Graspop Metal Meeting 2025 - Bands introductie

Het is dit keer geen schriftelijke bandintroductie geworden. Maar desalniettemin even leuk! Ik mocht namelijk aanschuiven in onze (en KINKs) Festivalpodcast om te vertellen waarom Nine Inch Nails misschien wel de invloedrijkste artiest is die op Graspop 2025 staat.

Ben je het (nog) niet met mij eens? Dat snap ik met andere acts zoals Iron Maiden, Slipknot en Judas Priest op het affiche. Dan kan ik maar één ding zeggen. Zet de podcast aan en hoor mijn betoog waar NiN allemaal invloed op heeft gehad.

Daarnaast, misschien nog wel belangrijker voor Graspop, geef ik ook aan waarom het live ook zo geweldig is.


Geen spotify? Check de site van KINK
 
Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

De muziek van V.I.C. is moeilijk in één genre te vatten: het is een mix van psychedelische rock, stoner, post-rock en folk, doorspekt met ritmische Epirotische muziek. Wat de band écht uniek maakt, is hun gebruik van traditionele instrumenten zoals de klarinet, kaba gaida (een doedelzakachtige blaasinstrument) en laouto (luit), deze worden gebruikt als volwaardige instrumenten.
De teksten zijn zowel in het Engels als het Grieks en balanceren tussen poëtisch en filosofisch, met thema’s die reiken van menselijke verbondenheid,
natuurverering en innerlijke strijd tot een bijna mythische zoektocht naar betekenis en verlossing.

Hun debuutalbum “Riza” (2014) – wat "wortel" betekent – is een ode aan hun afkomst en muzikale wortels. later dat jaar nog gevolgd door de EP Zvara/Karakolia.


Met het tweede album, “Age of Aquarius” (2019), sloegen ze een meer kosmische en progressieve richting in. Hier vind je een meer spacey sound vol spirituele overpeinzingen, cyclische ritmes en explosieve uitbarstingen.


Zelf heb ik V.I.C. eerder toevallig ontdekt in 2018 op Desertfest, het optreden van headliner High On Fire kwam niet echt goed binnen waardoor ik maar eens ging kijken naar de cafe stage waar zij dus stonden. Zelfs op dit kleine podium en met enkel het materiaal van hun debuut lieten ze al een hele goede indruk en was het voor mij top 3 van de dag samen met YOB en Wiegedood.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.


In 2021 waren ze terug op Desertfest met een "Age of Aquarius"-setlist van een uur en waren ze de beste van hun dag en top 3 van het hele festival.

In ieder geval is een optreden van V.I.C. wel een ervaring, de band bouwt de songs langzaam op met herhalende motieven en trance opwekkende ritmes tot een climax wordt bereikt. Het publiek wordt meegezogen in iets dat het midden houdt tussen een traditionele dorpsdans en een psychedelische trip.

Aangezien de band op dit moment focused op het maken van het 3e album zijn er voorlopig geen tours gepland en slechts 2 festivals waaronder dus Graspop.
I hoop dat ze naast de uitgebreide band ook de visuals uit de live dvd meebrengen want dat lijkt mij echt wel een toegevoegde waarde maar zelfs zonder deze extra's gaat het zeker de moeite zijn om op vrijdagnamiddag af te zakken naar de Metal Dome!
 
Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

De muziek van V.I.C. is moeilijk in één genre te vatten: het is een mix van psychedelische rock, stoner, post-rock en folk, doorspekt met ritmische Epirotische muziek. Wat de band écht uniek maakt, is hun gebruik van traditionele instrumenten zoals de klarinet, kaba gaida (een doedelzakachtige blaasinstrument) en laouto (luit), deze worden gebruikt als volwaardige instrumenten.
De teksten zijn zowel in het Engels als het Grieks en balanceren tussen poëtisch en filosofisch, met thema’s die reiken van menselijke verbondenheid,
natuurverering en innerlijke strijd tot een bijna mythische zoektocht naar betekenis en verlossing.

Hun debuutalbum “Riza” (2014) – wat "wortel" betekent – is een ode aan hun afkomst en muzikale wortels. later dat jaar nog gevolgd door de EP Zvara/Karakolia.


Met het tweede album, “Age of Aquarius” (2019), sloegen ze een meer kosmische en progressieve richting in. Hier vind je een meer spacey sound vol spirituele overpeinzingen, cyclische ritmes en explosieve uitbarstingen.


Zelf heb ik V.I.C. eerder toevallig ontdekt in 2018 op Desertfest, het optreden van headliner High On Fire kwam niet echt goed binnen waardoor ik maar eens ging kijken naar de cafe stage waar zij dus stonden. Zelfs op dit kleine podium en met enkel het materiaal van hun debuut lieten ze al een hele goede indruk en was het voor mij top 3 van de dag samen met YOB en Wiegedood.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.


In 2021 waren ze terug op Desertfest met een "Age of Aquarius"-setlist van een uur en waren ze de beste van hun dag en top 3 van het hele festival.

In ieder geval is een optreden van V.I.C. wel een ervaring, de band bouwt de songs langzaam op met herhalende motieven en trance opwekkende ritmes tot een climax wordt bereikt. Het publiek wordt meegezogen in iets dat het midden houdt tussen een traditionele dorpsdans en een psychedelische trip.

Aangezien de band op dit moment focused op het maken van het 3e album zijn er voorlopig geen tours gepland en slechts 2 festivals waaronder dus Graspop.
I hoop dat ze naast de uitgebreide band ook de visuals uit de live dvd meebrengen want dat lijkt mij echt wel een toegevoegde waarde maar zelfs zonder deze extra's gaat het zeker de moeite zijn om op vrijdagnamiddag af te zakken naar de Metal Dome!
Mooie introductie, Johan! Ik heb ze op die Age of Aquarius tour in de Melkweg gezien, en kan bevestigen dan het een heerlijke live ervaring is. De energie bleef stijgen, tot aan het einde bijna iedereen stond te springen in een grote gezellige feest pit. Maar ook als je liever stil in een hoekje staat te luisteren is de muziek gewoon prachtig. Ga dit checken op Graspop, allemaal :)
 
Villagers of Ioannina City (of kortweg V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.

In 2020 hebben ze dan het livealbum Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut Riza en Zvara/Karakolia.

Zelf heb ik ze via deze live video op youtube leren kennen. Die video bleef precies maar terugkomen bij de voorgestelde video's, dus ja, op een bepaald moment kraak ik en zet ik het op. Ondertussen zullen we een goede 3 jaar verder zijn en ik heb er totaal geen spijt van. Bijna het héle Age of Aquarius album zat bij mijn meest beluisterde nummers van zowel 2024 als 2023.
Ik heb ze nog niet live kunnen zien, dus dit jaar op Graspop zijn ze voor mij een absolute must-see.
 
Whitechapel:

Voor de mensen die op de Graspop zaterdag wat hernieuwde energie nodig hebben kan ik Whitechapel van harte aanbevelen!

Opgericht in 2006 in Knoxville Tennessee door Phil Bozeman, Brandon Cagle en Ben Savage werd deze deathcore band vernoemd naar de beruchte wijk in Londen waar Jack the Ripper in de 19e eeuw huishield. Whitechapel is 1 van de grondleggers die het genre groot maakte. de Hiuidige line up bestaat uit:

  • Phil Bozeman – vocals (2006–heden)
  • Ben Savage – lead gitaar (2006–heden)
  • Alex Wade – rhythm gitaar (2006–heden)
  • Gabe Crisp – bass (2006–present)
  • Zach Householder – gitaar (2007–heden hierover later meer)
Zoals hierboven te zien wordt de drummer niet genoemd, dat komt omdat die spot wisselvalliger is dan het weer in de lage landen 🫣. Op dit momenbt wordt de kruk bezet door de huidige tourdrummer en drummer op het laatste album Brandon Zackey.
Na een aantal demo's wordt in juni 2007 het compromisloze Deathcore album Somatic Defilment uitgebracht waarmee Bozeman gelijk bewijst 1 van de allerbeste vocalisten in het genre te zijn op dat moment. helaas zijn er van deze periode geen muziek video's dus ik kan spotify van harte aanbevelen of gewoon het album via youtube luisteren. koort hierna slaat het noodlot toe. Brandon cagle krijgt een motorongeluk waarbij hij het gerbuik van zijn rechterarm verliesd in niet meer instaat is om gitaar te spelen. Zach Householder die Cagle tijdelijk vervangt tijdens de liveshows wordt later dat jaar definitief toegevoegd aan de band als blijkt dat Cagle niet meer kan terugkeren.

Nadat ze in oktober 2007 bij metalblade tekenen brengen ze in juli 2008 het 2e album This is Exile uit. Ook dit album staat weer bomvol loodzware tracks met brute breakdowns, gewoon brute logge oldschool deathcore. Er komen 2 single en clips waarbij we natuurlijk de titeltrack niet kunnen laten ontbreken.

Hierna volgen een headline tour en een aantal tours als opener voor oa Trivium en Parkway drive.
In de jaren die volgen blijft de band stevig aan de weg timmeren en brengt men sterke plaat na sterke plaat na sterkte plaat uit A New erra of corruption in 2010 opgevolgd door het naar de band zelf vernoemde Whitechapel in 2012. In 2014 komt het voor deathcore begrippen iets toegankelijkere Our Endless War uit. De wat meer groovende baslijnen zorgen voor een net wat toegankelijkre sound met the single The saw is de Law en Our endless war als hoogtepunten van het album (voor mij)


Op het in 2016 uitgebrachte mark of the Blade blijkt de diversiteiet van vocalen van Phil niet alleen begrenst te zijn tot guttreals en screams maar blijkt hij ook over geweldige cleans te beschikken. De band bewijst zijn muzikale diversiteit door invloeden van groove- Prog, Black metal uitstekend te blenden met de compromisloze deathcore van de begin dagen. Vanaf dit album zijn er meer melodieuze gitaarlijnen op de albums te vinden en expirimenteerd Bozeman met cleans om een extra dimensie aan de nummers toe te voegen. Van dit album is het meest in het oogspringend het nummer Bring me home waarbij de video verwijst naar de dood van de vader van Phil in 1995


In 2019 komt het volledig autobiografische album The Valley uit. The Valle slaat als titel van het zevende album op het district waar vocalist Phil Bozeman is opgegroeid. Het oog representeert zijn kijk op alle overwonnen emoties en gebeurtenissen uit de niet al te beste jeugd van de zanger. Deeerste single die uitkwam is een verwijzing naar de teksten uit het dagboek van de moeder van Phil. een nummer volledig gebaseerd op true events. Ook hier is Phil weer te horen met clean vocalen. waarschuwing de clip is redelijk in your face. Ook si het goed om de lyrics er eens bij te pakken.


Tot ieders verbazing is 1 van de singles een bijna volledig melodisch nummer met clean vocalen , Hickory Creek is een verwijzing naar de buurt waar Phil opgroeide en waar zijn moeder in 2000 kwam te overlijden. In de clip wordt hier ook een verwijzing naar gemaakt. Omdat het nummer zo goed is en Phil ook een geweldige live zanger is heb ik er voor gekozen in dit geval de liver versie zonder clip bij te voegen. enjoy!


Met het uitbrengen van Kin in 2021 gaat de band niet alleen muzikaal, maar ook thematisch verder waar zijn voorganger is gebleven. Op The Valley nam vocalist en tekstschrijver Phil Bozeman de luisteraar mee in de trauma’s die hij als kind heeft meegemaakt. Op Kin gaat het verhaal verder door dieper in te gaan op het fictieve alter ego van Bozeman, die een representatie is voor de kwaadaardige kant van zichzelf. Hierbij geven de teksten een zeer duistere en depressieve kijk in het verleden van de zanger. Ook dit album is geen typisch Deathcore album. Het echt harde werk blijft achterwege en Kin is voor een grotere doelgroep dan allleen de deathcore puristen. Het album is daar mee niet minder goed dan het vroegere werk het is gewoon anders. Gelukig heeft men met Lost Boy en A bloodsoaked Symphony weer een paar heerlijke harde bangers te pakken.

https://youtu.be/4I9pSv9w36A?feature=shared

In 2025 wederom een volledige 180, de band is terug naar de eerdere bottenbrekende en aarde verschroeiende sound met Hymns in Dissonance. wederom blijkt Phil een geweldige vocalist met gutterals die uit het diepste donkerste punt van de aarde lijken te komen en screams die je trommelvlies doen bloeden, Heerlijk!! Whitechapel is terug en beter dan ooit. Voor de liefhebbers van het genre een absolute must see en voor de (nog) niet liefhebbers ga eens kijken en geniet :D

https://youtu.be/Ca1ZwkWUo-o?feature=shared

Ik verwacht ze op de zaterdag als 1 van de eerste bands dus ik zou zeggen ipov de koffie neem een portie Whitechapel en je bent gegarandeerd wakker.
 
1744543159814.png

Zanger Stefan De Graef maakte hier al eerder zijn debuut bij de introductie van Hippotraktor, maar nu staat hij (eindelijk!) met zijn eigen project op Graspop.

Het trio Mechelse vrienden (gitarist Stefan, bassist Thomas en originele drummer Peter) begon origineel samen te spelen in hun vorige band, met nog een zanger als vierde lid. Bij gebrek aan tijd van die laatste voelden Thomas en Stefan zich genoodzaakt tijdens repetities de zang dan maar op zich te nemen. Na maanden en zelfs jaren repeteren en zelfstudie op zang beseften ze dat ze nog heel wat niet konden, maar andere dingen net wél erg goed… En zo werd uiteindelijk ‘Psychonaut’ geboren.

De bandnaam betekent zoveel als ‘reiziger naar de diepte van de eigen geest’, heel vaak in verband gebracht met psychedelica, maar het kan ook via andere bewustzijnsveranderende technieken zoals meditatie. Een aantal titels en songteksten van hun eerste ep’s laten wel raden hoe ze die eerste spirituele trips aangingen.

Dé afsluiter en het hoogtepunt van hun sets in de early days was het 12 minuten lange ‘Psychedelic Mammoth’, een nummer dat volgens Stefan ‘geïnspireerd is op een heel overweldigende trip en gaat over een mammoet met een bazooka’. Sinds ‘The fall of consciousness’ die rol heeft over genomen zit het nummer helaas niet meer in de setlist, maar ik wil het jullie toch niet onthouden. Alle live versies nog eens beluisterd en deze vind ik zelf de beste, met nog een gastrol voor andere fijne Mechelaars!


September 2018: Psychonaut releaset hun eerste full album ‘Unfold The God Man’, uitgebracht in eigen beheer. Na goede ontvangst besluit band en crew om de volgende stap te nemen en platenlabels te contacteren. Hierop volgt al snel interesse vanuit Pelagic Records en zo geschiedde. Drummer Peter ziet de grootse plannen die de band en het label smeden niet combineerbaar met zijn gezin en werk en verlaat de band, Nederlander Harm Peeters neemt vanaf dan het slagwerk voor zijn rekening.

Het album wordt heruitgebracht onder Pelagic in 2020, er worden Europese tours gepland (die door corona wel een aantal keer uitgesteld werden) waaronder een mooie tour met The Ocean en PG Lost, en doorheen de jaren speelt Psychonaut op erg mooie festivals (Arctangent (2x), Alcatraz (3x), Motocultor, Primavera, Pukkelpop) en nu dus ook Graspop!


Debuutalbum: Unfold The God Man (2018)

Dit conceptalbum is opgebouwd als een spirituele reis van een protagonist die start in onwetendheid en duisternis en op zoek gaat naar betekenis, een ‘goddelijke mens’ met een hoger, innerlijk bewustzijn.
Niet alleen via de lyrics, maar evenzeer via de composities en emotie die erdoor wordt geweven word je als luisteraar meegenomen op die ontdekkingsreis. Qua sound hebben ze alles gedaan om die kracht en energie mee te geven; drums werden opgenomen in de DAFT studio’s en extra tribal sounds zoals didgeridoo, djembe en keel- en koorgezangen werden opgenomen in een kerk voor de rijke, volle sound. Hierdoor krijg je naast vette riffs, oerschreeuwen en samenzang ook die atmosferische gelaagdheid die zorgt voor een intens, meeslepend album dat ze ook live in volle kracht overbrengen.

Wie graag meer weet en ziet over de hele opname van het album; bekijk dan absoluut hun ‘studio report’.



2e Album: Violate Consensus Reality (2022)

Dit concept focust niet meer op de individuele mens, maar de mens in de maatschappij en welke plaats we daar innemen. De eerste nummers focussen op woede en frustratie omwille van de chaos waarin we zijn beland, vervreemding van onszelf, elkaar, de aarde… iets fundamenteel moet veranderen. Het titelnummer beschrijft een keerpunt; een roep tot collectieve actie en verandering. Het slotnummer laat de uitkomst open; de toekomst is onzeker, gaan we richting vernietiging of transformatie?

Muzikaal ligt het album in het verlengde van het vorige. Stevige riffs, polyritmiek en explosies worden afgewisseld met melodische en harmonische delen die een licht-donker dynamiek creëren.

Ook van dit album hebben ze een driedelig ‘studio report’ gemaakt, een leuk kijkje achter de schermen! Hier alvast deel 3 waar je alle ‘extra’ elementen krijgt, van bijzondere instrumenten tot guest vocals (met o.a. Stefanie van Brutus, Colin van Amenra, Sam van Pothamus).


3e album: World Maker - release 24 oktober 2025

Schrijf deze datum alvast in je agenda als je interesse gewekt werd!

Waarom mag je hen niet missen?

Elk nummer voelt doordacht, tot in de puntjes uitgewerkt en zo houden ze mij alvast een heel album geboeid. Hoe vaak ik die albums al geluisterd heb, telkens kan je je eigen focus verleggen naar andere punten en nieuwe elementen ontdekken. Na die ontdekkingstocht kan je terecht op de openingsdag in de marquee voor de live-ervaring!

Live weten ze met 3 personen een bizarre geluidsintensiteit te creëren, van bombastisch en vol emotie naar het minimalisme van een prachtige gitaarsolo of harmonische samenzang. Wereldklasse!

Ohh, en alsjeblieft Graspop, laat dit niet clashen met Deafheaven!!


Psychonaut full show live at AB:

 
Laatst bewerkt:
SAVATAGE

Oftewel de band van de broertjes Oliva.
Opgericht in 1978 in Florida.
Gestart als heavymetalband met kenmerkende gitaarriffs
Maar door de jaren uitgegroeid tot het Prog instituut wat ze nu zijn!

In totaal hebben ze 12 albums waarvan de meeste conceptalbums zijn.
In 1983 kwam het debuutalbum SIRENS uit.
Op de huidige tour spelen ze overigens van dit album het titelnummer.


In 1985 komt het POWER OF THE NIGHT album uit en wordt er onder andere getourt met Motley crue, Quit riot, Exodus, Overkill, Raven…

In 1986 komt het FIGHT FOR THE ROCK album uit en volgen tours met Metallica, Kiss en Motorhead maar de band was niet blij met het album en er begonnen spanningen te komen.
Origeneel bassist Keith collins verlaat de band zelfs en wordt opgevolgd door Johnny Lee Middleton
Middleton is de enige constante op alle albums sedert 1987 behalve Handfull of rain.

Het tegenvallen van het album zorgt er ook bijna voor dat de band stopt.
Jon doet audities bij Black Sabbath en Criss denkt erover na om Megadeth te vervoegen.
Maar net optijd komen de broers erachter dat ze eigenlijk niet gescheiden willen worden.

En met succes in 1987 komt hun eerste grote commerciele succesalbum eraan HALL OF THE MOUNTAIN KING inclusief de eerste videoclip die een gigantische airplay kreeg op MTV.
Zeker in MTV’S HEADBANGERS BALL!
Getourd werd er wereldwijd met bands als Dio, Iron Maiden, Testament, Megadeth, …
HALL OF THE MOUNTAIN KING zorgde niet enkel voor een nieuw publiek dat Savatage weet te ontdekken maar ook voor een nieuwe stijl met meer symfonische invloeden.



Waar ze op hun eerste 5 albums nog duidelijk de kaart van de heavymetal/hardrock trekken
veranderd dat vanaf het 6de album GUTTER BALLET naar een meer progressieve stijl.
Met langere nummers, meer complexe melodien en verschillende zangstijlen.
We spreken dan van het jaar 1989.

In 1991 staat de band muzikaal op een hoogtepunt en komt de rockopera STREETS uit.
Voor velen het hoogtepunt uit de SAVATAGE discografie.
Maar door de grunge die doorbrak kende ze niet het gehoopte commerciele succes ermee.


In 1992 wordt de band versterkt door de komst van Zachary Stevens als nieuwe leadzanger waardoor Jon Oliva zich wat meer op de achtergrond ging bezighouden met nummers schrijven, pianospelen en producen.

In 1993 gebeurt dan het onmogelijke Criss Oliva krijgt een dodelijk ongeluk door aangereden te worden door een dronken automobilist.
De band besluit na dit voorval door te gaan voor Criss maar het zal nietmeer hetzelfde zijn.
to keep the music of Criss alive.

Als vervanger wordt tijdelijk de uiterst getalenteerde Alex Skolnick van Testament binnengehaald.
na hun tour in Japan stapt hij terug op.
In de plek komt voormalig gitarist Chris Caffery de band terug vervoegen maar hij weigert de solo’s van zijn vriend Criss te spelen. Daarvoor zoeken ze verder en komen ze uit bij Al Pitrelli.

In 1995 kwam hun 2de rockopera DEAD WINTER DEAD uit.
Terwijl de band hiermee op tour was in Europa en Japan waren ze ook bezig met een nieuw project voor de komende Amerikaanse tour.
CHRISTMAS EVE AND OTHER STORIES oftewel Savatage samen met een groot orkest namelijk the Trans siberian orchestra.

Ook kwam er in 1995 een livealbum uit ter ere van Criss Oliva met oude opnames van de Gutter ballet tour.

In de periode die hierop volgde werd er vooral gefocust op de samenwerking met het Trans Siberian Orchestra. En de volgende 2 albums werden de lead vocals dan ook nietmeer enkel gedaan door Jon Olliva en Zak Stevens maar door een heel aantal gastzangers.

In 2000 verlaat Zak Stevens de band waardoor Jon Oliva terugkeerrt uit de schaduw en opnieuw lead vocalist wordt. Al Pitrelli stapt ook op en begint aan zn avontuur bij megadeth als vervanger van Marty Friedman.
Voor de zomerfestivals van 2002 doet Jon Oliva een beroep op Jeff Waters van Annihilator als gitarist.
Deze tour wordt voorlopig het laatste wapenfeit van de band Savatage.

De leden slaan hun vleugels uit en zijn bezig met andere projecten zoals het Trans Siberian Orchestra, Jon Oliva’s Pain, Circle ll Circle, …

Bij Trans Siberian Orchestra slopen stilaan meer en meer Savatage klassiekers de setlist binnen.
Jon Oliva formde zijn eigen band waarin hij materiaal van zijn broer verwerkte in nieuwe nummers.
Zak Stevens richte dan weer Circle ll Circle op en vooral sedert 2011 slopen ook daar steeds meer Savatage nummers de setlist in.

Sedert 2006 begonnen de geruchten te komen van een reunie van Savatage omdat Jon heeft gezegd nog 1 album met de band te willen maken en dan een afscheidstour te doen.
Maar al snel werden deze geruchten ook weer de kop ingedrukt door onderlinge meningsverschillen.
in 2007 zei Jon dat touren met het Trans Siberian Orchestra een jaarrond ding was geworden waardoor er geen tijd meer was voor andere projecten.
Doorheen de jaren bleef het enkel bij geruchten maar nooit niks concreets tot 2 augustus 2014 er ineens een aankondiging was op WACKEN OPEN AIR een optreden van TRANS SIBERIAN ORCHESTRA gevolgd door een SAVATAGE reunie optreden en als kers op de taart SAVATAGE’S enigste optreden in europa in 2015.

Ik weet nog dat ik er was bij de aankondiging en dat er het optreden werd onthaald als iets wat enkel op WACKEN kan.

De band zelf gaf erna ook geen uitleg als er meer shows gingen volgen of als het enkel bij deze ene avond ging blijven ze lieten alles open en zouden wel zien.
Tot dan toe hadden ze al ontzettend veel aanbiedingen langs hun neergelegd maar ze werden er ook niet jonger op dus als ze nog iets wouden doen als band was het nu of nooit.

De Wacken show starte op het linkse podium met Gutter ballet om na 7 nummers het podium te verlaten waarbij overgeschakeld werd op het rechter podium waar het TSO begon te spelen.
De set werd verder gezet met nummers van beide bands en gelijktijdig gespeeld op de 2 podiums waardoor men bij momenten niet wist waar eerst kijken.

In oktober 2015 werd er gevraagd hoe het nu verder ging en werd medegedeeld dat ze gingen samen zitten voor een eventueel vervolg te breien aan Savatage.
En toen werd het terug stil rond het Progmonster.

in 2017 werd aangekondigd dat Paul O’neil overleden is de belangrijkste producers en mede schrijver van vele Savatage klassiekers.

De jaren die erop volgden bleef het enkel bij geruchten maar nooit niks concreets van eventueel nieuwe shows of nieuw werk.



Tot in 2024 ineens uit het niets shows werden aangekondigd voor Monsters at rock in Zuid-Amerika en erna ook enkele voor Europa waaronder deze op GRASPOP.
Ook kwam er de aankondiging van nieuw werk in 2026.

Savatage bestaat momenteel uit de volgende bezetting:

  • Johnny Lee Middleton op basgitaar en backing vocals
  • Chris Caffery op gitaar en backing vocals
  • Zachery Stevens als zanger
  • Jeff Plate als drummer
  • Al Pitrelli op gitaar en backing vocals
  • En natuurlijk Jon Oliva zelf op Keyboard maar niet mee op tour… wegens gezondheidsredenen.

    Mijn all time favorite van SAVATAGE is BELIEVE
  • https://www.youtube.com/watch?v=uuFHsQPHsK8
    vanaf de eerste seconden bezorgt het mij kippenvel van kop tot teen en dat gaat zeker in de versie zijn gelijk ze hem op graspop gaan spelen als je wilt weten hoe dan kan ik je enkel aanraden om te komen kijken want voor vele is dit een one’s in a lifetime chance denk ik.
    Veel touren zullen ze nietmeer doen na deze zomer vrees ik.
 
AIRBOURNE

De Australische hardrockband bij uitstek na AC/DC natuurlijk.
Geinspireerd door bands als Motorhead, Rose tattoo, Thin lizzy en natuurlijk AC/DC.



Opgericht in 2003 door de broertjes O’Keeffe.
Joel op gitaar en Ryan op drums,
gitarist David Roads werkte samen met Joel,
Bassist Justin Street is een ander verhaal na een dronken nacht op straat werd hij gevraagd om de band te vervoegen door Ryan en zo was de eerste bezetting compleet.

In 2004 al kwam de band met een eerste EP in eigen beheer uitgebracht READY TO ROCK
In 2005 volgde dan het eerste platencontract bij Capitol records.
Vrijwel meteen stond de band al geprogrameerd in het voorprogramma van bands als Motorhead en the rolling stones.


In 2006 verhuisde ze naar Amerika om er aan hun eerste internationale studio album te werken
RUNNIN’ WILD kwam uit in 2007.
Drie singles gingen het album vooraf namelijk Runnin’ wild, Too much, too young, too fast & Diamond in the rough.

In 2010 komt het volgende album NO GUTS NO GLORY uit.
Met hierop wederom enkele hits zoals Raise the flag, No way but the hard way & Blonde, bad and beautiful.

Het zal vervolgens tot 2013 duren voor er nieuw werk uitkomt met name album nr3 BLACK DOG BARKING.
Persoonlijk vind ik dit een minder album maar wederom hebben ze toch enkele nr’s erop die ze meestal wel live spelen: Ready to rock & Back in the game.

Na een periode van wederom intensief touren volgt in 2016 BREAKIN’ OUTTA HELL
Met de titeltrack als grootste hit Breakin’ outta hell.

In 2019 volgt dan hun voorlopig laatste cd BONESHAKER getiteld,
met als grootste hits Boneshaker & Burnout the nitro.


In 2017 stopt David Roads bij de band en wordt hij vervangen door Harri Handerson op slaggitaar.

AIRBOURNE staat bekend om zijn uitstekende live reputatie JOEL in bloot bovenlijf blikjes kapotslaand op zijn hoofd en niet verlegen om ergens in een trust te klimmen steeds snoeihard met de versterkers op 11 dus oordopjes is zeker aangeraden.
https://www.youtube.com/watch?v=0RDjliGuwxg

Ik heb ze voor het eerst gezien op GRASPOP 2010 als marquee 2 headliner en heb meteen een tshirt gekocht na het optreden tot op heden een van mn favoriete bandshirts die in mn kast hangen.

Ondertussen heb ik ze 12x gezien gaande van zaaltjes als het depot en het koninklijk circus tot festivals als fortarock en wacken!

Voor de meeste een moeilijke clash wat ik ook begrijp enerzijds heb je KORN die een knaller van een show gaan geven op de mainstage en er ook terecht staat als headliner, anderzijds heb je in de marquee AMENRA die de hele tent in duisternis gaan hullen en iedereen gaan meenemen in hun verhaal en dan heb je AIRBOURNE op de Jupiler stage waar je wordt teruggekatapulteerd naar the good old days of rock and roll!
Waar de pinten en whiskey als eerbetoon aan LEMMY in het rond gaan vliegen!
https://www.youtube.com/watch?v=ohkhdNxtUQI

Ik heb al gekozen nu jullie nog!
 

Users who are viewing this thread