Wajooo, er waren er echt veel van hier. Goeie show inderdaad niks meer niks minder. Joe zat er niet helemaal lekker in maar het klink als een harde, door denderende trein. Dit was mijn 2e keer en moet zeggen dat DTRH gewoon een stuk meer gekkenhuis was waarbij ook beide gitaristen iets meer meegingen met het publiek. Probs voor drum en basmeneer die bij de merch stand stonden. Goeie guys!
Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
Orgaanklap festival @ de Helling.
Orgaanklap trad voor het eerst in twee jaar weer op en had andere leuke band gratis laten spelen om de kosten zo laag mogelijk te houden voor de bezoeker: The Kaak, Tsar Bompa, Tusky en The Shamelips. Het was een soort uit de hand gelopen bonte avond. Ik ben naar huis gegaan met confetti over heel mijn lijf en een tattoo van een klein zonnetje met een smiley op mijn bovenbeen, mijn maat ook. Avondje voor in de boeken.
Orgaanklap trad voor het eerst in twee jaar weer op en had andere leuke band gratis laten spelen om de kosten zo laag mogelijk te houden voor de bezoeker: The Kaak, Tsar Bompa, Tusky en The Shamelips. Het was een soort uit de hand gelopen bonte avond. Ik ben naar huis gegaan met confetti over heel mijn lijf en een tattoo van een klein zonnetje met een smiley op mijn bovenbeen, mijn maat ook. Avondje voor in de boeken.
De laatste week voor het festival nog geprobeerd via Ticketswap een kaartje te bemachtigen. Er kwam heel weinig op en als ik dan al een mail kreeg en daar meteen op klikte, was het steeds te laat. Maar toch! Zaterdagavond voor veel te veel geld nog een zondagkaartje kunnen kopen, achteraf zelfs het laatste dat op Ticketswap beschikbaar is gekomen, en zondag kunnen gaan.
Van 13:50 tot 15:20 ongeveer speelden ze Deathconsciousness live en het was echt onwerkelijk om mee te maken. Sinds de release van het album (hun eerste ook) iets meer dan tien jaar geleden is het aantal live-shows van deze band op één hand te tellen. Sterker nog, dit is hun eerste en voorlopig enige passage in heel Europa, wat zeg ik, buiten de VS überhaupt.
Het was niet te merken aan de show, want ze speelden het album werkelijk fenomenaal live. De meeste nummers, zoals Deep Deep, Waiting for Black Metal Records en Holy Fucking Shit klonken vele malen energieker en indrukwekkender live dan op plaat. Staat helaas tegenover dat de ambient-stukken flink ingekort werden, maar desondanks een ijzersterke show.
Heel raar om muziek die je zo goed kent, maar tegelijk nooit jezelf hebt voorgesteld in een context buiten het album om, dan ineens live te zien. Ik had het al tijdens de show van American Football op Best Kept Secret: zó vaak dat eerste album geluisterd, maar het was ook een 'dood' album in mijn hoofd, dat je dan ineens (deels) live hoort. In mindere mate ook met Boris' Pink-set. Gisteren hetzelfde. En ongetwijfeld later deze maand weer als The Antlers Hospice integraal spelen. Erg blij om dit nog meegemaakt te mogen hebben.
Wende - Paradiso (23/04)
Na een indrukwekkende kennismaking vorig jaar op Vlieland tijdens ITGWO was ik gisteren avond weer bij Wende. Aangezien de balkons eerst opvulden, konden wij zonder enige moeite pal voor het midden van het podium gaan staan. En wat een ervaring was dat. Wende in een geel outfit op een of twee armlengten afstand, haar twee instrumentalisten links en rechts ingebouwd in synthesizers, keyboards, drums en xylofoons. Wende ging van bijna fluisterstil tot vol volume en weer terug, en wist overal op die schaal te betoveren. De centrale vraag: "Hoe ben je mens?" van haar album MENS kwam telkens terug met meer vragen, over privileges, eigenwaarde, (on)zekerheid, relaties, goed en kwaad, de wereld. Heel veel vragen, geen antwoorden. Behalve dan: "Mens, durft te leven!" (yay kleinkunst). Edith Piaf, Jacques Brel en Toon Hermans passeerden ook nog de revue. Wende was vol passie, vol emotie, en in bloedvorm. Paradiso ging op haar krachtige stem van een chaotische breakdown vol glitchende synths en stroboscopen naar de meest breekbare stukjes van het mens-zijn, waarbij slechts een enkele piano noot en fluistering de stilte doorbrak. Zichtbaar geëmotioneerd bedankte Wende haar publiek en haar instrumentalisten, en gaf ze alles wat ze had. Prachtig.
