Klinkt als die andere Lil op Pukkelpop vorig jaar. Dat was ook zo verschrikkelijk als iets.
Rock Werchter 2023 - Nieuws en geruchten
- Onderwerp starter Aaran
- Startdatum
Oké, de kledijwissel duurde te lang maar voor de rest heb ik het liever zo qua lipsyncing: opvallend faken maar heel hard bezig zijn met de performance en het publiek te bespelen. Daar kan de ene helft van The Opposites nog wat van leren eerder op de dag…
Ja, dat plastic in de fik gooien mogen ze echt eens mee ophouden, heeft me al eens een asthma aanval opgelopen.
Verder vond ik het publiek erg prettig dit jaar, je kon aan een goed aantal artiesten merken dat ze het zelf ook erg naar hun zin hadden hierdoor.
Het is altijd leuk om er even weer doorheen te gaan wat je allemaal gezien hebt en niet, dus hierbij even een lijstje voor mezelf :')
DonderdagThe Mary Wallopers om mee te beginnen, goede dingen van gehoord op Eurosonic dus maar even bekeken - erg vermakelijk, leuke sfeer om een festival mee te starten. Daarna naar Anna Calvi, tsjah dat ze virtuoos kon spelen wist ik al maar het is toch altijd indrukwekkend wat zij kan, alleen jammer dat er niet echt nieuwe muziek is. Daarna Froukje meegepakt, niet mijn muziek maar maakt er wel echt iets tofs van met die liveband. Als vierde op de dag naar Warhaus en ondanks dat dit de derde keer is blijft het me toch altijd wel verrassen - de additie van een extra muzikant (toch?) doet het goed. Vanwege de regen naar Iggy Pop gegaan, vorige keer op main deed het me heel weinig maar deze keer was ik echt blij verrast. Echt 'goed' is hij niet meer, maar energie heeft hij wel en zijn band was van uitzonderlijke kwaliteit. Als laatste van de dag naar Mumford & Sons. Leuk, maar niets bijzonders - wel knap om dit als headliner te boeken in zo'n korte tijd.
Vrijdag Begonnen vooraan bij The Haunted Youth die ik ook op ESNS gezien had, waar het toen met kop en schouders boven de rest uitstaken. Ze hebben sindsdien ook nog stappen gemaakt, ik ben benieuwd of ze dit volhouden en we ze echt als grotere act gaan terugzien. Daarna The Interrupters gezien, in de auto onderweg ontdekt en geen spijt van gehad om daar naar toe te gaan. Heerlijk energiek, en wat heeft die frontvrouw een lage stem zeg. Blijven zitten bij Black Box Revelations wat erg vermakelijk was, lekkere energieke bluesrock. Doet me denken aan wat The Black Keys wat mij betreft verloren heeft over de jaren. Daarna door naar Squid. Zingen terwijl je dat soort maatsoorten drumt? Pfoe.. Goede muzikanten, lekkere muziek - ik had ook verwacht dat ze ouder en ervarener waren. Zie ik graag nog een keer. Na een stop in de apero door naar The Hu. Bands als deze gaan vaak twee kanten op; of het is een gimmick en 10 minuten leuk of het is vet. Dit was vet. Straffe ritmes, muur van geluid door al die baszang. Heel cool, nette boeking van RW. Daarna was het tijd voor Editors. Om 20:45 in de rij staan om ergens halverwege de (immense) barn te komen te staan; het was het waard. Ik vond ze de vorige twee albums zoekende met hun geluid maar wat mij betreft hebben ze die nu weer gevonden. De nieuwe nummers werkten voor mij live heel goed en de oude nummers blijven episch. Absoluut toppunt van de dag, en samen met Muse van mijn festival. En tsjah, de combinatie No Sound But The Wind en Papillon kunnen wat mij betreft nooit verkeerd. Red Hot Chili Peppers daarna nog een half uurtje meegepakt; hoewel het echt prima goed was deed het me na Editors niet zo veel meer, ook in combinatie met het feit dat ze erg vorig jaar ook stonden.
Zaterdag startte met Vintage Trouble. De muziek was goed, maar die frontman was irritant amerikaans. Als je ons zo slecht kan horen is het tijd voor gehoorapparatuur. Daarna in het mainstage gezeten bij The Opposites wat een leuke sfeer had maar muzikaal natuurlijk weinig te bieden. Het was ook vooral om wat te sparen en daarna vooraan te gaan staan bij Interpol. Hiervoor volgens mij nog nooit gezien, ondanks dat ik al lang naar ze luister. Prachtige muziek, prachtige stem - en straffe muzikanten ook. Erg blij dat ik hiervoor naar het voorvak ben gegaan. Even kort gekeken bij Paolo Nutini, wat leuk maar wat energieloos was. Maargoed, daarna kwam Sigur Ros. Tien jaar geleden ook op werchter gezien en toen was het magisch. Kaartjes gekocht voor hun show in Amsterdam, maar ik was ziek. Gelukkig stonden ze op werchter; ook nu was het weer magisch. Die muziek in combinatie met de lichten zuigt je echt helemaal op. Ik ben alleen nou wel benieuwd wat er nu aan de hand was qua techniek, volgens mij liep er iets niet helemaal lekker. Deed verder niks af aan de beleving. Tijdens Machine Gun Kelly maar even het terrein afgegaan; moest dit nou echt? Als laaste twee acts eerst Oscar & The Wolf. Ik was benieuwd hoe hij op het main stage zou landen, maar hij is frontman genoeg om dat interessant te maken. Heel fijn om zijn eigen plezier ook terug te zien in zijn gezicht. Dit kan een grote popshow worden. Als laatste Muse. Ik had verwacht dat Sigur Ros mijn hoogtepunt zou zijn, maar mijn helemaal wat zat ik verkeerd. Wat een show, wat een stage. De nieuwe nummers pakten me live ook erg goed. Jammer van Knights of Cydonia maar aan de andere kant; die gaan we nog wel een keer zien en Showbiz zo uit de hoge hoed toveren; ik vond het fenomenaal.
Zondag in het zonnetje begonnen met The Teskey Brothers. Heerlijke muziek voor een rustige start; goede muzikanten. Ik hoop ze nog eens voorbij te zien komen in de Oosterpoort. Daarna op de mainstage gezeten bij Dermot Kennedy. Veel van hetzelfde, niet boeiend. Ik ben ook benieuwd of hij zijn stem goed bijhoudt, het klonk erg geforceerd. Enfin, het was ook gewoon wachten op Nova Twins. Wat een energie en bende positieve herrie - als je het publiek zo meekrijgt dan verdien je de hype die er was ook wel. Ik ben benieuwd of ze dit kunnen volhouden (en dat ze iets minder van de productie op band doen). Eigenlijk was er daarna tot aan Queens of the Stone Age niet zoveel meer voor mij; Lil Nas X even gezien - leuke performance maar kan weinig met de muziek. Gelukkig was Josh Homme echt compleet on fire en wat een setlist hebben we geserveerd gekregen. Beginnen met No One Knows, The lost art of keeping a secret, Smooth Sailing en My God is The Sun - zo goed heb ik ze nog niet gezien. De nieuwe nummers werkten ook allemaal erg lekker. Helemaal nerdy; nog een gebruik voor de 9-snarige gitaar van Josh Homme
. Als afsluiter Arctic Monkeys, paar maand geleden met deze show ook in de Ziggo Dome gezien en ik vond hem deze keer positief kletserig en de energie in de muziek zelf waren erg nice maar wat lieten ze veel pauzes vallen. Maar goed, het was prima en het festival kon toch al niet meer stuk.
Al met al, goede editie en heb al zin in volgend jaar!
Verder vond ik het publiek erg prettig dit jaar, je kon aan een goed aantal artiesten merken dat ze het zelf ook erg naar hun zin hadden hierdoor.
