Statovarius was echt goe ik ken de band nie echt. Toen ze zeiden dat nummers van hun laatste album speelden vond ik die wel sterker dan hun andere werk. Dus hopelijk geniet je er ook van deze avond!
Ik ben eigenlijk ook pas echt in die band geraakt door hun laatste album, Survive.
Daarvoor heb ik ze wel eens geluisterd, maar kon het me nog niet echt pakken.
Hun sound is met het nieuwe album ook echt een stuk veranderd.
Het oudere werk is wat progressiever, en wordt gekenmerkt door een klavecimbel-geluid, en wordt ook wel neoclassical metal genoemd.
Het nieuwe album is een stuk harder, en is meer 'normale' power metal.
De 4 gespeelde nummers van het nieuwe album waren dan ook voor mij de hoogtepunten afgelopen zondag (ze hadden er voor mij nog wel wat meer mogen spelen), maar ook de oudere nummers kwamen live ineens veel beter binnen.
Verder is het gewoon een heel aimabele band, die echt plezier op het podium uitstralen, en zijn het stuk voor stuk geweldige muzikanten (wat een stem heeft die Timo Kotipelto, en er was zelfs een heuse bassolo).
Al met al een heerlijk sfeervol optreden!
Helaas viel Sonata Arctica wat tegen, hoewel dat meer kwam door de omstandigheden.
Bij aankomst na een kort treinritje (we hadden een hotelletje vlak naast station Bochum) en een iets langere wandeling (zaal Matrix ligt een beetje in de middle of nowhere in een voorstadje van Bochum) bleek de zaal (meer een oude, omgebouwde schuur) heel lang en smal te zijn, slechts zo'n 10 meter breed (met hier en daar nog de nodige obstakels, zoals pilaren, een trap en de afzetting voor de geluidstechnicus). Tijdens het al begonnen voorprogramma (het niet echt noemenswaardige Induction) stond deze al tot achterin vol. Bovendien bleek het er bloedheet te zijn (volgens een medewerker bij de garderobe hadden ze net een nieuwe verwarming), maar waren de overige voorzieningen wel meer dan prima (behalve het gebrek aan digitaal betalen, zoals vrijwel overal in Duitsland).
Na Induction hebben we met een voorraadje drank geprobeerd naar voren te schuifelen achter wat andere mensen aan.
Verder dan ongeveer halverwege de zaal zijn we echter niet geraakt, en daar stonden we nogal krap en ongemakkelijk, niet in de laatste plaats door een wat lompe gast (die daar met een groep uit Noordoost-Nederland stond), die telkens dichterbij mij leek te komen staan, hoe vaak ik ook van hem weg probeerde te stappen.
Zowel qua sfeer, gemak, geluid als licht (zeer felle lampen waardoor je haast verblind werd) viel het optreden van Sonata Arctica dus tegen, ondanks dat ze een prima setlist hadden.
Na Sonata Arctica kwam er weer een beetje beweging in de zaal op gang, waar we van geprofiteerd hebben. Niet alleen geraakten we bijna geheel vooraan, maar stonden er voor ons bijna alleen maar kleine mensen waar we gemakkelijk overheen konden kijken (mijn vrouw en ik zijn beide rond de 1,75 m). Nog beter: een al eerder opgemerkt verdacht nisje aan de linkerzijde bleek warempel een bar te zijn, wat uiteraard een mooie meevaller was (aangezien het haast onmogelijk was om aan de bar achterin drank te gaan halen)!
Een ideale plek dus, die ik graag de hele avond had gehad.
Helaas al de 2e keer dat ik een optreden van Sonata Arctica niet echt optimaal heb beleefd, na GMM 2019 (pre-party op donderdag in Marquee), waar ik me ergerde aan een asociale kettingroker naast me..
Maar in mei is er alweer een nieuwe herkansing om ze te zien, op Durbuy Rock Festival (met nu al een heerlijke line-up!).