Rock Werchter 2023 - Nieuws en geruchten

[NiekBBQ]

Eens. Op een festival is 1,5 uur genoeg.

 

[elo]

Eens. Op een festival is 1,5 uur genoeg.

Mwah, een The Cure of Depeche Mode wil je toch minimaal 2 uur zien imo

 

[TNFke]

Eens. Op een festival is 1,5 uur genoeg.

Kan iemand dat eens sturen naar een zekere Axl!

 

[NiekBBQ]

Mwah, een The Cure of Depeche Mode wil je toch minimaal 2 uur zien imo

Alee...er zijn uitzonderingen natuurlijk.

 

[Sjakie de Wit]

Oké, even een wijziging doorvoeren. Daarnet deelde ik mijn lijstje in dat andere topic, maar wil Danielle Ponder op 1 zetten. Want nu ik goed en wel thuis ben, besef ik dat die show er eentje is waarvoor ik een lans wil breken.

Ik kende haar niet, zelfs na het 100 keer analyseren en bekritiseren van deze lineup op dit forum, is haar naam me niet opgevallen. En ik slofte zaterdag ook voorbij die KlubC waar ze bezig was. Het was vroeg en ik was toen nog alleen en moe. Om een of andere reden had die aangename soulstem meer aantrekkingskracht dan het koffiekraam (had dat op dag 3 wel nodig). Dus ik teruglopen en toch maar eens gaan kijken. Eerst al zittend, meer op m'n gsm prutsend. Maar die stem jongens. En hoe ze het bracht. Samen met steeds meer andere mensen uiteindelijk naar voren gestapt om het echt te volgen. Het ene na het andere nummer vol ziel en pure levenslust kwam voorbij. Hoe goed was deze 'onbekende' dame zeg. Kleine speech. Blijkbaar is ze al vele jaren (decennia) aan de weg aan het timmeren en mocht ze nu eens op de grote festivals aan de andere kant van de oceaan spelen. Een toespraak over "dat je moet doorzetten om er te geraken", we kennen het allemaal, maar hier geloofde je het ook. Gunfactor 1000 en dat vond blijkbaar heel die KlubC. Elk nummer werd enthousiaster onthaald. Haar set zou eindigen met een nieuw nummer (Roll The Credits) en iedereen ging er geweldig op. Jezus die stem doe normaal.

Op dat moment voor mij al de verrassing van het weekend. Maar dat laatste nummer was niet haar laatste nummer, ook al had ze nog maar 3 minuten speeltijd. Of ze nog een extra liedje mocht spelen. De eerste akkoorden verraadden de zoveelste Creep cover. Maar Jezus Christus Thom Yorke te paard wat werd dat een moment om nooit meer te vergeten. Een dikke 7 minuten werd daar zo hard aan de traanklieren getrokken, dat ik er een uur niet goed van was. Eerst nog vermannen, daarna -fuck it- de hele rotzooi laten lopen. Niet tegen te houden gewoon. Dag 3 vermoeidheid en geen koffie zijn een bitch. Ik keek opzij en zag een vent van tegen de 50 ook huilen. En de mensen uit het publiek op de schermen, een voor een. En dat nummer wou maar niet stoppen. Altijd maar omhoog en omhoog. En dat applaus daarna ook niet. Haar muzikanten wisten niet hoe ze moesten reageren. Het type concert waarbij de lichten aanfloepen en iedereen naar elkaar kijkt van wat was me dat. Maar nu dus met tranen in de ogen. Dat moment staat pro-shot online. Als je 8 minuten de tijd hebt, klik dan eens 'Creep' aan en schuif het volume open. Ik heb er al een videocapture van, er zullen later nog momenten zijn dat ik ervan zal willen genieten.