Na een indrukwekkende kennismaking vorig jaar op Vlieland tijdens ITGWO was ik gisteren avond weer bij Wende. Aangezien de balkons eerst opvulden, konden wij zonder enige moeite pal voor het midden van het podium gaan staan. En wat een ervaring was dat. Wende in een geel outfit op een of twee armlengten afstand, haar twee instrumentalisten links en rechts ingebouwd in synthesizers, keyboards, drums en xylofoons. Wende ging van bijna fluisterstil tot vol volume en weer terug, en wist overal op die schaal te betoveren. De centrale vraag: "Hoe ben je mens?" van haar album MENS kwam telkens terug met meer vragen, over privileges, eigenwaarde, (on)zekerheid, relaties, goed en kwaad, de wereld. Heel veel vragen, geen antwoorden. Behalve dan: "Mens, durft te leven!" (yay kleinkunst). Edith Piaf, Jacques Brel en Toon Hermans passeerden ook nog de revue. Wende was vol passie, vol emotie, en in bloedvorm. Paradiso ging op haar krachtige stem van een chaotische breakdown vol glitchende synths en stroboscopen naar de meest breekbare stukjes van het mens-zijn, waarbij slechts een enkele piano noot en fluistering de stilte doorbrak. Zichtbaar geëmotioneerd bedankte Wende haar publiek en haar instrumentalisten, en gaf ze alles wat ze had. Prachtig.
Wolfgang Flür / Musiksoldat (ex-Kraftwerk) @ 't Beest, Goes, 26 april
Bijzonder matige show van het oud Kraftwerk-lid. Het was ook niet echt een show, maar een dj-set waarbij Wolfgang zelf hele vette elektronische muziek draaide alleen kon de oude man totaal niet mixen. Zijn charisma maakte overigens wel een hoop goed. Tof om zo'n legendarische vent zelf te zien dansen en mee te klappen op de maat en met een grijs op zijn gezicht het publiek uit te dagen. Op de achtergrond werden continue foto's getoond uit zijn tijd bij Kraftwerk. Ik hoopte eigenlijk op een semi-liveset en het publiek ging ook niet echt uit zijn dak op de best wel prima electroset.
Bijzonder matige show van het oud Kraftwerk-lid. Het was ook niet echt een show, maar een dj-set waarbij Wolfgang zelf hele vette elektronische muziek draaide alleen kon de oude man totaal niet mixen. Zijn charisma maakte overigens wel een hoop goed. Tof om zo'n legendarische vent zelf te zien dansen en mee te klappen op de maat en met een grijs op zijn gezicht het publiek uit te dagen. Op de achtergrond werden continue foto's getoond uit zijn tijd bij Kraftwerk. Ik hoopte eigenlijk op een semi-liveset en het publiek ging ook niet echt uit zijn dak op de best wel prima electroset.