Het is altijd leuk om er even weer doorheen te gaan wat je allemaal gezien hebt en niet, dus hierbij even een lijstje voor mezelf :')
DonderdagThe Mary Wallopers om mee te beginnen, goede dingen van gehoord op Eurosonic dus maar even bekeken - erg vermakelijk, leuke sfeer om een festival mee te starten. Daarna naar Anna Calvi, tsjah dat ze virtuoos kon spelen wist ik al maar het is toch altijd indrukwekkend wat zij kan, alleen jammer dat er niet echt nieuwe muziek is. Daarna Froukje meegepakt, niet mijn muziek maar maakt er wel echt iets tofs van met die liveband. Als vierde op de dag naar Warhaus en ondanks dat dit de derde keer is blijft het me toch altijd wel verrassen - de additie van een extra muzikant (toch?) doet het goed. Vanwege de regen naar Iggy Pop gegaan, vorige keer op main deed het me heel weinig maar deze keer was ik echt blij verrast. Echt 'goed' is hij niet meer, maar energie heeft hij wel en zijn band was van uitzonderlijke kwaliteit. Als laatste van de dag naar Mumford & Sons. Leuk, maar niets bijzonders - wel knap om dit als headliner te boeken in zo'n korte tijd.
Vrijdag Begonnen vooraan bij The Haunted Youth die ik ook op ESNS gezien had, waar het toen met kop en schouders boven de rest uitstaken. Ze hebben sindsdien ook nog stappen gemaakt, ik ben benieuwd of ze dit volhouden en we ze echt als grotere act gaan terugzien. Daarna The Interrupters gezien, in de auto onderweg ontdekt en geen spijt van gehad om daar naar toe te gaan. Heerlijk energiek, en wat heeft die frontvrouw een lage stem zeg. Blijven zitten bij Black Box Revelations wat erg vermakelijk was, lekkere energieke bluesrock. Doet me denken aan wat The Black Keys wat mij betreft verloren heeft over de jaren. Daarna door naar Squid. Zingen terwijl je dat soort maatsoorten drumt? Pfoe.. Goede muzikanten, lekkere muziek - ik had ook verwacht dat ze ouder en ervarener waren. Zie ik graag nog een keer. Na een stop in de apero door naar The Hu. Bands als deze gaan vaak twee kanten op; of het is een gimmick en 10 minuten leuk of het is vet. Dit was vet. Straffe ritmes, muur van geluid door al die baszang. Heel cool, nette boeking van RW. Daarna was het tijd voor Editors. Om 20:45 in de rij staan om ergens halverwege de (immense) barn te komen te staan; het was het waard. Ik vond ze de vorige twee albums zoekende met hun geluid maar wat mij betreft hebben ze die nu weer gevonden. De nieuwe nummers werkten voor mij live heel goed en de oude nummers blijven episch. Absoluut toppunt van de dag, en samen met Muse van mijn festival. En tsjah, de combinatie No Sound But The Wind en Papillon kunnen wat mij betreft nooit verkeerd. Red Hot Chili Peppers daarna nog een half uurtje meegepakt; hoewel het echt prima goed was deed het me na Editors niet zo veel meer, ook in combinatie met het feit dat ze erg vorig jaar ook stonden.
Zaterdag startte met Vintage Trouble. De muziek was goed, maar die frontman was irritant amerikaans. Als je ons zo slecht kan horen is het tijd voor gehoorapparatuur. Daarna in het mainstage gezeten bij The Opposites wat een leuke sfeer had maar muzikaal natuurlijk weinig te bieden. Het was ook vooral om wat te sparen en daarna vooraan te gaan staan bij Interpol. Hiervoor volgens mij nog nooit gezien, ondanks dat ik al lang naar ze luister. Prachtige muziek, prachtige stem - en straffe muzikanten ook. Erg blij dat ik hiervoor naar het voorvak ben gegaan. Even kort gekeken bij Paolo Nutini, wat leuk maar wat energieloos was. Maargoed, daarna kwam Sigur Ros. Tien jaar geleden ook op werchter gezien en toen was het magisch. Kaartjes gekocht voor hun show in Amsterdam, maar ik was ziek. Gelukkig stonden ze op werchter; ook nu was het weer magisch. Die muziek in combinatie met de lichten zuigt je echt helemaal op. Ik ben alleen nou wel benieuwd wat er nu aan de hand was qua techniek, volgens mij liep er iets niet helemaal lekker. Deed verder niks af aan de beleving. Tijdens Machine Gun Kelly maar even het terrein afgegaan; moest dit nou echt? Als laaste twee acts eerst Oscar & The Wolf. Ik was benieuwd hoe hij op het main stage zou landen, maar hij is frontman genoeg om dat interessant te maken. Heel fijn om zijn eigen plezier ook terug te zien in zijn gezicht. Dit kan een grote popshow worden. Als laatste Muse. Ik had verwacht dat Sigur Ros mijn hoogtepunt zou zijn, maar mijn helemaal wat zat ik verkeerd. Wat een show, wat een stage. De nieuwe nummers pakten me live ook erg goed. Jammer van Knights of Cydonia maar aan de andere kant; die gaan we nog wel een keer zien en Showbiz zo uit de hoge hoed toveren; ik vond het fenomenaal.
Zondag in het zonnetje begonnen met The Teskey Brothers. Heerlijke muziek voor een rustige start; goede muzikanten. Ik hoop ze nog eens voorbij te zien komen in de Oosterpoort. Daarna op de mainstage gezeten bij Dermot Kennedy. Veel van hetzelfde, niet boeiend. Ik ben ook benieuwd of hij zijn stem goed bijhoudt, het klonk erg geforceerd. Enfin, het was ook gewoon wachten op Nova Twins. Wat een energie en bende positieve herrie - als je het publiek zo meekrijgt dan verdien je de hype die er was ook wel. Ik ben benieuwd of ze dit kunnen volhouden (en dat ze iets minder van de productie op band doen). Eigenlijk was er daarna tot aan Queens of the Stone Age niet zoveel meer voor mij; Lil Nas X even gezien - leuke performance maar kan weinig met de muziek. Gelukkig was Josh Homme echt compleet on fire en wat een setlist hebben we geserveerd gekregen. Beginnen met No One Knows, The lost art of keeping a secret, Smooth Sailing en My God is The Sun - zo goed heb ik ze nog niet gezien. De nieuwe nummers werkten ook allemaal erg lekker. Helemaal nerdy; nog een gebruik voor de 9-snarige gitaar van Josh Homme
. Als afsluiter Arctic Monkeys, paar maand geleden met deze show ook in de Ziggo Dome gezien en ik vond hem deze keer positief kletserig en de energie in de muziek zelf waren erg nice maar wat lieten ze veel pauzes vallen. Maar goed, het was prima en het festival kon toch al niet meer stuk.Al met al, goede editie en heb al zin in volgend jaar!
Donderdag voelde tot de avond een beetje aan als een tegenvallende dag. Verschillende redenen zoals te laat voor Weyes Blood op de weide, plagende hoofdpijn en volle tenten. Voor het eerst met mijn pa én mijn broertje naar een festival was dan wel weer leuk.
-Anna Calvi (7,5) Wist niet dat ze zo goed gitaar kon spelen. Vond haar muziek al tof en dat kwam ook live goed uit de verf. Heel vet dat ze die cover van TV on the Radio speelde.
-Froukje (5) Vette nieuwe productie op het podium en leuk dat ze benoemde dat RW17 haar eerste festival als bezoeker was en dat ze vooraan stond bij System of a Down. Ja verder ga ik er niks meer over zeggen, heb ik al vaker gedaan. Drie keer gezien nu en daar blijft het bij, ik vind haar live gewoon echt niet ook maar een beetje bijzonder ondanks leuke nummers.
-The 1975 (3) Wat een contrast met BKS, waar het misschien wel mijn favoriete optreden was. Geen idee of Healy stomdronken was of dat het gewoon hoorde bij de act. Nee verschrikkelijk en na klein halfuur weggelopen.
-Sam Fender (8,5) Gelukkig kwam hij, en als hij komt is hij ook gewoon steengoed. Die cover van Bruce was erg vet, en Spit Of You zorgde voor tranen bij m'n vader en daarna misschien ook wel een beetje bij mij. Ook blij om deze keer wel Hypersonic Missiles gehoord te hebben. Britten voegden zeker sfeer toe.
-Iggy Pop (10) redde samen met Sam de dag. Koning van het weekend, wat een rasartiest. Hele Barn vanaf seconde 1 mee en de hits bleven zich maar opstapelen. Samen met Richard Ashcroft, Michael Kiwanuka en Phoebe Bridgers één van de beste shows die ik in de tent heb gezien tot nu toe.
