Gisteren AC/DC op de Hockenheimring.
Het begon eigenlijk vrijdag al, we hadden na een rit van 500 km een hotel in Mannheim en wat bleek: daar zit letterlijk het "Bon Scott Rock Cafe", dus daar moesten we natuurlijk de night before doorbrengen, dat was al een mooi en passend begin.
We gingen met een uber naar Hockenheim om daar 's middags alvast wat biertjes te drinken, en daar stond het uiteraard al helemaal vast. Uiteindelijk aangekomen was het hele dorp (want meer is Hockenheim niet) overspoeld met fans en ook de inwoners zelf maken er het beste van.
Stukje gelopen naar het circuit en daar viel me pas op hoe gigantisch deze locatie is, zo groot had ik het zelf nog nooit meegemaakt (ik dacht iets van 100.000 capaciteit).
We waren al vroeg en hadden een plekje tegen het hek van de inner circle gevonden en stonden daar te ouwehoeren met wat Duitsers, totdat we er via via achter kwamen dat onze tickets juist toegang gaven tot diezelfde inner circle. Prachtig moment toen we dus onverwachts nog helemaal naar voren konden en een perfect plekje hadden gevonden. Lopen juichen daar
Het voorprogramma heb ik niet veel van meegekregen ivm bier halen en sanitaire stop, dat schoot allemaal niet echt op.
Toen AC/DC zelf, de verwachtingen waren hoog gespannen maar wát een sfeer en ontlading al gelijk bij de eerste noten van If You Want Blood. Dit hield het hele optreden niet meer op, heb zelden zo'n sfeer meegemaakt. Extra indrukwekkend als je dan om je heen kijkt en 100.000 man ziet met die tribunes rondom, deze locatie heeft wel wat magisch.
Ik had op voorhand wat twijfels over hoe de band zich staande zou houden op hun respectabele leeftijd, maar ik vond het echt nog ijzersterk. Vooral Angus sprong nog over het podium als een jonge hond en speelde wat van de beste gitaarsolo's die ik live gehoord heb. De zang liet wat te wensen over, maar dit werd vaak wel gecompenseerd door het publiek. Qua setlist ook gewoon perfect voor mij, dikke lagen kippenvel bij Riff Raff, Shoot To Thrill, Whole Lotta Rosie en zo kan ik er nog wel tien opnoemen. Gewoon rock & roll legacy wat daar in 2,5 uur voorbij komt.
Na het concert was het een logistieke chaos, maar we hadden het geluk dat we nog een lege taxi tegen kwamen. Vraag me af of we überhaupt nog thuis waren gekomen anders
(maar dan nog was dat het waard geweest).
Qua beleving was dit wel het mooiste concert waar ik ooit geweest ben, dus vooral de combinatie van locatie, deze legendarische band in actie zien + 100.000 uitzinnige fans en algehele sfeer.
Perfecte afsluiter van een maand aan concerten en festivals waarin ik wel wat aardige bandjes gezien heb, zoals Eagles, Rammstein, Smashing Pumpkins, Foo Fighters enzovoort.
Nu een korte pauze en dan opmaken voor Nas & The Prodigy op de Lokerse Feesten. Eens wat anders dan jankende gitaren