Graspop Metal Meeting 2025 - Bands introductie

[JB.]

Het is dit keer geen schriftelijke bandintroductie geworden. Maar desalniettemin even leuk! Ik mocht namelijk aanschuiven in onze (en KINKs) Festivalpodcast om te vertellen waarom Nine Inch Nails misschien wel de invloedrijkste artiest is die op Graspop 2025 staat.

Ben je het (nog) niet met mij eens? Dat snap ik met andere acts zoals Iron Maiden, Slipknot en Judas Priest op het affiche. Dan kan ik maar één ding zeggen. Zet de podcast aan en hoor mijn betoog waar NiN allemaal invloed op heeft gehad.

Daarnaast, misschien nog wel belangrijker voor Graspop, geef ik ook aan waarom het live ook zo geweldig is.

Geen spotify? Check de site van KINK

 

[johanra]

Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

De muziek van V.I.C. is moeilijk in één genre te vatten: het is een mix van psychedelische rock, stoner, post-rock en folk, doorspekt met ritmische Epirotische muziek. Wat de band écht uniek maakt, is hun gebruik van traditionele instrumenten zoals de klarinet, kaba gaida (een doedelzakachtige blaasinstrument) en laouto (luit), deze worden gebruikt als volwaardige instrumenten.
De teksten zijn zowel in het Engels als het Grieks en balanceren tussen poëtisch en filosofisch, met thema’s die reiken van menselijke verbondenheid,
natuurverering en innerlijke strijd tot een bijna mythische zoektocht naar betekenis en verlossing.

Hun debuutalbum “Riza” (2014) – wat "wortel" betekent – is een ode aan hun afkomst en muzikale wortels. later dat jaar nog gevolgd door de EP Zvara/Karakolia.

Met het tweede album, “Age of Aquarius” (2019), sloegen ze een meer kosmische en progressieve richting in. Hier vind je een meer spacey sound vol spirituele overpeinzingen, cyclische ritmes en explosieve uitbarstingen.

Zelf heb ik V.I.C. eerder toevallig ontdekt in 2018 op Desertfest, het optreden van headliner High On Fire kwam niet echt goed binnen waardoor ik maar eens ging kijken naar de cafe stage waar zij dus stonden. Zelfs op dit kleine podium en met enkel het materiaal van hun debuut lieten ze al een hele goede indruk en was het voor mij top 3 van de dag samen met YOB en Wiegedood.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.

In 2021 waren ze terug op Desertfest met een "Age of Aquarius"-setlist van een uur en waren ze de beste van hun dag en top 3 van het hele festival.

In ieder geval is een optreden van V.I.C. wel een ervaring, de band bouwt de songs langzaam op met herhalende motieven en trance opwekkende ritmes tot een climax wordt bereikt. Het publiek wordt meegezogen in iets dat het midden houdt tussen een traditionele dorpsdans en een psychedelische trip.

Aangezien de band op dit moment focused op het maken van het 3e album zijn er voorlopig geen tours gepland en slechts 2 festivals waaronder dus Graspop.
I hoop dat ze naast de uitgebreide band ook de visuals uit de live dvd meebrengen want dat lijkt mij echt wel een toegevoegde waarde maar zelfs zonder deze extra's gaat het zeker de moeite zijn om op vrijdagnamiddag af te zakken naar de Metal Dome!

 

[Dr. Hannibal]

Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

De muziek van V.I.C. is moeilijk in één genre te vatten: het is een mix van psychedelische rock, stoner, post-rock en folk, doorspekt met ritmische Epirotische muziek. Wat de band écht uniek maakt, is hun gebruik van traditionele instrumenten zoals de klarinet, kaba gaida (een doedelzakachtige blaasinstrument) en laouto (luit), deze worden gebruikt als volwaardige instrumenten.
De teksten zijn zowel in het Engels als het Grieks en balanceren tussen poëtisch en filosofisch, met thema’s die reiken van menselijke verbondenheid,
natuurverering en innerlijke strijd tot een bijna mythische zoektocht naar betekenis en verlossing.

Hun debuutalbum “Riza” (2014) – wat "wortel" betekent – is een ode aan hun afkomst en muzikale wortels. later dat jaar nog gevolgd door de EP Zvara/Karakolia.

Met het tweede album, “Age of Aquarius” (2019), sloegen ze een meer kosmische en progressieve richting in. Hier vind je een meer spacey sound vol spirituele overpeinzingen, cyclische ritmes en explosieve uitbarstingen.

Zelf heb ik V.I.C. eerder toevallig ontdekt in 2018 op Desertfest, het optreden van headliner High On Fire kwam niet echt goed binnen waardoor ik maar eens ging kijken naar de cafe stage waar zij dus stonden. Zelfs op dit kleine podium en met enkel het materiaal van hun debuut lieten ze al een hele goede indruk en was het voor mij top 3 van de dag samen met YOB en Wiegedood.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.

