Sigur Rós & London Contemporary Orchestra, 17 juni 2023, Koninklijk Concertgebouw (Amsterdam)
Sinds de aankondiging van
@Martijn al enorm naar uitgekeken en het was dan eindelijk zover. Heel mooi dat het eerste album in tien jaar tijd precies gisteren is uitgekomen, zodat we nog snel even in konden luisteren.
Op plaat pakte
Bloðberg me meteen en dat was, als opener van de set, niet minder het geval. Het vervolg met
Ekki múkk... Wauw! I.t.t tot velen vind ik Valtari echt een prachtalbum met dit nummer als beste, dus heel blij om die in deze uitvoering gezien te hebben.
Fljótavík was mooi. En dan
Von. De eerste keer sinds 2007 (afgezien van de show in Londen). Merkte dat ie niet helemaal viel bij mensen, of althans, er was weinig enthousiasme, maar dat was prachtig. Het volgende nummer van ÁTTA
, 8, kwam ook uitmuntend uit de verf.
Een hoogtepunt van de avond is moeilijk te geven, omdat het over de gehele linie ontzettend sterk was. Als dat toch moet gebeuren, zou ik het blokje van
Untitled #1 - Vaka en
Untitled #3 - Samskeyti kiezen. Ook
Starálfur was schitterend!
Skel van ÁTTA ben ik eigenlijk nog steeds overdonderd van. Wat een nummer. Het enthousiasme bij
Hoppípolla was goed om te zien. Zag ook een uitgebreide lach van Jónsi. Ben het wel eens met de andere Dave dat er meer percussie bij mocht. Daarom was het ook enigszins jammer dat Óbó niet mee tourt.
Avalon als afsluiter was wel weer machtig, een kleine grote afsluiting.
Het is een beetje Sigur Rós-eigen, maar tijdens het optreden droom je toch weg. Dat gebeurde afgelopen oktober al tijdens hun eigen show, maar nu ook weer. De toevoeging van het London Contemporary Orchestra is echt fenomenaal geweest. Volledig weggeblazen! Je merkte aan alles dat iedereen wilde dat het concert nog langer duurde, ook getuige het applaus op het einde, wat indrukwekkend lang duurde. Blijkbaar was iedereen onder de indruk, ondanks dat de set meer uit deep-cuts bestond dan de populairdere nummers. Vaker doen dus!
Nog een kleine shout-out naar
@Brian, die mij niet gezien heeft, maar ik hem wel; de jongedame die
Fljótavík het slechtste nummer vond dat ze ooit hadden gemaakt en aan het eind daarvan toch overtuigd was; de man in het shirt van Kælan Mikla, de jongen in een shirt van The Mars Volta en de man in het shirt van Alex Henry Foster & the Long Shadows (
@EAZy wellicht?). Nooit gedacht dat ik dat ooit nog zou tegenkomen, maar liepen in ieder geval mensen rond met een uitmuntende muzieksmaak.