Ik ben naar … geweest en het was …

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Ron
  • Startdatum Startdatum
Drukke concertmaand achter de rug dus ik probeer het redelijk kort te houden!

Steven Wilson (18/02, Cirque Royale)
Na de veroveringstocht vorig jaar op Werchter nu een zaalconcert van Steven Wilson meegepikt. Eerste keer in Cirque Royale, zeer mooie zaal! Wilson speelde lekker 2,5h door en dat was dan nog korter dan hij normaal doet. Muzikaal gezien was het natuurlijk top, altijd straffe uitvoering en Steven is altijd spontaan, grappig en typisch Brits in zijn bindteksten. Toch vond ik het concert een tikkeltje te lang, misschien ook omdat veel songs exact hetzelfde werden uitgevoerd als op Werchter (eigenlijk wel logisch, zelfde tour maar goed). Ik was ook een beetje teleurgesteld door het publiek, redelijk rustig maar dat lag waarschijnlijk ook aan de hoge gemiddelde leeftijd. Met mijn 20 was ik een van de jongsten in de zaal. Beetje mixed feelings dus, ook al was het muzikaal gezien top.

BeraadGeslagen (22/02, Nosta)
Hun albumrelease show vorig jaar was voor mij het absolute hoogtepunt van 2018 en daarom wou ik dit gekke duo natuurlijk nog eens gaan bekijken. Ik dacht dat ik de vreemdste dingen had gezien vorige keer maar ook deze keer zat het nog vol verrassingen zoals een improvisatie op het nieuwe instrument genaamd 'een stoel'. We mochten ook rondjes wandelen rond het podium tijdens Duizeldorp en er werd geïmproviseerd op een live interview van het publiek over wat we allemaal verzamelen. Muzikaal gezien was het deze keer ook veel vrijer. Lander en Fulco durven nogal afwijken van hun songs en lang uitgerekte grooves opbouwen. Zeer geslaagd maar dit zorgde wel voor een iets 'moeilijker' concert. Niet zo goed als de eerste keer maar het blijft een genot om de durf, spontaniteit en muzikaliteit van deze jongens te aanschouwen.

SWMRS (07/03, AB Club)
Op voorhand had ik nog gezegd 'het publiek zal wel redelijk rustig blijven, geen zorgen'. Het publiek was namelijk vooral vrouwelijk en jong en de AB Club met een capaciteit van 250 was net niet uitverkocht. Oh boy, wat een vergissing. Bij het tweede nummer de hele groep al kwijt en in een pit terecht gekomen die makkelijk meer dan de helft van dit kleine zaaltje innam. Letterlijk elke song voelde als een anthem aan en werd door iedereen meegezongen. Veel catchy muziek, veel zweet maar vooral heel veel liefde in de zaal, dit is hoe een energiek poppunkconcert hoort te zijn. Ga deze jongens in een kleine zaal zien nu het kan mensen! (PS: deze zomer op The Slope op Werchter, probeer ze er nog bij te nemen op die overvolle vrijdag)

Twenty One Pilots (13/03, Paleis 12)
Na 2 jaar en een nieuw album was het voor mij een blij weerzien, het was al mijn vijfde keer dat ik zag. Anno 2019 is Twenty One Pilots een gigantisch populaire geoliede machine. Dat heeft zo z'n voordelen (een piekfijn uitgewerkte en spectaculaire show) en z'n nadelen (het voelt iets minder spontaan en persoonlijk aan dan vroeger). Aangezien ik een hekel heb aan zo'n gigantische zalen, hebben we besloten om ons op te stellen aan het tweede podium achteraan in de zaal dat de pilots konden bereiken via een brug dat over het publiek neerdaalde. Na dat stukje op de b-stage dan helemaal achteraan de zaal gaan staan waar er meer ruimte was om de beentjes nog even los te gooien. Goede setlist van 2 uur, 21 songs lang met veel werk van hun uitstekende laatste album Trench (11 van de 14 songs gespeeld) met nog highlights van hun oudere werk. Die nieuwe songs werken echt heel goed live en hierdoor is hun show op muzikaal vlak toch wel vooruit gegaan, zeker voor de casual fan. Het publiek viel ook goed mee, veel meezingen en springen en niet eens overdreven veel smartphones in de lucht. Enige minpuntje zoals ik al aanhaalde was dat het allemaal iets minder persoonlijk aanvoelde, maar dat is misschien eerder persoonlijke nostalgie naar de tijden dat ik ze nog zag in zalen als Trix en AB.

