Rock Werchter 2023 - Nieuws en geruchten

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Aaran
  • Startdatum Startdatum
Wat ook zo mooi is aan die show van haar, en wat ik verder bij veel andere artiesten dit weekend heb gemerkt, is die oprechte dankbaarheid om voor een aandachtig publiek te mogen spelen dat veel groter is dan ze gewend zijn, waardoor ze net dat beetje extra in hun performance steken.

Er wordt veel geklaagd op Werchter dat het “te druk” is, maar dat doen ze dan toch wel goed op dit festival. Alle artiesten een grootse setting geven, en het nog weten te bevolken met een publiek ook.
Absoluut!
 
Oké, even een wijziging doorvoeren. Daarnet deelde ik mijn lijstje in dat andere topic, maar wil Danielle Ponder op 1 zetten. Want nu ik goed en wel thuis ben, besef ik dat die show er eentje is waarvoor ik een lans wil breken.

Ik kende haar niet, zelfs na het 100 keer analyseren en bekritiseren van deze lineup op dit forum, is haar naam me niet opgevallen. En ik slofte zaterdag ook voorbij die KlubC waar ze bezig was. Het was vroeg en ik was toen nog alleen en moe. Om een of andere reden was die aangename soulstem meer aantrekkingskracht dan het koffiekraam (had dat op dag 3 wel nodig). Dus ik teruglopen en toch maar eens gaan kijken. Eerst al zittend, meer op m'n gsm prutsend. Maar die stem jongens. En hoe ze het bracht. Samen met steeds meer andere mensen uiteindelijk naar voren gestapt om het echt te volgen. De ene na het andere nummer vol ziel en pure levenslust kwam voorbij. Hoe goed was deze 'onbekende' dame zeg. Kleine speech. Blijkbaar is ze al vele jaren (decennia) aan de weg aan het timmeren en mocht ze nu eens op de grote festivals aan de andere kant van de oceaan spelen. Een toespraak over "dat je moet doorzetten om er te geraken", we kennen het allemaal, maar hier geloofde je het ook. Gunfactor 1000 en dat vond blijkbaar heel die KlubC. Elk nummer werd enthousiaster onthaald. Haar set zou eindigen met een nieuw nummer (Roll The Credits) en iedereen ging er geweldig op. Jezus die stem doe normaal.

Op dat moment voor mij al de verrassing van het weekend. Maar dat laatste nummer was niet haar laatste nummer, ook al had ze nog maar 3 minuten speeltijd. Of ze nog een extra nummer wou spelen. De eerste akkoorden verraadden de zoveelste Creep cover. Maar Jezus Christus Thom Yorke ter paard wat werd dat een moment om nooit meer te vergeten. Een dikke 7 minuten werd daar zo hard aan de traanklieren getrokken, dat ik er een uur niet goed van was. Eerst nog vermannen, daarna -fuck it- de hele rotzooi laten lopen. Niet tegen te houden gewoon. Dag 3 vermoeidheid en geen koffie zijn een bitch. Ik keek opzij en zag een vent van tegen de 50 ook huilen. En de mensen uit het publiek op de schermen, een voor een. En dat nummer wou maar niet stoppen. Altijd maar omhoog en omhoog. En dat applaus daarna ook niet. Haar muzikanten wist niet hoe ze moesten reageren. Het type concert waarbij de lichten aanfloepen en iedereen naar elkaar kijkt van wat was me dat. Maar nu dus met tranen in de ogen. Dat moment staat pro-shot online. Als je 8 minuten de tijd hebt, klik dan eens 'Creep' aan en schuif het volume open. Ik heb er al een videocapture van, er zullen later nog momenten zijn dat ik ervan zal willen genieten.

Kijk, dat zijn dingen die je niet verwacht op een festival. En ook niet elk jaar meemaakt. Maar het zijn wel net die dingen die festivals, en live muziek in het algemeen, voor mij altijd de moeite waard maken. Rondlopen en opeens met heel veel (of soms weinig) anderen verrast worden. En net dat gedoe met die overvolle tenten, dat geplan en gestress om je favoriete artiest te missen, dat kamperen om toch maar je plek te houden, staat daar eigenlijk haaks op. Het geeft dat gekloot met die kruizen wat tegengewicht. Rock Werchter is asociaal massaal soms, maar ik hoop dat het voor altijd ook zulke kleine momentjes mag opleveren.
Prachtig neergeschreven Matt!

