Ik ben naar … geweest en het was …

[Joslittel]

Steven Wilson @ AfasLive

Eindelijk was de tijd aangebroken dat ik Steven Wilson live mag gaan zien. En het was het wachten waard. Ten eerste blijft de AfasLive een hele prettige zaal, ook nu weer. Een uitverkocht huis maar er was genoeg ruimte, het geluid stond wederom perfect afgesteld. Elk instrument was te onderscheiden.

Gestart werd met een kort filmpje waarna twee nummers van de nieuwste plaat volgde. Het heeft even geduurd voordat ik deze plaat op waarde kon schatten maar het tweede nummer Pariah zorgde al direct voor kippenvel. Prachtige zang en een intens muziek middenstuk. Vervolgens pareltje Home invasion/Regret#9, heerlijk slepend nummer en met de opbouwende solo aan het einde overal kippenvel. Dan weet je dat je avond niet meer stuk kan. De set was in twee delen opgesplitst met een korte pauze. Het eerste gedeelte vonden we achteraf het sterkste. Afgesloten met Ancestral (nog zo heerlijk lang nummer vol dynamiek) en tussendoor nog twee nieuwe nummers waarvan met name People Who Eat Darkness ontzettend sterk gespeeld werd met een mooie video.

Het tweede deel van de set kende ook een sterke afsluiter met Sleep Together van Porcupine Tree. Ik ben zelf minder bekend met dit nummer, maar man wat lekker. De vaste afsluiter van het optreden The Raven that refused to sing zorgde overal voor kippenvel met die prachtige clip erbij. Wat is dat toch een uniek nummer. Al met al een heel divers en muzikaal optreden. Steven Wilson is tevens een innemende entertainer met enkele sterke 'toespraken' tussendoor. Met name twee stukken over de kracht en diversiteit van muziek. Hij is opgegroeid met het geloof dat alle muziek telt en je zowel kunt houden van ABBA als van Pink Floyd, vandaar zijn brede waaier aan muziek en nummers zoals Permanating. Kwam erg sterk op me over zoals hij dit neerzette.

Kortom, zowel muzikaal als qua persoon is alles eruit gekomen wat ik wilde. Heerlijk optreden. Iedereen die hem nog niet kent en naar Werchter gaat, ga dit alsjeblieft zien.

 

[Black Lies]

Steven Wilson in Amsterdam!

Ik sluit me een beetje aan bij de reactie van Joslittel, maar een beetje ook niet. Ten eerste, inderdaad, ondanks dat het uitverkocht was, was het niet enorm druk en het geluid klonk fantastisch (dat was wel anders in de Ziggo Dome vorige week). Toch laat de set zelf mij met een dubbel gevoel achter.

Vooral tijdens de eerste set was het kwaliteitsverschil tussen zijn oudere en nieuwere werk pijnlijk goed duidelijk. Ik luister nog niet eens zo lang naar Porcupine Tree en Steven Wilson, waardoor ik de oude muziek echt niet veel beter ken dan het nieuwe album, maar wat steekt het af om Nowhere Now en Pariah opgevolgd te zien door Home Invasion en The Creator Has a Mastertape. Idem voor Refuge en People Who Eat Darkness gevolgd door Ancestral.

In de tweede helft ging het eigenlijk net zo. Sterke opening met Arriving Somewhere but not Here, en dan komt Permanating... In het tweede deel zaten echter wel de paar nummers die wat beter klonken van het nieuwe album, namelijk Detonation en wellicht Same Asylum en Song of I ook. De afsluiting van het concert met Sleep Together, Even Less en The Raven (allemaal oudere nummers) vond ik wel weer wat tegenvallend na het laatste hoogtepuntje voor mij met Vermillioncore.

Daarnaast ook een beetje een cringy verhaaltje tussendoor dat hij Pink Floyd en Abba eigenlijk even goed vindt, waarna Permanating volgde. Tja, dat is nu precies de reden dat To The Bone zo'n matig album is geworden. Het is onsamenhangend, van alles een beetje, hij probeert nieuwe dingen die hij gewoon niet echt kan. Hij kan wel vertellen dat pop-muziek tegenwoordig (Brits accent 'shit' is, maar ik weet niet waar hij de ambitie vandaan haalt om dat beter te doen. Want de pop-iconen die hij opnoemt (Prince, David Bowie, Abba, Depeche Mode) hebben toch een pak betere nummers geschreven dan hij met Permanating (behalve Abba misschien, wat een zaadband is dat toch).