Puur objectief gezien was dit een dikke en heel spectaculaire arenashow. Headliner van de toekomst, eigenlijk ook komende zomer al meer dan terecht. Ze worden nogal vaak in dezelfde categorie als Bastille, Imagine Dragons,... gestoken maar dit is toch echt van een ander niveau hoor. Ik hoop dat alle Lowlands- en Pukkelpopgangers ze een eerlijke kans geven deze zomer want ik denk dat het wel gaat werken en ze hebben ondertussen ook al een hoop ervaring met grote crowds. Hieronder nog een foto en filmpje dat een goed beeld geeft van de gigantische productie die ze tegenwoordig meenemen, enjoy!


[video]https://www.youtube.com/watch?v=mdhhC30ysFQ&fbclid=IwAR3XOejNxWAKlAHow3Bo_09gx29SApQjtg5YUIU_uQy7YXd-Ke3IthR_g2c[/video]
 
Spiritualized - Paradiso Grote Zaal
Spacerock, werd het op de site van Paradiso genoemd. Nou, een ruimtereis was het! Qua sound gingen we van “raket lancering van dichtbij” naar “zweven door deep space”, en alles daar tussenin. Was weer een mooie avond, goed vervolg op Madrugada.

Interessante twist was trouwens: de hele band stond of zat in een halve kring, inclusief de “frontman”. Dat voelde in het begin een beetje gek, met die lege ruimte midden op het podium. Maar eigenlijk zorgde dat ervoor dat de muziek centraal stond, letterlijk de “center stage” kreeg. Dat was wel heel gaaf. Zo zie je maar dat publieks interactie en show gedrag niet nodig zijn zolang de muziek goed is: de gehele band zat/stond de hele avond stil, het enige woord rechtstreeks aan het publiek gericht was een kort bedankje aan het einde van de reguliere stelist. Maar de hele zaal, inclusief mijzelf, had het echt fantastisch naar zn zin! Bijzondere ervaring.
 
Spiritualized – Paradiso Grote Zaal
Spacerock, werd het op de site van Paradiso genoemd. Nou, een ruimtereis was het! Qua sound gingen we van “raket lancering van dichtbij” naar “zweven door deep space”, en alles daar tussenin. Was weer een mooie avond, goed vervolg op Madrugada.

Interessante twist was trouwens: de hele band stond of zat in een halve kring, inclusief de “frontman”. Dat voelde in het begin een beetje gek, met die lege ruimte midden op het podium. Maar eigenlijk zorgde dat ervoor dat de muziek centraal stond, letterlijk de “center stage” kreeg. Dat was wel heel gaaf. Zo zie je maar dat publieks interactie en show gedrag niet nodig zijn zolang de muziek goed is: de gehele band zat/stond de hele avond stil, het enige woord rechtstreeks aan het publiek gericht was een kort bedankje aan het einde van de reguliere stelist. Maar de hele zaal, inclusief mijzelf, had het echt fantastisch naar zn zin! Bijzondere ervaring.

Klinkt goed! Moet die band ook eens op mijn lijstje gaan zetten om te luisteren/ zien. Kleine tip: zondag 31 maart Monkey3 en Samsara Blues Experiment in Doornroosje, hele vette package voor de liefhebber van spacerock. Ik ben er biJ!
 
Spiritualized – Paradiso Grote Zaal
Spacerock, werd het op de site van Paradiso genoemd. Nou, een ruimtereis was het! Qua sound gingen we van “raket lancering van dichtbij” naar “zweven door deep space”, en alles daar tussenin. Was weer een mooie avond, goed vervolg op Madrugada.