Echt voor de volle 100% hetzelfde gevoel gehad. Was op mijn weg naar Mayorga, toen er plots een stemmetje in mij zei dat ik Danielle Ponder moest gaan kijken. Echt een van de beste keuzes die ik in jaren gemaakt heb op muzikaal vlak. Ook rustig begonnen met op de tribune te zitten en woord voor woord verder naar voor gesleurd worden door die fabelachtige stem en haar geweldige persoonlijkheid.

En dan denk je op het eind "Wat een geweldig concert!", maar doet ze er nog eens enkele serieuze scheppen bovenop door een wonderlijke versie van Creep te spelen. Creep is sowieso al een weergaloze song, maar Danielle maakte er meer dan een song van, het werd echt een soort levensverhaal. Haar levensverhaal. Meteen op repeat gezet, toen ik thuiskwam. Dit zijn de momenten waarvoor je naar een festival gaat!
 
Eigenlijk vielen alle headliners me tegen, maar hoor goede reacties over Mumford, RHCP en Muse en kan er zelf heel goed inkomen waarom mensen daar enthousiast over zijn.

Dit niet. Dat Cornerstone en 505 waren echt gênant.
Het is ook altijd iets natuurlijk. Als ze hun nummers afhaspelen zoals op plaat is het niet goed. Als ze er iets mee doen en andere versies brengen is het niet goed. De setlist was gewoon 1 aaneenschakeling van hits. Naar het einde van de reguliere set zakte het wel wat in. Maar Alex zat er toch echt helemaal in. Probeerde echt zijn ziel in die nummers te leggen had ik de indruk. Veel sfeer ook vooraan. En cornerstone vond ik net 1 van de hoogtepunten. 505 heb ik zeker al beter gehoord.
 
Er stond letterlijk een kerel de krant te lezen aan de front bij QOTSA. Ik bedoel...ga toch weg man. We zijn ergens anders gaan staan omdat het op mijn systeem werkte...en daar kwam ik de Pisscifer van Rock Werchter tegen.
Bij Lil Nas X zat er iemand een boek te lezen..
 
Oké, even een wijziging doorvoeren. Daarnet deelde ik mijn lijstje in dat andere topic, maar wil Danielle Ponder op 1 zetten. Want nu ik goed en wel thuis ben, besef ik dat die show er eentje is waarvoor ik een lans wil breken.

Ik kende haar niet, zelfs na het 100 keer analyseren en bekritiseren van deze lineup op dit forum, is haar naam me niet opgevallen. En ik slofte zaterdag ook voorbij die KlubC waar ze bezig was. Het was vroeg en ik was toen nog alleen en moe. Om een of andere reden had die aangename soulstem meer aantrekkingskracht dan het koffiekraam (had dat op dag 3 wel nodig). Dus ik teruglopen en toch maar eens gaan kijken. Eerst al zittend, meer op m'n gsm prutsend. Maar die stem jongens. En hoe ze het bracht. Samen met steeds meer andere mensen uiteindelijk naar voren gestapt om het echt te volgen. De ene na het andere nummer vol ziel en pure levenslust kwam voorbij. Hoe goed was deze 'onbekende' dame zeg. Kleine speech. Blijkbaar is ze al vele jaren (decennia) aan de weg aan het timmeren en mocht ze nu eens op de grote festivals aan de andere kant van de oceaan spelen. Een toespraak over "dat je moet doorzetten om er te geraken", we kennen het allemaal, maar hier geloofde je het ook. Gunfactor 1000 en dat vond blijkbaar heel die KlubC. Elk nummer werd enthousiaster onthaald. Haar set zou eindigen met een nieuw nummer (Roll The Credits) en iedereen ging er geweldig op. Jezus die stem doe normaal.