Kijk, dat zijn dingen die je niet verwacht op een festival. En ook niet elk jaar meemaakt. Maar het zijn wel net die dingen die festivals, en live muziek in het algemeen, voor mij altijd de moeite waard maken. Rondlopen en opeens met heel veel (of soms weinig) anderen verrast worden. En net dat gedoe met die overvolle tenten, dat geplan en gestress om je favoriete artiest te missen, dat kamperen om toch maar je plek te houden, staat daar eigenlijk haaks op. Het geeft dat gekloot met die kruizen wat tegengewicht. Rock Werchter is asociaal massaal soms, maar ik hoop dat het voor altijd ook zulke kleine momentjes mag opleveren.

Wauw, heb het even opgezet. Maar van Creep kreeg mijn kippenvel kippenvel.

 

[JP5]

View this content on Instagram

View this content on Instagram

Di

Dag 2 na Werchter en nog steeds niet helemaal bekomen. Het was ondanks de voor mij op papier mindere affiche toch een editie vol memorabele shows geworden.

Eerst en vooral praktisch: Géén file bij het aanrijden donderdagochtend, noch bij het parkeren. Ook op de wei amper of geen lange wachtrijen gehad, zowel aan de security als bij eten/drinken. Langste wachtrij was tijdens The Reytons 5 minuten moeten wachten op een nieuwe pint.
Ook bij The Barn ondanks alle opgeklopte drama eigenlijk weinig last gehad. Enige shows die ik door kruisen moest missen waren Editors, Sigur Ros en Merol en daar dan maar buiten voor het scherm het beste van gemaakt. En eerlijk? Ook daar was het best genieten! Heel blij met de toiletten vooraan en de sluipweg om tot op ons plekje vooraan rechts voor het scherm te geraken.

Eten en drinken is ook al veel over geschreven. Sommige prijzen waren écht niet meer oké, apart betalen voor saus ook al niet. Beste prijs/kwaliteitsverhouding blijft The Foodmaker hebben met 3 bonnen voor een gigantisch bord pastasalades met groenten en andere toppings. Betalen ging wel overal vrij vlot, geen dramatische toestanden als op GMM onlangs gelukkig.

Hier alle 27 concerten die ik volledig gezien heb op volgorde van onvergetelijk geniaal naar wel ja... minder geniaal. Uitgebreid verslag onderaan in spoiler, ik heb mij wat te hard laten gaan.

1. Rosalia
2. Gabriels
3. Sofi Tukker
4. Fever Ray
5. Squid
6. Fred again..
7. Spoon
8. Compact Disk Dummies
9. Stormzy
10. Amenra
11. Sam Fender
12. Xavier Rudd
13. Viagra Boys
14. Wardruna
15. XINK
16. The Black Keys
17. Interpol
18. Warhaus
19. Merol (op het scherm)
20. Editors (op het scherm)
21. Sigur Ros (op het scherm)
22. The Haunted Youth
23. Christine & The Queens
24. The Lumineers
25. The Opposites
26. Gayle
27. Lil Nas X

