The Killers (28/97)
Tijd om mijn steentje ook bij te dragen door het over mijn favoriete band, The Killers, te hebben.
Ze zijn een alternative rock band uit Las Vegas bestaande uit 4 vaste leden: Brandon Flowers (zang en keyboards), Ronnie Vannucci Jr. (drums), Dave Keuning (gitaar) en Mark Stoermer (bas). De laatste 2 touren bij de Wonderful Wonderful tour (en dus naar alle waarschijnlijkheid ook op Werchter) echter niet mee. Ze worden vervangen door vroegere achtergrondmuzikanten.
Hun laatste album Wonderful Wonderful stond op 1 in de US Billboard 200 (hun eerste album dat daar in geslaagd is) en uiteraard ook in de UK, waar ze enorm populair zijn.
Elk album van hen heeft daar nl. op 1 gestaan.
Hot Fuss (2004)
Het debuutalbum van The Killers en het was meteen een schot in de roos. Het is een new wave (revival) plaat met veel afwisseling in de songs: steeds een wisselende balans tussen synths en gitaren. Het eerste deel van het album is het meest gekende en ook wel het beste (de 4 singles + live favoriet Jenny Was a Friend of Mine komen hieruit), maar de tweede helft mag er zeker ook zijn!
Favoriete nummers: All These Things That I’ve Done, Smile Like You Mean It, Mr. Brightside, Jenny Was A Friend of Mine, Midnight Show, Andy You’re A Star.
Sam’s Town (2006)
De opvolger van Hot Fuss ging gepaard met een vrij drastische stijlverandering: in plaats van new wave werd het een alternatieve rock plaat.
De synths en gitaren zijn beiden nog aanwezig, maar worden op een andere manier gebruikt. Het klinkt allemaal veel bombastischer.
De grootste toevoeging voor mij op dit album is de stem van Flowers die veel meer uithaalt dan in de vaak rustigere en rauwere vocals van Hot Fuss. Hierdoor is het een ongelooflijk energiek album geworden. Ook de lyrics zijn super. Kortom, een fantastisch album!
Favoriete nummers: This River Is Wild, When You Were Young, Sam’s Town, Bling (Confession Of A King), Read My Mind, My List,…
Saw Dust (2007)
Een B-side album met enkele pareltjes. Het is dus geen officieel album, maar eerder een collectie van bonusstracks en covers (zoals Shadowplay van Joy Division). De stijl zou ik eerder met Hot Fuss vergelijken.
Favoriete nummers: Under The Gun, Sweet Talk, Leave The Bourbon On The Shelf, Glamorous Indie Rock And Roll.
Day & Age (2008)
In hun 3de (A-side) album gaan ze weer voor een andere stijl. Dit keer verdwijnen de gitaren naar de achtergrond en krijgen we eerder synthpop voorgeschoteld. Het energieniveau is duidelijk lager in vergelijking met Sam’s Town. Ook hoor je al eens een verdwaald blaasinstrument.
Weinig uitschieters voor mij op dit album, maar ik moet zeggen dat de songs live echt wel goed klinken (zoals Human).
Favoriete nummers: A Dustland Fairytale, Spaceman, Losing Touch.
Battle Born (2012)
Na een hiatus van enkele jaren komt Battle Born. Qua stijl gaan ze nu eerder in de richting van pop rock met soms een “alternatief” sausje erover. Leuk weetje: Miss Atomic Bomb is het zusje van Mr. Brightside. Je hoort er bv. de bekende riff van Mr. Brightside in terug. In de lyrics van dit album wordt trouwens veelvuldig verwezen naar andere songs op dit album, wat hun oog voor detail aantoont en het als een consistent album doet aanvoelen.
Favoriete nummers: Battle Born, The Way It Was, Runaways, Be Still, Matter Of Time, Miss Atomic Bomb.
Wonderful Wonderful (2017)
Na weer een pauze brengen The Killers (of beter gezegd Flowers) hun meest persoonlijke plaat ooit uit. Het mooiste voorbeeld hiervan is Rut, dat Flowers zingt vanuit het standpunt van zijn vrouw die aan het post-traumatische stress syndroom lijdt. Bij de start en het einde van Rut horen we vrouwelijke vocals om dit duidelijk te maken.
Qua stijl is het vooral pop rock, maar er is ook plaats voor wat nieuwe sounds zoals de disco rock in The Man en het donkere Wonderful Wonderful (waar de invloed van Stoermer op te horen is).
Er is terug overtuiging in de songs, je hebt het gevoel dat Flowers het echt meent.
Favoriete nummers: Run For Cover, The Man, Rut, Tyson vs Douglas, Life To Come, Wonderful Wonderful.
Wat te verwachten op Rock Werchter
The Killers zijn bijna een garantie op een sterke live performance (zelfs zonder Keuning en Stoermer).
Het draait in de Wonderful Wonderful tour vooral rond Flowers (The Man), die in de loop der jaren uitgegroeid is tot een steengoeie performer. Naast Flowers is Vannucci ook gewoon een heel goeie drummer en is de show zelf ook af.
Ze krijgen 1,5 uur en daarin zullen ze waarschijnlijk enkel plaats hebben voor hun meest bekende werk (zie bv. hun setlist van het Boston Calling festival op 25 mei).
Ook al is het je muziek niet helemaal, het is gewoon een ideale festival headliner die gaan zorgen voor een echt stadion rock feestje. Allen daarheen! :wink:
[video]https://www.youtube.com/watch?v=d1cFSUEJEDw[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=hhkDgD7YgUI[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=LJwea90rYHQ[/video]
.
