Arctic Monkeys
Éen van mijn favoriete bands, nieuw album uit, nieuwe tour, werchterheadliner. Mooie aanleiding voor een (kort) verhaaltje dacht ik zo:
Arctic Monkeys is een Britse indierockband uit Sheffield, Engeland en actief sinds 2002. De band bestaat uit zanger-gitarist Alex Turner, gitarist Jamie Cook, bassist Nick O'Malley en drummer Matthew Helders. Tot 2006 was Andy Nicholson bassist van de band.
In 2004 en 2005 kreeg de band bekendheid door het verspreiden van hun demo's via het internet. Dit zorgde voor een mediahype rondom Arctic Monkeys en maakte hun debuutalbum Whatever people say I am, that's what I'm not in 2006 het best verkopende debuut ooit in het Verenigd Koninkrijk. Evenals het album bereikten de singles "I Bet You Look Good on the Dancefloor" en "When the Sun Goes Down" de nummer 1-positie in het land. Een jaar later volgde het tweede album Favourite Worst Nightmare, met leadsingle "Brianstorm". In 2009 verscheen het derde album Humbug, geproduceerd door Josh Homme en James Ford.
De band werd op hun debuutalbum gekenmerkt door hun snelle, agressieve postpunk en Turners teksten die gebaseerd waren op eigen observaties en ervaringen in Sheffield. Met de komst van hun twee laatste albums Suck it And See en AM evolueerde het geluid meer richting psychedelische en ook wel alternatieve (pop)rock.
Dan het nu al veelbesproken nieuwe album: Tranquility Base Hotel + Casino: AM voelde daadwerkelijk als een moeilijk te overtreffen artistiek hoogtepunt van de nu helemaal volwassen boys uit Sheffield.
Tranquility Base Hotel + Casino vindt zijn oorsprong in twee dingen, of eigenlijk drie. Het Last Shadow Puppets-album Everything You’ve Come To Expect uit 2016 en Alex Turner die een piano voor zijn dertigste verjaardag kreeg. Daarop componeerde hij het overgrote deel van dit zesde album, dat bij hem thuis in LA en in studio’s in Parijs en Londen werd opgenomen met vertrouwde kracht James Ford achter de knoppen. ‘I just wanted to be one of The Strokes, now look at the mess you made me make’, is de prikkelende openingszin van het elegant kabbelende Star Treatment. Dat heeft een veel diepere crooner-vibe dan het werk van The Last Shadow Puppets. Er wordt losjes gemusiceerd, terwijl Turner als een stuk vergane glorie mijmert over de dingen die voorbij zijn. Het derde element dat Tranquility Hotel voedde is – het is echt boeiender dan het klinkt – de staat van de wereld, met speciale aandacht voor ver doorgevoerde digitalisering, misbruik en manipulatie daarvan, en natuurlijk de huidige leader of the free world (‘reminds you of a wrestler wearing tight golden trunks’). Turner denkt er het zijne van vanaf zijn fictieve uitvalsbasis op de maan. Hij laat de crooner in zichzelf helemaal losgaan op dit album, waarop je ondanks de muzikale charme altijd een verontrustende apocalyptische onderlaag proeft. Tranquility Hotel is geen rockplaat en zal even wennen zijn voor Arctic Monkeys-fans. Het kabbelt, er staan geen singles of hits op en pas na een paar keer draaien komt ie echt tot leven. Nou ja, geen hit? Wat te denken van ‘Four Out Of Five’.
Liveshow: zoals bekend heeft AM ondertussen een knap reportoire opgebouwd. Aangezien ze liveshows spelen van 21 nummer (90 minuten) zal hier een selectie in gemaakt moeten worden. Gezien de eerste liveshows van de tour blijven er minimaal 6 nummers van AM in zitten. Ook B side ‘’You’re So Dark’ komt voorbij. Daarnaast spelen ze natuurlijk de hits 505, Dancefloor, Brianstorm en Do I Wanna Know nog. Van het nieuwe album komen vooralsnog vooral She Looks Like Fun, Four Out of Five, en One Point Perspective aan bod. Hieronder enkele filmpjes van de huidige tour. Wat mij betreft met huidige setlist een absoluut waardige Werchter afsluiter, al mag er wel wat minder AM in..
[video]https://www.youtube.com/watch?v=gCDQLkoeNKU[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=DHMBJ2do1XU[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=BESDL83usQs[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=Xws76NvhH8c[/video]