Interessante twist was trouwens: de hele band stond of zat in een halve kring, inclusief de “frontman”. Dat voelde in het begin een beetje gek, met die lege ruimte midden op het podium. Maar eigenlijk zorgde dat ervoor dat de muziek centraal stond, letterlijk de “center stage” kreeg. Dat was wel heel gaaf. Zo zie je maar dat publieks interactie en show gedrag niet nodig zijn zolang de muziek goed is: de gehele band zat/stond de hele avond stil, het enige woord rechtstreeks aan het publiek gericht was een kort bedankje aan het einde van de reguliere stelist. Maar de hele zaal, inclusief mijzelf, had het echt fantastisch naar zn zin! Bijzondere ervaring.

Klinkt goed!
Staat op het wensenlijstje voor 31 mei (ik neem aan in TWO)!
 
Solstafir - Tivoli, 13 maart 2019

Wat een schitterende band blijft Solstafir toch. IJslandse band die 20 jaar geleden begon als blackmetal band en inmiddels geëvolueerd tot een muzikale machine met epische, sfeervolle, dromerige en krachtige songs, voornamelijk gezongen in de moedertaal. Deze mannen kunnen je helemaal meenemen in een tranche, een reis langs prachtige IJslandse berglandschappen maar ook troosteloze diepe dalen. Prachtig. Dit optredens was onderdeel van een speciale tour waarbij de band is aangevuld met een toetsenist en vier strijkers. De muziek van Solstafir leent zich perfect voor deze ondersteuning en zorgde ervoor dat de nummers nog harder binnen kwamen.

Mochten mensen deze band nog niet kennen maar wel houden van diepere 'moeilijkere' muziek, dan kan ik jullie van harte aanraden om eens een paar nummers op te zetten. Probeer Otta, Lagnaetti of Hula eens en oordeel zelf.

Omdat andere dingen soms beter kunnen verwoorden als ik zelf, hieronder een recensie van counterculture.nl

Solstafir in TivoliVredenburg: oprecht, donker en hartverscheurend mooi

Solstafir is een van de mooiste, onbekende parels in het progressieve rocklandschap. Twintig jaar geleden begonnen als een blackmetalband, tegenwoordig een van de meest originele ambient progressieve rockbands van het moment. Die status maken ze in TivoliVredenburg, met een zeer intieme en bijzondere set, helemaal waar. Misschien geen indrukwekkende prestatie voor een land met nog geen 350.000 inwoners, maar Solstafir is al jaren met afstand de grootste en populairste metalband van IJsland. De bebaarde, tot zichzelf gekeerde mannen presteren vooral de afgelopen jaren op de top van hun kunnen met hun epische, lang uitgesponnen composities, met op hol geslagen gitaren en sprookjesachtige en meeslepende vocalen.

Solstafir is hiermee weliswaar niet doorgebroken tot de grote mensenmassa, maar wordt overal ter wereld wel bejubeld door critici en liefhebbers van nichérock. Het is om die reden des te verrassend dat de getalenteerde IJslanders het in TivoliVredenburg over een andere boeg gooien: geen spijkerharde arcadische rock, maar ingetogen, rustige instrumentatie die zo klinkt alsof je door de woeste IJslandse natuur wandelt. Solstafir speelt een dwarsdoorsnede van hun repertoire, maar wel op een manier zoals ze het nog nooit eerder deden. Het klassieke strijkersorkest dat link sachterin het podium staat voorziet nummers als Náttmal en Ótta van een heerlijke warme gloed. Zanger ‘Addi’, ook vanavond weer helemaal in z’n element, geeft de muziek weer een enorme emotionele lading wanneer hij die ongekend mooie strot opentrekt.

En wat blijft deze man toch een bijzondere frontman. Op momenten lijkt het alsof hij het gevoel heeft dat hij helemaal alleen in de zaal staat, en op andere momenten waant hij zich als een echte volksmenner en geeft hij zijn fans op de eerste rij ‘een boks’ en neemt hij van hen belachelijke knuffels in ontvangst. Zijn indrukwekkende toespraak over depressie en eenzaamheid voorafgaand het schitterende ‘Necrologue’ legt iedereen in de zaal het zwijgen op. Zo is het optreden in Cloud Nine, de warme houten jazz-zaal van TivoliVredenburg, een aaneenschakeling aan pure, emotionele momenten. En als ‘Addi’ in toegift Goddess of the Ages het publiek induikt en op de handen van zijn fans die gouden stembanden laat horen, is de droom compleet. Wat een prachtband.
 