Spoiler: Uitgebreid verslag

Donderdag: Geopend bij Compact Disk Dummies en dat was er meteen boenk op. De gebroers Coorevits hadden er zin in en het publiek ook. De perfecte opwarmer voor de rest van het festival. Daarna door naar The Mary Wallopers. Was leuke achtergrondmuziek bij de eerste pinten van de dag maar ook niet omvergeblazen.
Zwangere Guy deed het dan wel weer heel goed op de Main Stage en bewees dat rap en hiphop ook daar goed tot hun recht kunnen komen. Vervolgens in de KluB beland bij Gayle. Dat was zeker geen hoogvlieger, met als absoluut dieptepunt een weinig gesmaakte Alanis Morissette-cover van You Oughta Know die de zee aan bakvissen rondom ons met koeienogen bekeken alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Voor de rest was het het op zich een oké vermakelijk uurtje maar zeker niet het poprockfeestje waar ik op had gehoopt.
Na een stukje pintelieren bij Froukje (dat denk ik wel goed was op basis van de nummers die ik zag), was het de beurt aan die andere tienerster: Ashnikko. Ik was fan, het was uniek en zeker een toffe show waar het goed op twerken was. Mijn gezelschap was geen onverdeeld voorstander maar dat deerde uiteindelijk niet. Vervolgens wonder boven wonder The Barn nog ingeraakt voor Warhaus. Magische set, magische setting, zoals we dat van hen gewend zijn, maar ook niet de beste show die ik hen al heb zien geven. Gelukkig gaf daarna Sam Fender wel een van de beste shows van dag 1. Mag volgende keer gerust nog een stek hoger staan. Zeer sympathieke en muzikaal zeer goede show. Ik las ergens dat hij de Bruce Springsteen van de Aldi was en wel... geef mij eerlijk gezegd maar Sam als ik écht moet kiezen.
Held Stormzy in de regen was meteen ook de enige Main Stage headliner die mij wist te overtuigen. Fantastische show, al had het tempo nog iets hoger mogen liggen in het begin. Maar moedig om eerst een set ingetogen nummers met band te spelen en vervolgens in de tweede helft alles aan gort te spelen. Die andere blote bast (Iggy Pop) in The Barn klonk onderweg naar Röyksopp ook niet slecht. Gelukkig nog net The Passenger en Lust For Life kunnen meepikken op het scherm buiten. Röyksopp was vervolgens echt een topshow na alle matige recensies van op BKS. Een makkelijk verteerbare set met dansers die effectief iets toevoegden aan het geheel. Blij dat we hiervoor Mumford & Sons grotendeels hebben laten schieten want het stuk dat we ervan zagen na afloop was weliswaar niet slecht maar ook niet memorabel.

Vrijdag: Er zijn natuurlijk veel ergere dingen dan opstaan met The Haunted Youth, maar echt helemaal blij word ik er ook niet van. Ik weet niet of aan het vroege uur of aan het te grote podium lag, maar vond het hier helaas heel hard verdrinken. Jammer. Dan maar door naar Spoon die wél een memorabele top 10-show afleverden. Mijn god, wat een speelplezier, wat een hits, wat een show. Heerlijk!
Daarna was het de beurt aan Viagra Boys om de tent af te breken. Nonchalant en toch met veel goesting. Niet de beste keer dat ik hen zag, maar toch goed op gefeest. Om de pauze te vullen maar een stukje Black Box Revelation meegepakt, maar laat die volgende keer maar weer eens een spot in de tent krijgen.
Vervolgens vol verwachtingen naar de KluB voor Squid en ze werden ruimschots ingelost. Als je kunt openen met een mokerslag als Narrator en kunt eindigen met mij die zijn zonnebril kwijtspeelt in een moshpit (op Squid?!) dan weet ik niet hoe je dat ooit nog kunt overklassen. Kasabian, of wat er nog van overschiet, was daarna een welkom momentje om even bij te komen en iets te eten en drinken, voordat we ons naar de voorvakken gingen begeven voor The Black Keys. Helaas hebben de heren niet helemaal weten te overtuigen ondanks een karrevracht aan goede nummers. Hadden ze er toch niet helemaal zin in? Was het al een zware tour? Was het te warm? We zullen het allicht nooit weten. Spijtig.
Fever Ray kwam dus net op tijd om de boel weer recht te trekken, en hoe. Nadat ik in het Koninklijk Circus niet bijster veel van de show zag (wegens 1m64 en grote mensen voor mij) wist Karen Dreijer en co. nu wel in mijn blikveld op te treden en de diepste dochtere krochten van mijn ziel te bereiken. Wat een presence, wat een show! Bijkomen bij Editors aan het scherm buiten was dan ook welkom. En wat een sfeer dat daar heerste. Ik heb het gevoel dat wie niet binnen kon er gewoon het beste van maakte en toch luidkeel meesprong, zong en danste. De nieuwe nummers konden wel echt helemaal niet bekoren.
Wat wél kon bekoren was Wardruna die de meest unieke sound van het weekend bij hadden. Op de camping omschreven we het aan de vrienden als takkenherrie omdat vakkundig in beeld werd gebracht hoe ze op houden takken sloegen om hun onnavolgbare nummers te brengen. Heel positief van verrast, maar een uur was uiteindelijk toch echt een beetje teveel van het goede. Maar heel blij dat ik hier was en niet bij de Peppers waar we en passant richting camping nog een nummertje van meepikten. Geen spijt van de beslissing om toch al op tijd richting buiten te lopen en aan de massa aan Peppers shirts die toen al op wandel gingen waren we zeker niet de enigen.