-Mumford and Sons (-) Ik sta open voor echt wel veel verschillende muziek, maar Mumford moet van heel die line-up echt wel de act zijn die ik het meest veracht, ik vind er echt 0,0 aan. Maar goed ze doen hun ding, dus een rating van mijn kant zou ook onzinnig zijn.
Vrijdag stond vooral in het teken van die clash tussen Liam en Editors. Misschien de verkeerde keuze gemaakt.
-The Haunted Youth (8,5) Hun album al talloze keren op gehad. Gelukkig vandaag wel op tijd op de wei en dat was het zeker waard. Emotioneel optreden van de band z'n kant, ik vond ze erg goed.
-Viagra Boys (6) Ik snap de lof niet zo. Van alle post-punk bands die ik ooit heb gezien, denk ik de minste.
-Crêpe tijdens Black Box Revelation (8) Het eten op Rock Werchter nog steeds abominabel, dus dan maar iets gepakt wat je eigenlijk niet kan verneuken. De crêpe met chocola en poedersuiker was mijn culinaire hoogtepunt dit weekend. Oh ja, en I Think I Like You vind ik gewoon een heerlijk nummer.
-Squid (7) Gewoon goed, verder niet zoveel over te melden.
-The Black Keys (7,5) We konden toch niet meer naar binnen bij Tamino en misschien wel dé act voor mijn pa om te zien deze editie was, naast Editors, The Black Keys. Ik had ze op Pinkpop al gezien en vond het toen niet heel bijzonder. Dit weekend wel een stuk beter door onder andere Fever en Weight of Love.
-Liam Gallagher (8) Valt helaas toch altijd een beetje tegen live moet ik toegeven. Mijn broertje wilde er per se heen, en ik had Editors toch al gezien op Pinkpop. Mijn vader naar Editors gegaan en ik mee naar Liam. Hij wilde alleen maar tegen de barrier staan dus ik ben tussen een groepje Britten gaan staan. Sfeer zat en de Oasis-nummers blijven natuurlijk fantastisch. Back to back Wonderwall en Chapagne Supernova kun je niks tegen inbrengen.
-Red Hot Chili Peppers (9) Na Liam nog even richting het stuk voor de Barn gelopen en alsnog No Sound but the Wind en Papillon meegekregen. Daarna met z'n drieën naar RHCP gegaan. Hele vette setlist en de meest zieke intro jam die ik ze ooit heb zien doen. Misschien iets minder dan op Pinkpop, maar alsnog echt laten zien deze zomer dat ze nog altijd een geweldige headliner zijn. Parallel Universe. Mooi vader zoons moment tijdens Under the Bridge die we al horen in huis sinds baby.
Zaterdag was op papier de mooiste dag.
-The Opposites (6,5) Tuurlijk muzikaal niet goed maar boeiend. Je bent op een festival, het hoeft niet álleen maar moeilijke muziek te zijn. Uurtje meespringen en -zingen op hits die ik mijn hele puberteit luisterde, niks mis mee.
-Interpol (8) Verdiende een beter publiek. Heel strak gespeeld, maar dit was ondertussen de zesde keer waarbij alleen Length of Love voor het eerst hoorde, wat ik dan ook nog één van hun minste nummers vind van die eerste platen. In de tent had dit een 9 of 10 kunnen zijn.
-Sigur Rós (8) Hebben Paolo Nutini geskipt om deze sowieso te kunnen zien. Was waarschijnlijk alsnog wel gelukt, maar die Barn maakt je hoofd gek afgelopen weekend. Niet helemaal wat ik ervan had verwacht, AFAS was veel beter. Sæglópur blijf ik een briljant nummer vinden, Svefn-g-englar ook maar deze keer miste er toch iets. Zo'n uur voor deze act is ook gewoon te kort. Alsnog heel erg goed natuurlijk.
-Machine Gun Kelly (3,5) Is op z'n minst grappig. Muziek kut, en hij placybackt wat kut is maar show nog enigzins vermakelijk.
-Oscar & the Wolf (8) Heb Fredje niet eens meer geprobeerd, vond het op Lowlands vorig jaar al niet zó bijzonder. Was er wel heen gegaan als die drukte er niet was geweest. Max Colombie bracht weer een dijk van een show. Vond het itt Lowlands vorig jaar op BKS paar weken terug niet zo maar dit was een thuiswedstrijd.
-Muse (9) Niet alle nieuwe nummers vind ik kut, Compliance en You Make Me Feel Like It's Halloween dan weer wel, en live staat deze band altijd als een huis. Map of the Problematique die ik nog nooit had gehoord, en ze nog op geen enkel festival hadden gespeeld deze tour, was een hele aangename verrassing. Maar dat einde, tot tweemaal terugkomen nadat Knights of Cydonia technische problemen heeft en dan bedenken om het beste nummer van die hele set te spelen: Showbiz. Héle grote klasse van Muse. Verder is dit, samen met RHCP in iets mindere mate, gewoon de band die zowel mijn vader als mijn broertje en ik echt helemaal te gek vinden. Dus heel mooi vader zoons moment tijdens Madness, de favoriet van m'n vader.
Zondag was vooral wachten tot het einde van de dag met overdag een paar leuke dingen.
-The Teskey Brothers (7) Ik had verwacht dat het meer blues zou zijn, maar vond het eerste deel vol soul maar saai. Uiteindelijk kwam er wat meer pit in. Werkte niet echt om wakker te worden haha.
-Amenra (7) Had mijn broertje een wafel beloofd als hij het langer dan een kwartier zou volhouden. Die heeft hij gehad. Verder niet mijn muziek maar vind het wel altijd tof om dit soort acts mee te pakken op zo'n major festival.
-Nova Twins (7,5) Leuker dan verwacht. Heel veel energie, al had ik deze keer geen zin om een moshpit in te duiken.
-Puscifer (7,5) Héél bijzonder om Maynard op deze manier als je hem tot nu toe alleen met TOOL hebt gezien. Vette show, maar wel wat kort.
-Lil Nas X (2) Wat de fuck was dit.
-Queens of the Stone Age (10) Gezien de Barn-problemen toch maar besloten om gewoon deze show mee te pakken en niet Rosalía het voordeel van de twijfel live te geven. Wat een unieke show was dit, met Spiderman een meezingshow tijdens Straight Jacket Fitting. Heeft lang geduurd voor ik deze act echt op waarde ging schatten. Vond het dan ook raar dat Dave Grohl ooit eens zei dat dit de beste live-band is die er is. Ik ben nu geneigd dat te geloven als je op zowel Pinkpop als Rock Werchter echt elke band naar huis speelt.
-Arctic Monkeys (7) Had deze maar omgedraaid. Het begon vond ik sterk en Turner had er echt zin in. Verder gewoon weer een kut setlist en nummers zo tergen langzaam spelen. Gelukkig heeft broertjelief het ontzettend naar z'n zin gehad. En vooruit, R U Mine blijft een meesterlijke afsluiter.
Heel leuk weekend, dit verhaal had korter gekund. Mand.
-Anna Calvi (7,5) Wist niet dat ze zo goed gitaar kon spelen. Vond haar muziek al tof en dat kwam ook live goed uit de verf. Heel vet dat ze die cover van TV on the Radio speelde.
-Froukje (5) Vette nieuwe productie op het podium en leuk dat ze benoemde dat RW17 haar eerste festival als bezoeker was en dat ze vooraan stond bij System of a Down. Ja verder ga ik er niks meer over zeggen, heb ik al vaker gedaan. Drie keer gezien nu en daar blijft het bij, ik vind haar live gewoon echt niet ook maar een beetje bijzonder ondanks leuke nummers.
-The 1975 (3) Wat een contrast met BKS, waar het misschien wel mijn favoriete optreden was. Geen idee of Healy stomdronken was of dat het gewoon hoorde bij de act. Nee verschrikkelijk en na klein halfuur weggelopen.
-Sam Fender (8,5) Gelukkig kwam hij, en als hij komt is hij ook gewoon steengoed. Die cover van Bruce was erg vet, en Spit Of You zorgde voor tranen bij m'n vader en daarna misschien ook wel een beetje bij mij. Ook blij om deze keer wel Hypersonic Missiles gehoord te hebben. Britten voegden zeker sfeer toe.
