qua naam ken en me niet in heb verdiept, dat heeft bij mij vaak wel een reden. Nogmaals geen kritiek.

Net als jouw feedback over The God Machine, vooral die eerste plaat is echt cult. Kijk maar eens op internet over meningen recensies. Ik kwam er toevallig achter dat de zanger nu een nieuwe band heeft, Sophia. Ken je dit? Heb contact met ze gehad en ze zijn bezig het eerste album van The God Machine ook op Spotify te zetten. Verder nu lekker Sophia verkennen ?
 
Nooit van gehoord maar klinkt goed! Ga ik zeker vaker opzetten.

Leuk topic dit!
 
wenteldave wrote:
Het zegt mij ook helemaal niks en je kan toch niet zeggen dat ik me niet in muziek verdiep
1f609.svg


Generatie dingetje denk ik
1f604.svg

Nu voel ik me oud. ???‍?
Maar popular was echt een kneiter van een hit. Voor mij is nada surf wel echt een one hit wonder.
 
@Marc wrote:

wenteldave wrote:
Het zegt mij ook helemaal niks en je kan toch niet zeggen dat ik me niet in muziek verdiep
1f609.svg



Generatie dingetje denk ik
1f604.svg


Nu voel ik me oud. ???‍?
Maar popular was echt een kneiter van een hit. Voor mij is nada surf wel echt een one hit wonder.

Zo heb ik het inderdaad ook ervaren ?
 
Vandaag, 31 oktober, is het halloween, en dan kan je natuurlijk maar één band noemen: Helloween.

Ken er eigenlijk vrijwel niks van, maar het nummer dat ik ken, is wel gaaf. Dus die list ik hier maar meteen als eerste nummer:

[video]https://www.youtube.com/watch?v=FjV8SHjHvHk[/video]

Voor de rest geen idee wat allemaal echt hun goede nummers zijn. Ik ken de zanger (Michael Kiske) vooral van zijn deelname aan Avantasia.

[video]https://www.youtube.com/watch?v=yOAl0enE7kI[/video]

[video]https://www.youtube.com/watch?v=51EwjXwARLg[/video]

Dus als er hier iemand is, die nog wat aanraders van ze heeft verder, laat maar horen
 
Ik heb zelf niet zoveel met Helloween (en Halloween overigens ook), dus ik kan je hier niet mee helpen. Weet wel dat I Want Out op zich redelijk klinkt en How Many Tears ook. Die laatste is misschien mijn favoriet van ze, van hetgeen dat ik ken tenminste.
 
Perfect Gentleman
En DE tip is dat er veel materiaal van de Pumpkins United tour te vinden is op Youtube.
Oa Wacken is terug te vinden[video]https://www.youtube.com/watch?v=aNxtFn18Hwo&t=744s[/video]
 
Vandaag is de dag van Tim Burgess en zijn ondergewaardeerde band The Charlatans.

The Charlatans is de enige band uit de Madchester- & Britpopera die nooit is gestopt én om de paar jaar nog steeds een goede plaat uitbrengt. The Only One I Know uit 1990 is natuurlijk bekend bij de muziekliefhebber, maar alle output is eigenlijk de moeite van het luisteren waard.

En solo zit Tim ook niet stil, met eerder dit jaar een album en de afgelopen maand nieuwe songs. Zanger en band die naar mijn mening meer aandacht en waardering verdient.

Onderstaande nummers behoren tot mijn favorieten - en zijn tevens een dwarsdoorsnede van het gehele oeuvre. Erg benieuwd wat jullie ervan vinden!

The Only One I Know (1990)


One To Another (1996)


Loving You Is Easy (2004)


Plastic Machinery (2017)


Yours. To Be (2020)


Vind het overigens net als Indiaan leuk om van naam of zelfs hele bekende artiesten te bespreken en wat dieper het oeuvre in te duiken.
 
Laatst bewerkt:
Vandaag, 31 oktober, is het halloween, en dan kan je natuurlijk maar één band noemen: Helloween.

