Uiteraard wil ik de positieve sfeer niet verpesten, mijn ervaring was ook niet alleen maar kommer en kwel, maar toch enkele woorden over The Smile gisterenavond.
Om het maar meteen uit de weg te krijgen: het geluid. Ik stond rechts ongeveer tiende rij enkele meters voor twee rijen speakers, een plek die meestal toch wel goed geluid garandeert. Tijdens het voorprogramma en het begin van de set was er niets aan de hand maar vanaf er wat meer bas in de nummers kwam, werd het een soep. De lage tonen werden een brij en Jonny zijn gitaarlijnen kwamen daar amper doorheen. En ja, wat is Skrting on the Surface zonder dat je die gitaarlijn deftig hoort? De drums waren ook nergens te bespeuren behalve dan de basdrum die je na elke kick drie keer door Vorst hoorde galmen. Yorke had de reverb op zijn stem ook beter achterwege gelaten want de akoestiek zorgde daar al genoeg voor.
Halverwege de set kwam er net iets meer balans in de mix, vooral omdat ze de knop van de midrange blijkbaar plots hadden gevonden, maar dat zorgde er dan weer voor dat bij elke uithaal Thom zijn stem de speakers lekker satureerden. Bij de bisronde ben ik naar achter gelopen en daar klonk het geluid - classic Vorst - compleet anders maar niet per se beter. Drums kon je daar wel horen, maar dan vooral de cymbalen die je oneindig hoorde klengelen in het ijle, alsof ze slecht gecompresseerd van een bandje werden afgespeeld. Ik begrijp dat ik mij als audionerd hier misschien net iets te veel aan stoor, maar als je belangrijke elementen die een song op plaat definiëren gewoon niet kan horen, is het moeilijk om echt van een concert te genieten.
Het optreden zelf zou ik dan eerder beschrijven als 'wel oke'. The Smile op Down The Rabbit Hole is een top 5 optreden ooit voor mij, ik heb achteraf 10min lopen janken, dus de verwachtingen lagen erg hoog. Ik zag toen een groep waanzinnige muzikanten die heel ontspannen was en gecontroleerd uit de bocht durfde vliegen. Gisteren was hun prestatie op zich prima maar oogde het allemaal nogal routineus. Ik voelde de spark niet en ik zag geen bandleden die elkaar op sleeptouw namen. Yorke leek zich wel te amuseren en zong goed, maar ik vond hem vrij gedisconnecteerd van de rest van de band. Hierdoor werd het concert grotendeels gedragen door de kwaliteit van de songs.
Gelukkig staan die songs natuurlijk wel als een huis. Door de beschreven geluidsproblemen kwamen voor mij vooral de rustigere nummers heel goed over. Wall of Eyes was een erg sterke opener en ik heb wel respect voor de relatief low key bisronde. De stevigere nummers vielen dan weer een beetje in het water. Zelfs als ik nu nog een
brak filmpje van You Will Never Work... op DTRH terugkijk, zie ik daar een Yorke die vocaal compleet losgaat en vooral drie keer meer energie dan wat ik gisteren zag. Bending Hectic is een moderne klassieker dat terecht een concertafsluiter is geworden en bouwt mooi op naar een climax, maar in plaats van te exploderen, vond ik het gisteren helemaal inzakken. Deels door het geluid maar ook omdat er gewoon geen punch in de performance van dat laatste stukje zat. Ik voelde de extase totaal niet. Verder kwamen er heel wat fijne nummers langs maar uiteindelijk vond ik dat er niet echt een lijn in de setlist zat en miste de spanningsboog een beetje. De onuitgebrachte nummers waren wel veelbelovend.
Ik was met een goeie ingesteldheid naar het concert vertrokken, geen stress, lekker gegeten maar wellicht lagen de verwachtingen na de vorige keer te hoog. Het viel wat tegen, deels door de performance van The Smile zelf maar dat gevoel werd versterkt door het slechte geluid. Publiek was erg enthousiast en had netto een positieve impact maar er liep ook een hoop asociaal volk rond dat elkaar geen centimeter gunde en mensen die begonnen te kibbelen. James Holden zijn set was daarnaast ook nogal slaapverwekkend. En mag ik het ook een beetje lui vinden dat de band nog steeds met dezelfde productie tourt als met het vorige album? Ik weet het, The Smile draait uiteindelijk om de muziek, maar toch...
Niettemin blij dat de anderen het wel naar hun zin hadden en uiteraard ook veel plezier gewenst aan de Nederlanders vanavond! Hopelijk hebben jullie betere ervaringen. Een beschamend slecht concert was dit zeker niet, maar de teleurstelling overheerst toch wel een beetje. Heel erg gemengde gevoelens, maar goed, you can't win them all!
