Alsof snellere gitaarsolo's of snellere drumrolls u een betere artiest maken. Dan zou elke death metal-band superieur zijn tov een gewone band.
Ik heb juist enorm veel respect voor artiesten zoals The XX (en schrijvers van goede popnummers in het algemeen) voor hoe veel ze kunnen bereiken met weinig. Er zijn honderdduizenden goede gitaristen, maar goede songwriters een stuk minder. Maar goed, dat is smaken verschillen voor je.
Ik denk dat er hier op het forum wel meerdere amateur-muzikanten aanwezig zijn en die zullen wel kunnen beamen dat je bij live muziek toch wel graag eens overdonderd wordt.
Een knappe solo bijvoorbeeld, maar dan kan ook een niet voor de hand liggend (nieuw) arrangement zijn (die dan de eenvoud respecteert).
Iets waarvan je denkt: "dit was nu eens uniek", dit bezorgt mij goosebumps, ...
Een moment die gepakt wordt, niet afgelikt, maar inspelend op een gevoel, een emotie, ...
Twee namen die bijvoorbeeld spontaan bij mij opkomen zijn Sigur Ros en Damien Rice.
Toch knap hoe de eerste met prachtige symfonische arrangementen de eenvoud kan bewaren.
De tweede doet het dan meestal akoestisch, maar ook hij kan een publiek naar een hoger niveau tillen door te gaan inspelen op een gevoel.
Maar dat alles zie ik nergens bij The XX. In de verste verte zelfs niet!
Ook niet in die video van Pukkelpop hier (maar goed, dat is dan ook maar een opname, waarbij het sowieso al moeilijk is om een bepaalde sfeer te registreren).