Op dat moment voor mij al de verrassing van het weekend. Maar dat laatste nummer was niet haar laatste nummer, ook al had ze nog maar 3 minuten speeltijd. Of ze nog een extra nummer mocht spelen. De eerste akkoorden verraadden de zoveelste Creep cover. Maar Jezus Christus Thom Yorke ter paard wat werd dat een moment om nooit meer te vergeten. Een dikke 7 minuten werd daar zo hard aan de traanklieren getrokken, dat ik er een uur niet goed van was. Eerst nog vermannen, daarna -fuck it- de hele rotzooi laten lopen. Niet tegen te houden gewoon. Dag 3 vermoeidheid en geen koffie zijn een bitch. Ik keek opzij en zag een vent van tegen de 50 ook huilen. En de mensen uit het publiek op de schermen, een voor een. En dat nummer wou maar niet stoppen. Altijd maar omhoog en omhoog. En dat applaus daarna ook niet. Haar muzikanten wist niet hoe ze moesten reageren. Het type concert waarbij de lichten aanfloepen en iedereen naar elkaar kijkt van wat was me dat. Maar nu dus met tranen in de ogen. Dat moment staat pro-shot online. Als je 8 minuten de tijd hebt, klik dan eens 'Creep' aan en schuif het volume open. Ik heb er al een videocapture van, er zullen later nog momenten zijn dat ik ervan zal willen genieten.

Kijk, dat zijn dingen die je niet verwacht op een festival. En ook niet elk jaar meemaakt. Maar het zijn wel net die dingen die festivals, en live muziek in het algemeen, voor mij altijd de moeite waard maken. Rondlopen en opeens met heel veel (of soms weinig) anderen verrast worden. En net dat gedoe met die overvolle tenten, dat geplan en gestress om je favoriete artiest te missen, dat kamperen om toch maar je plek te houden, staat daar eigenlijk haaks op. Het geeft dat gekloot met die kruizen wat tegengewicht. Rock Werchter is asociaal massaal soms, maar ik hoop dat het voor altijd ook zulke kleine momentjes mag opleveren.
Ik ben fan. Wtf man. Zo'n stem.
 
  • Leuk
Waarderingen: mattman
Maar is er dan niemand geweest in de omgeving van die gast die hem zelf even vertelt heeft dat ie gestoord bezig was?! Heb je de beveiliging erbij gehaald?
De eerste keer zei ik iets tegen hem maar het kwam niet helemaal aan, hij was erg dronken. Paar minuten later vroeg hij of ik op zijn schouders wilde toen ik op mijn tenen stond om Turner te zien, alsof er niks gebeurd was. De tweede keer werden meerdere mensen nat en kreeg hij wel wat gezeik. Hij probeerde het jongetje achter hem de schuld te geven maar dat kind had geen idee wat er gaande was.
 
Vervolg op
https://forum.festileaks.com/threads/rock-werchter-2023-nieuws-en-geruchten.1084/post-343657

Vrijdag begonnen met The Interrupters op de main, maar niet aandachtig genoeg geluisterd om er iets deftig over te schrijven.

Vervolgens op tijd doorgestoken naar Viagra Boys (KlubC) (***):
Rechtoe rechtaan concert zoals je van hen mag verwachten. Niets memorabel, maar wel leuk 'zo vroeg op de dag', ook al zijn ze het naar eigen zeggen niet gewend om zo vroeg te spelen. Oké, maar ook niets meer (en ook vrij veel plaats vooraan aan de zijkanten trouwens).

Vervolgens als één van de laatste binnengeraakt bij Bear's Den (The Barn) (***).
Verbaasd dat The Barn stampvol zat voor een niet zo toegankelijke folk-rockband.
Oké-concert, waarbij zeker plaats was voor wat nuances en arrangementen die bleven boeien, ook al bleef het allemaal zeer braaf.
Tent was wel muisstil, met uitzondering dan van één dame achter mij die haar volledige planning uit de doeken aan het doen was en zeker 10x aan het roepen was hoe graag ze Ben Howard wou zien... De enige keer dit jaar trouwens dat ik in The Barn last had van zo'n stoorzender. Voor de rest leek iedereen daar echt zeer geïnteresseerd te volgen wat op het podium gebeurde ipv te kwebbelen.