Indie Moerstaal - Paradiso (02/05)
Line-up: Ricky De Sire, The Jerry Hormone Ego Trip, Clean Pete, Thijs Boontjes, Lucky Fonz III, De Likt, Meindert Talma
(Later nog Ploegendienst en De Slopers maar dat heb ik geskipt)
Man, wat een avond. Het grote podium van Paradiso was opgedeeld in twee helften dmv gordijnen. Deze kanten functioneerden als een soort dubbele mainstage, Ned 1 en Ned 2 geheten. Nadat Ricky De Sire in de kelder de avond opende, begon The Jerry Hormone Ego Trip op Ned 1. Heerlijke rock'n'roll met grappige teksten, die vrijwel allemaal over seks gaan. Dus dat Hormone gedeelte maken ze in ieder geval waar haha. Na een strak halfuur volledig het roer om met Clean Pete: cello, gitaar en twee vrouwenstemmen die kalme liedjes zingen (een van die meiden deed de presentatie trouwens, dat was wel grappig). Normaal vind ik hun muziek wel aardig maar ik had er vanavond live niet zoveel mee. Thijs Boontjes was de enige die ik echt niet kende, maar daar moet wel even verandering in komen want dat was een erg lekker en ontspannen optreden. Lucky Fonz III is hier wel bekend en behoeft ook geen introductie; ik had hem echter niet eerder live gezien. Ik moet gouw nog eens naar een volledige show van hem, want die halve uurtje smaakte naar meer! Lekker meefluiten op Ik Had Nog Willen Zeggen, om vervolgens los te gaan op de stampende beats van 909. Held!
Die stampende beats werden moeiteloos overgenomen door De Likt, de sloopkogel uit Rotterdam. Nu heb ik die gast eerder van grote hoogte het publiek in zien springen, maar ik had niet gedacht dat ie de sprong zou wagen vanaf het balkon van Paradiso. Wel dus. Wat een mafkees. De zaal was helemaal niet heel vol (zijn eerdere rondje crowdsurfen kwam neer op door 6 man de zaal rond gedragen worden) maar er verzamelde zich toch zo'n 25 man onder het balkon om Jordy op te vangen. Je wilt natuurlijk niet dat ie nog een keer zn nek breekt. Ik stond ertussen en zag de angst in zn ogen, maar hij sprong toch, en de klap viel mee. Al gingen er wel een paar mensen door de impact naar de grond, iedereen was okay.
Fast forward naar de toegift: ik stond een beetje vooraan te juichen na lekker los te zijn gegaan in de pit, werd ik opeens door Jordy het podium op gehesen. Of ik ook ff wilde stagediven. Nou dat wilde ik wel, zolang het niet vanaf het balkon hoefde. Zo gezegd zo gedaan, maar ik werd door het publiek eigenlijk vrij snel weer terug het podium op getild. Dus toen bleef ik daar maar feesten haha, het was toch de toegift, best lachen om met die gasten een nummertje lang op het podium te staan springen. Na een lekkere mannenknuffel met Jordy weer van het podium af, achteraf voor ik naar huis ging toevallig nog een praatje gemaakt en hem bedankt. Super aardige gast ook, hij heeft mij net zo vaak bedankt als ik hem geloof ik...
Nouja, tussendoor nog even tot rust gekomen in de kleine zaal bij Meindert Talma, die een heerlijke stem en heerlijke teksten heeft. Ik stond echter na al die ongein met De Likt nogal achteraan bij de bar, dus kon er niet echt goed van genieten. Een mens kan ook niet alles hebben. Ik ga deze avond niet snel vergeten haha :lol:
Line-up: Ricky De Sire, The Jerry Hormone Ego Trip, Clean Pete, Thijs Boontjes, Lucky Fonz III, De Likt, Meindert Talma
(Later nog Ploegendienst en De Slopers maar dat heb ik geskipt)
Man, wat een avond. Het grote podium van Paradiso was opgedeeld in twee helften dmv gordijnen. Deze kanten functioneerden als een soort dubbele mainstage, Ned 1 en Ned 2 geheten. Nadat Ricky De Sire in de kelder de avond opende, begon The Jerry Hormone Ego Trip op Ned 1. Heerlijke rock'n'roll met grappige teksten, die vrijwel allemaal over seks gaan. Dus dat Hormone gedeelte maken ze in ieder geval waar haha. Na een strak halfuur volledig het roer om met Clean Pete: cello, gitaar en twee vrouwenstemmen die kalme liedjes zingen (een van die meiden deed de presentatie trouwens, dat was wel grappig). Normaal vind ik hun muziek wel aardig maar ik had er vanavond live niet zoveel mee. Thijs Boontjes was de enige die ik echt niet kende, maar daar moet wel even verandering in komen want dat was een erg lekker en ontspannen optreden. Lucky Fonz III is hier wel bekend en behoeft ook geen introductie; ik had hem echter niet eerder live gezien. Ik moet gouw nog eens naar een volledige show van hem, want die halve uurtje smaakte naar meer! Lekker meefluiten op Ik Had Nog Willen Zeggen, om vervolgens los te gaan op de stampende beats van 909. Held!