Ken er eigenlijk vrijwel niks van, maar het nummer dat ik ken, is wel gaaf. Dus die list ik hier maar meteen als eerste nummer:

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/FjV8SHjHvHk" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Voor de rest geen idee wat allemaal echt hun goede nummers zijn. Ik ken de zanger (Michael Kiske) vooral van zijn deelname aan Avantasia.

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/yOAl0enE7kI" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/51EwjXwARLg" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Dus als er hier iemand is, die nog wat aanraders van ze heeft verder, laat maar horen

Schitterend getimed deze. Prachtige keuze. De eerste 2 nummers gelijk feest der herkenning. Veel gedraaid toen. Vooral onder het kranten lopen. Op een gegeven moment was het niet cool meer dit te draaien. Nu ik het zo hoor, wat een accent had die zanger. Productie ook echt rommelig etc. Maar nostalgie. Heerlijk om weer te horen. Voor mij waren die eerste 2 nummers in de roos ?
Verder dus ook niet bekend met later materiaal of andere topnummers van hun kant. Het nummer Future World vond ik ook wel altijd erg tof. Maar oh oh lijkt soms wel vals te klinken in dat nummer. Dank je voor deze toffe bijdrage.
 
Vandaag is de dag van Tim Burgess en zijn ondergewaardeerde band The Charlatans.

The Charlatans is de enige band uit de Madchester- & Britpopera die nooit is gestopt én om de paar jaar nog steeds een goede plaat uitbrengt. The Only One I Know uit 1990 is natuurlijk bekend bij de muziekliefhebber, maar alle output is eigenlijk de moeite van het luisteren waard.

En solo zit Tim ook niet stil, met eerder dit jaar een album en de afgelopen maand nieuwe songs. Zanger en band die naar mijn mening meer aandacht en waardering verdient.

Onderstaande nummers behoren tot mijn favorieten – en zijn tevens een dwarsdoorsnede van het gehele oeuvre. Erg benieuwd wat jullie ervan vinden!

The Only One I Know (1990)

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/0RJwW77Lsj8" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

One To Another (1996)

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/yXs8zmfqXvg" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Loving You Is Easy (2004)

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/LADIC6qxjKU" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Plastic Machinery (2017)

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/2xiwZEeP1LU" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Yours. To Be (2020)

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/PfqkTZg2Rxc" style="margin: 1em auto; height: 178.3125px;" width="100%" height="286" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

Vind het overigens net als Indiaan leuk om van naam of zelfs hele bekende artiesten te bespreken en wat dieper het oeuvre in te duiken.

Ken ze van naam. Heb ze misschien ooit wel eens per ongeluk live gezien. Heb zelf niet zoveel met Brittpop bandjes. Klinkt wel oké, maar een beetje jengel, jengel plinkploink in het eerste nummertje. Het raakt me niet. Zit voor mij niet veel emotie of passie in. Dus zelfs hun bekendste nummer ken ik niet.

Tweede nummer. Scheurende gitaartje bevalt me al beter. Ietsje rauwer. Zang kan ik niet veel mee. Zeikerig zeg maar. Hoort bij Brittpop volgens mij.

Derde nummer. Lekker nummertje. Cheesy koortje en tekst :-)
Jengelt voor mij ook een beetje door. Tot nu toe is nummer 2 favoriet. (Bridge wel leuk gedaan met die stemmen en solo er achteraan. Dat dan weer wel.) Tragisch einde. Verassend nummer.

Vierde nummer. Leuk al weer een clip dat de zanger in de camera zingt. Typisch Britpop. Niet onaardig dit. Maar ben er naar 4 nummers wel achter dat dit niet mijn ding is. Ook qua genre niet. Verwacht niet dat ik dit nog een keer ga opzetten.

Nummer 2 blijft net favoriet. Dank je voor het delen.

Tot slot qua dieper het oeuvre induiken, prima, maar vaak als ik iets ken, dan heeft het bij mij wel een reden dat ik het op een gegeven moment links laat liggen. Voor mij dan niet boeiend of interessant genoeg. Of een genre waar ik niks mee heb. Dan luister ik liever iets wat ik wel te gek vind. Ik leer dus liever nieuwe acts (pareltjes) kennen dan dat ik acts luister die ik al wel ken of van gehoord heb.
 