Dus ja, ik had gewild dat ik 'm op zijn vorige tour had gezien zonder de over het algemeen teleurstellende To The Bone-nummers. Hopelijk houdt ie alleen Detonation erin voor de volgende tour. Maar bij vlagen: een heel sterke show.

Bij For Reasons Unknown werd er ook iemand uit het “publiek” gekozen om te drummen. Maar dat kwam niet echt over voor mij. Die was totaal niet overdonderd en speelde verdacht goed.

Drummende fans van The Killers oefenen dat nummer nu massaal thuis! Ze weten dat ze een kansje hebben om ´m live te spelen

 

[Dr. Hannibal]

Ook ik was gisteren bij Steven Wilson. Ik sluit mij echt 100% aan bij Joslittel. Het dubbele gevoel wat Black Lies beschrijft had ik totaal niet. Ik vond juist dat ook de nieuwe nummers erg goed uit de verf kwamen live, met de heerlijke bijtende sound van een Telecaster op goed volume. Natuurlijk merk je verschil met ouder werk, dat is te verwachten: de nummers zijn nu eenmaal minder proggy en experimenteel. Maar daarom zeker niet minder goed, wat mij betreft! Alleen Permanating was inderdaad wat cringy, maar de begeleidende monoloog over waardering van alle soorten muziek ongeacht genre maakte het wel een sterk statement. En het stemde mij enigszins verdrietig dat het nodig is een 5 minuten durend betoog te houden waarin je pop verdedigd, voordat je met een beetje goed fatsoen een popnummer kan spelen voor een publiek van muziekliefhebbers. Dat zegt denk ik genoeg over de huidige staat van popmuziek.

Anyway, terug naar mijn beleving van de show. De openingsfilm vond ik best indrukwekkend, door heel simpel woorden aan beelden te koppelen werd je gelijk even aan het denken gezet. Daarna was het lekker rustig inkomen met Nowhere Now en Pariah, waarvan de laatste erg mooi werd uitgevoerd met Nina Tayeb op doorzichtig doek voor de band geprojecteerd. Gelijk kippenvel. Daarna goed wakker geschud met Home Invasion/Regret #9, wat erg indrukwekkend opende met beukende ritmes en stroboscoop lichten. En toen ze toch bezig waren gelijk maar The Creator has a Mastertape er achteraan, voor de Porcupine Tree fans (werd door mij zeer gewaardeerd). Met Refugee en People Who Eat Darkness weer terug naar het nieuwste album, waarbij de laatste werd ingeleid met een praatje over Telecasters die zo boos klinken waardoor het nummer klinkt zoals het klinkt. Met erg goede visuals werd dat een van de hoogtepunten van de show. En vervolgens het epische Ancestral om de eerste set af te sluiten, wat kan ik zeggen... sterke ritmes, meeslepende bas/gitaar/keyboard solo's: klasse!

Zo'n pauze tussendoor voelt dan een beetje vreemd, maar door terug te komen met Arriving Somewhere but not Here werd dat volledig goed gemaakt. Daar zit ook nog een goed heftig stukje in wat mij op de plaat nooit zo opvalt, maar erg gaaf was live! Wederom stroboscopen en alles, wat de hele show de visuele cue voor stevige prog riffs was. Vervolgens dus Permanating, waar ik wel genoeg over gezegd heb nu. Kleuren lichtjes en discodansen. Ik lachte me kapot. De serieuze toon kwam gelijk weer terug met Song of I (mijn favoriet van To The Bone), Lazarus en Detonation, wat mooi aan elkaar gebreid werd en met wat improvisatie leek te eindigen. The Same Asylum as Before was het laatste To The Bone nummer, wat zich erg goed leende voor een cinematografische live-uitvoering. Daarna weer terug in de tijd met Heartattack in a Layby en Vermillioncore, en als afsluiter van de tweede set Sleep Together! Fantastisch rock nummer om mee af te sluiten, Fear of a Blank Planet is sowieso mijn favoriete Porcupine Tree album dus voor mij was het perfect. Tenslotte een encore met eerst een solo uitvoering op gitaar en zang van Even Less, waarvan Steven deed voorkomen alsof hij het speciaal voor ons deed maar wat hij stiekem deze hele tour al doet. Het zij hem vergeven, want het was toch een mooi moment. En dan nog Raven That Refused to Sing, zoals Steven zelf zei: "a real miserable one, to send you home with a smile on your face." Nou dat lukte, met een brok in de keel maar een glimlach van genot. Prachtig!