Die stampende beats werden moeiteloos overgenomen door De Likt, de sloopkogel uit Rotterdam. Nu heb ik die gast eerder van grote hoogte het publiek in zien springen, maar ik had niet gedacht dat ie de sprong zou wagen vanaf het balkon van Paradiso. Wel dus. Wat een mafkees. De zaal was helemaal niet heel vol (zijn eerdere rondje crowdsurfen kwam neer op door 6 man de zaal rond gedragen worden) maar er verzamelde zich toch zo'n 25 man onder het balkon om Jordy op te vangen. Je wilt natuurlijk niet dat ie nog een keer zn nek breekt. Ik stond ertussen en zag de angst in zn ogen, maar hij sprong toch, en de klap viel mee. Al gingen er wel een paar mensen door de impact naar de grond, iedereen was okay.
Fast forward naar de toegift: ik stond een beetje vooraan te juichen na lekker los te zijn gegaan in de pit, werd ik opeens door Jordy het podium op gehesen. Of ik ook ff wilde stagediven. Nou dat wilde ik wel, zolang het niet vanaf het balkon hoefde. Zo gezegd zo gedaan, maar ik werd door het publiek eigenlijk vrij snel weer terug het podium op getild. Dus toen bleef ik daar maar feesten haha, het was toch de toegift, best lachen om met die gasten een nummertje lang op het podium te staan springen. Na een lekkere mannenknuffel met Jordy weer van het podium af, achteraf voor ik naar huis ging toevallig nog een praatje gemaakt en hem bedankt. Super aardige gast ook, hij heeft mij net zo vaak bedankt als ik hem geloof ik...
Nouja, tussendoor nog even tot rust gekomen in de kleine zaal bij Meindert Talma, die een heerlijke stem en heerlijke teksten heeft. Ik stond echter na al die ongein met De Likt nogal achteraan bij de bar, dus kon er niet echt goed van genieten. Een mens kan ook niet alles hebben. Ik ga deze avond niet snel vergeten haha :lol:
Mumford & Sons - Ziggo Dome (09-05-2019)
Voorprogramma: Gang of Youths
Precies op tijd aangekomen voor het voorprogramma en ook nog eens op de derde rij van het podium, beter kon haast niet. Had Gang of Youths al op RW gezien vorig jaar, waar ik ze erg slecht vond, maar deze keer waren ze wat beter op dreef. De zanger blijft een rare vogel met zijn danspasjes, maar de muziek deed er niet aan onder.
Een kwartiertje te laat begon Marcus met z'n band dan eindelijk, met een klein podium midden in de zaal. De lampen boven het podium brachten eigenlijk de perfecte sfeer en ze gebruikten deze goed voor de show, zoals bij Darkness Visible een intense interlude door de rook en de lampen op 1m hoogte.
Het was een prachtige avond, 17,5 duizend man die alles woord voor woord mee kon zingen. Omdat het podium middenin de zaal stond kon je dus ook de lampjes van telefoons zien erachter, en bij Believe bracht dit een schitterend gezicht, ik vond deze opzet geniaal. Als 1e encore speelden ze mijn favoriete nummers Cold Arms en Forever met z'n 4 rondom 1 gitaar, ik had het niet anders willen zien!
Afsluiten met Delta was ook erg mooi, maar het leek alsof het publiek niet zo gecharmeerd was van hun laatste album, des te meer reden voor mij om ervan te genieten.
