Artiesten bio's 2023

Nou @mattman, u vraagt, wij draaien. Weliswaar met een gigantische vertraging, maar toch.

Puscifer
Begonnen als Umlaut, wat door Maynard James Keenan beschreven werd als "a premiere improvisational hardcore band", is Puscifer het zoveelste geesteskindje van de zot die Keenan is. De reden dat je Puscifer moet gaan zien, is eigenlijk relatief simpel. Ze treden niet al te vaak en voor België is dat al zeker zeven jaar geleden (juni 2016, AB). Ook zijn er maar vier studioalbums gemaakt sinds de oprichting in 1995. De eerste kwam in 2007, de laatste in 2020. Laten we die maar dan behandelen.

“V” Is For Vagina (2007)
Het eerste album… Dat betekent toch vaak dat je als band gelijk wil neerzetten wat je te brengen hebt en het liefst al zoveel mogelijk faam te maken. Aan de titel zal het in ieder geval niet gelegen hebben. Hier klonk het kenmerkende elektrische geluid van Puscifer al goed door. Zeker in het nummer Vagina Mine klinkt de combinatie van elektronica en rock goed door. Een rustiger nummer als Momma Sed is een enorm fijne afwisseling. Deze is de vorige keer niet gespeeld, dus het zou mooi zijn als ie terugkomt op de setlist.

Conditions of My Parole (2011)
Nummers van Conditions of My Parole worden het vaakste live gespeeld, dus spits uw oren ogen. In vergelijking met “V” Is For Vagina is het vervolgalbum al wat harder en uitdagender. Telling Ghosts werkt mooi toe naar een climax. Puscifer zou Puscifer niet zijn als ze ook afwijken van de algehele tendens van een album, zoals ook Tumbleweed duidelijk maakt, waar ook een banjo wordt bespeeld. Op dit album wordt er minder gebruik gemaakt van elektronica, maar uiteraard blijft het bij Puscifer horen. Tiny Monster en Green Valley maken dit heel duidelijk.

Money Shot (2015)
De stijgende lijn vanaf het begin wordt vier jaar later doorgezet met het uitbrengen van Money Shot. Puscifer is meer dan Maynard James Keenan en dat blijkt wel met de prominente rol van zangeres Carina Round op dit album. Die rol vervult ze met verve, zeker op openingsnummer Galileo. Het bekendste nummer is uiteraard The Remedy, die we op de een of andere toch altijd weer volledig weet te pakken. Ook het voornamelijk elektronische Grand Canyon luistert lekker weg (ook live!).

Existential Reckoning (2020)
Zelf vind ik het laatste album, Existential Reckoning, het beste album dat Puscifer gemaakt heeft. Gelukkig voor iedereen zullen hier veel nummers van gespeeld gaan worden, aangezien de tour in het teken van dit pareltje staat. Naar mijn bescheiden mening staat op deze plaat ook het beste nummer dat ze ooit hebben geschreven: Apocalyptical. Ook The Underwhelming zit enorm goed in elkaar met sterke vocalen van Maynard en een mooie combinatie met Carina. Beide zullen ongetwijfeld op de setlist terecht komen!

De grote vraag is natuurlijk wat Puscifer dit jaar mee zal brengen op het podium. In het verleden hebben ze al een boksring en showboxers met zich meegenomen (zie het filmpje van The Remedy), dus een beetje apart mag het wel. Ik kijk in ieder geval nergens weer van op. Daar kan je dus vergif op innemen, maar waar je, denk ik, jammer genoeg ook vergif op mag innemen is dat dit in de Barn enorm gaat doodvallen. Desalniettemin moet je wel gewoon gaan kijken!

Conclusie is dus dat Puscifer door de jaren als een prachtige wijn is: het wordt beter met de jaren. Tja, en dan heb je aan Keenan wel een goede, met z’n eigen wijngoed.
 
Nou @mattman, u vraagt, wij draaien. Weliswaar met een gigantische vertraging, maar toch.

Puscifer
Begonnen als Umlaut, wat door Maynard James Keenan beschreven werd als "a premiere improvisational hardcore band", is Puscifer het zoveelste geesteskindje van de zot die Keenan is. De reden dat je Puscifer moet gaan zien, is eigenlijk relatief simpel. Ze treden niet al te vaak en voor België is dat al zeker zeven jaar geleden (juni 2016, AB). Ook zijn er maar vier studioalbums gemaakt sinds de oprichting in 1995. De eerste kwam in 2007, de laatste in 2020. Laten we die maar dan behandelen.

