Afgelopen dinsdag weer het eerste concertje van het jaar gehad en dat was nog eens gratis ook. Lee Ranaldo kwam z'n kunsten als solo-artiest vertonen in Amsterdam dus dat is dan wel een reden om weer eens anderhalf uur in de trein te gaan zitten, of niet!?? Samen met Matthijs en Ivo die ook allebei hier op het forum actief zijn dus voor het eerst naar Paradiso Noord, althans voor mij de eerste keer. Lee was best een aardige vent en hield zich vooral bezig met leuke verhaaltjes van zo'n 45 jaar geleden toen zijn leven blijkbaar nog wel de moeite waard was en vertelde vervolgens dat hij totaal geen begrip kon opbrengen voor een vriend die zichzelf van het leven beroofd had. Zo opgewekt als hij was leek het slechts een logische opmerking van een nostalgische man, maar het doet wel de vraag rijzen wat moeilijker te begrijpen is: een oude man die al vijf decennia voortleeft op herinneringen van vroeger of iemand die net zo weinig meer voelde voor het leven van alledag dat hij zichzelf de pijn wegnam om die lijdensweg voort te zetten. De inhoud van Lee's liedjes was dan ook vooral gevuld met allerlei gebeurtenissen die zich zo'n 50 jaar geleden afspeelden en dat was redelijk teleurstellend, bijna kinderlijk, maar in elk geval nostalgisch te noemen. Daar tegenover stond echter wel een behoorlijk indrukwekkend instrumentaal talent om de akoustische gitaar te bespelen. Alles bij elkaar toch zeker een 6/10 concert. Toen kwamen we op station Amsterdam Centraal ook nog eens John van het forum tegen en toen was de festimeeting helemaal compleet (partysmiley). Vrijdag naar Frans Bauer.
Groetjes, Jeroen.