Anders had ik wel een topic aangemaakt voor “onbekende parels” ;). De toevoegingen zijn allemaal prima.

The Charlatans nog nooit live gezien helaas. Ik vind ze het leuk om te horen, maar echt super speciaal ga ik het nooit vinden gok ik.


 
Tot slot qua dieper het oeuvre induiken, prima, maar vaak als ik iets ken, dan heeft het bij mij wel een reden dat ik het op een gegeven moment links laat liggen. Voor mij dan niet boeiend of interessant genoeg. Of een genre waar ik niks mee heb. Dan luister ik liever iets wat ik wel te gek vind. Ik leer dus liever nieuwe acts (pareltjes) kennen dan dat ik acts luister die ik al wel ken of van gehoord heb.

Britpop is eigenlijk niet echt als een genre te typeren, meer een movement uit een bepaalde tijdsperiode (1992-1997). De 'Britpop big four' (Pulp, Oasis, Suede, Blur) hebben dan ook meer verschillen dan overeenkomsten in de muziek die ze maken. Waardeer je reactie en begrijp helemaal waarom het niet aanspreekt, stem is inderdaad zeurderig en dat is waar velen een haat/liefdeverhouding mee hebben. Vermoed echter dat er wel gebruikers op dit forum zijn die deze meer kunnen waarderen, las recent nog een positieve reactie over het debuutalbum van The Stone Roses en enthousiasme over bijvoorbeeld Liam Gallagher. Dan passen Tim Burgess & The Charlatans prima in hetzelfde straatje.

Ontdek trouwens ook graag nieuwe pareltjes, ook via dit topic. Maar de realiteit is dat er veel pareltjes in het verleden gemaakt zijn en waar je al die jaren overheen hebt gekeken. Vind dit initiatief dan ook interessant, daarnaast leuk om te lezen waarom welke muziek wie aanspreekt.

Heb deze coronacrisis juist aangepakt om muziek uit het verleden opnieuw te leren kennen en te herwaarderen, zowel van acts die me aanspreken als van artiesten die een (hele) grote impact op de muziekgeschiedenis en andere bands hebben. Nieuwe muziek kan ik vooralsnog niet live zien en leer ik toch vooral door verschillende festivals kennen, en dat zit er in 2020 helaas niet in.

En hoe goed kennen jullie eigenlijk het werk van artiesten die wel aanspreken? Het zijn toch vaak dezelfde nummers of albums die je dan luistert, als ik voor mezelf spreek wel in ieder geval. Terwijl elke artiest eigenlijk wel albumtracks heeft die niet onder doen voor het bekendere werk. Is toch de moeite waard om daarin te duiken.

Purple Rain en Heroes zijn bijvoorbeeld naast iconische tracks ook volledige albums. Brothers In Arms, Born in the U.S.A. en Moondance hetzelfde. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
 
@Marc wrote:
Tot slot qua dieper het oeuvre induiken, prima, maar vaak als ik iets ken, dan heeft het bij mij wel een reden dat ik het op een gegeven moment links laat liggen. Voor mij dan niet boeiend of interessant genoeg. Of een genre waar ik niks mee heb. Dan luister ik liever iets wat ik wel te gek vind. Ik leer dus liever nieuwe acts (pareltjes) kennen dan dat ik acts luister die ik al wel ken of van gehoord heb.

Britpop is eigenlijk niet echt als een genre te typeren, meer een movement uit een bepaalde tijdsperiode (1992-1997). De ‘Britpop big four’ (Pulp, Oasis, Suede, Blur) hebben dan ook meer verschillen dan overeenkomsten in de muziek die ze maken. Waardeer je reactie en begrijp helemaal waarom het niet aanspreekt, stem is inderdaad zeurderig en dat is waar velen een haat/liefdeverhouding mee hebben. Vermoed echter dat er wel gebruikers op dit forum zijn die deze meer kunnen waarderen, las recent nog een positieve reactie over het debuutalbum van The Stone Roses en enthousiasme over bijvoorbeeld Liam Gallagher. Dan passen Tim Burgess & The Charlatans prima in hetzelfde straatje.

