Ben even een nachtje gaan pitten en zo te zien gaat het weer lekker hier.
Ik ben, net zoals Jos, in de positie dat niemand om mij heen het heeft gekregen. Ben overigens ook zo'n uitzonderingsgeval dat kanker ook nog niet van dichtbij heeft gemaakt, dus wat betreft mag ik mij gelukkig prijzen. Desalniettemin zorgt dat er ook voor dat ik me niet of nauwelijks kan inleven in hetgeen wat hier af en toe de ronde doet.
Ik ben het in ieder geval eens met je laatste opmerking, Indiaan: Dat wil niet zeggen dat ik jullie asociaal noem, maar als je er op wijst en je doet het daarna nog een keer dan is dat het wel.
Als ik overigens asociaal of lichtelijk naïef overkom, blijf het vooral zeggen. Weet niet of je met voorgaande opmerkingen ook op mij doelde (van mensen die de ernst van de situatie niet inzien), maar als dat zo was, dan daar ook mijn excuses voor.
Ik zat te twijfelen of ik dit wel ging zeggen, maar ik wil toch eindigen met een kritische noot. Ik begrijp dat het een lastige situatie is, maar ik heb sporadisch wel het idee dat je, Indiaan, uit meer uit emotie reageert dan vanuit je ratio. Weet niet of je dat zelf ook doorhebt, maar ik kan me er wel aan ergeren. Nogmaals, weet niet of het handig is om te zeggen, gezien de situatie, maar ik vond wel dat ik het moest zeggen. Excuses.
Verder wens ik ook iedereen die ermee te maken krijgt, al ben je het nou zelf of een naaste, verdomd veel sterkte toe in deze periode. Houd je taai!
