Oké, daar gaan we dan. Na drie dagen heimwee en direct weer aan het werk tijd voor een verslag.
Even wat context: dit was voor mij (ongeveer 30 jaar) de eerste keer DTRH, wel heb ik de afgelopen jaren wat ervaring opgedaan bij BKS. De headliners waren echter dusdanig sterk dat ik geen enkel twijfel had om dit jaar (ook) voor DTRH te gaan.
Zelf ben ik iemand die primair voor het dagprogramma komt, maar niet vies is om tot in de late uurtjes door te gaan. Bij DTRH vond ik daar de perfecte mix. Daar waar het nachtprogramma op BKS hooguit een leuke bijkomstigheid is, heb ik het hier meer als integraal onderdeel van het programma ervaren. Bij BKS was ik volgens mij niet later dan 3 uur terug in de tent, bij DTRH was ik er niet eerder dan 3 uur. De nachtsfeer op DTRH is toch een stuk.. energieker dan op BKS. Bij BKS komen duidelijk meer ‘beter’ ingevoerde muziekliefhebbers, dat bleek ook uit de groep waarmee ik op DTRH was; toch wel regelmatig ‘oh, dat zegt me niets’ bij, voor mij, (middel)grote artiesten.
Het was dan ook jammer, maar in dat licht bezien niet geheel verrassend, dat bepaalde artiesten allesbehalve volle velden trokken. Het was drukker bij Sef, Jungle en Goldkimono dan bij (indie)grootheden als The National en LCD Soundsystem. Of dan toch op zijn minst voor mijn gevoel. Niet dat ik minder van die concerten genoten heb, maar het viel me wel op.
Een ander noemenswaardig verschil zit ‘m in het publiek. DTRH is een stuk gemêleerder qua leeftijd heb ik het idee. Ik heb veel meer jongeren gezien. Dat verklaart misschien ook waarom er wat meer feestpubliek was. Hoewel, tegelijkertijd liep er ook veel meer havermelkelite rond. Dat wist ik al wel vanwege mijn Amsterdamse kennissenkring, maar zoveel hipstersnorren met vintagetraininsgpakken valt toch wel op. Dat is geen waardeoordeel overigens, meer een constatering. Tot slot viel me op dat de meesten altijd wel om een praatje verlegen zaten, vooral ’s nachts (waarom zou dat toch komen?
). Als iemand die ervan houdt een beetje te dwalen en te avonturieren is dat een leuke bijkomstigheid.
Afijn, ik kan er nog een epistel vol over typen, maar ik laat het maar bij een managementsamenvatting verder.
Pluspunten:
+ Headliners (+ ook wel enkele artiesten uit de undercut ontdekt)
+ Sfeer
+ Nachtprogramma
+ Aanbod qua eten en drinken
+ Het weer ’s nachts (niet om zes uur ’s ochtends uit je tent gebrand worden <3)
+ The Bizarre (geweldige plek om ’s nachts te beuken)
Minpunten:
- Douchen (belachelijk om daar geld voor te vragen, en dan met douches zonder druk komen)
- De indeling qua eten en drinken was wel erg een bijeengeraapt zooitje, zat niet echt een lijn in
- Prijzen qua eten en drinken (maar goed, dat is overal zo tegenwoordig)
- Prijzen qua merchandise (45 euro voor een t-shirt? Koekoek!)
- Gelul van veel mensen die duidelijk niet voor de muziek kwamen (HOU JE BEK GEWOON!)
- Het weer overdag (geen kortebroekenweer…)
- Bossa Nova (eerste dag geweest, daarna nooit meer, je ziet helemaal niets…)
Artiesten:
- The National (huilen bij About Today..)
- LCD Soundsystem (vooral het laatste half uur)
- Jessie Ware (kwam op een perfect moment en met het perfecte publiek)
- Yard Act (beste ontdekking dit jaar, Talking Heads en LCD Soundsystem anno 2024)
- Eefje de Visser (november wordt magisch!)
- Fatima Yamaha (heerlijk de nacht in)
- Michael Kiwanuka (eerste keer, maar oud en vertrouwd, en hij speelde Final Days!)
- Islandman (lekker de dag beginnen <3)
- The Last Dinner Party (veelbelovende nieuwkomer
- dEUS (betrouwbare oude rotten, maar ook niet overdonderend)
Honorable mention: Vera Siemons en Liza van den Brink, geweldig bij vermaakt vrijdagnacht
Ook gezien (en best oké): Goldkimono, Psychedelic Porn Crumpets, The Beaches, Gaslight Anthem.
Verder nog heel veel leuks gehoord tijdens het nachtprogramma (o.a., Palms Trax, Octa Octa, Black Cadmium), maar die kan ik achteraf niet meer van elkaar onderscheid. Niet in het minst vanwege de stimulerende middelen. Wat dat laatste betreft viel me op hoeveel er stimulerende middelen gebruikt werd. En vooral hoe niet-geheimzinnig erover gedaan werd. De zakjes coke met sleutel gingen niet bepaald verdekt de groepen rond. Dat laatste vind ik ergens dan wel een beetje zorgwekkend, maar goed. Ieder z’n eigen ding denk ik dan maar.