Ontdek trouwens ook graag nieuwe pareltjes, ook via dit topic. Maar de realiteit is dat er veel pareltjes in het verleden gemaakt zijn en waar je al die jaren overheen hebt gekeken. Vind dit initiatief dan ook interessant, daarnaast leuk om te lezen waarom welke muziek wie aanspreekt.

Heb deze coronacrisis juist aangepakt om muziek uit het verleden opnieuw te leren kennen en te herwaarderen, zowel van acts die me aanspreken als van artiesten die een (hele) grote impact op de muziekgeschiedenis en andere bands hebben. Nieuwe muziek kan ik vooralsnog niet live zien en leer ik toch vooral door verschillende festivals kennen, en dat zit er in 2020 helaas niet in.

En hoe goed kennen jullie eigenlijk het werk van artiesten die wel aanspreken? Het zijn toch vaak dezelfde nummers of albums die je dan luistert, als ik voor mezelf spreek wel in ieder geval. Terwijl elke artiest eigenlijk wel albumtracks heeft die niet onder doen voor het bekendere werk. Is toch de moeite waard om daarin te duiken.

Purple Rain en Heroes zijn bijvoorbeeld naast iconische tracks ook volledige albums. Brothers In Arms, Born in the U.S.A. en Moondance hetzelfde. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Ik weet niet hoe ze Brittpop kwalificeren, voor mij is dat meer Oasis, Kula Shaker en een hoop copycats toen. De andere bands die je noemt zijn voor mij best wel anders (moet The Verve daar ook niet bij staan?). Maar goed ik ben daar niet zo in thuis. Ik denk ook dat hier inderdaad veel Brittpop liefhebbers zijn, jammer dat ze jouw tip niet luisteren.

Ik merk ook dat ik veel oude muziek ben gaan luisteren, maar heb ook weer de drang gekregen nieuwe muziek te luisteren. Komt misschien ook wel door de tijd waar we in leven. Nu het gevoel on hold te staan en daardoor ben ik qua muziek wel op zoek naar vooruitgang. Het gevoel niet overal stil te moeten blijven staan.

Als ik naar mezelf kijk ben ik meer een album luisteraar. Heeft denk ik ook met leeftijd te maken. Met spotify / Apple Music ben je eerder geneigd nummertjes te luisteren. Artiesten passen hun gedrag daar ook op aan heb ik het idee. Waar ze vroeger eerst een heel album moesten maken is dat nu niet meer nodig. Helemaal mee eens dat er soms veel betere albumtracks zijn dan de singles. Als liefhebber ken je die vaak ook wel volgens mij, maar blijkbaar toch niet.

Ben benieuwd wie er vandaag weer wat gaat droppen?
 
De dag van Jeff Buckley
Ik weet niet hoe goed hij hier bekend is, maar in het kader van "muzikanten waarvan je enorm benieuwd naar bent hoe nieuw werk eruit had gezien", past deze meneer er zeker tussen voor mij. De man ademt muzikaliteit. Met maar één studioalbum, en op 31-jarige leeftijd veel te vroeg heen gegaan. Eerste keer dat ik het album Grace opzette, was het meteen raak. De man is zoveel meer dan alleen zijn Hallelujah-cover.

Gelukkig is er op Spotify meer werk te vinden wat postuum uit is gekomen, waaronder deze The Smiths cover met reggae vibe:
https://m.youtube.com/watch?v=XVF8FcwJSyo

Mijn lievelingsnummer, de titeltrack van het album:
https://m.youtube.com/watch?v=XjO4IenAyUw

De gitaar die hij hier vast heeft, is sinds kort in het bezit van een van zijn grootste fans, Matt Bellamy, voor wie Jeff Buckley het bewijs was dat falsetto-zang nog prima kon in rock muziek, Mojo Pin:
https://m.youtube.com/watch?v=LK9CSRQUxDg

Ook een begenadigd gitarist, instrumentale gutaarmuziek waar ik veel naar luister:
https://m.youtube.com/watch?v=eg9-mbrqmb0

Tot nu toe ook erg leuk om de andere aanraders te lezen en (verder) te ontdekken!
 
