Pearl Jam (34/97)
Rond de jaren 90 was er een nieuw rock genre in de wereld gepopulariseerd waar elke gemiddelde Nirvana fan wel bekend mee zal zijn. Grunge. Een mix van blues, rock en metal achtige elementen. Deze stijl was voornamelijk ontwikkeld in Seattle. Waar ook wereldbekende groepen als Alice in Chains (Ook aanwezig op Werchter) en Soundgarden zich hadden opgericht.
(1987 t/m 1990) Vanuit verschillende opgesplitste bands kwam de groep Mother Love Bone voort. Maar met de dood van de zanger Andrew Wood was het gedaan met de groep. Na een tijd van het verlies zochten de andere bandleden weer naar een zanger voor een nieuw project. Een tape werd opgestuurd naar Eddie Vedder die zelf een opname van zijn stem deed. De bandleden vonden het iets heel moois en menselijks hebben. En in korte tijd werd Vedder de frontman van Pearl Jam.
Rond dezelfde tijd van de oprichting van Pearl Jam was er project met Chris Cornell en Eddie Vedder en met de overige leden uit Mother Love Bone, Temple of the dog. Dit in eerbetoon van Andrew Wood.
Het was al vrij duidelijk dat de band en haar connecties al waren opgewarmd voor succes. En daar valt niet over te betwisten toen in 1991 het album "Ten" werd geïntroduceerd aan de wereld. De grungy thema's zoals pesten, familie, tragedie, armoede en gebroken liefde spraken veel jongeren aan. En zo waren ze al in 1992 op Pinkpop waar ze een onvergetelijk optreden gaven. Er werd geklommen en gesprongen.
Roem viel al snel in de schoot van de band. Waardoor ze al snel werden uitgenodigd op tours, televisieprogramma's en festivals.
Omdat er vele albums zijn zal ik deze enigszins wat groeperen.
Hierna volgde al snel hun albums Vs. (1993) en Vitalogy (1994). Deze albums worden klassiekers gezien samen met Ten. Maar deze albums hebben een wat meer rauwer en distorted gevoel. Als je een introductie wilt voor Pearl Jam zijn de eerste drie van essentie. Dit was PJ op hun peak.
Daarna volgde er een golf van albums die toch wat minder memorabel (naar mijn mening) zijn.
No code (1996), Yield (1998), Binaural (2000), Riot Act (2002), Pearl Jam (2006).
Het zijn zeker geen verschrikkelijke albums. Maar het is toch wat vergeetachtiger. Voor de rest prima rock albums om soms even op de achtergrond aan te zetten. Binaural en No Code voelen voor mijn gevoel ook een stuk rustiger aan. Maar er zitten wel wat leuke nummers tussen deze zoals "Save You", "Hail Hail" en je hebt ook de oh zo toffe animatieclip van "Do the evolution".
Er kwam hierna wat meer variate in Backspacer (2009) en Lightning Bolt (2013). Twee albums die heel verschillend zijn van de sound die we normaal van Pearl Jam gewend zijn. Vooral Backspacer voelt veel meer upbeat in vele nummers. Je merkt ook dat de spirit er wat meer in lijkt te zitten.
Ook al is het niet helemaal PJ in sound, deze wat meer recente albums staan best goed op eigen voeten. En dat komt denk ik ook meer doordachte teksten en de goede variatie die het brengt in de geschiedenis van PJ albums.
Hiernaast zijn er nog vele b-sides en veel los materiaal. Zoals bijvoorbeeld Merkinball (1995) en Lost Dogs (2003). Er valt genoeg te verzamelen.
Eddie Vedder begon ook al aan soloprojecten waarbij voornamelijk de ukelele goed in de smaak viel. Zo heeft hij bijvoorbeeld ook gewerkt aan soundtrack de film "Into the wild"
Ook is hij altijd erg uitgesproken over zijn politieke mening wat heel verschillend door zijn fans wordt opgevangen. Met een meer anti-Trump getint album in zicht is het nog de vraag hoe deze ontvangen zal worden door de muziekindustrie en de fanbase onderling.
https://www.youtube.com/watch?v=FdgJl1AIsto
https://www.youtube.com/watch?v=84zCxQYTMy0
https://www.youtube.com/watch?v=3Hy8n98Gtrs
https://www.youtube.com/watch?v=aDaOgu2CQtI
?