-Iggy Pop (10) redde samen met Sam de dag. Koning van het weekend, wat een rasartiest. Hele Barn vanaf seconde 1 mee en de hits bleven zich maar opstapelen. Samen met Richard Ashcroft, Michael Kiwanuka en Phoebe Bridgers één van de beste shows die ik in de tent heb gezien tot nu toe.
-Mumford and Sons (-) Ik sta open voor echt wel veel verschillende muziek, maar Mumford moet van heel die line-up echt wel de act zijn die ik het meest veracht, ik vind er echt 0,0 aan. Maar goed ze doen hun ding, dus een rating van mijn kant zou ook onzinnig zijn.
Vrijdag stond vooral in het teken van die clash tussen Liam en Editors. Misschien de verkeerde keuze gemaakt.
-The Haunted Youth (8,5) Hun album al talloze keren op gehad. Gelukkig vandaag wel op tijd op de wei en dat was het zeker waard. Emotioneel optreden van de band z'n kant, ik vond ze erg goed.
-Viagra Boys (6) Ik snap de lof niet zo. Van alle post-punk bands die ik ooit heb gezien, denk ik de minste.
-Crêpe tijdens Black Box Revelation (8) Het eten op Rock Werchter nog steeds abominabel, dus dan maar iets gepakt wat je eigenlijk niet kan verneuken. De crêpe met chocola en poedersuiker was mijn culinaire hoogtepunt dit weekend. Oh ja, en I Think I Like You vind ik gewoon een heerlijk nummer.
-Squid (7) Gewoon goed, verder niet zoveel over te melden.
-The Black Keys (7,5) We konden toch niet meer naar binnen bij Tamino en misschien wel dé act voor mijn pa om te zien deze editie was, naast Editors, The Black Keys. Ik had ze op Pinkpop al gezien en vond het toen niet heel bijzonder. Dit weekend wel een stuk beter door onder andere Fever en Weight of Love.
-Liam Gallagher (8) Valt helaas toch altijd een beetje tegen live moet ik toegeven. Mijn broertje wilde er per se heen, en ik had Editors toch al gezien op Pinkpop. Mijn vader naar Editors gegaan en ik mee naar Liam. Hij wilde alleen maar tegen de barrier staan dus ik ben tussen een groepje Britten gaan staan. Sfeer zat en de Oasis-nummers blijven natuurlijk fantastisch. Back to back Wonderwall en Chapagne Supernova kun je niks tegen inbrengen.
-Red Hot Chili Peppers (9) Na Liam nog even richting het stuk voor de Barn gelopen en alsnog No Sound but the Wind en Papillon meegekregen. Daarna met z'n drieën naar RHCP gegaan. Hele vette setlist en de meest zieke intro jam die ik ze ooit heb zien doen. Misschien iets minder dan op Pinkpop, maar alsnog echt laten zien deze zomer dat ze nog altijd een geweldige headliner zijn. Parallel Universe. Mooi vader zoons moment tijdens Under the Bridge die we al horen in huis sinds baby.
Zaterdag was op papier de mooiste dag.
-The Opposites (6,5) Tuurlijk muzikaal niet goed maar boeiend. Je bent op een festival, het hoeft niet álleen maar moeilijke muziek te zijn. Uurtje meespringen en -zingen op hits die ik mijn hele puberteit luisterde, niks mis mee.
-Interpol (8) Verdiende een beter publiek. Heel strak gespeeld, maar dit was ondertussen de zesde keer waarbij alleen Length of Love voor het eerst hoorde, wat ik dan ook nog één van hun minste nummers vind van die eerste platen. In de tent had dit een 9 of 10 kunnen zijn.
-Sigur Rós (8) Hebben Paolo Nutini geskipt om deze sowieso te kunnen zien. Was waarschijnlijk alsnog wel gelukt, maar die Barn maakt je hoofd gek afgelopen weekend. Niet helemaal wat ik ervan had verwacht, AFAS was veel beter. Sæglópur blijf ik een briljant nummer vinden, Svefn-g-englar ook maar deze keer miste er toch iets. Zo'n uur voor deze act is ook gewoon te kort. Alsnog heel erg goed natuurlijk.
-Machine Gun Kelly (3,5) Is op z'n minst grappig. Muziek kut, en hij placybackt wat kut is maar show nog enigzins vermakelijk.
-Oscar & the Wolf (8) Heb Fredje niet eens meer geprobeerd, vond het op Lowlands vorig jaar al niet zó bijzonder. Was er wel heen gegaan als die drukte er niet was geweest. Max Colombie bracht weer een dijk van een show. Vond het itt Lowlands vorig jaar op BKS paar weken terug niet zo maar dit was een thuiswedstrijd.
-Muse (9) Niet alle nieuwe nummers vind ik kut, Compliance en You Make Me Feel Like It's Halloween dan weer wel, en live staat deze band altijd als een huis. Map of the Problematique die ik nog nooit had gehoord, en ze nog op geen enkel festival hadden gespeeld deze tour, was een hele aangename verrassing. Maar dat einde, tot tweemaal terugkomen nadat Knights of Cydonia technische problemen heeft en dan bedenken om het beste nummer van die hele set te spelen: Showbiz. Héle grote klasse van Muse. Verder is dit, samen met RHCP in iets mindere mate, gewoon de band die zowel mijn vader als mijn broertje en ik echt helemaal te gek vinden. Dus heel mooi vader zoons moment tijdens Madness, de favoriet van m'n vader.
Zondag was vooral wachten tot het einde van de dag met overdag een paar leuke dingen.
-The Teskey Brothers (7) Ik had verwacht dat het meer blues zou zijn, maar vond het eerste deel vol soul maar saai. Uiteindelijk kwam er wat meer pit in. Werkte niet echt om wakker te worden haha.
-Amenra (7) Had mijn broertje een wafel beloofd als hij het langer dan een kwartier zou volhouden. Die heeft hij gehad. Verder niet mijn muziek maar vind het wel altijd tof om dit soort acts mee te pakken op zo'n major festival.
-Nova Twins (7,5) Leuker dan verwacht. Heel veel energie, al had ik deze keer geen zin om een moshpit in te duiken.
-Puscifer (7,5) Héél bijzonder om Maynard op deze manier als je hem tot nu toe alleen met TOOL hebt gezien. Vette show, maar wel wat kort.
-Lil Nas X (2) Wat de fuck was dit.
-Queens of the Stone Age (10) Gezien de Barn-problemen toch maar besloten om gewoon deze show mee te pakken en niet Rosalía het voordeel van de twijfel live te geven. Wat een unieke show was dit, met Spiderman een meezingshow tijdens Straight Jacket Fitting. Heeft lang geduurd voor ik deze act echt op waarde ging schatten. Vond het dan ook raar dat Dave Grohl ooit eens zei dat dit de beste live-band is die er is. Ik ben nu geneigd dat te geloven als je op zowel Pinkpop als Rock Werchter echt elke band naar huis speelt.
-Arctic Monkeys (7) Had deze maar omgedraaid. Het begon vond ik sterk en Turner had er echt zin in. Verder gewoon weer een kut setlist en nummers zo tergen langzaam spelen. Gelukkig heeft broertjelief het ontzettend naar z'n zin gehad. En vooruit, R U Mine blijft een meesterlijke afsluiter.
Heel leuk weekend, dit verhaal had korter gekund. Mand.
Laatst bewerkt:
Is er dan echt niemand naar Rosalía geweest? Ook online valt het me op dat er veel minder coverage is dan over andere acts.
Door al die horrorverhalen over rode kruizen stond ik al klaar tijdens Puscifer. Bleek dus achteraf helemaal niet nodig, maar het leverde me wel een geweldige plek in de voorste rijen op waar de sfeer helemaal top was. Heel bijzonder om van zo dichtbij mee te maken en zowel op de schermen (het concert wordt haast als een videoclip in beeld gebracht) als op het podium uitstekend zicht te hebben. Blijkbaar heb ik wat gemist met QOTSA, maar die zie ik graag terug in november.
