Nu mijn verslag van de zaterdag ook geschreven is en hieronder te lezen, kan ik zeggen dat ik nu mijn vijfde keer Pinkpop kan afsluiten. Ik kan wel zeuren over te slecht zicht door de mensen die voor me staan en groter zijn, dat wil niet zeggen dat ik niet heb kunnen genieten, want dat heb ik zeker.
Pinkpopzaterdag
Na een flinke wandeling van een uur naar huis door de drukte, een korte nacht en terwijl ik nog niet helemaal bij was gekomen van de vrijdag, ben ik een uur later dan eigenlijk gepland naar het festivalterrein gegaan. De vrijdag was al lang genoeg en nog een hele lange dag zou ik niet trekken, dus een uurtje later gegaan dan ik zou willen. Daardoor wel DeWolff gemist die op mijn lijstje stond om naar toe te gaan.
De eerste act van de dag was voor mij dan ook The Big Moon op Stage 4. Ze waren wat aan de verlegen kant, ze wist in ieder geval niet goed wat te zeggen, maar kregen hier en daar wel wat publiek mee. Toch was het op één of andere manier niet helemaal mijn ding.
Na deze band bleef ik daar rondhangen voor Hot Milk die daarna kwam. Tussendoor geen band die ik wilde zien, en helaas voor mij was er geen zitplek vrij in de schaduw, wel in de volle zon dus mij nog eens goed ingesmeerd. Hapje erbij en dan begint eindelijk de tweede band voor mij. De funky rockband was aardig goed met rocken, zorgden voor een moshpit en het gehele plein daarzo kregen ze mee. Ik heb mij goed vermaakt bij deze kleine band.
De bedoeling was om mij aan te sluiten bij Rondé om daarna makkelijker naar Disturbed te gaan dan wanneer ik bij Sons was. Het bleek echter dat Disturbed last-minute moest afzeggen omdat de zanger minimaal vier dagen van de arts zijn stem moest rusten. Rondé dus afgekeken (niet echt mijn ding, kreeg het veld wel mee en ik genoot gewoon), daarna door naar het toilet en eten halen voor het avondeten. Klein stukje van Ramkot meegekregen. Een plekje zoekend voor Hollywood Vampires, had ik helaas de pech geen goed plekje te vinden. De pijn in mijn voeten, de warmte en benauwdheid en dan ook nog zo’n enorme menigte waarin ik stond dat letterlijk op elkaar gedrukt stond, bezorgde me benauwdheid. Na een paar liedjes hield ik Hollywood Vampires dan ook voor gezien om uit de drukte te komen. Normaliter sta ik dan ook bij het hek ergens vooraan, of aan de zijkant wat ook wel helpt. Drinken gaan halen om dan ergens op het gras te gaan zitten waar meer mensen zaten. Zo konden mijn voeten ook meteen rust krijgen.
Eigenlijk wilde ik ook de Black Keys zien, maar het energiegebrek en het besef dat ik moet zorgen dat ik voor de bands op het Zuidpodium bij het hek kom te staan, ben ik dus naar het Zuidpodium gelopen en ergens aan het hek gaan zitten naast het beeld- en geluidtent voor The Script en later ook Robbie Williams. Hoewel er uiteindelijk iemand voor me stond die wat groter was en er al eerder zat, kon ik dankzij het hekwerk langs hem heen kijken zonder ook maar verder hinder te vinden.
The Script nam iedereen goed mee en het was voelbaar hoe de pijn van het gemis van de gitarist voor de zanger en de rest van de band was. Ik weet niet hoe de band normaal klinkt, gezien ik ze nog niet eerder had gezien, maar ik vond de band wel goed klinken, met hier en daar wat onzuiverheden doordat ze emotioneel waren.
Als laatste Robbie Williams. Het was lang wachten, want de plek die ik bij The Script had wilde ik niet opgeven ook al was het niet de beste plek om te staan. Het was goed genoeg om te voorkomen dat ik in de situatie zat zoals bij The Hu en dus sloeg ik een andere must-see over, namelijk Queen of The Stone Age. Wel van een aardige afstand gehoord en ze klonken lekker. Jammer dat ik ze niet mee heb kunnen pakken.
Robbie Williams zelf liet veel over aan het publiek en/of zijn achtergrondzangeressen. Het was veel gepraat, meer gepraat dan muziek, waarvoor ik hem wat saai vond. Natuurlijk, dit komt door zijn leeftijd – oh uh ahum, door Longcovid – zoals hij het zelf zegt en ik moet zeggen dat hij het dan als entertainer het wel goed heeft opgelost en dat zijn band hem goed bijvalt, vooral de achtergrondzangeressen.
