Zoals Angela Merkel nu de volledige line-up te hebben doorgespit door het maken van de clashfinder ook even m'n ongezouten geven.
Een beetje zoals ik al eerder aangaf zijn Arctic Monkeys en Tame Impala twee shoe-in headliners die zowel jong, alternatief als commercieel-minded publiek héél graag lust. Gooi daar nog lievelingetjes als Charlotte De Witte, Bring Me The Horizon en Oscar & The Wolf bij en je hebt, vermoed ik, gegarandeerd een goed verkopende editie. Slipknot is dan weer een headliner die zowel positief verrast als zorgen baart. Zoals eerder al werd opgemerkt door anderen vraag ik me af of verknokte metalheads énkel voor Slipknot willen afzakken naar Kiewit en/of het doelpubliek, zoomers, Corey Taylor wel zo zien zitten. Combineer dat met mja.. Cypress Hill als sub, en ik begin al lichtjes m'n wenkbrauwen te fronsen. Ten eerste omdat de dag zélf niet met meer metal is ingericht en ten tweede omdat er los van enkele andere bands nauwelijks 'oudere' bands zijn die millenials moeten aanspreken. Op bankt PKP op het feit dat Limp Bizkit en BMTH wel genoeg volk zullen lokken, ookal passeert er nauwelijks metal in de undercard? Gewaagde gok om terug naar de roots te boeken (eentje die ik toejuich), maar de omkadering mist wat mij betreft compleet. Ik zie die dag overigens niet zo goed komen..
De middenmoot ontbreekt eveneens. Geen The National, The Streets, Franz Ferdinand, Eels.. Dat wil niet zeggen dat ze er niet staan. James Blake, Bright Eyes en in mindere mate Jungle vervullen nu zowat die rol aan de bovenkant. Maar het voelt.. povertjes, en opnieuw zeer jonge geboekt - zeker als je er ook nog eens Tamino, Aurora en Tom Misch bijrekent. Uiteindelijk heb je dan enkel met Soulwax, Bright Eyes en James Blake drie 'knorren'. Geen legacy act of speciale boekingen dit jaar in de Marquee of Dancehall. Wél knap om Young Thug te boeken, evenals Rüfüs Du Sol die in de VS gewoon festivals headlinet. Underworld, Boys Noize, Mahalia en Caribou zijn dan weer welgekomen herhalingen van de line-up van '21. Dave was hier evenwel al eens ter sprake gekomen, mooi dat PKP hem te pakken heeft. De hype rond Central Cee ontbreekt me dan weer helemaal.
De kleinere tenten is waar PKP voor mij vaak alles vrijwel goed maakt, en dat doen ze met deze line-up zeker. Over vrijdag en zondag heb je jazz' finest in de Castello terwijl op zaterdag heel wat aanstormend poptalent er staat. Pinkpantheress, Self Esteem, Mimi Webb, Gayle zijn goeie boekingen. Hetzelfde kan gezegd worden van bandjes als Sad Night Dynamite, Newdad, Dehd, Wet Leg, Geese, Indigo De Souza. PKP heeft de vinger aan de pols, zoveel is zeker. Waar ik echter wederom tegenaan stoot is dat oudere bezoekers weinig gevestigde waarden zullen zien op deze line-up en veel 'wie?', 'nog nooit van gehoord' en 'waarom staat die zo hoog?' zullen denken. Daarmee bedoel ik niet alleen rawk-namen, maar ook indie-, jazz- of popnamen is er zéér jong geboekt. Wat zijn dan de gevestigde waardes? King Gizzard, BBNG, DIIV, Sons Of Kemet en Clutch. Stuk voor stuk goeie namen op zich. Ook de jonge, talentvolle bands zijn zeer goed geboekt. Alleen voelt de verhouding tussen de twee een beetje scheef? Geen Low, Wiegedood, Beach House, Foals, Jon Hopkins, Perfume Genius, Yung Lean, Kurt Vile, Kevin Morby, Enter Shikari, Halsey..
Op zich kan ik de line-up dus zeker pruimen, al ontbreekt het in de breedte toch aan wat reeds gevestigde waarden.