Gister vanwege iets te laat gaan eten Wayne Phoenix overgeslagen. Begonnen bij Moin, wat gelijk erg tof was. Introverte instrumentele postrockband die een heel optreden lang in een soort mist speelde. Dat kwam de sfeer ten goede, maar had nog beter laat op de avond gepast. Absoluut een lekkere binnenkomer. Stukje space Afrika en dat klonk naar meer maar had de stadsschouwburg weer op de planning. Daar The Necks in een misschien net halfvolle zaal een uur lang onafgebroken een ingetogen ambientuitvoering in klassieke setup met drum, contrabas en vleugel zien geven. Erg mooi. Vervolgens was het plan terug te fietsen naar Tivoli, maar was benieuwd hoe lang de rij was bij Alan Sparhawk (van Low) in de Jacobikerk die daar net begonnen was. Daar aangekomen bleek er geen rij en nog voldoende plek te zijn, wat een aangename verrassing was. Net als het optreden zelf: bijzonder optreden, mooie nummers in dito setting. Ook nog wat kromme haringen gehapt, altijd goed. Vervolgens naar de volle Ronda voor ESG, wat me vantevoren bij het inluisteren sterk opviel maar live best tegenviel. Verwachting was wellicht wat te hoog gelegd. Iets eerder weggegaan voor een mooie zitplek in de grote zaal voor Bixiga 70, wat me wederom bij het inluisteren opviel maar live toch wat tegenviel. Vier koperblazers is natuurlijk altijd een pré, maar dat maakte niet dat het geheel het niveau van een carnavalsband zou ontstijgen. Na een klein half uur naar de Hertz gegaan waar een intrigerende elektronische act met grote projecties speelde: Zuli. Best duister maar vind dat altijd wel aangenaam, zeker in contrast met de Braziliaanse feestmuziek waar ik net genoeg van had. Vervolgens sloot Nihiloxica mijn dag af met een soort Ugandese live drums 'n bass. Een stuk steviger en ritmischer dan ik had gedacht en dat was op dat tijdstip een schot in de roos.
Vandaag veel acts op het programma, vanmiddag eerst wisselen tussen de Helling en Le:en, vanavond Irreversible Entanglements en Stereolab in de Ronda.