Forumlieveling Squid (KlubC) (**) vervolgens startte zeer veelbelovend. Kan het experimental pop/rock/jazz kantje zeer appreciëren, terwijl de tent aan het leeglopen was. Halfweg de set evolueerden ze meer naar de punk en toen waren ze me helaas ook kwijt. Ik zie zeker het potentieel, maar ik vrees dat ze nog wat betere songs zullen moeten hebben om een goeie set neer te zetten.
Misschien binnen een paar jaar een nieuwe kans.

Vervolgens Tamino (The Barn) (***) zette een degelijke set neer in The Barn. Ook hier weer net lastminute binnen geraakt, waardoor ik niet echt een degelijke plaats had en volledig achteraan stond op de floor.
Met een betere plaats (maar dan had ik Squid niet kunnen zien) had ik waarschijnlijk nog meer zijn concert kunnen appreciëren.

The Hu stond op mijn verlanglijstje, maar omdat ik vorige keren telkens Ben Howard gemist had, uiteindelijk voor deze gekozen (en dus terug opnieuw, na een korte pauze, goed op voorhand naar The Barn gegaan).
Ben Howard (The Barn)(**1/2) kabbelde rustig verder, maar had er persoonlijk veel meer van verwacht. Een concert waar je eigenlijk weinig verkeerd kan over zeggen, maar ook weinig goeds.

De grootste timeclash was voor mij Fever Ray en Liam Gallagher.
De eerste wou ik heel graag zien (geen idee of ik nog zou binnen geraakt zijn na Howard), maar Liam is op zich een grote naam en van vrienden had ik gehoord dat ze zijn concert op Hear! Hear! wel hadden kunnen smaken.
Bovendien al een paar keer Noel gezien en die vond ik altijd zeer erg smooth en muzikaal, stukken beter dan wat Oasis ooit was.
Liam Gallagher (main) (*) was echter één grote teleurstelling.
Meer rock 'n' roll dan zijn broer, dat wel, maar rommelig gebracht en bovendien een zeer slechte geluidsmix.
Bijzonder veel spijt dat ik dit ooit beschouwd heb als een clash, want zowat elke naam (behalve Mumford & Sons misschien) was een betere keuze geweest dan Liam.
Inschattingsfout, maar dat kan je natuurlijk van te voren niet weten.
(en ik veronderstel dat velen ook Fever Ray habben laten schieten, omdat ze nadien naar Editors wilden).

Red Hot Chili Peppers (main)(*****): ik was persoonlijk niet zo opgetogen met alweer RHCP, maar dit was by far het beste concert ooit van hen.
Alles zat goed: strak gespeeld, goede setlist, ruimte voor wat improvisatie (maar niet te veel), knappe visuals en vooral ditmaal een zeer goede geluidsmix (wat de vorige keer een zeer groot probleem was). In tegenstelling tot de donderdagavond zagen we hier gelukkig wel een volwaardige headliner de main afsluiten.
Maar ook al waren ze zeer goed, volgend jaar mogen ze toch even passen voor RW.
 
Ja ook ik ben bij Danielle Ponder binnengewandeld na Vintage Trouble. Dit was omdat ik op de weg naar de Barn ze hoorde soundchecken en dacht dit klinkt dik oke. Ben wel de hele show blijven zitten (enkel 2 dagen voor RW omgeslagen dus beetje sparen), maar ook intens genoten
 
Bij deze ook even mijn 'kort' verslagje van een toch meer dan geslaagde editie!

Ik had tot donderdagvoormiddag examens, maar keek ondanks de zeer goeie undercard echt al zeer lang uit naar deze werchter-editie en dus was de focus jammergenoeg meer gericht op het festivalweekend dan op het invullen van mijn minder goed gelukt examen. Jammer, maar niets aan te doen en met volle moed zo snel mogelijk op de trein gesprongen en al bij al zeer vlot het terrein bereikt.