Ik vond de tweede set net even sterker dan de eerste, ook omdat daarin meer van mijn favoriete nummers gespeeld werden.

Zo, dat was mijn juich-review. De superlatieven schieten een beetje tekort maar het was oprecht een van de vetste shows die ik ooit gezien heb. Steven Wilson is na deze avond definitief mijn nieuwe muziekheld. Veelzijdig, klasse muzikant en interessant persoon. Op naar Rock Werchter!

 

[Black Lies]

Mijn eerste reactie klonk ook wel wat te negatief. Steven Wilson is een fantastisch muzikant en het was een topshow. Hoogtepuntjes waren Vermillioncore, Arriving somewhere but not here, The creator has a mastertape, Home Invasion en Ancestral.

 

[willem1617899896]

Drummende fans van The Killers oefenen dat nummer nu massaal thuis! Ze weten dat ze een kansje hebben om ´m live te spelen

Ah, zou kunnen dan. Ik wist niet dat ze dat bij vroegere tours ook al gedaan hebben. Maar kans blijft toch klein dat die goed voorbereide drummer dan net op eerste rij staat, Darren heet (een niet echt Vlaamse of Nederlandse naam) en dan achteraf in de coulissen verdwijnt. Het is niet onmogelijk natuurlijk. Maar soit, dat was nu niet het belangrijkste van het optreden .

 

[Aike]

Liam Gallagher - AFAS Live

Pfoe, waar te beginnen zeg. Ben doodop van een mooie avond. Zal maar met het voorprogramma beginnen zoals gewoonlijk.

The Sherlocks, een paar gastjes uit Sheffield, openden de avond. Ik kende ze toevallig van Vestrock vorig jaar, maar toen heb ik helaas alleen hun akoestische set gehoord en niet de elektrische. Nu hoorde ik die wel, en ik werd er blij van. Is het muzikaal geweldige muziek? Nope. Maar het is wel lekker raggen, het zorgt ervoor dat het publiek wordt opgewarmd en het sloot perfect aan. De nummers Will You Be There en Live In The Moment kende ik wel en die leken ook het beste aan te slaan. Een van de betere voorprogramma's die ik meegemaakt heb.

Toen was het tijd voor Liam Gallagher. Omdat we er vroeg waren hadden we een plek op de 5e/6e rij ofzo bemachtigd redelijk in het midden. Omringd door veel Britten en we waren er klaar mee. Toen Liam opende met Rock en Roll star & Morning Glory(eigenlijk fucking the bushes, maar dat was een tape die aan stond) was het gelijk aan. Ik werd overdonderd gewoon door het enthousiasme van het publiek voorin. Vol op werd er mee gezongen, gedanst en gefeest. Na de 2 oasis nummers kwamen 5 nummers van het nieuwe album. Niet in de volgorde als op het album, maar het waren de eerste 5 nummers van dat album(gelukkig ook). Ze sloegen allemaal wel goed aan naar mijn mening. Tijdens Paper Crown, misschien omdat het publiek iets minder mee deed, merkte ik wel dat Liam er soms goed naast staat. Is dat erg? Niet per se, maar het viel me wel op.

Daarna pakte hij door met 2 Oasis classics Some Might Say en Slide Away. Ook dat ging weer geweldig. Toen kwam het kleine dip puntje in mijn ogen. Come Back to Me sloeg nog aan van het nieuwe album, maar You Better Run en Universal Gleam vond ik niet bepaald super. Was heus wel leuk daar zo vooraan, maar die hadden weg kunnen worden gelaten(en daar lag ook mijn probleem met dat nieuwe album, te veel nummers die tegenvallen erop). Toen sloot hij de normale set af met Be Here Now en natuurlijk het bekendste nummer van Oasis, Wonderwall. Dit was lekker, maar het beste moest nog komen.