Verder heb ik me crimineel goed geamuseerd bij Nova Twins. Ik zag ze dit jaar eerder in Botanique, waar de sfeer maar traag op gang kwam. Heel fijn om te zien hoe ze na de eerste noot al de volledige Slope inpalmden. Amy en Georgia zijn rockgodinnen die met een hit of twee meer best passen op de Main Stage, helpen ze daar ineens het genderevenwicht wat te herstellen
Door al die horrorverhalen over rode kruizen stond ik al klaar tijdens Puscifer. Bleek dus achteraf helemaal niet nodig, maar het leverde me wel een geweldige plek in de voorste rijen op waar de sfeer helemaal top was. Heel bijzonder om van zo dichtbij mee te maken en zowel op de schermen (het concert wordt haast als een videoclip in beeld gebracht) als op het podium uitstekend zicht te hebben. Blijkbaar heb ik wat gemist met QOTSA, maar die zie ik graag terug in november.
Verder heb ik me crimineel goed geamuseerd bij Nova Twins. Ik zag ze dit jaar eerder in Botanique, waar de sfeer maar traag op gang kwam. Heel fijn om te zien hoe ze na de eerste noot al de volledige Slope inpalmden. Amy en Georgia zijn rockgodinnen die met een hit of twee meer best passen op de Main Stage, helpen ze daar ineens het genderevenwicht wat te herstellen
iWij zijn de drie dagen naar Mainsquare Arras geweest (vooral omwille van de prijs) maar het was echt super .
Enorm leuke, ongedwongen sfeer, cola en pintjes aan vier euro maar je krijgt direct een halve liter, eten stukken goedkoper, heel gezellig, heel vriendelijke mensen.
Ook de locatie vond ik top. Ruim, verschillende 'eilandjes' en natuurlijk de citadel wat het prachtig maakt .
Op wandelafstand een mc donalds is ook handig , en een heel grote supermarkt waar aan de ingang magnetrons stonden en stopcontacten om gratis gebruik van te maken.
Er waren weinig gelijklopende artiesten met Werchter. Anna Calvi was top, wat een superwijf. Nova twins vond ik vooral veel herrie maar ze hadden wel de wei mee. City and Colour was de ontdekking.. achteraf liepen die gewoon op de wei en nog een praatje mee geslaan.
Macklemore heeft me verrast in enome positieve zin. Wat een lieve man, ik had daar een totaal ander beeld van. En zijn show was af, ik wist niet waar eerst te kijken.
Conclusie: mainsquare is top meegevallen (zeker als je prijs kwaliteit sfeer bekijkt) maar Werchter blijft toch Werchter ...
Enorm leuke, ongedwongen sfeer, cola en pintjes aan vier euro maar je krijgt direct een halve liter, eten stukken goedkoper, heel gezellig, heel vriendelijke mensen.
Ook de locatie vond ik top. Ruim, verschillende 'eilandjes' en natuurlijk de citadel wat het prachtig maakt .
Op wandelafstand een mc donalds is ook handig , en een heel grote supermarkt waar aan de ingang magnetrons stonden en stopcontacten om gratis gebruik van te maken.
Er waren weinig gelijklopende artiesten met Werchter. Anna Calvi was top, wat een superwijf. Nova twins vond ik vooral veel herrie maar ze hadden wel de wei mee. City and Colour was de ontdekking.. achteraf liepen die gewoon op de wei en nog een praatje mee geslaan.
Macklemore heeft me verrast in enome positieve zin. Wat een lieve man, ik had daar een totaal ander beeld van. En zijn show was af, ik wist niet waar eerst te kijken.
Conclusie: mainsquare is top meegevallen (zeker als je prijs kwaliteit sfeer bekijkt) maar Werchter blijft toch Werchter ...
Matt had de link ook al gedeeld in zijn verslag, maar dat concert van Danielle Ponder is nog steeds integraal te bekijken via de website van Rock Werchter.
Rock Werchter - video's
Rock Werchter 2024 vindt plaats van 4 tot 7 juli 2024 in het Festivalpark in Werchter. Vier dagen, vier podia. Met de grootste headliners, jonge wolven, felle rockers, straffe singer-songwriters en de vetste beats. Herbeleef het hier.
Over dat laatste, wij kwamen aan de praat met 2 belgen bij de apero. Zei 1 van de 2 op een gegeven moment dat ik op Lil Kleine leek... mijn reactie was dat we wel 1 ding in gemeen hadden en dat ik mijn vrouw ook regelmatig afros. Ze moesten wel lachen maar je zag ook een stukje verbazingThe Dutch disease he, dat gelul tussendoor. Bij deze ook excuses namens mij
Maar de Belgen kunnen er ook wat van. Zeker met de Barn perikelen (en dus al veel fans voor de volgende artiest binnen) toch verschillende Belgen ook aangesproken of ze misschien hun best konden doen de artiest hun te laten overtreffen in plaats van andersom.
Dan valt wel weer op dat de Belgen het altijd lastig vinden om met onze Hollandse directheid om te gaan, al was ik toch echt nog vriendelijk.
Dag 2 na Werchter en nog steeds niet helemaal bekomen. Het was ondanks de voor mij op papier mindere affiche toch een editie vol memorabele shows geworden.
Eerst en vooral praktisch: Géén file bij het aanrijden donderdagochtend, noch bij het parkeren. Ook op de wei amper of geen lange wachtrijen gehad, zowel aan de security als bij eten/drinken. Langste wachtrij was tijdens The Reytons 5 minuten moeten wachten op een nieuwe pint.
Ook bij The Barn ondanks alle opgeklopte drama eigenlijk weinig last gehad. Enige shows die ik door kruisen moest missen waren Editors, Sigur Ros en Merol en daar dan maar buiten voor het scherm het beste van gemaakt. En eerlijk? Ook daar was het best genieten! Heel blij met de toiletten vooraan en de sluipweg om tot op ons plekje vooraan rechts voor het scherm te geraken.
Eten en drinken is ook al veel over geschreven. Sommige prijzen waren écht niet meer oké, apart betalen voor saus ook al niet. Beste prijs/kwaliteitsverhouding blijft The Foodmaker hebben met 3 bonnen voor een gigantisch bord pastasalades met groenten en andere toppings. Betalen ging wel overal vrij vlot, geen dramatische toestanden als op GMM onlangs gelukkig.
Hier alle 27 concerten die ik volledig gezien heb op volgorde van onvergetelijk geniaal naar wel ja... minder geniaal. Uitgebreid verslag onderaan in spoiler, ik heb mij wat te hard laten gaan.
1. Rosalia
2. Gabriels
3. Sofi Tukker
4. Fever Ray
5. Squid
6. Fred again..
7. Spoon
8. Compact Disk Dummies
9. Stormzy
10. Amenra
11. Sam Fender
12. Xavier Rudd
13. Viagra Boys
14. Wardruna
15. XINK
16. The Black Keys
17. Interpol
18. Warhaus
19. Merol (op het scherm)
20. Editors (op het scherm)
21. Sigur Ros (op het scherm)
22. The Haunted Youth
23. Christine & The Queens
24. The Lumineers
25. The Opposites
26. Gayle
27. Lil Nas X
Eerst en vooral praktisch: Géén file bij het aanrijden donderdagochtend, noch bij het parkeren. Ook op de wei amper of geen lange wachtrijen gehad, zowel aan de security als bij eten/drinken. Langste wachtrij was tijdens The Reytons 5 minuten moeten wachten op een nieuwe pint.
Ook bij The Barn ondanks alle opgeklopte drama eigenlijk weinig last gehad. Enige shows die ik door kruisen moest missen waren Editors, Sigur Ros en Merol en daar dan maar buiten voor het scherm het beste van gemaakt. En eerlijk? Ook daar was het best genieten! Heel blij met de toiletten vooraan en de sluipweg om tot op ons plekje vooraan rechts voor het scherm te geraken.
Eten en drinken is ook al veel over geschreven. Sommige prijzen waren écht niet meer oké, apart betalen voor saus ook al niet. Beste prijs/kwaliteitsverhouding blijft The Foodmaker hebben met 3 bonnen voor een gigantisch bord pastasalades met groenten en andere toppings. Betalen ging wel overal vrij vlot, geen dramatische toestanden als op GMM onlangs gelukkig.
Hier alle 27 concerten die ik volledig gezien heb op volgorde van onvergetelijk geniaal naar wel ja... minder geniaal. Uitgebreid verslag onderaan in spoiler, ik heb mij wat te hard laten gaan.
