Ik blijf nog even doorschrijven want naast mijn avontuur op
Glastonbury heb ik de voorbije weken nog heel wat andere live muziek gezien. Best een eclectische mix, al zeg ik het zelf.
Darkside (14.06 Cirque Royal)
Mijn vakantie begon op een woensdagavond met een groep waarvan ik blij ben dat ik ze na jaren eindelijk aan het werk kon zien. Had op voorhand nog niets meegekregen van de huidige show dus volledig blind ingegaan en daar erg van genoten. Eerste nummer begon nog vrij sober met een soort grote gebroken schijf in de lucht als decor. Mijn verbazing vanop de tweede rij was groot toen ze dat ding begonnen ronddraaien en de rest van de avond genoten van een schouwspel tussen spiegel en licht.
Muzikaal was het ook zeker de moeite. Eerste uur lag het tempo iets lager met tussen de intense stukken veel ruimte voor intro’s en improvisatiestukken. Tweede uur was dan vol erop met banger na banger. Heerlijk opgebouwde versies gehoord van enkele nummers die ik als moderne klassiekers beschouw.
Beyoncé (15.06 RheinEnergieStadion Keulen)
Nog geen halve dag na Darkside stond ik alweer in een Brussels station om te vertrekken naar Keulen. Iets voor de middag toegekomen daar en zonder specifiek plan beginnen rondwandelen toen ik opmerkte dat er heel wat mensen een gebouw binnenwandelden. Blijkbaar was er een korte openbare repetitie van een orkest in de Kölner Philharmonie. Heel mooie zaal en een verrassende start van mijn trip. De rest van de dag nog in het centrum van de stad en aan het water rondgehangen alvorens naar het stadion te vertrekken.
De organisatie aan het stadion was echt een ramp. Je komt op een groot veld en ziet allerlei random hokjes en rijen staan zonder enige aanduiding waar je naartoe moet. Enkele hokjes voor ‘ticket clearance’ waarvan ik nog steeds niet weet wat dat nu juist was en twee giga rijen voor wat blijkbaar de ingang was. Net op tijd binnen geraakt maar denk dat dat voor velen niet het geval was. Binnen dan ook nog het halve stadion rondgelopen om de enige ingang voor het middenplein te vinden, aangegeven met niet meer dan een A4’tje. Onbegrijpelijk eigenlijk.
Beyoncé zelf begon eigenlijk verrassend lowkey met enkele rustigere nummers. Pas na een uur kwam de vlam er een beetje in met een heel blok uit laatste plaat Renaissance. Daarna kregen we wel een show zoals je die van haar kan verwachten met dans, bakken hits en een dikke productie. Geluid was op z’n best matig te noemen dus alles samen gerekend maakte het de hoge verwachtingen toch niet helemaal waar. Blij dat ik er was want bucketlist, maar volgende tour ga ik passen. De dag na het optreden nog wat meer de rand van de stad ontdekt (40km gewandeld op 2 dagen) en daar wel van genoten, Keulen is een heel fijne stad.
FOTO
Hallyu Town (17-18.06 Place de Brouckère, Brussel)
Gratis festival in het centrum van Brussel om de verjaardag van de Koreaans-Europese relaties te vieren met overdag allerlei Koreaanse games en eten. Bij de vorige editie twee jaar geleden hadden ze als optreden Blackswan geboekt, oftewel zowat de slechtste kpop die er bestaat. Dit jaar daarentegen hadden ze echter best een fijne lineup in elkaar gebokst met enkele kleinere groepen die je hier anders nooit zou kunnen zien.
Eerste groep was
E-sang, een soort van feestband met traditionele Koreaanse instrumenten en zang. Soms een beetje plat maar uiteindelijk wel dikke fun, uiterst sympathieke mensen waren dat. Vervolgens was
CSR (
VIDEO) aan de beurt, een nieuwe girlgroup die zich als een van de enigen nog waagt aan pure bubblegum pop zoals je dat in 2015 wel vaker terugvond in kpop. Was niets live aan maar ik heb zo’n zwak voor deze muziek dat ik ongegeneerd keihard ben gegaan. Sterke dans en goede publieksinteractie hadden ze ook. Als derde mocht
OnlyOneOf (
VIDEO) aantreden die ik beschouw als een van de weinige interessante boygroups in het genre. Ze hebben best experimentele productie op hun nummers en trekken ook een iets alternatiever/lgbtq publiek aan. Sterke performance op zich maar met momenten voelde het wel een beetje aan als queerbaiting en vooral fitnessbodies showen. Afsluiter van de avond was
Paul Kim, een zanger die vooral ballads zingt als soundtrack voor Koreaanse series en onverwacht voor een hoogtepunt zorgde. Echt een van de meest sympathieke zangers die ik al zag, bespeelde het publiek, maakte mopjes en leek oprecht dankbaar. Goeie stem ook, hij heeft hier veel zieltjes gewonnen.
Conclusie: topdag gehad. Zo top zelfs dat we allemaal de dag nadien opnieuw zijn gegaan voor quasi exact dezelfde show.
Death Grips (27.06 Trix)
Alsof bovenstaande optredens + vijf dagen Glasto nog niet genoeg waren, had ik dit concert lekker masochistisch ingepland de dag nadat ik terug thuis kwam. Even het laatste greintje energie uit mijn lichaam persen.
Ik zou dit verslag in één woord kunnen samenvatten: zweet. Deze tour was niet verbonden aan een nieuw album dus geen idee wat ik kon verwachten. Vanaf het eerste nummer was de pit al gigantisch en uiteindelijk kregen we een soort van greatest hits setlist. Ik wist eigenlijk niet eens dat ik zoveel nummers van Death Grips kende. Veel The Money Store, veel singles en nog veel extra, 70 minuten knallen. Een van de fysiek meest zware pits die ik ooit al heb gedaan, was echt een gekkenhuis.
Op het einde van de rit kan ik zo terugkijken op enkele van de mooiste weken uit mijn leven. Twee weken lang bijna elke dag live muziek was intens. Tijd voor een korte pauze.