“V” Is For Vagina (2007)
Het eerste album… Dat betekent toch vaak dat je als band gelijk wil neerzetten wat je te brengen hebt en het liefst al zoveel mogelijk faam te maken. Aan de titel zal het in ieder geval niet gelegen hebben. Hier klonk het kenmerkende elektrische geluid van Puscifer al goed door. Zeker in het nummer Vagina Mine klinkt de combinatie van elektronica en rock goed door. Een rustiger nummer als Momma Sed is een enorm fijne afwisseling. Deze is de vorige keer niet gespeeld, dus het zou mooi zijn als ie terugkomt op de setlist.

Conditions of My Parole (2011)
Nummers van Conditions of My Parole worden het vaakste live gespeeld, dus spits uw oren ogen. In vergelijking met “V” Is For Vagina is het vervolgalbum al wat harder en uitdagender. Telling Ghosts werkt mooi toe naar een climax. Puscifer zou Puscifer niet zijn als ze ook afwijken van de algehele tendens van een album, zoals ook Tumbleweed duidelijk maakt, waar ook een banjo wordt bespeeld. Op dit album wordt er minder gebruik gemaakt van elektronica, maar uiteraard blijft het bij Puscifer horen. Tiny Monster en Green Valley maken dit heel duidelijk.

Money Shot (2015)
De stijgende lijn vanaf het begin wordt vier jaar later doorgezet met het uitbrengen van Money Shot. Puscifer is meer dan Maynard James Keenan en dat blijkt wel met de prominente rol van zangeres Carina Round op dit album. Die rol vervult ze met verve, zeker op openingsnummer Galileo. Het bekendste nummer is uiteraard The Remedy, die we op de een of andere toch altijd weer volledig weet te pakken. Ook het voornamelijk elektronische Grand Canyon luistert lekker weg (ook live!).

Existential Reckoning (2020)
Zelf vind ik het laatste album, Existential Reckoning, het beste album dat Puscifer gemaakt heeft. Gelukkig voor iedereen zullen hier veel nummers van gespeeld gaan worden, aangezien de tour in het teken van dit pareltje staat. Naar mijn bescheiden mening staat op deze plaat ook het beste nummer dat ze ooit hebben geschreven: Apocalyptical. Ook The Underwhelming zit enorm goed in elkaar met sterke vocalen van Maynard en een mooie combinatie met Carina. Beide zullen ongetwijfeld op de setlist terecht komen!

De grote vraag is natuurlijk wat Puscifer dit jaar mee zal brengen op het podium. In het verleden hebben ze al een boksring en showboxers met zich meegenomen (zie het filmpje van The Remedy), dus een beetje apart mag het wel. Ik kijk in ieder geval nergens weer van op. Daar kan je dus vergif op innemen, maar waar je, denk ik, jammer genoeg ook vergif op mag innemen is dat dit in de Barn enorm gaat doodvallen. Desalniettemin moet je wel gewoon gaan kijken!

Conclusie is dus dat Puscifer door de jaren als een prachtige wijn is: het wordt beter met de jaren. Tja, en dan heb je aan Keenan wel een goede, met z’n eigen wijngoed.
Dik. Ik ging sowieso al gaan kijken uit nieuwgierigheid, nu ga ik in die muziek duiken. Van achter naar voor, te beginnen met Existential Reckoning. Met een glas rode.
 
Nou @mattman, u vraagt, wij draaien. Weliswaar met een gigantische vertraging, maar toch.

Puscifer
Begonnen als Umlaut, wat door Maynard James Keenan beschreven werd als "a premiere improvisational hardcore band", is Puscifer het zoveelste geesteskindje van de zot die Keenan is. De reden dat je Puscifer moet gaan zien, is eigenlijk relatief simpel. Ze treden niet al te vaak en voor België is dat al zeker zeven jaar geleden (juni 2016, AB). Ook zijn er maar vier studioalbums gemaakt sinds de oprichting in 1995. De eerste kwam in 2007, de laatste in 2020. Laten we die maar dan behandelen.

