Mijn Pinkpop 2016
Drie dagen over Megaland wandelen met een big smile. Zelfs een fikse wolkbreuk kon daar geen verandering in brengen. Leuke mensen gesproken en flink wat verschillende dingen gezien. Alhoewel het een drukke editie was, zelfs op een vrijdag 66 duizend bezoekers, nergens hoeven wachten. Als kraampjes druk waren, maar paar meter verder lopen en zo aan de beurt. De eerste wandeling om het terrein en het eerste pilsje, dit jaar ook grote bekers 0,5 liter voor 2 bonnen. Op dat gebied leek de organisatie van Pinkpop zijn best weer te hebben gedaan bij catering, alles prima verzorgt. Wat ik echter nog niet snap, waarom nog die kartonnen bonnen?
Vrijdag begon lekker op tijd voor me.
Storksky mocht het spits afbijten. Fijne sound heeft die gast, naar mijn idee een goed begin voor Pinkpop. Deed me bij vlagen denken aan Royal Blood of Nothing But Thieves. Met zijn album samengewerkt met drummers Tim van Delft (De Staat) en Mario Goossens (Triggerfinger). Laatst genoemde kwam zelfs nog mee drummen, fantastisch. Jammer dat één maal het geluid van Michiel Claessen even wegviel. Maar, dikke voldoende hoor!
The Common Linnets van een afstand bekeken. Heb niet de neiging gehad dichterbij te gaan. Maakte wel de weg vrij richting
Gary Clark Jr, wow. Stond werkelijk te genieten, dit is
festival. Waarom: de sound, het weer, het bier, het interessante gezelschap dat moment, of ook de sfeer, kan het niet uitleggen eigenlijk... Het viel op dat moment (voor mij) even precies goed! Laat ik zeggen Gary Clark Jr raakte mijn gevoelige snaar. Vervolgens bij
Bastille was ik wat laat aanwezig. Ach weet je, zelfde trucje want het album is er nog niet... Maar het stemgeluid van Dan Smith is wel plezant om te beluisteren en dat maakte het nog net een voldoende voor het bandje uit London. Dat van invaller in 2013 in Brand-stage, via afsluiter 3FM-stage zich nu naar Mainstage heeft gewerkt met (in feite) maar 1 album? Heel even bij
One OK Rock geweest. Toch doen ze dat goed op Pinkpop, Stage 4 is goed geprogrammeerd. De paar nummers die ik van de japanners zag was zeker niet slecht. Iemand die zich naar een A-status toe werkte is
James Bay. Niet een act waar ik spontaan een concertkaart voor zou kopen, maar begreep achteraf wel waarom deze man op mainstage stond. Mateloos populair op het moment en uitverkochte grote zalen. Fijn stemgeluid en wel aardig lekkere nummers. Veel verrassing was er niet,
Chaos and the calm daar moet hij het van hebben. Hij wist me wel enorm te boeien, maar daardoor veel te laat bij Brand-Bier-stage voor
De Staat. Voorzijde was al niet meer in te komen, aan de zijkant kon ik nog rechts voor een plekje vinden. Er zijn wat nummers bij die mij net iets te elektronisch overkomen, waardoor dat nou net het bombastische is wat ik niet zo fijn vind van ze. Maar, ondanks dat, feest. Tent stond goed vast, anders ging het dak er af. Dacht wel tegen het einde aan, nu de tent uit... phoe... Plekje gezocht voor
Red Hot Chili Peppers. Eigenlijk wel leuk ze weer eens te zien, maar merkte dat mijn aandacht vervaagde naarmate de gig vorderde. Nee, RHCP was voor mij wel over zijn piek heen, jammer. Het einde achter op het terrein bekeken en Give it Away was wel het startsein op het terrein te verlaten die eerste dag.
Zaterdag starte met een goed gesprek en de nodige pilsjes. Miste daardoor wel MIAMIGO, achteraf geen spijt van. Ik had het idee dat ze wel heel snel stil waren. Vervolgens naar Stage 4 voor
The Sore Losers. Leuk om eens gezien te hebben, maar doorsnee bandje verder, heb mijn gezelschap daar ook voortijdig gedag gezegd en mijn dag vervolgd. Plekje in de Brand-tent zoeken voor
Lucas Hamming. Hij had er overduidelijk zin in, Pinkpop!! Zelfs crowdsurfen was wel aan The HAM besteed. Heb je Hamming nog niet live gezien, zou ik zeggen, gewoon doen. Draai zijn cd zodat je zijn makkelijke teksten mee kan doen, wel leuk hoor. Op verre afstand
James Morrison, ja, want je moet ook wat eten hé. Sorry, niet echt mijn ding... Ben wel naar
Parquet Couts gelopen, kwam daar Gloeilamp tegen, ff gezellig samen een biertje gedaan. Heb er wel voor gezorgd dat ik vóór de start van
Lucky Fonz bij Stage 4 area vertrokken was... Want wilde wel graag een kijkje nemen bij
Lianne La Havas. Fijn hoe dit fragiele mevrouwtje het publiek voor Mainstage wist te dirigeren. Niet echt mijn ding hoor, bij het CCR covertje sloeg ik eigenlijk wel af denk ik. Was wel benieuwd naar
Nothing But Thieves. Geen spijt van. Keuze werd met uitvallen van
Ghost te makkelijk gemaakt zo. Goede voldoende naar mijn idee voor die jongens. Heb het einde niet gezien, want
Doe Maar. Wat kan ik zeggen, jeugdsentiment en feest der herkenning. Als klein jongetje een LP halverwege 80's grijs gedraaid met oa Doe Maar er op. De band nu nogmaals zien was zeker een must. Mee schreeuwen met De Bom, Belle Helene, Doris Day en andere stukken, terwijl het terrein ogenschijnlijk meedeinde op de Nederpop-hits. De Bom toch wel een geladen nummer teruggrijpend op de Koude Oorlog en als reactie op kruisraketten en oorspronkelijk als protest tegen kernwapens. Ik weet niet hoe het met andere zit, maar ik zelf vond het in de tijdgeest van 'nu' weer een gevoelige snaar raken? De opkomst van
Joost Belinfante maakte het feestje nog meer compleet dan het feest al was, nederwiet mocht uiteraard niet ontbreken op Pinkpop. De plek waar ik stond niet meer verlaten, terwijl achter mij flink werd gedrongen door meer mensen dan daadwerkelijk in de voorste vakken konden. Met prima uitzicht op het podium was de show van
Rammstein subliem. De bomgordel was misschien wat provocerend, maar dat is Rammstein, net op het randje en misschien vaak er over. Wat een show!! Gevoed met alle grootste bekendste Rammstein-krakers en de nodige pyro. De dag had niet knallender kunnen eindigen.