De encore bestond uit 3 nummers, en natuurlijk zitten daar altijd wel leuke nummers tussen. Dit keer ging het echter helemaal op en naar en alle kanten op. Supersonic, Cigarettes & Alcohol en Live Forever. Ik heb alle kanten van de zaal voorin denk ik gezien. Iedereen met wie ik was in die encore kwijtgeraakt en als een gek meegedanst en gezongen. Dit ging echt heerlijk tekeer en was een geweldige afsluiting van een mooie avond.

Final Verdict: Een geweldige avond die gemaakt werd door de sfeer. Was Liam in top vorm? Volgens mij niet, maar het was wel geweldig qua sfeer en dat is een van de dingen die zo mooi zijn aan britpop. Top show en ik zou hem graag nog een keer zien, zeker op een festival(al lijkt RW wel uitgesloten te zijn helaas).

En oja, fun fact. Iemand bij ons in de buurt probeerde het gehele optreden Liam een joint aan te bieden. Vond het wel grappig ergens, niet eerder zoiets namelijk meegemaakt.

 

[Joris]

En oja, fun fact. Iemand bij ons in de buurt probeerde het gehele optreden Liam een joint aan te bieden. Vond het wel grappig ergens, niet eerder zoiets namelijk meegemaakt.

Hahahah ik stond ook vlakbij die gozer. Liam heeft het niet gezien volgensmij

Waren wel een hoop mensen aan het roken in de zaal, ik zag zelfs een (nog niet uitgedrukte) peuk door de zaal vliegen. Dat was toch iets minder.

Mijn mening van Liam's concert: Geweldig, lekker meegezongen en daar kwam ik voor.

 

[Rock Torhout]

Steven Wilson @ Ancienne Belgique

Hoef ik niet veel meer te vertellen dan wat hierboven al werd beschreven - setlist was overigens identiek aan die van de AFAS Live. Ik vond het best een geniaal optreden - maar ik volg Black Lies: vooral in de openingsset merkte je heel duidelijk het verschil tussen songs uit To The Bone en alles van daarvoor. Maar dan moet ik ook toegeven dat ik ook enkele songs uit To The Bone bij de hoogtepunten moet rekenen in set 2: Song of I was echt een fantastische uitvoering, zweefde daar tussen psychidelia, progrock, triphop, ... fantastisch live ervaring.

Maar voor mij de hoogtepunten: Heartattack in a layby (echt fenomenaal mooi nummer, was echt kippevel) en Arriving somewhere but not here (dat 'metal' stukje klonk zo zwaar, waanzinnig gewoon). En dan is één iets heel duidelijk: Steven Wilson is een fantastisch muzikant, maakt geniaal solowerk, maar (dat merk je ook aan de reacties vanuit het publiek) het zijn toch de nummers van Porcupine Tree waar hij écht de hele zaal in mee heeft. Ik ga Wilson zeker nog zien als hij terugkomt, maar hoop toch nog altijd enorm op een reünie van PT.

 

[superginger]

Avatar @ Tivolivredenburg (Ronda)
Was niet heel bekend met deze band toen ik er dit weekend een kaartje voor kocht maar ik hoorde er goede verhalen over en het nieuwe album klonk best aardig dus zo doende. Uiteindelijk geen moment spijt gekregen dat ik hier naartoe gegaan ben. De band speelde retestrak en de zanger was in bloedvorm. Daarnaast maakte deze band er ook echt een show van met hun circusachtige decor en een frontman die zich voordoet als the joker uit Batman gespeeld door Johnny Depp. Ook de opbouw was sterk met een goeie afwisseling van harde rammers met soms een wat luchtiger nummer ertussen en af en toe een praatje tussendoor (wat het tempo er overigens nooit uithaalde). Een heerlijke band die zichzelf niet al te serieus neemt maar wel een dijk van een show neerzet die prima in een grotere zaal past. Gaat dat zien!