Na Lowlands 2017 en dit optreden weet ik zeker dat Mumford & Sons een erg goede headliner kan zijn, en als ze volgende keer in NL staan, sta ik ook zeker in de wachtrij voor een kaartje!
Voorprogramma: Gang of Youths
Precies op tijd aangekomen voor het voorprogramma en ook nog eens op de derde rij van het podium, beter kon haast niet. Had Gang of Youths al op RW gezien vorig jaar, waar ik ze erg slecht vond, maar deze keer waren ze wat beter op dreef. De zanger blijft een rare vogel met zijn danspasjes, maar de muziek deed er niet aan onder.
Een kwartiertje te laat begon Marcus met z'n band dan eindelijk, met een klein podium midden in de zaal. De lampen boven het podium brachten eigenlijk de perfecte sfeer en ze gebruikten deze goed voor de show, zoals bij Darkness Visible een intense interlude door de rook en de lampen op 1m hoogte.
Het was een prachtige avond, 17,5 duizend man die alles woord voor woord mee kon zingen. Omdat het podium middenin de zaal stond kon je dus ook de lampjes van telefoons zien erachter, en bij Believe bracht dit een schitterend gezicht, ik vond deze opzet geniaal. Als 1e encore speelden ze mijn favoriete nummers Cold Arms en Forever met z'n 4 rondom 1 gitaar, ik had het niet anders willen zien!
Afsluiten met Delta was ook erg mooi, maar het leek alsof het publiek niet zo gecharmeerd was van hun laatste album, des te meer reden voor mij om ervan te genieten.
Na Lowlands 2017 en dit optreden weet ik zeker dat Mumford & Sons een erg goede headliner kan zijn, en als ze volgende keer in NL staan, sta ik ook zeker in de wachtrij voor een kaartje!
The Slow Readers Club - Paradiso (15/05)
The Slow Reader Club uit Manchester kwam naar Amsterdam om de kleine zaal van Paradiso (250 man, uitverkocht) plat te spelen. Een flinke delegatie Britten die vooraan in de zaal stonden te zingen en te springen hielp daar flink bij. Maar de band zelf was toch ook wel een genot om te zien hoor! Sterke vocals, enorm strakke band, een sound die fijn in het gehoor ligt, en vooral een heleboel songs met een duistere maar toch catchy sound. Het voelde alsof de band, met wat meer fans en een wat grotere lichtshow, zich net zo goed thuis zou voelen op een podium als dat van AFAS Live. Ze straalden professionaliteit en speelplezier uit, en het klonk dan ook om door een ringetje te houden. Bandje om in de gaten te houden!
The Slow Reader Club uit Manchester kwam naar Amsterdam om de kleine zaal van Paradiso (250 man, uitverkocht) plat te spelen. Een flinke delegatie Britten die vooraan in de zaal stonden te zingen en te springen hielp daar flink bij. Maar de band zelf was toch ook wel een genot om te zien hoor! Sterke vocals, enorm strakke band, een sound die fijn in het gehoor ligt, en vooral een heleboel songs met een duistere maar toch catchy sound. Het voelde alsof de band, met wat meer fans en een wat grotere lichtshow, zich net zo goed thuis zou voelen op een podium als dat van AFAS Live. Ze straalden professionaliteit en speelplezier uit, en het klonk dan ook om door een ringetje te houden. Bandje om in de gaten te houden!
Wat ik stiekem wel een beetje jammer vond was dat hij tegen vrijwel elk verzoeknummer nee zei. Vond dat wat opmerkelijk. Na een blik op Setlist FM blijkt hij ook vrijwel iedere Conversations dezelfde nummers te spelen. Makes sense maar wel jammer dat het werd aangekondigd als een avond vol verzoekjes en vragen. Zelfs de guilty pleasure die hem gevraagd werd speelt hij blijkbaar elke avond, vaak in de encore.
Desondanks een topavond gehad want de nummers die hij speelde waren dan wel weer fantastisch!