Indian Askin - Metropool
Ze waren weer op stoom. Met het heerlijke album Another Round onder de arm hadden ze genoeg munitie om een goed optreden van te maken. Redelijk in het begin kwam On and On voorbij (more Cowbell) waarna het feestje voor de eerste keer echt los barstte en eigenlijk hebben ze dat de rest van de set vast gehouden. De muziek leent zich natuurlijk niet alleen voor een feestje, want het intrigeert ook. Hoewel ze stevig rocken blijft het continu melodieus en hebben ze een gevarieerde stijl in hun nummers. Ook leuk dat ze nummers hier en daar anders spelen dan op plaat met een extra gitaarstuk erbij, waardoor het live effect nog meer meerwaarde heeft. In de reguliere set sprongen I Know How to Party en Behave er bovenuit. De toegift was maar 2 nummers lang, maar duurde toch een 20 minuten met uitgesponnen versies van Really Wanna Tell You en Answer. Deze band is zonder meer klaar voor het festival seizoen en ik ga er sowieso weer heen op Paaspop en Pinkpop.

Na het optreden nog een LP gekocht en laten signeren (woehoe, fanboy) en een leuk praatje gemaakt met de bandleden. Spontane gasten.
 
Borokov Borokov - Jeugdcentrum de Klomp
In De Klomp is al jaren een bandcompetitie bezig met elke editie een special act. Dit keer was dat Borokov Borokov. Vier geflipte Belgen die met zijn vieren midden in de zaal stonden met hun drumcomputers, synths, effecten en schreeuwden en dansten zelf het hardst. De muziek gaat van funky naar heel lomp stampen. Ze wisten de stilste Zeeuwen in de zaal aan het stampen te krijgen. Zeker een aanrader voor de Best Kept Secret-gangers!
 
The Wild Romace + Charades in 't Beest, Goes

Ik ben hier eigenlijk alleen naar toe gegaan omdat ik het voorprogramma heel goed ken, maar nadat ik vorig jaar die docu 'Buying the Band' had gezien was ik ook wel benieuwd hoe dit live ging zijn. Ik vind die drummer een lul die denkt dat hij een band even kan overkopen en totaal anti-alles waar Herman Brood voor stond. Als ik de docu niet had gezien had ik het optreden misschien minder kut gevonden, maar nu begreep ik waarom er geen bier op het podium stond, waarom de gitarist (die in de docu slaande ruzie had met de drummer) er chagrijnig bij stond. Het wilde is er helemaal af, dit zijn gewoon zes oude mannen die teren op de successen van Brood en nietszeggende nostalgie verkopen. Ik ben na vijf nummers maar naar het café gegaan.
 
Super herkenbaar. Ik ben vorig jaar naar de Wild Romance met daarvoor een Brood tribute geweest. Na een half uur wachten verscheen Koos van Dijk ten tonele die barslecht voorbereid de acts aankondigde. Er kwam een hele slechte erotische danseres, wat videos op een haperende beamer en wat verhalen van Koos zonder clue en na de pauze zou Wild Romance spelen. Echter, zei Koos, Lademacher was er niet bij want die was ziek. Dit was van tevoren ook niet aangekondigd. Publiek was aardig pissig. Vervolgens speelde de band en dat was ook drie keer niks.

Cashen over en met Brood en dat is het. Sneu dat ze dat blijven doen. Die Koos blijft ook een naar mannetje.
 
Sharon van Etten - Paradiso Grote Zaal (29/03)

Heen gegaan vanwege de goede berichten over haar laatste album op dit forum (en vanwege de gave lichtshow die ze 's ochtends aan het testen waren in de grote zaal, maar dat bleek helaas ergens anders voor). Kende eigenlijk alleen Comeback Kid. Maar toffe show om te zien! Fijne stem, goeie sound, Sharon leek zich erg thuis te voelen op het podium van Paradiso. Fijne en diverse nummers. Ik ben fan.
 