“V” Is For Vagina (2007)
Het eerste album… Dat betekent toch vaak dat je als band gelijk wil neerzetten wat je te brengen hebt en het liefst al zoveel mogelijk faam te maken. Aan de titel zal het in ieder geval niet gelegen hebben. Hier klonk het kenmerkende elektrische geluid van Puscifer al goed door. Zeker in het nummer Vagina Mine klinkt de combinatie van elektronica en rock goed door. Een rustiger nummer als Momma Sed is een enorm fijne afwisseling. Deze is de vorige keer niet gespeeld, dus het zou mooi zijn als ie terugkomt op de setlist.

Conditions of My Parole (2011)
Nummers van Conditions of My Parole worden het vaakste live gespeeld, dus spits uw oren ogen. In vergelijking met “V” Is For Vagina is het vervolgalbum al wat harder en uitdagender. Telling Ghosts werkt mooi toe naar een climax. Puscifer zou Puscifer niet zijn als ze ook afwijken van de algehele tendens van een album, zoals ook Tumbleweed duidelijk maakt, waar ook een banjo wordt bespeeld. Op dit album wordt er minder gebruik gemaakt van elektronica, maar uiteraard blijft het bij Puscifer horen. Tiny Monster en Green Valley maken dit heel duidelijk.

Money Shot (2015)
De stijgende lijn vanaf het begin wordt vier jaar later doorgezet met het uitbrengen van Money Shot. Puscifer is meer dan Maynard James Keenan en dat blijkt wel met de prominente rol van zangeres Carina Round op dit album. Die rol vervult ze met verve, zeker op openingsnummer Galileo. Het bekendste nummer is uiteraard The Remedy, die we op de een of andere toch altijd weer volledig weet te pakken. Ook het voornamelijk elektronische Grand Canyon luistert lekker weg (ook live!).

Existential Reckoning (2020)
Zelf vind ik het laatste album, Existential Reckoning, het beste album dat Puscifer gemaakt heeft. Gelukkig voor iedereen zullen hier veel nummers van gespeeld gaan worden, aangezien de tour in het teken van dit pareltje staat. Naar mijn bescheiden mening staat op deze plaat ook het beste nummer dat ze ooit hebben geschreven: Apocalyptical. Ook The Underwhelming zit enorm goed in elkaar met sterke vocalen van Maynard en een mooie combinatie met Carina. Beide zullen ongetwijfeld op de setlist terecht komen!

De grote vraag is natuurlijk wat Puscifer dit jaar mee zal brengen op het podium. In het verleden hebben ze al een boksring en showboxers met zich meegenomen (zie het filmpje van The Remedy), dus een beetje apart mag het wel. Ik kijk in ieder geval nergens weer van op. Daar kan je dus vergif op innemen, maar waar je, denk ik, jammer genoeg ook vergif op mag innemen is dat dit in de Barn enorm gaat doodvallen. Desalniettemin moet je wel gewoon gaan kijken!

Conclusie is dus dat Puscifer door de jaren als een prachtige wijn is: het wordt beter met de jaren. Tja, en dan heb je aan Keenan wel een goede, met z’n eigen wijngoed.
OK, het zijn niet de meest alledaagse en soms toch wel bizarre optredens, die van Puscifer. Maar dat dit in de Barn enorm gaat doodvallen, dat denk ik niet. Op mainstage had dit het geval geweest, maar in de Barn zal dit wel werken (toch zeker als je in de voorste helft staat).
 
Een van de optredens waar ik erg naar uitkijk! Puscifer in the Barn lijkt me juist prachtig worden.
Waarom zou het dood vallen?
 
Ik wil ook mijn duit in het zakje doen en zal zo proberen om van minstens elke dag één van mijn absolute must-see acts toe te lichten. Beginnen doen we de donderdag met een Engelse indieband uit Rotherham, die de Slope zullen veroveren. Mark my words!

Bekijk bijlage 4635

The Reytons
Zoals het meeste van de betere indiemuziek heb ik deze groep heren leren kennen via de Graadmeter van Pinguïn Radio. Als je er nog nooit van gehoord hebt klinkt het waarschijnlijk belachelijk, maar die lijst bevat altijd pareltjes. Dit even terzijde.

Die keer, ergens rond de jaarwisseling van 2020-2021, was het Red Smoke van hen dat mijn aandacht trok en ervoor zorgde dat ik hen voortaan op de voet bleef volgen. Toen ik zag dat ze aangekondigd waren voor RW23 was ik dan ook meer dan gelukkig, aangezien ik er immens naar uit kijk om ze live eens te zien. Daarenboven releaseten ze 20 januari dit jaar een nieuw album, wat ervoor zorgt dat ze hun 40min zonder problemen zullen volkrijgen.