Zondag kon niet beter beginnen. Het kleine Australische mannetjes dat als één van de laatste artiesten heeft samengewerkt met nog maar recent te vroeg overleden
Prince.
Harts verdient van de kleine namen op het affiche een eervolle vermelding. Zijn funckie stijl verdiende eerlijk gezegd meer aandacht dan de driekwart gevulde Brand-tent hem kon geven. Het waarschijnlijk nog wat brakke publiek kwam maar langzaam los. Was het brak of de deze dag omhoog geschoten gemiddelde leeftijd, dat kan ook nog.. In de tent van Stage 4 heb ik niet zo gemerkt dat de lucht wat donkerder begon te worden tijdens
Walking on Cars. Was niet heel bijzonder optreden, maar werd wel spontaan ontvangen. Toen, wolkbreuk!! Ach ja, dan maar nat en met poncho naar
Vintage Trouble bij 3FM-stage. WOW, te gek! Wat een groot feest is dat geworden zeg. Ook hier weer een heerlijk stemgeluid , ditmaal van Ty Taylor. Door het publiek heen in de regen en zelfs crowdsurfend weer terug. Was duidelijk dat Vintage Trouble niet was gekomen om een paar nummers te brengen, een heuse show kwam uit de tenen van de beste man. Op een afstand
John Newman, niet veel van meegekregen tijdens de Festileaks Meeting. Heb niet met iedereen kunnen kletsen helaas, maar iedereen die er was, bedankt. Heb 20 minuten met Festileaks-stickers in de lucht gestaan om op te vallen. Later de stickers bij Gloeilamp in het haar geplakt, nou dat viel wel op, zelfs 3voor12 en 3FM konden ons vinden, ha ha... Volgend jaar maar proberen een nog betere locatie te vinden, door de drukte die dag of onherkenbaarheid kan het zijn dat een aantal van jullie ons alsnog zijn voorbij gelopen. Vorig jaar met 3 a 4 en dit jaar met ca. 15 (incl een deel van het Team), toppie... Zo op een afstand zag
Kygo er wel feestelijk uit. Maar eerlijk is eerlijk, totaal niet mijn ding. Zo iemand moet het toch hebben van alle poespas om zijn act heen. Mijn mening, een dj in de tenten mag best. Maar op mainstage op Pinkpop, sorry dan zie ik liever een band met instrumenten ipv een USB-stick met confetti. Maar door,
Bring Me The Horizon kwam al lekker stevig uit de startblokken. Duidelijk dat het hardere werk goed ontvangen wordt op Pinkpop,
That's The Spirit!! Moest wel even de knop omzetten, want totaal spiegelbeeld om vroegtijdig bij Bring Me The Horizon weg te lopen voor een goed plekje bij
Lionel Richie wat een totaal ander feest is. In zijn vlucht naar Nederland, maakte hij een opmerking dat het regende en hij verwachte dat er niemand zou komen. De piloot zei tegen hem:
"you wanna bet!" Die heeft dus mooi gelijk gekregen en hoe? Van iemand verkleed als Lionel tot iemand met een opblaas telefoon, van voor tot achter werd meegedaan. Daarbij ook nog eens een fijne entertainer. Een uur lang de grootste hits uit zijn solo en
Commodores carrière. Verwachting overtroffen, het stond als een Brick house. Dan eindelijk wachten op Sir Macca...
Paul McCartney trok waarschijnlijk minder publiek vooraan dan Rammstein. Waardoor ik na Lionel nog mijn laatste 2 bonnen kon opmaken aan een groot bier, handig tijdens het wachten. Maar zelfs ook nog de mogelijkheid om het voorste vak in te gaan. De finale van Pinkpop begon voor mij al goed. Het was FANTASTISCH!! Er stond zomaar een levende legende op het podium nog geen enkele meters van mij vandaan, één van de belangrijkste Beatles. Laat ik zo zeggen, het was een top2000 a go go feest. Het was een Macca greatest hits avond, van subtiel met ukelele tot knallen bij
Live and Let Die. Ik heb genoten, het was al tijd voor de encore voordat ik het wist. Om gevlogen, net zoals het weekend. Maar geen
All You Need is Love live, het nummer kwam gewoon van tape.
Mijn top 5:
1 ) Paul McCartney / 2 ) Rammstein / 3 ) Lionel Richie / 4 ) Doe Maar / 5 ) Harts / op de voet gevolgd door Gary Clark Jr en Vintage Trouble
Tot volgend jaar, met Pinksteren!! Gaan we weer een jaar naar toe leven
...