Desondanks een topavond gehad want de nummers die hij speelde waren dan wel weer fantastisch!
Alice In Chains + Black Rebel Motorcycle Club @ 013
Black Rebel Motorcycle Club vond ik erg tof. Kende eigenlijk nog weinig hiervan, maar was zeker de moeite om een keer gezien te hebben. Zou ze weleens langer willen zien spelen.
Alice In Chains vond ik matig.. zaten leuke nummers bij, maar over het hele repertoire gezien wel beetje heel veel van het zelfde allemaal. Daarnaast vond ik het vrij sfeerloos en echt een oude mannen optreden. Verder klonk het niet eens heel slecht, maar had er meer verwachtingen bij.
Black Rebel Motorcycle Club vond ik erg tof. Kende eigenlijk nog weinig hiervan, maar was zeker de moeite om een keer gezien te hebben. Zou ze weleens langer willen zien spelen.
Alice In Chains vond ik matig.. zaten leuke nummers bij, maar over het hele repertoire gezien wel beetje heel veel van het zelfde allemaal. Daarnaast vond ik het vrij sfeerloos en echt een oude mannen optreden. Verder klonk het niet eens heel slecht, maar had er meer verwachtingen bij.
Guerilla Toss @ V11
Lekkere freaky elektronische krautrock(?) van Guerilla Toss, labelgenoten van LCD Soundsystem. Op het album dat ik door Antony Gantano heb geluisterd ‘GT Ultra’ dacht een soort dancepunk te krijgen, maar live was het meer jazzy en ietsje freakier. Heerlijk optreden van een fijne band. Ik ga ze nog maar een keer checken in Het Bos in Antwerpen.
Lekkere freaky elektronische krautrock(?) van Guerilla Toss, labelgenoten van LCD Soundsystem. Op het album dat ik door Antony Gantano heb geluisterd ‘GT Ultra’ dacht een soort dancepunk te krijgen, maar live was het meer jazzy en ietsje freakier. Heerlijk optreden van een fijne band. Ik ga ze nog maar een keer checken in Het Bos in Antwerpen.
Momenteel aanwezig bij Jamiroquai in Brussel. Met Afrika mambaata is er een kandidaat voor het slechtste voorprogramma ooit.
The Good, The Bad & The Queen in Paradiso was prachtig. Stuk voor stuk top muzikanten op het podium en een aantal strijkers werden op het balkon geplaatst. Beide platen werden bijna in het geheel (op volgorde) gespeeld. Met een kleine pauze tussen beide albums die werd opgevuld met wat leuke wachtmuziek door de strijkers. Ik krijg echt geen genoeg van Damon Albarn, wat een energie en plezier zit er in die man. Super optreden
Ik ben wel blij dat ik het voorprogramma heb gemist. Dat was letterlijk een draaiorgel speler uit Amsterdam. Waarschijnlijk diezelfde dag nog ergens van de straat geplukt door Damon zelf.
Ik ben wel blij dat ik het voorprogramma heb gemist. Dat was letterlijk een draaiorgel speler uit Amsterdam. Waarschijnlijk diezelfde dag nog ergens van de straat geplukt door Damon zelf.
Kan dit alleen maar beamen, was prachtig. Mooi ook om het verschil in karakter tussen de twee platen live te horen. Het laatste meer ingetogen/melancholisch, het eerste net even iets uitbundiger. En wat eindigt die eerste plaat eigenlijk verschrikkelijk sterk met het kwartet van A Soldier's Tale t/m The Good, The Bad & The Queen. Heerlijke avond.
En dat voorprogramma... ik vond het hilarisch, maar na 10 minuten heb je het natuurlijk wel gezien.
De aanwezigheid van een voorprogramma is volledig langs mij heen gegaan, had het wel humor gevonden denk ik. Maar het was inderdaad een prachtig concert. Beetje jammer dat ik gelijk daarna een nachtshift moest draaien tijdens een gratis techno avond in dezelfde zaal, met alle bijbehorende kotsende mensen. Maar laat dat de pret niet drukken, het concert daarvoor was een pareltje.