Bekijk bijlage 4636

Daarnaast eindigen hun goede singles natuurlijk niet bij dat ene hitje. Nee, met Retro Emporium hebben ze nog zo’n uitschieter qua kwaliteit. Maar eerlijk is eerlijk, het gaat naar mijn gevoel eerder om het geheel bij hen dan de individuele nummers; net zoals ik het overigens graag heb.

Meezingen met hitjes is leuk, maar muziek is emotie en als je die in om het even welke setting kan oproepen, dàn ben je een sterke band. En dat zijn ze zeker! Wie dit met mij live wil ontdekken op Rock Werchter, stuur me gerust en dan spreken we misschien wel af (want de die van ons ga ik helaas niet hiernaar kunnen meesleuren denk ik, die is net aanwezig voor de hitjes en de poppy acts 🤭)

Ik zou dit zeker gaan kijken als het niet recht tegenover de, vermoedelijk, magische Warhaus, zou staan
 
  • Leuk
Waarderingen: Everyknight
Zowel met Warhaus als zeker The 1975 heb ik niks, dus geen taaie clash voor mij. In tegenstelling tot Zwangere Guy en Anna Calvi eerder die dag of Stormzy en AURORA wat later 🤭
 
  • Leuk
Waarderingen: mattman
Ik ga jammer genoeg weinig bij de slope te vinden zijn denk ik, zowat alles wat ik interessant vind clasht dan behoorlijk 😅
 
OK, het zijn niet de meest alledaagse en soms toch wel bizarre optredens, die van Puscifer. Maar dat dit in de Barn enorm gaat doodvallen, dat denk ik niet. Op mainstage had dit het geval geweest, maar in de Barn zal dit wel werken (toch zeker als je in de voorste helft staat).
Een van de optredens waar ik erg naar uitkijk! Puscifer in the Barn lijkt me juist prachtig worden.
Waarom zou het dood vallen?
Ik denk dat het grootste gedeelte toch niet helemaal zal aanspreken. Blijft toch lastige muziek en dan i.c.m. een (hopelijk) apart optreden denk ik niet dat het gigantisch veel mensen zal boeien.

Heel die Barn meekrijgen gaat in ieder geval niet lukken, terwijl er zat artiesten zijn die dat wel lukt. Stond vorig jaar bij Kiwanuka vrijwel achteraan en daar was de sfeer echt heel erg goed. Dat zie ik bij Puscifer niet echt gebeuren. Maar hé, ik hoop er naast te zitten.
 
  • Leuk
Waarderingen: NiekBBQ
We komen steeds dichter in de buurt van Rock Werchter 2023

Dus tijd voor een nieuwe bio. Ditmaal Zwangere Guy, oftewel Gorik van Oudheusden, geboren op 10 mei 1988, is een Belgische rapper.
Zelf heb ik deze artiest leren kennen op Lowlands 2019. Tijdens het inluisteren van alle artiesten kwam ik uiteindelijk bij hem terecht en de teksten raakte me meteen. Echter leverde dit een nare clash op met Willem en heb ik toen gekozen om naar Willem te gaan. Uiteindelijk bij een 3FM live sessie op dezelfde Lowlands hem alsnog gezien en sindsdien 'verslaafd'.

Onder de naam Omar G rapt hij ook nog eens bij de hiphop-formatie Stikstof.
in 2016 bracht Zwangere Guy zijn eerste solo-singles uit. Zijn debuutalbum Zwangerschapsverlof Vol.3 verscheen in 2017. Ook trad hij in 2017 solo op tijdens Dour Festival en Leffingeleuren. Op 1 maart 2019 verscheen zijn album Wie is Guy?. In dat jaar stond hij op Rock Werchter, Lokerse Feesten, Dranouter Festival, Dour, Lowlands en Down the Rabbit Hole.

Op 6 december 2019 volgde een tweede album genaam BRUTAAL. En op 3 november 2022 verscheen het album Pourriture Noble samen met Lander Gyselinck. Wat meer jazz-vibes heeft.

Zijn solo-optredens staan garant voor een gave shows met dikke moshpits. Kortom heb je hem nog nooit gezien? Houd je van hiphop? En van stevige pits? Ga hem dan zeker checken!
 
  • Leuk
Waarderingen: theblackmadness

Users who are viewing this thread