 

[Rudy190]

The Script @ Ziggo Dome
Kom ik hier aan met mijn review van deze ondergewaardeerde band. Ben zelf ook geen fan, maar had het als cadeau voor mijn vriendin gegeven. Omdat zij haar enkel had gekneusd mochten wij in de gehandicapten plaats zitten waar we perfect zicht hadden over de B-stage (wat ik heel leuk gedaan vond) en het podium. Alhoewel hij bronchitis had was hij erg goed bij stem, en stiekem kon ik toch 80% van alle liedjes meezingen à la nostalgie. Als er op RW niks anders staat ga ik wel weer een kijkje nemen want het zijn allemaal wel leuke hitjes. Al met al was het een prima show, niks meer niks minder maar ik ben het zeker niet eens met de onpopulaire mening over ze op dit forum. Op de show en zang niks aan te merken, en een gelukkige vrouw is goud waard.
7,5/10

 

[Sjoerd]

Nice dat je het leuk gehad hebt! Maar die zang is in het verleden (Pinkpop) wel vaker fout gegaan. Hierdoor ben ik mijn respect destijds een beetje verloren voor deze band. Volgens mij was het Hall Of Fame wat destijds ontzettend vals gezongen werd (zijn geloof ik nog beelden van).

 

[Rudy190]

Greta Van Fleet @ Doornroosje

Weer last minute een kaartje weten te bemachtigen, was er erg blij mee omdat ze niet naar RW komen dit jaar en ze dus miste. Allereerst is het een mooie zaal waar veel ruimte is om te dansen etc. Bierprijs is normaal, 2.50 euro voor een biertje. Dan Mooon, het voorprogramma, wat een heerlijke gitaarpartijen werden er gespeeld, chapeau. Solo's van 10 minuten in arabische stijl en de volgende seconde hoor je typische surf-tunes. Echter weinig interactie met publiek dus niet de beste opwarmer voor de hoofdact. Greta Van Fleet speelde 20 minuten langer dan gepland, waar voor je geld dus! Ze waren heel enthousiast om voor het eerst in Europa op te treden en dat was te merken, alleen miste de overtuiging een klein beetje. Veel nieuwe nummers werden gespeeld in plaats van de bekende hitjes van hun enige album dat uit is dus dat was een domper. Ik denk daarnaast dat de zanger wat controle over zijn stem moet krijgen, nu leek het of ieder liedje puur op zijn zelfde soort uithalen gebaseerd is en dat hoeft helemaal niet bij hun leuke muziek. Al met al, geslaagde avond, buiten de gratis garderobe om dan...

7/10

 

[Wessel]

Omdat zij haar enkel had gekneusd mochten wij in de gehandicapten plaats zitten waar we perfect zicht hadden over de B-stage

Wat bedoel je met de B-stage? is dat een soort van 2e podium waar ze halverwege 2/3 liedjes doen?
Of bedoel je backstage? Wij zaten tijdens PJ namelijk zowat achter het podium... af te raden.

Ik trek persoonlijk The Script echt niet meer. Ze hebben enkele leuke liedjes en zullen live tijdens een Pinkpop wel prima te verteren zijn. Echter merk ik aan mezelf dat mijn meest gehate radioliedje van het moment best vaak de nieuwste single van The Script is hahah. Maar alles voor de wifey natuurlijk. Leuk man!

 

[Mirjam]

Gisteravond naar Editors geweest in Ziggo dome.
Wat was het weer heerlijk om deze band live te zien.

De nieuwe nummers werden gespeeld oude nummers enzo kwam het tot een supergoed concert.
Jammer van de Ziggo do.e vindik dat het podium vrij laag is zodat je als kleiner persoon moeilijk op het podium kijkt als je staanplaatsen hebt.
Heerlijk concert en blij ze met Pinkpop nog weer een keer mee te maken.
Hierbij link vd recensie van Oor.
https://oor.nl/concerten/editors-spannender-dan-ooit-ziggo-dome/

 

[Rudy190]

Rudy190 wrote:
Omdat zij haar enkel had gekneusd mochten wij in de gehandicapten plaats zitten waar we perfect zicht hadden over de B-stage

Wat bedoel je met de B-stage? is dat een soort van 2e podium waar ze halverwege 2/3 liedjes doen?
Of bedoel je backstage? Wij zaten tijdens PJ namelijk zowat achter het podium… af te raden.

