Gisteren BC,NR in de Paradiso dus.
Ik leerde ze een maand of twee na de release van FTFT kennen. Op mijn eerste luisterbeurt vond ik het 'wel oké', maar zag ik de hype er niet echt in. Ik moet daarbij zeggen dat ik destijds nog amper post-punk, post-rock etc. etc. luisterde. De tweede luisterbeurt klikte het al snel en gauw werd het een van mijn favoriete bands. Niet alleen dat, maar sinds dat moment had ik de smaak te pakken en ben ik mij ook gaan verdiepen in andere bands uit de scene en is mijn muzieksmaak ook heel erg veranderd. Uiteraard zou ik ze aan het einde van dat jaar gaan zien in Paradiso, maar helaas werd het (een week of twee voor tijd of zo?) afgelast. 2021 was muzikaal echt een ijzersterk jaar, maar FTFT blijft mij nog het meeste bij en is toch wel mijn AOTY van dat jaar.
Kort daarna kwamen ze in 2022
opnieuw uit met mijn AOTY en het nieuws dat Isaac de band verlaten had. Maar ook dat ze geen materiaal meer van FTFT en AFUT zouden spelen. Droppen ze even drie van hun beste nummers: the place where he inserted the blade, snow globes en basketball shoes. En ohja, we gaan ze nooit live spelen.
Ik baalde natuurlijk enorm, hoewel Isaac zijn mentale gezondheid vanzelfsprekend veel belangrijker is. Ik hield mezelf nog up to date met hun nieuwe materiaal d.m.v. wat live opnames op youtube en de set op Fuji Rock in Japan. En hoewel ik het zeker kon waarderen, vond ik het stiekem toch een beetje tegenvallen t.o.v. hun werk met Isaac. Dat vat ook een beetje mijn ervaring op Zeitgeist vorig jaar samen. Het was goed, maar het pakte me niet echt.
Live at Bush Hall is ook gewoon een sterk live album. Maar niet alle nummers van dat album doen mij evenveel. Toch wou ik ze opnieuw een kans geven en ben ik gisteren dus afgereisd naar Paradiso (eindelijk BC,NR in Paradiso!). Oké, ik kon er op het begin nog niet helemaal goed inkomen om eerlijk te zijn. Ik stond rechts-midden op de ophoging waar het volume toch niet zo goed is als in het midden van de zaal, mensen voor mij blokkeerden constant mijn zicht en ik moest de meest abnormale nekhouding doen om May te zien. Op een gegeven moment maakte ik er maar vrede mee dat ik niet optimaal stond en na een tijdje kon ik gelukkig nog relatief veel zien. Daarnaast zijn de nummers van Lewis ook niet helemaal mijn ding. Ik kan ze wel waarderen, maar ook qua zang valt hij toch een beetje in het niet vergeleken met Tyler en May (sorry). Dat gezegd hebbende, hij is echt wel beter geworden.
De tweede helft van de set kwamen al mijn favorieten van het nieuwe werk langs, alsook een ontzettend goed nieuw nummer. En wat een fenomenale muzikanten zijn dit ook hè. Mijn vertrouwen in de toekomst van deze band is sinds gisteravond weer helemaal rechtgetrokken (niet dat het ooit helemaal weg is geweest). Turbines/Pigs was ik sowieso al fan van, maar deze live performance was wel echt grandioos. Met Charlie die nog even helemaal loco gaat op de drums op het einde, dat soort shit is echt waarom ik van deze band houdt. Het nieuwe nummer alsook nancy tries to take the night bevestigd voor mij dat het volgende studio album gewoon weer ontzettend goed zal zijn. Ik weet nog niet zeker of ik het niet gewoon een beter idee vind om May en Tyler de lead vocals te laten doen, maar volgens mij is Lewis echt een prachtgozer en ik gun hem ook zeker de kans om nog verder te groeien.
Al met al was het voor mij toch een van de beste sets van het jaar.
Lang verhaal kort: het was leuk.
Ik was ook nog bij Maruja @ London Calling zaterdag, heb al genoeg getypt dus: minimaal top 3 set van het jaar.