Jammergenoeg was ik te laat voor Weyes Blood, maar bereikte ik de Barn net op tijd voor een andere must-see van de dag: Anna Calvi. Wat een stem en wat een artieste. Zalige binnenkomer! Daarna was het voor mij wachten tot Warhaus, dus maar wat heerlijk lauwe cara's op de camping gaan drinken.
Ik ben grote fan van Balthazar en had nog nooit Warhaus gezien, dus mijn verwachtingen lagen wel hoog. Goede show gezien met een zalige uitvoering van Desire. Vervolgens naar de main afgezakt om Sam Fender te zien. Ik ben reusachtige fan van Seventeen Going Under dus dat was wel één van de momentjes van deze RW voor mij. Daarna een goed plekje gaan zoeken voor mijn grootste must-see van de dag: Aurora! Wat. Een. Show. Ik kende elk nummer die ze speelde en genoot van de eerste tot de allerlaatste minuut. Ik ben er denk ik nog steeds niet goed van. OK, zalige dag eigenlijk al gehad, dan kwam de anticlimax helaas. Iggy Pop kon ik niet binnen, had het ijskoud van de regen & Mumford en Sons was eigenlijk gewoon saai.

Na een goeie boit op The Hive, toch wel vrij fris en excited opgestaan voor mijn, op papier gezien, favoriete dag. De dag begon zalig met een tof optreden van The Haunted Youth, Viagra Boys had me volledig in de greep en Tamino liet me sprakeloos achter. Daarentegen had ik van het optreden van Squid veel meer verwacht, ik geraakte maar niet in de zone. Daarna The Black Keys gezien vanop een afstand maar stelde me ook wat teleur. Wegens de inmiddels vele verhalen over de overvolle Barn, samen met de vrienden besloten om te passen voor Editors en in het voorvak te staan bij Liam en daarna de Peppers. Liam misschien toch wel de verrassing van dit jaar voor mij. Ik ken zelf amper Oasis nummers, maar het klonk zalig goed en Champagne Supernova was een hoogtepunt. Daarna benieuwd naar wat de Peppers ons zouden brengen, maar wat speelden ze zalig goed! Wat een energie en wat een sfeer in het voorvak! Vele malen beter dan vorig jaar! Al bij al was vrijdag voor mij een superdag die alle bijna alle verwachtingen inlaste.

Zaterdag toch wel met een katertje opgestaan, maar hoefde toch niet fris te zijn voor een wake-up party bij The Opposites. Helaas viel ik daarentegen nog wat dieper in slaap. Wat een saai en moeiteloos optreden was me dat. (Leuk trouwens te lezen van anderen die zelf wel geamuseerd hebben!) Nu ja, mijn vooraf aangestipte favorieten kwamen pas erna: Interpol, Paolo Nutini & Sigur Ros. Interpol speelde super strak en klonk zalig goed bij stem. Paolo Nutini kwam voor mij jammergenoeg niet over op de main en dus maar vroeger vertrokken voor een goed plekje voor Sigur Ros die ik voor de 2de x zag. Wat een optreden! Prachtig! Zwaar van genoten, alleen jammer dat het rond me vol stond met Fred Again.. fans die hun mond niet konden houden... Desalniettemin de Barn volledig in extase verlaten. Helaas was het contrast buitengewoon groot met een deeltje MGK erna, maar ben dan toch maar gaan eten. Omdat ik gisteren zo genoten had van de headliners in het voorvak te zien, op het moment zelf besloten Fred te skippen en ons vooraan een goede plek te zoeken. O&TW is totaal niet mijn muziek, maar het deed me wel veel hoeveel hijzelf genoot en hoe hij zicht volledig smeet. Muse vond ik zeer goed, topsfeer vooraan, alleen jammer van Knights of Cydonia. Over het algemeen dus een zeer toffe dag met een mooie afsluiter.

De zondag stond een namiddagje 'Barnen' op de agenda. Begonnen met een spetterend optreden van Amenra, vervolgens een prachtoptreden gezien en ten slotte ook een zeer goede Puscifer met Remedy als één van mijn topmomenten. Dan maar een hapje eten tijdens Lil Nas X die me weinig deed en me voorbereiden op mijn 'most anticipated act': QOTSA! Wat een artiesten en wat een sfeer. Ik stond toevallig naast de welgekende spiderman en wat een energie in het voorvak! Beste optreden van deze editie! Als afsluiter had ik voor AM geen al te hoge verwachtingen en was ik bang dat het contrast met QOTSA enorm ging zijn. Dit viel op zich best wel mee, een toch wel goed optreden gezien boven verwachting. Alleen zotjammer dat ze geen Teddy Picker of Mardy Bum speelden, dit had de set echt wel nodig...