Ik trek persoonlijk The Script echt niet meer. Ze hebben enkele leuke liedjes en zullen live tijdens een Pinkpop wel prima te verteren zijn. Echter merk ik aan mezelf dat mijn meest gehate radioliedje van het moment best vaak de nieuwste single van The Script is hahah. Maar alles voor de wifey natuurlijk. Leuk man!

Ja ik bedoel een 2e podium waarmee ze met 3 liedjes startten. Ik had ze zelf nog nooit gezien dus voor mij viel het nu ook goed mee, en zoals je zegt haha, alles voor de wifey

 

[Yannick]

Greta Van Fleet (+ Birth Of Joy) - AB Club
Voor ik eraan begin wil ik toch even zeggen dat jonge mensen vaak het label op hun kop krijgen dat ze te veel met hun gsm bezig zijn tijdens concerten, niet genoeg in het concert opgaan etc. Nu heb ik nog nooit zoveel mensen van middelbare leeftijd zo enthousiast hun gsm zien gebruiken als gisteravond. Foto's, filmpjes, livestreamen op fb, de comments checken. Het gaat niet over 1 iemand maar in m'n buurt stonden er zo wel een 5-tal mensen. In een zaaltje van pakweg 250/300 op de eerste 3/4 rijen kan dat tellen.
Daar bovenop komt nog dat 't precies een PR avondje was, ik heb wel 5 fotografen geteld. 2 daarvan stonden heel het optreden van Birth Of Joy en de helft van Greta Van Fleet recht voor ons, naarstig hun best te doen om toch maar het shot te krijgen. Ongelooflijk hoe ongegeneerd en ongeïnteresseerd die waren..
Ten slotte kwam nog is dat de rest van het publiek, niet zo gigantisch hard mee deed of zelfs meezong. Kom dan niet naar een concert??

Birth Of Joy startte heerlijk en is volgens mij zowat de definitie van een band die onder het motto speelt van hoe harder je speelt, hoe beter je klinkt ofso. Ik denk dat ze zo'n 5-tal nummers hebben gespeeld waar er wel een aantal leuke nummertjes tussen zaten. De man achter de piano was wel verrassend maar na 3 nummers snap je de truc wel.
Een dikke 40 minuten later kwam Greta Van Fleet en man wat spelen ze live toch zo goed. Vooral Sam Kiszka was echt een monster op de bas, akoestische en elektrische gitaar! Zat vaak meer te kijken naar wat hij zat te tokkelen dan naar z'n broer Joshua. Dat gezegd zijnde vond ik dat de micro van Joshua iets te stil stond, geen idee of dat de bedoeling was maar ik hoorde 'm vaak gewoon niet zingen terwijl ik op de 3e rij ofso stond en waarschijnlijk daarom ook dat ik vaak meer naar z'n broer keek haha. Highway Tune was meteen een sterk begin en werd gevolgd door een eerste lekkere solo van, jawel, Sam. Ze speelden nog een aantal nummers van hun dubbel EP maar ook een aantal, voor mij onbekende, nummers. Er zat ook een cover in, Evil maar weet niet van wie dat nummer juist is/was. De tracklist zat goed ineen vond ik, de hitjes waren goed verdeeld en er was vrij veel variatie in de nummers qua stijl en klank. Afsluiten deden ze met hun 2 hits, Black Smoke Rising en Safari Song. Heerlijk man

Jammer dat het publiek zo kut was (fotografen, ongeïnteresseerde mensen op de eerste rij) want ik denk dat ze nog beter zouden gekunnen hebben met een publiek voor zich dat letterlijk elk nummer kent. Volgende keer misschien? Toch een gemiste kans dat ze niet op Werchter staan want ze waren een plezier om naar te kijken!

 

[Duin]

Ik was gisteren ook bij de editors...

Was weer een briljante avond. Geen verrassingen in de setlist, ze spelen iedere avond hetzelfde, maar wel een prachtige mix van oud en nieuw werk.
Hoorde dat het geluid op de tribune erg beroerd was, maar in de arena was het prima.