In 2021 waren ze terug op Desertfest met een "Age of Aquarius"-setlist van een uur en waren ze de beste van hun dag en top 3 van het hele festival.

In ieder geval is een optreden van V.I.C. wel een ervaring, de band bouwt de songs langzaam op met herhalende motieven en trance opwekkende ritmes tot een climax wordt bereikt. Het publiek wordt meegezogen in iets dat het midden houdt tussen een traditionele dorpsdans en een psychedelische trip.

Aangezien de band op dit moment focused op het maken van het 3e album zijn er voorlopig geen tours gepland en slechts 2 festivals waaronder dus Graspop.
I hoop dat ze naast de uitgebreide band ook de visuals uit de live dvd meebrengen want dat lijkt mij echt wel een toegevoegde waarde maar zelfs zonder deze extra's gaat het zeker de moeite zijn om op vrijdagnamiddag af te zakken naar de Metal Dome!

Mooie introductie, Johan! Ik heb ze op die Age of Aquarius tour in de Melkweg gezien, en kan bevestigen dan het een heerlijke live ervaring is. De energie bleef stijgen, tot aan het einde bijna iedereen stond te springen in een grote gezellige feest pit. Maar ook als je liever stil in een hoekje staat te luisteren is de muziek gewoon prachtig. Ga dit checken op Graspop, allemaal

 

[MarcoReusel]

Vertrouw jullie blind dus aanwezig...
Kijk wel uit naar windhand maar zien we dan wel weer.

 

[Wanorix]

Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.

Zelf heb ik ze via deze live video op youtube leren kennen. Die video bleef precies maar terugkomen bij de voorgestelde video's, dus ja, op een bepaald moment kraak ik en zet ik het op. Ondertussen zullen we een goede 3 jaar verder zijn en ik heb er totaal geen spijt van. Bijna het héle Age of Aquarius album zat bij mijn meest beluisterde nummers van zowel 2024 als 2023.
Ik heb ze nog niet live kunnen zien, dus dit jaar op Graspop zijn ze voor mij een absolute must-see.

 

[jasper79]

Whitechapel:

Voor de mensen die op de Graspop zaterdag wat hernieuwde energie nodig hebben kan ik Whitechapel van harte aanbevelen!

Opgericht in 2006 in Knoxville Tennessee door Phil Bozeman, Brandon Cagle en Ben Savage werd deze deathcore band vernoemd naar de beruchte wijk in Londen waar Jack the Ripper in de 19e eeuw huishield. Whitechapel is 1 van de grondleggers die het genre groot maakte. de Hiuidige line up bestaat uit:

• Phil Bozeman – vocals (2006–heden)
• Ben Savage – lead gitaar (2006–heden)
• Alex Wade – rhythm gitaar (2006–heden)
• Gabe Crisp – bass (2006–present)
• Zach Householder – gitaar (2007–heden hierover later meer)

Zoals hierboven te zien wordt de drummer niet genoemd, dat komt omdat die spot wisselvalliger is dan het weer in de lage landen . Op dit momenbt wordt de kruk bezet door de huidige tourdrummer en drummer op het laatste album Brandon Zackey.
Na een aantal demo's wordt in juni 2007 het compromisloze Deathcore album Somatic Defilment uitgebracht waarmee Bozeman gelijk bewijst 1 van de allerbeste vocalisten in het genre te zijn op dat moment. helaas zijn er van deze periode geen muziek video's dus ik kan spotify van harte aanbevelen of gewoon het album via youtube luisteren. koort hierna slaat het noodlot toe. Brandon cagle krijgt een motorongeluk waarbij hij het gerbuik van zijn rechterarm verliesd in niet meer instaat is om gitaar te spelen. Zach Householder die Cagle tijdelijk vervangt tijdens de liveshows wordt later dat jaar definitief toegevoegd aan de band als blijkt dat Cagle niet meer kan terugkeren.

Nadat ze in oktober 2007 bij metalblade tekenen brengen ze in juli 2008 het 2e album This is Exile uit. Ook dit album staat weer bomvol loodzware tracks met brute breakdowns, gewoon brute logge oldschool deathcore. Er komen 2 single en clips waarbij we natuurlijk de titeltrack niet kunnen laten ontbreken.