Tim Hecker gisteren! Prachtig optreden met de twee Japanners van de Konoyo Ensemble. Erg goede live uitvoering van het laatste album, dat overigens dit jaar nog een vervolg krijgt.
 
Tim Hecker gisteren! Prachtig optreden met de twee Japanners van de Konoyo Ensemble. Erg goede live uitvoering van het laatste album, dat overigens dit jaar nog een vervolg krijgt.
Werd er ook nieuw werk gespeeld want daar werd voor deze tour wel wat naar gehint vanwege 'Anoyo'.
 
Ik herkende het meeste wel van Konoyo, maar alles werd gespeeld als één lang nummer eigenlijk. Ongetwijfeld zaten er ook nieuwe passages tussen.
 
Lucky Fonz III in de Spot, Middelburg
Wat een prachtvent is dat toch ook, die Lucky Fonz. Bijna janken, meelallen en op het eind even happy hardcore op zijn nummer '909'. Alleen hij kan dat.
 
Watsky - Paradiso Noord (05/04)

Ik kende Watsky niet voor vandaag; mijn neef wilde er graag heen dus ging ik mee. Maar wat een goeie performance gaf die gast! Strakke live band, goeie zangeres erbij, leuke interactie en duetten met haar. En vooral gewoon een hele leuke “eerlijke” sfeer, terwijl het toch enorm entertainent was! Watsky had zelf een goeie stage persona wat daaraan bijdroeg, hij ontspande maar gaf toch alles wat hij had, en maakte het best persoonlijk. Goeie teksten, soms bespottelijk snel gerapt: Watsky is een blijvertje.
 
IDLES + LIFE @ Trix
Godsamme wat een show weer. IDLES heeft zowat beide albums er volledig doorheen gejaagd in de set. Ze worden in deze tweede leg van de 'Joy' steeds beter en ik zie de zalen ook groter worden. Qua teksten is IDLES echt maatschappelijk betrokken (pro-immigratie, toxic masculinity, anti-Brexit, meer zelf liefde) en ik ben in de pit dan ook alleen maar vriendelijk op mijn bek geslagen. Nee, geintje. Het publiek was erg chill, er was alleen wel een zakkenroller aanwezig in de pit. M'n favoriete band heeft de stage weer gesloopt en ik kijk alweer uit naar Paaspop volgende week! Veel plezier aan iedereen die vandaag en morgen gaat, en let aub op je telefoon, of leg het in een kluisje!
 
Idles was weer een heel mooi feestje!

Ik laat de eer van het schrijven van een uitgebreid verslag aan een ander forunlid, er waren er volgens miij genoeg :)

 
Ik vond het optreden van Idles in Doornroosje gisteren oke. Ik werd niet weggeblazen, maar vond het gewoon prima. Ik vond het wel wat eendimensionaal allemaal, maar goed dat had ik waarschijnlijk ook gewoon van te voren al moeten verwachten. Maar zeker sympathieke gasten.

Vond het voorprogramma overigens verassend fris: Life.

Conclusie: leuke avond gehad, maar niet euforisch.
 
Wat was dat nou met die pet gisteren bij Idles? Heb er weinig van meegekregen behalve dat Joe ineens iemands pet afpakte en weggooide.

Verder vond ik ze muzikaal heel sterk, maar had wel het idee dat vooral de zanger Joe Talbot een beetje afstandelijk was.

Ik vind het trouwens echt heel erg onverantwoordelijk dat ze in Doornroosje bier gewoon in glazen schenken. Ik ben een paar keer bijna gevallen over die opstapjes (waarom die er überhaupt zijn snap ik ook niet, mensen struikelden er steeds over) door al dat gemosh, en overal op de grond lagen kapotte glazen, flesjes en glasscherven. Als je daar in die zaal valt dan zit je zo op de eerste hulp lijkt me.

Idles was heel goed, maar de Rode Zaal in Doornroosje vind ik drie keer niks.
 

Users who are viewing this thread