Anders had ik wel een topic aangemaakt voor “onbekende parels” ;). De toevoegingen zijn allemaal prima.

The Charlatans nog nooit live gezien helaas. Ik vind ze het leuk om te horen, maar echt super speciaal ga ik het nooit vinden gok ik.

Gelukkig maar.
 
Ik weet niet hoe ze Brittpop kwalificeren, voor mij is dat meer Oasis, Kula Shaker en een hoop copycats toen. De andere bands die je noemt zijn voor mij best wel anders (moet The Verve daar ook niet bij staan?).

Is ook lastig te definiëren, juist omdat vrijwel elke Britse band met populaire gitaarpop/rock in de 90's en erna wel geassocieerd wordt met Britpop. En daarom is het zo'n divers en breed genre geworden. The Verve is zo'n beetje mijn favoriete band, grappig dat je die noemt. Misschien dat ik die er nog eens uitlicht, of de solocarrière van Ashcroft. Ze hebben echt wonderschone albumtracks gemaakt. Maar die werden pas écht bekend met het uitbrengen van Urban Hymns, net na de hoogtijdagen van Britpop. Worden net als Kula Shaker meer tot post-Britpop gerekend. Denk dat voor The Verve geldt dat met name die eerste twee albums te psychedelisch en donker voor het grote publiek en Britpop zijn. Hebben qua populariteit buiten het VK destijds niets in de hitlijsten gedaan.


Eerste keer dat ik het album Grace opzette, was het meteen raak. De man is zoveel meer dan alleen zijn Hallelujah-cover.

Kan Grace wel dromen, heel vaak geluisterd. Inderdaad veel te vroeg overleden. Met zijn stem en slechts 1 album een onuitwisbare indruk nagelaten.
 
[video]https://www.youtube.com/watch?v=3MMXjunSx80[/video]

Ben ook niet heel bekend met Buckley, eigenlijk alles van Grace ken ik. Hallelujah heb ik persoonlijk nooit heel bijzonder gevonden.
 
@Marc wrote:
Ik weet niet hoe ze Brittpop kwalificeren, voor mij is dat meer Oasis, Kula Shaker en een hoop copycats toen. De andere bands die je noemt zijn voor mij best wel anders (moet The Verve daar ook niet bij staan?).

Is ook lastig te definiëren, juist omdat vrijwel elke Britse band met populaire gitaarpop/rock in de 90’s en erna wel geassocieerd wordt met Britpop. En daarom is het zo’n divers en breed genre geworden. The Verve is zo’n beetje mijn favoriete band, grappig dat je die noemt. Misschien dat ik die er nog eens uitlicht, of de solocarrière van Ashcroft. Ze hebben echt wonderschone albumtracks gemaakt. Maar die werden pas écht bekend met het uitbrengen van Urban Hymns, net na de hoogtijdagen van Britpop. Worden net als Kula Shaker meer tot post-Britpop gerekend. Denk dat voor The Verve geldt dat met name die eerste twee albums te psychedelisch en donker voor het grote publiek en Britpop zijn. Hebben qua populariteit buiten het VK destijds niets in de hitlijsten gedaan.


RubenFrusciante wrote:
Eerste keer dat ik het album Grace opzette, was het meteen raak. De man is zoveel meer dan alleen zijn Hallelujah-cover.

Kan Grace wel dromen, heel vaak geluisterd. Inderdaad veel te vroeg overleden. Met zijn stem en slechts 1 album een onuitwisbare indruk nagelaten.

Ik ga gelijk de eerste 2 albums van The Verve eens luisteren. Dank je.
 

Users who are viewing this thread