Zaterdag: Op voorhand aangestipt als minst interessante dag, maar boy was I wrong. XINK had wellicht de hoogste gun-factor van het weekend en wat was het gewoon een leuke show. Niet de allerbeste ooit, nee ook niet de meest hoogstaande maar wat een plezier en jeugdsentiment. Genoten! Daarna nog ongeveer de helft van Mayorga gezien. Ongeveer krak dezelfde show die ze ook tijdens We Are Open speelden. Was leuk, mooi momentje met de 90-jarige oma. The Opposites brachten ons daarna aan het hakken. Ik moet toegeven dat ik niet echt aandachtig gekeken heb, maar we hebben gelachen en gedanst dus ik dénk dat het wel een leuke show was.
Interpol ging daarna helaas wat verloren op de Main Stage zoals verwacht. Ze speelden nochtans goed, de set was zéker goed opgebouwd en wat een wereldsongs hebben ze destijds bij elkaar geschreven. Maar het totale gebrek aan enthousiasme, of het uiten ervan langs de kant van de band zorgde ervoor dat het optreden steeds weer dood viel. Jammer want de regenbuien pasten perfect bij de muziek.
Om eenzelfde scenario te vermijden toch maar voor Sofi Tukker gekozen en dat bleek achteraf de beste keuze van het weekend. Het was gay, het was luid, het was veel en het was vooral goed. Was alles live? Nee. Was de show dan van de bovenste plank? Ook nee, maar ergens is dit optreden blijven hangen. De mixen waren geniaal (die White Lotus theme song!) en de KluB was helemaal los aan het gaan, wij incluis. Mijn persoonlijk feestje van het weekend, zelfs meer dan die ene meneer die straks nog zou volgen.
Maar eerst weer even met de voetjes op de grond op Sigur Ros aan het scherm door plaatsgebrek. Maar de wolken zorgden voor schitterende taferelen. Het gras lag aangenaam en deed ons even wegdromen.
Maar om de rode kruizen voor te zijn én omdat wij oprecht écht waar naar de hier verguisde Xavier Rudd wilden gaan zien toch maar al The Barn ingegaan en wat volgde was een van de meest magische shows van het weekend. 20.000 mensen die pogoën op Follow The Sun was de kers op de taart. Kippenvel als ik eraan terugdenk.
En dan was het moment er. De man naar wie gevoeld iedereen op de wei naar uitkeek. Fred again.. Ain't no love in the jungle maar wel heel veel in The Barn die avond zo blijkt. Dat was gewoon geschift. Stonden met open mond naar publiek en podium te kijken. Onvergetelijke show en toch uiteindelijk zelfs niet in mijn top 5 beland. Lag het aan de sterke acts op de rest van de affiche? Had ik dan toch nog ergens het gevoel dat er meer in zat? Ik weet het niet, maar wat ik weet is dat dat een optreden is waar ik mijn kinderen (moest ik die ooit hebben) binnen 20 jaar nog over vertel.
Muse daarna was wel oké maar eigenlijk hoefde dat niet meer na de écht headliner van de dag. Het was een oké show. Zeker niet slecht maar ook niets waar ik nog met weemoed aan zal terugdenken in tegenstelling tot hun zegetocht in 2015. Wel geweldig om Showbiz eens live te horen!