Hierna volgen een headline tour en een aantal tours als opener voor oa Trivium en Parkway drive.
In de jaren die volgen blijft de band stevig aan de weg timmeren en brengt men sterke plaat na sterke plaat na sterkte plaat uit A New erra of corruption in 2010 opgevolgd door het naar de band zelf vernoemde Whitechapel in 2012. In 2014 komt het voor deathcore begrippen iets toegankelijkere Our Endless War uit. De wat meer groovende baslijnen zorgen voor een net wat toegankelijkre sound met the single The saw is de Law en Our endless war als hoogtepunten van het album (voor mij)

Op het in 2016 uitgebrachte mark of the Blade blijkt de diversiteiet van vocalen van Phil niet alleen begrenst te zijn tot guttreals en screams maar blijkt hij ook over geweldige cleans te beschikken. De band bewijst zijn muzikale diversiteit door invloeden van groove- Prog, Black metal uitstekend te blenden met de compromisloze deathcore van de begin dagen. Vanaf dit album zijn er meer melodieuze gitaarlijnen op de albums te vinden en expirimenteerd Bozeman met cleans om een extra dimensie aan de nummers toe te voegen. Van dit album is het meest in het oogspringend het nummer Bring me home waarbij de video verwijst naar de dood van de vader van Phil in 1995

In 2019 komt het volledig autobiografische album The Valley uit. The Valle slaat als titel van het zevende album op het district waar vocalist Phil Bozeman is opgegroeid. Het oog representeert zijn kijk op alle overwonnen emoties en gebeurtenissen uit de niet al te beste jeugd van de zanger. Deeerste single die uitkwam is een verwijzing naar de teksten uit het dagboek van de moeder van Phil. een nummer volledig gebaseerd op true events. Ook hier is Phil weer te horen met clean vocalen. waarschuwing de clip is redelijk in your face. Ook si het goed om de lyrics er eens bij te pakken.

Tot ieders verbazing is 1 van de singles een bijna volledig melodisch nummer met clean vocalen , Hickory Creek is een verwijzing naar de buurt waar Phil opgroeide en waar zijn moeder in 2000 kwam te overlijden. In de clip wordt hier ook een verwijzing naar gemaakt. Omdat het nummer zo goed is en Phil ook een geweldige live zanger is heb ik er voor gekozen in dit geval de liver versie zonder clip bij te voegen. enjoy!

Met het uitbrengen van Kin in 2021 gaat de band niet alleen muzikaal, maar ook thematisch verder waar zijn voorganger is gebleven. Op The Valley nam vocalist en tekstschrijver Phil Bozeman de luisteraar mee in de trauma’s die hij als kind heeft meegemaakt. Op Kin gaat het verhaal verder door dieper in te gaan op het fictieve alter ego van Bozeman, die een representatie is voor de kwaadaardige kant van zichzelf. Hierbij geven de teksten een zeer duistere en depressieve kijk in het verleden van de zanger. Ook dit album is geen typisch Deathcore album. Het echt harde werk blijft achterwege en Kin is voor een grotere doelgroep dan allleen de deathcore puristen. Het album is daar mee niet minder goed dan het vroegere werk het is gewoon anders. Gelukig heeft men met Lost Boy en A bloodsoaked Symphony weer een paar heerlijke harde bangers te pakken.

https://youtu.be/4I9pSv9w36A?feature=shared

In 2025 wederom een volledige 180, de band is terug naar de eerdere bottenbrekende en aarde verschroeiende sound met Hymns in Dissonance. wederom blijkt Phil een geweldige vocalist met gutterals die uit het diepste donkerste punt van de aarde lijken te komen en screams die je trommelvlies doen bloeden, Heerlijk!! Whitechapel is terug en beter dan ooit. Voor de liefhebbers van het genre een absolute must see en voor de (nog) niet liefhebbers ga eens kijken en geniet

https://youtu.be/Ca1ZwkWUo-o?feature=shared

Ik verwacht ze op de zaterdag als 1 van de eerste bands dus ik zou zeggen ipov de koffie neem een portie Whitechapel en je bent gegarandeerd wakker.

 

[nikita]

Zanger Stefan De Graef maakte hier al eerder zijn debuut bij de introductie van Hippotraktor, maar nu staat hij (eindelijk!) met zijn eigen project op Graspop.

Het trio Mechelse vrienden (gitarist Stefan, bassist Thomas en originele drummer Peter) begon origineel samen te spelen in hun vorige band, met nog een zanger als vierde lid. Bij gebrek aan tijd van die laatste voelden Thomas en Stefan zich genoodzaakt tijdens repetities de zang dan maar op zich te nemen. Na maanden en zelfs jaren repeteren en zelfstudie op zang beseften ze dat ze nog heel wat niet konden, maar andere dingen net wél erg goed… En zo werd uiteindelijk ‘Psychonaut’ geboren.