Zalige editie voor mezelf en verlang nu alweer tot 2024! (Herman pls fix The Smile en The National)

Hoogtepunten:
  • Aurora
  • Sigur Ros
  • QOTSA
  • RHCP
  • Gabriels
  • Amenra
Dieptepunten:
  • MGK
  • The Opposites
  • Lil Nas X
  • Squid (jammergenoeg ;( )
 
Oké, even een wijziging doorvoeren. Daarnet deelde ik mijn lijstje in dat andere topic, maar wil Danielle Ponder op 1 zetten. Want nu ik goed en wel thuis ben, besef ik dat die show er eentje is waarvoor ik een lans wil breken.

Ik kende haar niet, zelfs na het 100 keer analyseren en bekritiseren van deze lineup op dit forum, is haar naam me niet opgevallen. En ik slofte zaterdag ook voorbij die KlubC waar ze bezig was. Het was vroeg en ik was toen nog alleen en moe. Om een of andere reden had die aangename soulstem meer aantrekkingskracht dan het koffiekraam (had dat op dag 3 wel nodig). Dus ik teruglopen en toch maar eens gaan kijken. Eerst al zittend, meer op m'n gsm prutsend. Maar die stem jongens. En hoe ze het bracht. Samen met steeds meer andere mensen uiteindelijk naar voren gestapt om het echt te volgen. De ene na het andere nummer vol ziel en pure levenslust kwam voorbij. Hoe goed was deze 'onbekende' dame zeg. Kleine speech. Blijkbaar is ze al vele jaren (decennia) aan de weg aan het timmeren en mocht ze nu eens op de grote festivals aan de andere kant van de oceaan spelen. Een toespraak over "dat je moet doorzetten om er te geraken", we kennen het allemaal, maar hier geloofde je het ook. Gunfactor 1000 en dat vond blijkbaar heel die KlubC. Elk nummer werd enthousiaster onthaald. Haar set zou eindigen met een nieuw nummer (Roll The Credits) en iedereen ging er geweldig op. Jezus die stem doe normaal.

Op dat moment voor mij al de verrassing van het weekend. Maar dat laatste nummer was niet haar laatste nummer, ook al had ze nog maar 3 minuten speeltijd. Of ze nog een extra nummer mocht spelen. De eerste akkoorden verraadden de zoveelste Creep cover. Maar Jezus Christus Thom Yorke ter paard wat werd dat een moment om nooit meer te vergeten. Een dikke 7 minuten werd daar zo hard aan de traanklieren getrokken, dat ik er een uur niet goed van was. Eerst nog vermannen, daarna -fuck it- de hele rotzooi laten lopen. Niet tegen te houden gewoon. Dag 3 vermoeidheid en geen koffie zijn een bitch. Ik keek opzij en zag een vent van tegen de 50 ook huilen. En de mensen uit het publiek op de schermen, een voor een. En dat nummer wou maar niet stoppen. Altijd maar omhoog en omhoog. En dat applaus daarna ook niet. Haar muzikanten wist niet hoe ze moesten reageren. Het type concert waarbij de lichten aanfloepen en iedereen naar elkaar kijkt van wat was me dat. Maar nu dus met tranen in de ogen. Dat moment staat pro-shot online. Als je 8 minuten de tijd hebt, klik dan eens 'Creep' aan en schuif het volume open. Ik heb er al een videocapture van, er zullen later nog momenten zijn dat ik ervan zal willen genieten.

Kijk, dat zijn dingen die je niet verwacht op een festival. En ook niet elk jaar meemaakt. Maar het zijn wel net die dingen die festivals, en live muziek in het algemeen, voor mij altijd de moeite waard maken. Rondlopen en opeens met heel veel (of soms weinig) anderen verrast worden. En net dat gedoe met die overvolle tenten, dat geplan en gestress om je favoriete artiest te missen, dat kamperen om toch maar je plek te houden, staat daar eigenlijk haaks op. Het geeft dat gekloot met die kruizen wat tegengewicht. Rock Werchter is asociaal massaal soms, maar ik hoop dat het voor altijd ook zulke kleine momentjes mag opleveren.
Wat een mooi en herkenbaar verslag. Ik ben wel bewust naar haar gegaan, die stem viel me gelijk op. Dat dit zo intens zou zijn had ik ook niet durven dromen. Ik stond bij het eerste paar nummers en ben bewust gaan zitten. Kon het podium overigens nog prima zien. Af en toe ogen dicht en intens genieten. Bij de eerste tonen van creep direct gaan staan en kippenvel op mijn lichaam gevolgd door natte ogen. Wat mij betreft het optreden van afgelopen editie
 
Veel vervelende dingen dit jaar wel.
Een groepje zatte Nederlanders tijdens CDW die een kring vormen om één per één te pissen in een beker en het dan uitkapen over de vloer. Mensen die van voor gaan staan en dan CONSTANT zitten te babbelen en roepen, alweer Hollanders ook.

Ik vond dat het respect van het publiek ver zoek was. Vorige jaren tijdens RW was dit altijd één van de sterktes, maar nu vond ik de sfeer tijdens de concerten veel minder. (ook op de Hive trouwens) Opmerkelijk meer zatte mensen ook, volgens mij deels te verklaren door de vernieuwde Towers en Casa Barcardi. En ja, kan veel te maken hebben met waar je staat en het zal toevallig geweest zijn dat het altijd Hollanders waren maar was toch vervelend.
 
  • Leuk
Waarderingen: Joslittel en koolket
Bij Lil Nas X zat er iemand op een laptop te werken.

(Ok het was achterop de wei en tijds- en plaatsonafhankelijk werken kan tegenwoordig, maar was een erg raar gezicht)
Kan pers zijn die even snel een review tikken
 
Ik ben op een gegeven moment ook mensen gaan appen dat ze dit móésten zien, o.a. @nikita kan dat beamen.
appen noemt hij dat - spammen is een beter woord :LOL: neenee, na jullie enthousiasme hier had ik niet zoveel nodig om het een kans te geven, geen spijt van. In het begin wat aarzelend, ja mooie stem maar dit ligt wel heel ver van me af qua genre, maar die duidingen bij haar nummers, die pure gevoeligheid... en bij holding me down (en die geweldige gitaar) was het helemaal raak. De finale apotheose bij Creep kwam inderdaad zelfs via een schermpje helemaal binnen.

Ik heb er al een videocapture van, er zullen later nog momenten zijn dat ik ervan zal willen genieten.

En hoe doe je zoiets juist? De video op een of andere manier delen mag ook altijd :) Al zouden ze zo'n show gewoon integraal op youtube moeten gooien, betere reclame kan je toch niet hebben dan dit soort performance zo mooi vastgelegd.
 
Veel vervelende dingen dit jaar wel.
Een groepje zatte Nederlanders tijdens CDW die een kring vormen om één per één te pissen in een beker en het dan uitkapen over de vloer. Mensen die van voor gaan staan en dan CONSTANT zitten te babbelen en roepen, alweer Hollanders ook.

Ik vond dat het respect van het publiek ver zoek was. Vorige jaren tijdens RW was dit altijd één van de sterktes, maar nu vond ik de sfeer tijdens de concerten veel minder. (ook op de Hive trouwens) Opmerkelijk meer zatte mensen ook, volgens mij deels te verklaren door de vernieuwde Towers en Casa Barcardi. En ja, kan veel te maken hebben met waar je staat en het zal toevallig geweest zijn dat het altijd Hollanders waren maar was toch vervelend.
Ik vond de beleefdheid een pak beter als vroeger. Maar, de uitzonderingen die er waren, gingen er gemiddeld ver over helaas.
 
appen noemt hij dat - spammen is een beter woord :LOL: neenee, na jullie enthousiasme hier had ik niet zoveel nodig om het een kans te geven, geen spijt van. In het begin wat aarzelend, ja mooie stem maar dit ligt wel heel ver van me af qua genre, maar die duidingen bij haar nummers, die pure gevoeligheid... en bij holding me down (en die geweldige gitaar) was het helemaal raak. De finale apotheose bij Creep kwam inderdaad zelfs via een schermpje helemaal binnen.



En hoe doe je zoiets juist? De video op een of andere manier delen mag ook altijd :) Al zouden ze zo'n show gewoon integraal op youtube moeten gooien, betere reclame kan je toch niet hebben dan dit soort performance zo mooi vastgelegd.
Snap het ook niet dat ze dat niet doen. Pinkpop doet dat via 3voor12 uitmuntend.
 
Wij zijn ook weer thuis na een mooi weekend Werchter. Hierbij mijn ervaringen op een rijtje. Het kwaliteitsniveau van de optredend vond ik hoog deze editie. Dus een flink aantal mooie concerten mogen beleven.

Donderdag
Top:

Weyes Blood
Anna Calvi
Warhaus
Charlotte de Witte (samen met Iggy Pop hoogtepunt van de dag)
Iggy Pop (samen met CDW hoogtepunt van de dag)
Royksopp
Vermakelijk
:
Sam Fender (stukje)
Tegenvaller:
King Princess

Vrijdag
Top
:
Spoon
Viagra Boys
Fever Ray
RHCP (hoogtepunt van de dag)
Vermakelijk:
The Haunted Youth
Squid
Kasabian (laatste stukje)
The Hu (de helft en andere helft TBK)
The black keys (laatste helft)
Liam gallagher (laatste helft)

Zaterdag
Top:

Interpol
Sigur Ros
Fred Again..!! (hoogtepunt van de dag)
Muse
Vermakelijk:
Vintage Trouble
The Opposites (eerste deel)
City and Colour
Paolo Nutini (eerst deel ivm goue plek voor Sigur Ros)
Xavier Rudd

Zondag
Top:

The Teskey Brothers
Amenra
Gabriels (hoogtepunt van de dag samen met QOTSA)
Queens of the stone age (hoogtepunt van de dag samen met Gabriels)
Vermakelijk:
Puscifer
Christine and the Queens
Rufus du Sol
Arctic Monkeys (laatste deel)

Verdere pluspunten:
  • De nieuwe Barn qua concertbeleving. Echt top hoor dit!
  • De Smaakfabriek.
  • De vernieuwde Slope (helaas wel (te) weinig concerten meegepikt dit jaar).
  • Nieuwe terrein indeling met doorlooppassage naar Slope.
  • Toiletten vond ik in het algemeen behoorlijk schoon.
  • Vriendelijkheid van medewerkers. Een mooi visitekaartje voor het festival. Uitgezonderd een aantal crewmedewerkers die bij (meerdere) concerten in the Barn gatherings hielden en het nodig vonden om uitgebreid bij te praten met elkaar. Deze medewerkers stonden ook vrolijk te paffen in de tent en zaten veelal op hun telefoon te kijken. Een dikke middelvinger naar de festivalbezoeker die een kaartje koopt en wel wil genieten van een concert.

Punten van aandacht:
  • Kluisjes buiten het terrein vond ik echt onhandig. Duurde soms best lang om weer het terrein op te geraken i.v.m. rijen voor de ingang.
  • Prijzen voor het eten (zo betaalde je €1,80? voor een klodder mayonaise, echt bespottelijk).
  • Plek waarop de schermen voor the Barn geplaceerd waren. Top dat die schermen er staan hoor, maar daardoor werd het bij sommige concerten zo druk voor the Barn, dat het soms moeilijk was om door de mensenmassa te geraken.
  • Drukte op het terrein. Volgens mij was het drukker dan voorgaande edities op het terrein.
  • Rode kruizen bij de Barn: rekening houden om op tijd in de tent te geraken had invloed op mijn festivalbeleving. Daar staat weer tegenover dat wanneer de Barn ‘dicht zit’ er weinig verplaatsingen zijn in de tent, wat weer ten goede kwam van de concertbeleving. ,,Elk nadeel heb ze voordeel” zei ooit een filosoof op voetbalschoenen.
Al met al een top weekend gehad! Ik ben al benieuwd naar de namen voor volgende editie.
 

Users who are viewing this thread