Zondag: Verliep wat moeilijker om uit bed te komen. Maar gelukkig nét voordat de lichten doofden de Barn in geraakt voor Amenra. Na 3 zware festivaldagen was dat exact wat ik nodig had. Het was hard, rauw en beeldschoon tegelijk. Enig minpunt is dat je van de prachtige lyrics echt geen knijt verstond omdat de geluidsmix daar wat scheef stond. Doodzonde, maar toch had ik het voor geen geld willen missen.
Daarna lekker met de meiden voor het scherm op foefsafari geweest met Merol. Wij hadden er zin in, de zon scheen, de pintjes waren koud en Merol wel die was er ook. Goed op geamuseerd maar dan was Froukje toch een trapje hoger donderdag.
En dan de band waar ik eigenlijk het meest benieuwd naar was. Gabriels. Holy fucking shit. Hoe goed was dat?! Volledig omvergeblazen door zijn stem en presence. Pure magie die in de lucht hing. Daarom is de Barn dus zo populair want ik weet niet of dit ergens anders ter wereld hetzelfde effect zou hebben.
Daarna aan de Main Stage gaan zonnen op The Lumineers die een weinig beklijvende show speelden. Leuk zoals altijd maar het voegde niets toe aan de vier keer dat ik hen eerder aan het werk zag. Lil Nas X was dan pakken vermakelijker. Maar eerder in de negatieve zin. Ik had het hem nochtans zo gegund en ik wilde echt dat het goed was. Maar het was echt vreselijk. En dat komt van iemand die nochtans fan is van schaarsgekleden hunks die over een podium dartelen.
Christine and the queens dan maar. En wel, het was een bevreemdend bezoek aan de tuinstandbeeldenafdeling van de Intratuin. Dit was geen concert, zoveel was duidelijk, maar moderne podiumkunst. Het was bijzonder maar ook bijzonder hard niet waar ik op dat moment zin in had. Jammer, ik had het hem nochtans ook echt gegund.
Dan nog even eten en drinken gaan halen en meteen weer The Barn in voor de échte queen van The Barn: Rosa-fucking-lia. Torenhoge verwachtingen werden echt volledig ingelost. Wat een show! Perfecte bestaat niet zeggen ze altijd, maar dit was gewoon perfect. Ook al ken je geen knijt van haar nummers zoals mijn vriend die erbij was, toch weet dit je volledig van je sokken te blazen. Daarvoor vergeven we haar zelfs haar gebrekkige aardrijkskundekennis, al kan 'Hola Bruselas' ook gewoon een gewilde mop geweest zijn.
Daarna nog even gaan kijken bij Rüfüs Du Sol, maar dat was het écht niet en ook Arctic Monkeys konden zoals verwacht niet overtuigen. Maar wat had je ook verwacht als de beste show net door de Spaanse furie uit Barcelona werd gebracht.

Nice! En je hebt zelfs 28 shows gezien?? (Royksopp ontbreekt in je lijst van 27. Of wellicht heb je hun show niet volledig gezien)…

 

[emmers met glijmiddel]

Mijn teelballen die door het aanschouwen van de nichterigheid van Lil... volledig verschrompeld waren zaten terug vol mannelijkheid na zo'n heerlijke prestatie.

Oh nee, homo's op het podium, hellup daar gaat mijn mannelijkheid

 

[TheSillyP]

Veel vervelende dingen dit jaar wel.
Een groepje zatte Nederlanders tijdens CDW die een kring vormen om één per één te pissen in een beker en het dan uitkapen over de vloer. Mensen die van voor gaan staan en dan CONSTANT zitten te babbelen en roepen, alweer Hollanders ook.

