Ben alleen vrijdag en zaterdag geweest, maar heb toch enkele heel mooie optredens gezien.
Op vrijdag begonnen met Whispering Sons op de Main Stage. Hoewel ik vooraf dacht dat ze daar volledig misplaatst stonden, hebben ze mij toch echt weggeblazen. Wat een stem heeft die Fenne Kuppens toch hè. Een band waar we nog veel van gaan horen, dat is zeker. Hierna een stukje Sea Girls gaan zien op de Slope. Hoewel ze geen slechte show brachten, toch weer het gevoel dat dit het zoveelste 'dertien in een dozijn bandje' was. Vervolgens Kurt Vile & The Violators gezien in de wondermooie Barn. Heerlijk, rustgevend optreden, maar geen wauw-gevoel aan overgehouden. Een prima concert dus zonder meer. Hierna door naar The 1975, en ondanks de vaak negatieve recensies in de media (o.a. Humo), vond ik dit toch best wel een gaaf optreden hoor. Stond net achter het voorvak, en heb mij een volledig uur gegeven op deze muziek. Ook de stage setup vond ik erg tof gedaan. Misschien toch een puntje van kritiek: Matt Healy zag er niet al te fris uit, maar wat wil je ook met die temperaturen :wink: . Vervolgens Khruangbin gezien in de Klub C, en moet zeggen dat ik de hype rond deze band wel snap. Na een half uur echter weer doorgegaan om een goede plek te kunnen hebben bij Janelle Monáe, die de perfecte popshow bracht. Hoewel het niet meteen muziek is waar ik vaak naar luister thuis, kon ik niet anders dan mijn ogen de kost te geven bij het spektakel dat mevrouw Monáe ons voorschotelde. Ik werd volledig meegenomen in haar wereld en geloofde elk woord dat ze zong/zei. Dit concert is zonder twijfel eentje voor de eindejaarslijstjes. Na deze show wat rondgelopen op het terrein en wat gegeten en voor ik het goed en wel doorhad begon The Cure al aan hun set. Hoewel het een band is waar ik best wel fan van ben, had ik het na een, in mijn ogen matig, uurtje wel gezien en besloot ik maar naar Kylie Minogue te gaan. Nog voor de show begon was het al een groot feest en wanneer Kylie dan het podium opkwam ging het hek helemaal van de dam. Hoewel mijn verwachtingen voor het concert niet al te groot waren, heb ik mijn wel heel erg geamuseerd. Kylie bracht een toffe show, vol meezingers. Hoewel er vooraf wat commotie was rond deze boeking, heeft zij in mijn ogen wel laten zien waarom ook zij een plaatsje verdient op Rock Werchter. Een half uurtje voor het einde van de show doorgegaan naar Klub C waar Robyn even later zou spelen, en dat was net op tijd want de poorten sloten enkele seconden nadat ik was binnengewandeld. Na al die jaren was het moment dan toch eindelijk aangebroken, ik ging Robyn zien. De show was nog maar net begonnen of je voelde al dat hier iets ging gebeuren..en het gebeurde ook. Robyn zorgde met een spetterende show voor het onbetwiste hoogtepunt van de dag, met als hoogtepunt vanzelfsprekend 'Dancing On My Own'. Ook de nieuwe songs bleken live zeer goed te werken. Na een vermoeiende dag vol hoogtepunten ging ik tevreden naar huis.
Hoewel ik nog wat vermoeid was van de vorige dag, besloot ik op zaterdag om meteen weer om 13u paraat te staan. Ditmaal in de Barn waar Portland zorgde voor een mooi begin van de dag en mijn hoge verwachtingen volledig inloste. Een mooi moment was er ook wanneer de frontman zijn tranen, van blijdschap, niet kon bedwingen. Hierna in de Barn blijven hangen om Strand Of Oaks te zien. Nadat ik ze in 2017 in de Club op Pukkelpop al eerder had gezien, wist ik al wat deze mannen live konden doen. Deze show was echter nog beter dan de show op Pukkelpop en zorgde meermaals voor kippenvel bij 32°C :wink: . Nadien even wat te eten gaan halen, en Beirut gaan zien. Deze show kon mij echter geen volledig uur boeien, waarschijnlijk mede door de hitte die zowel publiek als band parten speeldde, en dus besloot ik maar om opnieuw een plekje in een van de tenten op te zoeken. In de Klub C speelde King Princess, die hoewel ze blaakt van het potentieel en er zeker wel zal geraken, nog geen volledige show kon overtuigen. Hiervoor waren sommige van haar liedjes nog iets te zwak. Hierna doorgeschoven naar de eerste rij om op de ideale plek te staan om mijn favoriete artiest, Aurora, te kunnen zien. Na haar het afgelopen jaar al 2 keer te hebben gezien, wist ik wel wat ik kon verwachten. Toch werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld toen er een gigantische bal op het podium verscheen en er enkele rookkanonnen voor het podium werden geplaatst. Hoewel ik nog steeds geen idee heb, waarom deze attributen op het podium stonden, wist Aurora mij toch opnieuw mijn hoogtepunt van deze Werchter te laten beleven, door een fantastische, mysterieuze en dansbare set te brengen. Een heel uur meezingen en meedansen op de tonen van deze Noorse schone, is altijd heerlijk om te doen. Na Aurora besloot ik mijn vrienden terug op te zoeken, die naar Macklemore waren. Dit was echter een maat voor niets, hoewel het wel een feestje is, is zijn muziek niets voor mij. Hierna wat bij de Main Stage blijven hangen om een goed plekje te hebben voor Florence & The Machine. Florence blijft een geweldige zangeres en bracht een zeer toffe show. Jammer dat ik hierdoor The Good, The Bad & The Queen heb moeten missen, maar ga Damon Albarn binnenkort in Bozar zien dus dan wordt dat ook weer goedgemaakt. Na Florence nog even naar de Slope geweest voor The Slow Readers Club, die best wel aanstekelijke muziek brengen, maar of dat zij ooit de grootte van die andere legendarische Britpopband uit Manchester zullen evenaren, ik vrees ervoor. Na The Slow Readers Club, nog het laatste halfuur van The Blaze gaan zien. Dit vormde een mooie, dansbare afsluiter van mijn Rock Werchter 2019.
Hoewel ik dit jaar maar 2 dagen ben geweest, heb ik toch weer enorm genoten van het mooiste festival van België. Ook de organisatie was weer prima in orde, en de talloze vrijwilligers bleven altijd vriendelijk, zelfs in deze onwaarschijnlijke hitte. Hulde!
Mijn top 5 van Rock Werchter 2019:
1. Aurora
2. Robyn
3. Janelle Monáe
4. Florence & The Machine
5. The 1975