Recensies in de kranten varieren van matig (Trouw) tot geweldig (Telegraaf/Oor). Vreemd dat daar zo'n verschil in kan zitten, maar dat zal wel persoonlijk smaak zijn.
Ik vond het super...beste wat ik in lange tijd gezien heb.

 

[Wessel]

Greta Van Fleet (+ Birth Of Joy) – AB Club
Voor ik eraan begin wil ik toch even zeggen dat jonge mensen vaak het label op hun kop krijgen dat ze te veel met hun gsm bezig zijn tijdens concerten, niet genoeg in het concert opgaan etc. Nu heb ik nog nooit zoveel mensen van middelbare leeftijd zo enthousiast hun gsm zien gebruiken als gisteravond. Foto’s, filmpjes, livestreamen op fb, de comments checken. Het gaat niet over 1 iemand maar in m’n buurt stonden er zo wel een 5-tal mensen. In een zaaltje van pakweg 250/300 op de eerste 3/4 rijen kan dat tellen.
Daar bovenop komt nog dat ’t precies een PR avondje was, ik heb wel 5 fotografen geteld. 2 daarvan stonden heel het optreden van Birth Of Joy en de helft van Greta Van Fleet recht voor ons, naarstig hun best te doen om toch maar het shot te krijgen. Ongelooflijk hoe ongegeneerd en ongeïnteresseerd die waren..
Ten slotte kwam nog is dat de rest van het publiek, niet zo gigantisch hard mee deed of zelfs meezong. Kom dan niet naar een concert??

Birth Of Joy startte heerlijk en is volgens mij zowat de definitie van een band die onder het motto speelt van hoe harder je speelt, hoe beter je klinkt ofso. Ik denk dat ze zo’n 5-tal nummers hebben gespeeld waar er wel een aantal leuke nummertjes tussen zaten. De man achter de piano was wel verrassend maar na 3 nummers snap je de truc wel.
Een dikke 40 minuten later kwam Greta Van Fleet en man wat spelen ze live toch zo goed. Vooral Sam Kiszka was echt een monster op de bas, akoestische en elektrische gitaar! Zat vaak meer te kijken naar wat hij zat te tokkelen dan naar z’n broer Joshua. Dat gezegd zijnde vond ik dat de micro van Joshua iets te stil stond, geen idee of dat de bedoeling was maar ik hoorde ‘m vaak gewoon niet zingen terwijl ik op de 3e rij ofso stond en waarschijnlijk daarom ook dat ik vaak meer naar z’n broer keek haha. Highway Tune was meteen een sterk begin en werd gevolgd door een eerste lekkere solo van, jawel, Sam. Ze speelden nog een aantal nummers van hun dubbel EP maar ook een aantal, voor mij onbekende, nummers. Er zat ook een cover in, Evil maar weet niet van wie dat nummer juist is/was. De tracklist zat goed ineen vond ik, de hitjes waren goed verdeeld en er was vrij veel variatie in de nummers qua stijl en klank. Afsluiten deden ze met hun 2 hits, Black Smoke Rising en Safari Song. Heerlijk man

Jammer dat het publiek zo kut was (fotografen, ongeïnteresseerde mensen op de eerste rij) want ik denk dat ze nog beter zouden gekunnen hebben met een publiek voor zich dat letterlijk elk nummer kent. Volgende keer misschien? Toch een gemiste kans dat ze niet op Werchter staan want ze waren een plezier om naar te kijken!

Oudere mensen zijn ooit nog wel erger dan tieners. Ik heb het nog nooit zo erg meegemaakt als tijdens AC DC in Keulen...

 

[@Marc]

Lower than Atlantis
Last minute actie op uitnodiging van de band. Samen met mijn oudste dochter heen geweest. Ze speelden in de Melkweg in de zaal upstairs. Was mijn eerste keer in deze zaal van de Melkweg.
Wat een sympathieke band zeg. Ze hebben nog niet voldoende sterke nummers om het hele concert boeiend te maken, maar wat een frontman. Goede interactie met het publiek zonder ook maar ergens gefrustreerd te raken als de reacties wat lauw zijn. Het is dan ook prachtig om te zien hoe hij en de band de zaal helemaal voor zich winnen. Hoogtepunten, Had enough, work for it, another sad song (akoestisch gedaan door de zanger middenin de zaal, met een totale sit down van het publiek die het nummer uit volle borst meezong) en tot slot here we go.