De bandnaam betekent zoveel als ‘reiziger naar de diepte van de eigen geest’, heel vaak in verband gebracht met psychedelica, maar het kan ook via andere bewustzijnsveranderende technieken zoals meditatie. Een aantal titels en songteksten van hun eerste ep’s laten wel raden hoe ze die eerste spirituele trips aangingen.

Dé afsluiter en het hoogtepunt van hun sets in de early days was het 12 minuten lange ‘Psychedelic Mammoth’, een nummer dat volgens Stefan ‘geïnspireerd is op een heel overweldigende trip en gaat over een mammoet met een bazooka’. Sinds ‘The fall of consciousness’ die rol heeft over genomen zit het nummer helaas niet meer in de setlist, maar ik wil het jullie toch niet onthouden. Alle live versies nog eens beluisterd en deze vind ik zelf de beste, met nog een gastrol voor andere fijne Mechelaars!

September 2018: Psychonaut releaset hun eerste full album ‘Unfold The God Man’, uitgebracht in eigen beheer. Na goede ontvangst besluit band en crew om de volgende stap te nemen en platenlabels te contacteren. Hierop volgt al snel interesse vanuit Pelagic Records en zo geschiedde. Drummer Peter ziet de grootse plannen die de band en het label smeden niet combineerbaar met zijn gezin en werk en verlaat de band, Nederlander Harm Peeters neemt vanaf dan het slagwerk voor zijn rekening.

Het album wordt heruitgebracht onder Pelagic in 2020, er worden Europese tours gepland (die door corona wel een aantal keer uitgesteld werden) waaronder een mooie tour met The Ocean en PG Lost, en doorheen de jaren speelt Psychonaut op erg mooie festivals (Arctangent (2x), Alcatraz (3x), Motocultor, Primavera, Pukkelpop) en nu dus ook Graspop!


Debuutalbum: Unfold The God Man (2018)

Dit conceptalbum is opgebouwd als een spirituele reis van een protagonist die start in onwetendheid en duisternis en op zoek gaat naar betekenis, een ‘goddelijke mens’ met een hoger, innerlijk bewustzijn.
Niet alleen via de lyrics, maar evenzeer via de composities en emotie die erdoor wordt geweven word je als luisteraar meegenomen op die ontdekkingsreis. Qua sound hebben ze alles gedaan om die kracht en energie mee te geven; drums werden opgenomen in de DAFT studio’s en extra tribal sounds zoals didgeridoo, djembe en keel- en koorgezangen werden opgenomen in een kerk voor de rijke, volle sound. Hierdoor krijg je naast vette riffs, oerschreeuwen en samenzang ook die atmosferische gelaagdheid die zorgt voor een intens, meeslepend album dat ze ook live in volle kracht overbrengen.

Wie graag meer weet en ziet over de hele opname van het album; bekijk dan absoluut hun ‘studio report’.

2e Album: Violate Consensus Reality (2022)

Dit concept focust niet meer op de individuele mens, maar de mens in de maatschappij en welke plaats we daar innemen. De eerste nummers focussen op woede en frustratie omwille van de chaos waarin we zijn beland, vervreemding van onszelf, elkaar, de aarde… iets fundamenteel moet veranderen. Het titelnummer beschrijft een keerpunt; een roep tot collectieve actie en verandering. Het slotnummer laat de uitkomst open; de toekomst is onzeker, gaan we richting vernietiging of transformatie?

Muzikaal ligt het album in het verlengde van het vorige. Stevige riffs, polyritmiek en explosies worden afgewisseld met melodische en harmonische delen die een licht-donker dynamiek creëren.

Ook van dit album hebben ze een driedelig ‘studio report’ gemaakt, een leuk kijkje achter de schermen! Hier alvast deel 3 waar je alle ‘extra’ elementen krijgt, van bijzondere instrumenten tot guest vocals (met o.a. Stefanie van Brutus, Colin van Amenra, Sam van Pothamus).

3e album: World Maker - release 24 oktober 2025

Schrijf deze datum alvast in je agenda als je interesse gewekt werd!

Waarom mag je hen niet missen?

Elk nummer voelt doordacht, tot in de puntjes uitgewerkt en zo houden ze mij alvast een heel album geboeid. Hoe vaak ik die albums al geluisterd heb, telkens kan je je eigen focus verleggen naar andere punten en nieuwe elementen ontdekken. Na die ontdekkingstocht kan je terecht op de openingsdag in de marquee voor de live-ervaring!

Live weten ze met 3 personen een bizarre geluidsintensiteit te creëren, van bombastisch en vol emotie naar het minimalisme van een prachtige gitaarsolo of harmonische samenzang. Wereldklasse!

Ohh, en alsjeblieft Graspop, laat dit niet clashen met Deafheaven!!


Psychonaut full show live at AB: