Villagers of Ioannina City (of kortweg
V.I.C.) is een rock band uit je raadt het nooit Ioannina, gelegen in het ruige Epirus gebergte in het noordwesten Van Griekenland.
De muziek van
V.I.C. is moeilijk in één genre te vatten: het is een mix van psychedelische rock, stoner, post-rock en folk, doorspekt met ritmische Epirotische muziek. Wat de band écht uniek maakt, is hun gebruik van traditionele instrumenten zoals de klarinet, kaba gaida (een doedelzakachtige blaasinstrument) en laouto (luit), deze worden gebruikt als volwaardige instrumenten.
De teksten zijn zowel in het Engels als het Grieks en balanceren tussen poëtisch en filosofisch, met thema’s die reiken van menselijke verbondenheid,
natuurverering en innerlijke strijd tot een bijna mythische zoektocht naar betekenis en verlossing.
Hun debuutalbum “
Riza” (2014) – wat "wortel" betekent – is een ode aan hun afkomst en muzikale wortels. later dat jaar nog gevolgd door de EP
Zvara/Karakolia.
Met het tweede album, “
Age of Aquarius” (2019), sloegen ze een meer kosmische en progressieve richting in. Hier vind je een meer spacey sound vol spirituele overpeinzingen, cyclische ritmes en explosieve uitbarstingen.
Zelf heb ik
V.I.C. eerder toevallig ontdekt in 2018 op Desertfest, het optreden van headliner High On Fire kwam niet echt goed binnen waardoor ik maar eens ging kijken naar de cafe stage waar zij dus stonden. Zelfs op dit kleine podium en met enkel het materiaal van hun debuut lieten ze al een hele goede indruk en was het voor mij top 3 van de dag samen met YOB en Wiegedood.
In 2020 hebben ze dan het livealbum
Through Space and Time (Alive in Athens) gereleased wat ik eigenlijk een perfecte live registratie vind en dit is het album wat ik altijd luister aangezien dit eigenlijk Age Of Aquarius is aangevuld met de beste nummers van het debuut
Riza en
Zvara/Karakolia.
In 2021 waren ze terug op Desertfest met een "
Age of Aquarius"-setlist van een uur en waren ze de beste van hun dag en top 3 van het hele festival.
In ieder geval is een optreden van V.I.C. wel een ervaring, de band bouwt de songs langzaam op met herhalende motieven en trance opwekkende ritmes tot een climax wordt bereikt. Het publiek wordt meegezogen in iets dat het midden houdt tussen een traditionele dorpsdans en een psychedelische trip.
Aangezien de band op dit moment focused op het maken van het 3e album zijn er voorlopig geen tours gepland en slechts 2 festivals waaronder dus Graspop.
I hoop dat ze naast de uitgebreide band ook de visuals uit de live dvd meebrengen want dat lijkt mij echt wel een toegevoegde waarde maar zelfs zonder deze extra's gaat het zeker de moeite zijn om op vrijdagnamiddag af te zakken naar de Metal Dome!