1. Rosalia
2. Gabriels
3. Sofi Tukker
4. Fever Ray
5. Squid
6. Fred again..
7. Spoon
8. Compact Disk Dummies
9. Stormzy
10. Amenra
11. Sam Fender
12. Xavier Rudd
13. Viagra Boys
14. Wardruna
15. XINK
16. The Black Keys
17. Interpol
18. Warhaus
19. Merol (op het scherm)
20. Editors (op het scherm)
21. Sigur Ros (op het scherm)
22. The Haunted Youth
23. Christine & The Queens
24. The Lumineers
25. The Opposites
26. Gayle
27. Lil Nas X
Donderdag: Geopend bij Compact Disk Dummies en dat was er meteen boenk op. De gebroers Coorevits hadden er zin in en het publiek ook. De perfecte opwarmer voor de rest van het festival. Daarna door naar The Mary Wallopers. Was leuke achtergrondmuziek bij de eerste pinten van de dag maar ook niet omvergeblazen.
Zwangere Guy deed het dan wel weer heel goed op de Main Stage en bewees dat rap en hiphop ook daar goed tot hun recht kunnen komen. Vervolgens in de KluB beland bij Gayle. Dat was zeker geen hoogvlieger, met als absoluut dieptepunt een weinig gesmaakte Alanis Morissette-cover van You Oughta Know die de zee aan bakvissen rondom ons met koeienogen bekeken alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Voor de rest was het het op zich een oké vermakelijk uurtje maar zeker niet het poprockfeestje waar ik op had gehoopt.
Na een stukje pintelieren bij Froukje (dat denk ik wel goed was op basis van de nummers die ik zag), was het de beurt aan die andere tienerster: Ashnikko. Ik was fan, het was uniek en zeker een toffe show waar het goed op twerken was. Mijn gezelschap was geen onverdeeld voorstander maar dat deerde uiteindelijk niet. Vervolgens wonder boven wonder The Barn nog ingeraakt voor Warhaus. Magische set, magische setting, zoals we dat van hen gewend zijn, maar ook niet de beste show die ik hen al heb zien geven. Gelukkig gaf daarna Sam Fender wel een van de beste shows van dag 1. Mag volgende keer gerust nog een stek hoger staan. Zeer sympathieke en muzikaal zeer goede show. Ik las ergens dat hij de Bruce Springsteen van de Aldi was en wel... geef mij eerlijk gezegd maar Sam als ik écht moet kiezen.
Held Stormzy in de regen was meteen ook de enige Main Stage headliner die mij wist te overtuigen. Fantastische show, al had het tempo nog iets hoger mogen liggen in het begin. Maar moedig om eerst een set ingetogen nummers met band te spelen en vervolgens in de tweede helft alles aan gort te spelen. Die andere blote bast (Iggy Pop) in The Barn klonk onderweg naar Röyksopp ook niet slecht. Gelukkig nog net The Passenger en Lust For Life kunnen meepikken op het scherm buiten. Röyksopp was vervolgens echt een topshow na alle matige recensies van op BKS. Een makkelijk verteerbare set met dansers die effectief iets toevoegden aan het geheel. Blij dat we hiervoor Mumford & Sons grotendeels hebben laten schieten want het stuk dat we ervan zagen na afloop was weliswaar niet slecht maar ook niet memorabel.
Vrijdag: Er zijn natuurlijk veel ergere dingen dan opstaan met The Haunted Youth, maar echt helemaal blij word ik er ook niet van. Ik weet niet of aan het vroege uur of aan het te grote podium lag, maar vond het hier helaas heel hard verdrinken. Jammer. Dan maar door naar Spoon die wél een memorabele top 10-show afleverden. Mijn god, wat een speelplezier, wat een hits, wat een show. Heerlijk!
Daarna was het de beurt aan Viagra Boys om de tent af te breken. Nonchalant en toch met veel goesting. Niet de beste keer dat ik hen zag, maar toch goed op gefeest. Om de pauze te vullen maar een stukje Black Box Revelation meegepakt, maar laat die volgende keer maar weer eens een spot in de tent krijgen.
Vervolgens vol verwachtingen naar de KluB voor Squid en ze werden ruimschots ingelost. Als je kunt openen met een mokerslag als Narrator en kunt eindigen met mij die zijn zonnebril kwijtspeelt in een moshpit (op Squid?!) dan weet ik niet hoe je dat ooit nog kunt overklassen. Kasabian, of wat er nog van overschiet, was daarna een welkom momentje om even bij te komen en iets te eten en drinken, voordat we ons naar de voorvakken gingen begeven voor The Black Keys. Helaas hebben de heren niet helemaal weten te overtuigen ondanks een karrevracht aan goede nummers. Hadden ze er toch niet helemaal zin in? Was het al een zware tour? Was het te warm? We zullen het allicht nooit weten. Spijtig.
Fever Ray kwam dus net op tijd om de boel weer recht te trekken, en hoe. Nadat ik in het Koninklijk Circus niet bijster veel van de show zag (wegens 1m64 en grote mensen voor mij) wist Karen Dreijer en co. nu wel in mijn blikveld op te treden en de diepste dochtere krochten van mijn ziel te bereiken. Wat een presence, wat een show! Bijkomen bij Editors aan het scherm buiten was dan ook welkom. En wat een sfeer dat daar heerste. Ik heb het gevoel dat wie niet binnen kon er gewoon het beste van maakte en toch luidkeel meesprong, zong en danste. De nieuwe nummers konden wel echt helemaal niet bekoren.
Wat wél kon bekoren was Wardruna die de meest unieke sound van het weekend bij hadden. Op de camping omschreven we het aan de vrienden als takkenherrie omdat vakkundig in beeld werd gebracht hoe ze op houden takken sloegen om hun onnavolgbare nummers te brengen. Heel positief van verrast, maar een uur was uiteindelijk toch echt een beetje teveel van het goede. Maar heel blij dat ik hier was en niet bij de Peppers waar we en passant richting camping nog een nummertje van meepikten. Geen spijt van de beslissing om toch al op tijd richting buiten te lopen en aan de massa aan Peppers shirts die toen al op wandel gingen waren we zeker niet de enigen.
Zaterdag: Op voorhand aangestipt als minst interessante dag, maar boy was I wrong. XINK had wellicht de hoogste gun-factor van het weekend en wat was het gewoon een leuke show. Niet de allerbeste ooit, nee ook niet de meest hoogstaande maar wat een plezier en jeugdsentiment. Genoten! Daarna nog ongeveer de helft van Mayorga gezien. Ongeveer krak dezelfde show die ze ook tijdens We Are Open speelden. Was leuk, mooi momentje met de 90-jarige oma. The Opposites brachten ons daarna aan het hakken. Ik moet toegeven dat ik niet echt aandachtig gekeken heb, maar we hebben gelachen en gedanst dus ik dénk dat het wel een leuke show was.
Interpol ging daarna helaas wat verloren op de Main Stage zoals verwacht. Ze speelden nochtans goed, de set was zéker goed opgebouwd en wat een wereldsongs hebben ze destijds bij elkaar geschreven. Maar het totale gebrek aan enthousiasme, of het uiten ervan langs de kant van de band zorgde ervoor dat het optreden steeds weer dood viel. Jammer want de regenbuien pasten perfect bij de muziek.
Om eenzelfde scenario te vermijden toch maar voor Sofi Tukker gekozen en dat bleek achteraf de beste keuze van het weekend. Het was gay, het was luid, het was veel en het was vooral goed. Was alles live? Nee. Was de show dan van de bovenste plank? Ook nee, maar ergens is dit optreden blijven hangen. De mixen waren geniaal (die White Lotus theme song!) en de KluB was helemaal los aan het gaan, wij incluis. Mijn persoonlijk feestje van het weekend, zelfs meer dan die ene meneer die straks nog zou volgen.
Maar eerst weer even met de voetjes op de grond op Sigur Ros aan het scherm door plaatsgebrek. Maar de wolken zorgden voor schitterende taferelen. Het gras lag aangenaam en deed ons even wegdromen.
Maar om de rode kruizen voor te zijn én omdat wij oprecht écht waar naar de hier verguisde Xavier Rudd wilden gaan zien toch maar al The Barn ingegaan en wat volgde was een van de meest magische shows van het weekend. 20.000 mensen die pogoën op Follow The Sun was de kers op de taart. Kippenvel als ik eraan terugdenk.
En dan was het moment er. De man naar wie gevoeld iedereen op de wei naar uitkeek. Fred again.. Ain't no love in the jungle maar wel heel veel in The Barn die avond zo blijkt. Dat was gewoon geschift. Stonden met open mond naar publiek en podium te kijken. Onvergetelijke show en toch uiteindelijk zelfs niet in mijn top 5 beland. Lag het aan de sterke acts op de rest van de affiche? Had ik dan toch nog ergens het gevoel dat er meer in zat? Ik weet het niet, maar wat ik weet is dat dat een optreden is waar ik mijn kinderen (moest ik die ooit hebben) binnen 20 jaar nog over vertel.
Muse daarna was wel oké maar eigenlijk hoefde dat niet meer na de écht headliner van de dag. Het was een oké show. Zeker niet slecht maar ook niets waar ik nog met weemoed aan zal terugdenken in tegenstelling tot hun zegetocht in 2015. Wel geweldig om Showbiz eens live te horen!
Zondag: Verliep wat moeilijker om uit bed te komen. Maar gelukkig nét voordat de lichten doofden de Barn in geraakt voor Amenra. Na 3 zware festivaldagen was dat exact wat ik nodig had. Het was hard, rauw en beeldschoon tegelijk. Enig minpunt is dat je van de prachtige lyrics echt geen knijt verstond omdat de geluidsmix daar wat scheef stond. Doodzonde, maar toch had ik het voor geen geld willen missen.
Daarna lekker met de meiden voor het scherm op foefsafari geweest met Merol. Wij hadden er zin in, de zon scheen, de pintjes waren koud en Merol wel die was er ook. Goed op geamuseerd maar dan was Froukje toch een trapje hoger donderdag.
En dan de band waar ik eigenlijk het meest benieuwd naar was. Gabriels. Holy fucking shit. Hoe goed was dat?! Volledig omvergeblazen door zijn stem en presence. Pure magie die in de lucht hing. Daarom is de Barn dus zo populair want ik weet niet of dit ergens anders ter wereld hetzelfde effect zou hebben.
Daarna aan de Main Stage gaan zonnen op The Lumineers die een weinig beklijvende show speelden. Leuk zoals altijd maar het voegde niets toe aan de vier keer dat ik hen eerder aan het werk zag. Lil Nas X was dan pakken vermakelijker. Maar eerder in de negatieve zin. Ik had het hem nochtans zo gegund en ik wilde echt dat het goed was. Maar het was echt vreselijk. En dat komt van iemand die nochtans fan is van schaarsgekleden hunks die over een podium dartelen.
Christine and the queens dan maar. En wel, het was een bevreemdend bezoek aan de tuinstandbeeldenafdeling van de Intratuin. Dit was geen concert, zoveel was duidelijk, maar moderne podiumkunst. Het was bijzonder maar ook bijzonder hard niet waar ik op dat moment zin in had. Jammer, ik had het hem nochtans ook echt gegund.
Dan nog even eten en drinken gaan halen en meteen weer The Barn in voor de échte queen van The Barn: Rosa-fucking-lia. Torenhoge verwachtingen werden echt volledig ingelost. Wat een show! Perfecte bestaat niet zeggen ze altijd, maar dit was gewoon perfect. Ook al ken je geen knijt van haar nummers zoals mijn vriend die erbij was, toch weet dit je volledig van je sokken te blazen. Daarvoor vergeven we haar zelfs haar gebrekkige aardrijkskundekennis, al kan 'Hola Bruselas' ook gewoon een gewilde mop geweest zijn.
Daarna nog even gaan kijken bij Rüfüs Du Sol, maar dat was het écht niet en ook Arctic Monkeys konden zoals verwacht niet overtuigen. Maar wat had je ook verwacht als de beste show net door de Spaanse furie uit Barcelona werd gebracht.
Zwangere Guy deed het dan wel weer heel goed op de Main Stage en bewees dat rap en hiphop ook daar goed tot hun recht kunnen komen. Vervolgens in de KluB beland bij Gayle. Dat was zeker geen hoogvlieger, met als absoluut dieptepunt een weinig gesmaakte Alanis Morissette-cover van You Oughta Know die de zee aan bakvissen rondom ons met koeienogen bekeken alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Voor de rest was het het op zich een oké vermakelijk uurtje maar zeker niet het poprockfeestje waar ik op had gehoopt.
Na een stukje pintelieren bij Froukje (dat denk ik wel goed was op basis van de nummers die ik zag), was het de beurt aan die andere tienerster: Ashnikko. Ik was fan, het was uniek en zeker een toffe show waar het goed op twerken was. Mijn gezelschap was geen onverdeeld voorstander maar dat deerde uiteindelijk niet. Vervolgens wonder boven wonder The Barn nog ingeraakt voor Warhaus. Magische set, magische setting, zoals we dat van hen gewend zijn, maar ook niet de beste show die ik hen al heb zien geven. Gelukkig gaf daarna Sam Fender wel een van de beste shows van dag 1. Mag volgende keer gerust nog een stek hoger staan. Zeer sympathieke en muzikaal zeer goede show. Ik las ergens dat hij de Bruce Springsteen van de Aldi was en wel... geef mij eerlijk gezegd maar Sam als ik écht moet kiezen.
Held Stormzy in de regen was meteen ook de enige Main Stage headliner die mij wist te overtuigen. Fantastische show, al had het tempo nog iets hoger mogen liggen in het begin. Maar moedig om eerst een set ingetogen nummers met band te spelen en vervolgens in de tweede helft alles aan gort te spelen. Die andere blote bast (Iggy Pop) in The Barn klonk onderweg naar Röyksopp ook niet slecht. Gelukkig nog net The Passenger en Lust For Life kunnen meepikken op het scherm buiten. Röyksopp was vervolgens echt een topshow na alle matige recensies van op BKS. Een makkelijk verteerbare set met dansers die effectief iets toevoegden aan het geheel. Blij dat we hiervoor Mumford & Sons grotendeels hebben laten schieten want het stuk dat we ervan zagen na afloop was weliswaar niet slecht maar ook niet memorabel.
Vrijdag: Er zijn natuurlijk veel ergere dingen dan opstaan met The Haunted Youth, maar echt helemaal blij word ik er ook niet van. Ik weet niet of aan het vroege uur of aan het te grote podium lag, maar vond het hier helaas heel hard verdrinken. Jammer. Dan maar door naar Spoon die wél een memorabele top 10-show afleverden. Mijn god, wat een speelplezier, wat een hits, wat een show. Heerlijk!
Daarna was het de beurt aan Viagra Boys om de tent af te breken. Nonchalant en toch met veel goesting. Niet de beste keer dat ik hen zag, maar toch goed op gefeest. Om de pauze te vullen maar een stukje Black Box Revelation meegepakt, maar laat die volgende keer maar weer eens een spot in de tent krijgen.
Vervolgens vol verwachtingen naar de KluB voor Squid en ze werden ruimschots ingelost. Als je kunt openen met een mokerslag als Narrator en kunt eindigen met mij die zijn zonnebril kwijtspeelt in een moshpit (op Squid?!) dan weet ik niet hoe je dat ooit nog kunt overklassen. Kasabian, of wat er nog van overschiet, was daarna een welkom momentje om even bij te komen en iets te eten en drinken, voordat we ons naar de voorvakken gingen begeven voor The Black Keys. Helaas hebben de heren niet helemaal weten te overtuigen ondanks een karrevracht aan goede nummers. Hadden ze er toch niet helemaal zin in? Was het al een zware tour? Was het te warm? We zullen het allicht nooit weten. Spijtig.
Fever Ray kwam dus net op tijd om de boel weer recht te trekken, en hoe. Nadat ik in het Koninklijk Circus niet bijster veel van de show zag (wegens 1m64 en grote mensen voor mij) wist Karen Dreijer en co. nu wel in mijn blikveld op te treden en de diepste dochtere krochten van mijn ziel te bereiken. Wat een presence, wat een show! Bijkomen bij Editors aan het scherm buiten was dan ook welkom. En wat een sfeer dat daar heerste. Ik heb het gevoel dat wie niet binnen kon er gewoon het beste van maakte en toch luidkeel meesprong, zong en danste. De nieuwe nummers konden wel echt helemaal niet bekoren.
Wat wél kon bekoren was Wardruna die de meest unieke sound van het weekend bij hadden. Op de camping omschreven we het aan de vrienden als takkenherrie omdat vakkundig in beeld werd gebracht hoe ze op houden takken sloegen om hun onnavolgbare nummers te brengen. Heel positief van verrast, maar een uur was uiteindelijk toch echt een beetje teveel van het goede. Maar heel blij dat ik hier was en niet bij de Peppers waar we en passant richting camping nog een nummertje van meepikten. Geen spijt van de beslissing om toch al op tijd richting buiten te lopen en aan de massa aan Peppers shirts die toen al op wandel gingen waren we zeker niet de enigen.
Zaterdag: Op voorhand aangestipt als minst interessante dag, maar boy was I wrong. XINK had wellicht de hoogste gun-factor van het weekend en wat was het gewoon een leuke show. Niet de allerbeste ooit, nee ook niet de meest hoogstaande maar wat een plezier en jeugdsentiment. Genoten! Daarna nog ongeveer de helft van Mayorga gezien. Ongeveer krak dezelfde show die ze ook tijdens We Are Open speelden. Was leuk, mooi momentje met de 90-jarige oma. The Opposites brachten ons daarna aan het hakken. Ik moet toegeven dat ik niet echt aandachtig gekeken heb, maar we hebben gelachen en gedanst dus ik dénk dat het wel een leuke show was.
Interpol ging daarna helaas wat verloren op de Main Stage zoals verwacht. Ze speelden nochtans goed, de set was zéker goed opgebouwd en wat een wereldsongs hebben ze destijds bij elkaar geschreven. Maar het totale gebrek aan enthousiasme, of het uiten ervan langs de kant van de band zorgde ervoor dat het optreden steeds weer dood viel. Jammer want de regenbuien pasten perfect bij de muziek.
Om eenzelfde scenario te vermijden toch maar voor Sofi Tukker gekozen en dat bleek achteraf de beste keuze van het weekend. Het was gay, het was luid, het was veel en het was vooral goed. Was alles live? Nee. Was de show dan van de bovenste plank? Ook nee, maar ergens is dit optreden blijven hangen. De mixen waren geniaal (die White Lotus theme song!) en de KluB was helemaal los aan het gaan, wij incluis. Mijn persoonlijk feestje van het weekend, zelfs meer dan die ene meneer die straks nog zou volgen.
Maar eerst weer even met de voetjes op de grond op Sigur Ros aan het scherm door plaatsgebrek. Maar de wolken zorgden voor schitterende taferelen. Het gras lag aangenaam en deed ons even wegdromen.
Maar om de rode kruizen voor te zijn én omdat wij oprecht écht waar naar de hier verguisde Xavier Rudd wilden gaan zien toch maar al The Barn ingegaan en wat volgde was een van de meest magische shows van het weekend. 20.000 mensen die pogoën op Follow The Sun was de kers op de taart. Kippenvel als ik eraan terugdenk.
En dan was het moment er. De man naar wie gevoeld iedereen op de wei naar uitkeek. Fred again.. Ain't no love in the jungle maar wel heel veel in The Barn die avond zo blijkt. Dat was gewoon geschift. Stonden met open mond naar publiek en podium te kijken. Onvergetelijke show en toch uiteindelijk zelfs niet in mijn top 5 beland. Lag het aan de sterke acts op de rest van de affiche? Had ik dan toch nog ergens het gevoel dat er meer in zat? Ik weet het niet, maar wat ik weet is dat dat een optreden is waar ik mijn kinderen (moest ik die ooit hebben) binnen 20 jaar nog over vertel.
Muse daarna was wel oké maar eigenlijk hoefde dat niet meer na de écht headliner van de dag. Het was een oké show. Zeker niet slecht maar ook niets waar ik nog met weemoed aan zal terugdenken in tegenstelling tot hun zegetocht in 2015. Wel geweldig om Showbiz eens live te horen!
Zondag: Verliep wat moeilijker om uit bed te komen. Maar gelukkig nét voordat de lichten doofden de Barn in geraakt voor Amenra. Na 3 zware festivaldagen was dat exact wat ik nodig had. Het was hard, rauw en beeldschoon tegelijk. Enig minpunt is dat je van de prachtige lyrics echt geen knijt verstond omdat de geluidsmix daar wat scheef stond. Doodzonde, maar toch had ik het voor geen geld willen missen.
Daarna lekker met de meiden voor het scherm op foefsafari geweest met Merol. Wij hadden er zin in, de zon scheen, de pintjes waren koud en Merol wel die was er ook. Goed op geamuseerd maar dan was Froukje toch een trapje hoger donderdag.
En dan de band waar ik eigenlijk het meest benieuwd naar was. Gabriels. Holy fucking shit. Hoe goed was dat?! Volledig omvergeblazen door zijn stem en presence. Pure magie die in de lucht hing. Daarom is de Barn dus zo populair want ik weet niet of dit ergens anders ter wereld hetzelfde effect zou hebben.
Daarna aan de Main Stage gaan zonnen op The Lumineers die een weinig beklijvende show speelden. Leuk zoals altijd maar het voegde niets toe aan de vier keer dat ik hen eerder aan het werk zag. Lil Nas X was dan pakken vermakelijker. Maar eerder in de negatieve zin. Ik had het hem nochtans zo gegund en ik wilde echt dat het goed was. Maar het was echt vreselijk. En dat komt van iemand die nochtans fan is van schaarsgekleden hunks die over een podium dartelen.
Christine and the queens dan maar. En wel, het was een bevreemdend bezoek aan de tuinstandbeeldenafdeling van de Intratuin. Dit was geen concert, zoveel was duidelijk, maar moderne podiumkunst. Het was bijzonder maar ook bijzonder hard niet waar ik op dat moment zin in had. Jammer, ik had het hem nochtans ook echt gegund.
Dan nog even eten en drinken gaan halen en meteen weer The Barn in voor de échte queen van The Barn: Rosa-fucking-lia. Torenhoge verwachtingen werden echt volledig ingelost. Wat een show! Perfecte bestaat niet zeggen ze altijd, maar dit was gewoon perfect. Ook al ken je geen knijt van haar nummers zoals mijn vriend die erbij was, toch weet dit je volledig van je sokken te blazen. Daarvoor vergeven we haar zelfs haar gebrekkige aardrijkskundekennis, al kan 'Hola Bruselas' ook gewoon een gewilde mop geweest zijn.
Daarna nog even gaan kijken bij Rüfüs Du Sol, maar dat was het écht niet en ook Arctic Monkeys konden zoals verwacht niet overtuigen. Maar wat had je ook verwacht als de beste show net door de Spaanse furie uit Barcelona werd gebracht.
Danielle had ook een nieuw album uitgracht zei ze nog. Must have dacht ik tot een paar minuten geledenMatt had de link ook al gedeeld in zijn verslag, maar dat concert van Danielle Ponder is nog steeds integraal te bekijken via de website van Rock Werchter.
Rock Werchter - video's
Rock Werchter 2024 vindt plaats van 4 tot 7 juli 2024 in het Festivalpark in Werchter. Vier dagen, vier podia. Met de grootste headliners, jonge wolven, felle rockers, straffe singer-songwriters en de vetste beats. Herbeleef het hier.vod.rockwerchter.be
Ponder, Danielle - Some Of Us Are Brave kopen? | platomania.nl
Bestel Some Of Us Are Brave - Ponder, Danielle koop je bij Platomania ✓ Voor 16:00 besteld morgen in huis ✓ of haal af bij de winkels van Plato en Concerto ✓ de leukste muziekwinkels van Nederland
65 euro mijn hemeltje lief zeg. Vond het een geweldig optreden en ze heeft me laten janken, maar 65 euro voor een plaat gaat me wel iets te verDanielle had ook een nieuw album uitgracht zei ze nog. Must have dacht ik tot een paar minuten geleden
Ponder, Danielle - Some Of Us Are Brave kopen? | platomania.nl
Bestel Some Of Us Are Brave - Ponder, Danielle koop je bij Platomania ✓ Voor 16:00 besteld morgen in huis ✓ of haal af bij de winkels van Plato en Concerto ✓ de leukste muziekwinkels van Nederlandwww.platomania.nl
Haha jaa. Als je nummers hebt van pak m beet 5/6 minuten en je wil ook nog wat zeggen dan gaat het snel.
Ben overigens wel van team korte set, headliners 1.5 uur is zat