Het is even geleden, maar vorige maand nog twee keer weggeweest ook.
25 Mei naar Central Park Festival in Utrecht. Was niet heel veel bijzonder, wel gezellig. Volgende acts gezien: Faces on TV, Di-Rect, Racoon, Kaiser Chiefs, Jeugd van Tegenwoordig en stukje Blof. Faces on TV, Kaiser Chiefs en Jeugd van Tegenwoordig bevielen me positief. Faces on TV was gewoon goed en kreeg langzaamaan het publiek aan het bewegen. Kaiser Chiefs is kwalitatief natuurlijk niet meer wat het ooit geweest is, maar was wel een feestje. Vond het publiek wel heel timide, echt zo'n eendagsfestival probleem soms vind ik. Jeugd van Tegenwoordig was wel een verrassing voor me. Ondanks dat ik al op aardig wat plekken geweest ben, heb ik ze nog nooit gezien en was positief verrast. Goede sfeer en gewoon hartstikke leuk. Voor een ticketswap prijsje van 16,- dus een geslaagde dag.
Ik zou 26 mei naar Conversations met Nick Cave zijn gegaan, helaas vanwege persoonlijke omstandigheden niet kunnen gaan wat echt balen was. Gelukkig een goede maat nog blij mee kunnen maken. Dag daarna op 27 mei wel naar Alice in Chains kunnen gaan gelukkig. Wat ik op Rock Werchter 2018 miste was hier in overvloed. Power, Emotie, kracht en een hele goede set gewoon waarbij ze speelden om te spelen. Op Werchter kreeg ik toen het gevoel dat ze de set wilden afraffelen, maar dat was hier niet het geval. Was droge praatjes tussendoor en uitgebreid de tijd nemen om van het publiek te genieten. Slot met Would? en Rooster maakte de avond echt helemaal af voor mij ook, waarbij Rooster mijn favoriete nummer ook is en ook het beste overkwam. Top avond met ook weer ijzersterk geluid in 013 vond ik. Fijne zaal altijd wel.
25 Mei naar Central Park Festival in Utrecht. Was niet heel veel bijzonder, wel gezellig. Volgende acts gezien: Faces on TV, Di-Rect, Racoon, Kaiser Chiefs, Jeugd van Tegenwoordig en stukje Blof. Faces on TV, Kaiser Chiefs en Jeugd van Tegenwoordig bevielen me positief. Faces on TV was gewoon goed en kreeg langzaamaan het publiek aan het bewegen. Kaiser Chiefs is kwalitatief natuurlijk niet meer wat het ooit geweest is, maar was wel een feestje. Vond het publiek wel heel timide, echt zo'n eendagsfestival probleem soms vind ik. Jeugd van Tegenwoordig was wel een verrassing voor me. Ondanks dat ik al op aardig wat plekken geweest ben, heb ik ze nog nooit gezien en was positief verrast. Goede sfeer en gewoon hartstikke leuk. Voor een ticketswap prijsje van 16,- dus een geslaagde dag.
Ik zou 26 mei naar Conversations met Nick Cave zijn gegaan, helaas vanwege persoonlijke omstandigheden niet kunnen gaan wat echt balen was. Gelukkig een goede maat nog blij mee kunnen maken. Dag daarna op 27 mei wel naar Alice in Chains kunnen gaan gelukkig. Wat ik op Rock Werchter 2018 miste was hier in overvloed. Power, Emotie, kracht en een hele goede set gewoon waarbij ze speelden om te spelen. Op Werchter kreeg ik toen het gevoel dat ze de set wilden afraffelen, maar dat was hier niet het geval. Was droge praatjes tussendoor en uitgebreid de tijd nemen om van het publiek te genieten. Slot met Would? en Rooster maakte de avond echt helemaal af voor mij ook, waarbij Rooster mijn favoriete nummer ook is en ook het beste overkwam. Top avond met ook weer ijzersterk geluid in 013 vond ik. Fijne zaal altijd wel.