Ik vond dat het respect van het publiek ver zoek was. Vorige jaren tijdens RW was dit altijd één van de sterktes, maar nu vond ik de sfeer tijdens de concerten veel minder. (ook op de Hive trouwens) Opmerkelijk meer zatte mensen ook, volgens mij deels te verklaren door de vernieuwde Towers en Casa Barcardi. En ja, kan veel te maken hebben met waar je staat en het zal toevallig geweest zijn dat het altijd Hollanders waren maar was toch vervelend.

Wildplassen is toch uiteindelijk wel 1 van de themas van RW 2023 geworden he de tering

 

[Mark's Kal]

Wildplassen is toch uiteindelijk wel 1 van de themas van RW 2023 geworden he de tering

Piscifer zal ik niet snel vergeten. En ik was er niet eens bij.

 

[Mark's Kal]

Mijn teelballen die door het aanschouwen van de nichterigheid van Lil... volledig verschrompeld waren zaten terug vol mannelijkheid na zo'n heerlijke prestatie.

 

[MrScissorhands]

Piscifer zal ik niet snel vergeten. En ik was er niet eens bij.

Pffff, ik was echt aan het genieten van Puscifer, maar dit incident heeft heel dat optreden verpest voor mij.

Om dan daarna te vernemen dat alleen al de mensen op dit forum hetzelfde soort gedrag nog bij verschillende andere concerten hebben gezien, doet mij echt walgen.

 

[Jamel]

Pffff, ik was echt aan het genieten van Puscifer, maar dit incident heeft heel dat optreden verpest voor mij.

Om dan daarna te vernemen dat alleen al de mensen op dit forum hetzelfde soort gedrag nog bij verschillende andere concerten hebben gezien, doet mij echt walgen.

Je bent er gewoon nog steeds boos om, hahaha.

 

[emmers met glijmiddel]

Je bent er gewoon nog steeds boos om, hahaha.

Heb ik jaren later nog steeds over bepaald asovolk dat vette shows liep te verneuken. Misschien niet zo best, maar het is prima begrijpelijk.

 

[slyke]

Vervolg op
https://forum.festileaks.com/threads/rock-werchter-2023-nieuws-en-geruchten.1084/post-343694

Zaterdag voor het eerst moeten aanschuiven aan de ingang, waardoor Danielle Ponder moeten missen. Uiteindelijk op de weide had ze nog 20 minuten te spelen, maar uiteindelijk niet binnengegaan, omdat ik het sowieso hatelijk vind om halve concerten te zien. Jammer...

City and colour (The Barn)(***): kende vooraf geen enkele song, maar de set was zeer vermakelijk en gaf een soort van 'lazy sunny Saturday afternoon' gevoel. Voor een festival een zeer geslaagde act, maar lijkt mij minder ideaal om deze te gaan zien op een koude winteravond in een zaal. Sommige acts komen nu eenmaal enkel en alleen tot zijn recht op een zomers festival.

Vervolgens een paar songs gezien van Mimi Webb, maar totaal niet mijn ding.
Vrij snel besloten om terug naar The Barn te gaan, want ondertussen was er al een volkstoeloop ontstaan voor Blackwave..

Blackwave. (The Barn)(*****): had ze nog nooit eerder gezien en van de radiohitjes loop ik niet echt warm.
Maar hier wel compleet weggeblazen van de fenomenale live band (zijn die er altijd allemaal bij?) en in het bijzonder van Jo Hermans.
Zeer strak, leuke jazzy solo's en wil ik zeker nog eens live zien in een zaal, op voorwaarde dat ze uiteraard dezelfde live band meebrengen. Top!

Wou heel graag Paolo Nutini zien, maar omdat ik wist dat ik achteraf niet meer zou binnengeraken bij Sigur Rós, uiteindelijk blijven zitten in The Barn. Dus ook hier terug moeten kiezen, helaas...

Sigur Rós (The Barn)(***1/2): al een paar keer live mogen zien en ook deze keer was zeker geen teleurstelling. Soms had ik wel het gevoel dat er iets ontbrak; een muzikaal laagje met misschien nog wat meer strijkers of misschien zelfs nog wat extra percussie?
Waar ik stond wel een zeer aandachtig en stil publiek, gelukkig...
Geen memorabel concert, wel gewoon zeer goed.

Vervolgens terug een dilemma: probeer ik een goede plaats te bemachtigen in de pit aan de main voor Oscar en Muse (wetende dat Oscar niet echt mijn muziek is, maar Muse dan weer wel) of ga ik voor Xavier Rudd en de veelbesproken Fred Again.., met als consequentie dat ik Muse vanop een afstandje zou moeten bekijken? Voor de laatste optie gekozen! 😊

Xavier Rudd (The Barn)(***1/2): ooit Xavier gaan zien in de AB en toen was ik wat teleurgesteld. Gelukkig deze keer niet. De magie van een festival en het publiek in The Barn speelde natuurlijk een grote rol hier, ook al stonden er waarschijnlijk al veel gewoon te wachten voor Fred.
In elk geval een leuke opgebouwde happy set en hij zag er zelf ook zeer gelukkig uit, en dat straalde af naar het publiek.
Sommige songs banen zich wat voort op Folllow The Sun, maar dat stoorde eigenlijk niet. Prima concert.

Fred again.. (The Barn)(*****): ben normaal altijd op zoek naar een live-beleving met echte getalenteerde muzikanten, dus een act als deze is sowieso de spreekwoordelijke knop omdraaien.
Maar tijdens dit concert heeft Fred zeker bewezen dat binnen dit genre er ook een live-gevoel gecreëerd kan worden (ik denk dat ik dit enkel al mogen beleven heb bij 2Many DJ's, binnen dit genre).
Hij 'ownde' de Barn en het leek opeens dat de ganse setting (tent) voor hem gecreëerd was. Iedereen zat mee in het moment en alles zat goed, zowel muzikaal, de visuals als de boodschap.
Terechte hype.
Is hij uniek? Ik vind van niet, maar hij is gewoon de Lucky Guy op het juiste moment...
Ik weet ook niet of dit zo tot zijn recht zou komen op een main stage, want ergens hebje een soort van clubgevoel nodig. Waarschijnlijk ook de reden waarom CDW niet op de main wou spelen.

Muse (Main Stage)(**): ik kan de keren dat ik Muse al live gezien heb niet meer precies tellen, maar ik gok op 5 of 6 keer. Zonder twijfel was dit de slechtste keer en dit had voor een groot stuk te maken met beleving en de weide van Werchter zelf.
Als je om 23u20 uit The Barn komt, dan weet je op voorhand dat je geen mooie plaats meer kan bemachtigen aan de main om 23u30. Daar moet je niet flauw overdoen, dat is altijd al geweest.
Feit is echter dat als je niet ergens in de regio voor de PA-toren staat, dan kom je in de langste toog van Vlaanderen terecht op één of andere Vlaamse kermis, tussen het volk dat er staat voor de 'sfeer'.
Om de 2 seconden word je gestoord en krijg je het gelul te horen van de feestvierders rondom jou. Ik citeer, tijdens Muse: 'allé, speelt nog eens eentje dat we kennen'. Twee minuten later: 'allé, speelt anders eens iets van The Boss of van Bon Jovi... Livin' on a praaaaaayer'.
En zo gaat dat dus constant.
Maar goed: wat ik van Muse zelf onthoud is dat ze klaarblijkelijk hun gebruikelijk huidige stadiontour in een festivalset wilden steken maar dat lukte niet zo goed.
Die intermezzo filmpjes, die waarschijnlijk goed werken wanneer je een concert kan brengen voor een eigen publiek, haalden de vaart telkens uit de set en misten volledig hun doel. Het was zelfs wat potsierlijk.
Wanneer onze 75-jarige Tina Turner dusdanige intermezzo's inplande om even op adem te komen, dan kan ik dat begrijpen. Maar dit verwacht je niet van een groep met relatief jonge leden (veertigers).
Ook ergens een groot déjà-vu gevoel, maar dan wel telkens met het gevoel dat het 'origineel' beter was (terwijl het origineel gewoon op de buhne stond).
Dit was een teleurstelling, maar nogmaals, misschien had ik het anders ervaren vanuit de PIT-cirkel...
Misschien...

 

[Royke]

Als iemand de show van Amenra ergens terugvindt, hoor/lees ik het graag.

Dit geldt voor mij maar dan met die van de Arctic Monkeys. Was voor mij een bijzonder optreden dus wil dat graag nog eens terug zien

 

[nikita]

Matt had de link ook al gedeeld in zijn verslag, maar dat concert van Danielle Ponder is nog steeds integraal te bekijken via de website van Rock Werchter.

Rock Werchter - video's

Rock Werchter 2023 vindt plaats van 29 juni tot 2 juli 2023 in het Festivalpark in Werchter. Vier dagen, vier podia. Met de grootste headliners, jonge wolven, felle rockers, straffe singer-songwriters en de vetste beats. Herbeleef het hier.

vod.rockwerchter.be

Daar ben ik me van bewust en daar heb ik het concert uiteraard ook de eerste keer op gezien. Maar die shows blijven daar maar tijdelijk op staan. Sommigen waren enkel live mee te volgen, anderen staan er een aantal uur of aantal dagen op, maar verdwijnen zullen ze uiteindelijk allemaal. Vandaar dat Matt ook al vermeldde dat hij een capture had gemaakt om dat ook na verwijdering nog te kunnen zien.

 

[RookieJur]

Misschien een domme vraag maar kan iemand me vertellen waarom de organisatie zo streng is met de eindtijden van artiesten?
Onder andere stormzy kon een liedje niet spelen en bij xavier rudd ging al vanachter een licht aan tijdens follow the sun.
Is de planning werkelijk zo strak?

 

[swissepfan]

Nice! En je hebt zelfs 28 shows gezien?? (Royksopp ontbreekt in je lijst van 27. Of wellicht heb je hun show niet volledig gezien)…

Oh wow die horen natuurlijk ook nog in de lijst, ergens rond plaats 11 zou ik nu spontaan zeggen. Dus 28 volledige en een aantal halfkes 😅

 

[parelconfituur]

Misschien een domme vraag maar kan iemand me vertellen waarom de organisatie zo streng is met de eindtijden van artiesten?
Onder andere stormzy kon een liedje niet spelen en bij xavier rudd ging al vanachter een licht aan tijdens follow the sun.
Is de planning werkelijk zo strak?

Toch echt wel. Er zit tussen acts op een festival toch echt wel een beperkte window waarin de crew alles moet opzetten, en je wil ook wel wat marge hebben voor als er problemen zijn. De set up tijd is afgesproken en daar wordt zelden van afgeweken.

 

[swissepfan]

Misschien een domme vraag maar kan iemand me vertellen waarom de organisatie zo streng is met de eindtijden van artiesten?
Onder andere stormzy kon een liedje niet spelen en bij xavier rudd ging al vanachter een licht aan tijdens follow the sun.
Is de planning werkelijk zo strak?

Die changeovers zijn knap bemeten. Denk dat ze altijd wel een paar minuten speling hebben maar Stormzy klokte al boven het uur af en Sigur Ros had ook al te lang doorgedaan waardoor de planning dus in het gedrang komt, gezien op het einduur alles gedaan moet zijn en je niet tegen de laatste act kunt zeggen dat ie minder lang mag spelen dan de vorige.

Plus als één act te laat is en de volgende moet wachten op een andere stage (wegens soundbleed bv) dan loopt héél de planning in de war, niet alleen die van het podium in kwestie.