Wat een vermakelijke band zeg. Ik hoop ze dit jaar dan ook op LL tegen te komen. Topavond en het is lang geleden dat ik me zo vermaakt heb bij een concert van een band die ik qua muziek maar 2 dagen ken. Aanrader ??

 

[Rudy190]

Greta Van Fleet (+ Birth Of Joy) – AB Club
Voor ik eraan begin wil ik toch even zeggen dat jonge mensen vaak het label op hun kop krijgen dat ze te veel met hun gsm bezig zijn tijdens concerten, niet genoeg in het concert opgaan etc. Nu heb ik nog nooit zoveel mensen van middelbare leeftijd zo enthousiast hun gsm zien gebruiken als gisteravond. Foto’s, filmpjes, livestreamen op fb, de comments checken. Het gaat niet over 1 iemand maar in m’n buurt stonden er zo wel een 5-tal mensen. In een zaaltje van pakweg 250/300 op de eerste 3/4 rijen kan dat tellen.
Daar bovenop komt nog dat ’t precies een PR avondje was, ik heb wel 5 fotografen geteld. 2 daarvan stonden heel het optreden van Birth Of Joy en de helft van Greta Van Fleet recht voor ons, naarstig hun best te doen om toch maar het shot te krijgen. Ongelooflijk hoe ongegeneerd en ongeïnteresseerd die waren..
Ten slotte kwam nog is dat de rest van het publiek, niet zo gigantisch hard mee deed of zelfs meezong. Kom dan niet naar een concert??

Birth Of Joy startte heerlijk en is volgens mij zowat de definitie van een band die onder het motto speelt van hoe harder je speelt, hoe beter je klinkt ofso. Ik denk dat ze zo’n 5-tal nummers hebben gespeeld waar er wel een aantal leuke nummertjes tussen zaten. De man achter de piano was wel verrassend maar na 3 nummers snap je de truc wel.
Een dikke 40 minuten later kwam Greta Van Fleet en man wat spelen ze live toch zo goed. Vooral Sam Kiszka was echt een monster op de bas, akoestische en elektrische gitaar! Zat vaak meer te kijken naar wat hij zat te tokkelen dan naar z’n broer Joshua. Dat gezegd zijnde vond ik dat de micro van Joshua iets te stil stond, geen idee of dat de bedoeling was maar ik hoorde ‘m vaak gewoon niet zingen terwijl ik op de 3e rij ofso stond en waarschijnlijk daarom ook dat ik vaak meer naar z’n broer keek haha. Highway Tune was meteen een sterk begin en werd gevolgd door een eerste lekkere solo van, jawel, Sam. Ze speelden nog een aantal nummers van hun dubbel EP maar ook een aantal, voor mij onbekende, nummers. Er zat ook een cover in, Evil maar weet niet van wie dat nummer juist is/was. De tracklist zat goed ineen vond ik, de hitjes waren goed verdeeld en er was vrij veel variatie in de nummers qua stijl en klank. Afsluiten deden ze met hun 2 hits, Black Smoke Rising en Safari Song. Heerlijk man

Jammer dat het publiek zo kut was (fotografen, ongeïnteresseerde mensen op de eerste rij) want ik denk dat ze nog beter zouden gekunnen hebben met een publiek voor zich dat letterlijk elk nummer kent. Volgende keer misschien? Toch een gemiste kans dat ze niet op Werchter staan want ze waren een plezier om naar te kijken!

Dit was precies zo in Doornroosje de dag ervoor, toen stond ik ook vooraan en er stonden 1. alleen maar chagerijnige fotografen naast me en 2. alleen maar "fans" die niet opzij wilden voor degenen die wél echt konden meezingen, waren vervelende mensen en het was zielig dat ze zo'n meisje die alles mee kon zingen letterlijk met de elleboog in de zij wegstompten met z'n tweeen. Toch een sneu gezicht als je bij zo'n fris bandje staat te kijken met top muziek..