Ik snap de negatieve reacties wel. Muse is een gitaarband, maar dit nummer wordt voor het grootste deel alleen maar door een elektronisch beladen basgitaar en continue drums gedragen. Die twee instrumenten klinken hier overigens helemaal niet anders dan op andere Musenummers. Die basgitaar maakt een lijntje dat technisch heel erg lijkt op dat van Hysteria, ware het niet dat dit natuurlijk een stuk korter doorgaat en dan stilvalt. Zelf vind ik dat wel gaaf, maar het duurt 2,5min voordat de gitaar écht mee gaat doen. Daarna wordt het een vrij standaard Musenummer. Het is in elk geval minder catchy (vreselijk woord dat niets over de kwaliteit zegt, nja) dan Psycho, maar heeft wel weer betere lyrics.
Heb even geluisterd en qua opbouw klinkt zeker het begin best wel Queen-achtig ja, Jesse. Eerst een vergelijkbaar solo drumlijntje en ook de baslijn die vrijwel hetzelfde doet. Nja, Queen is geen heel vergezochte inspiratiebron voor ze als je naar hun oude albums kijkt. Vrij jammer; niet alleen omdat Queen kut is, maar ook omdat dit nu hun achtste album is. Mag je wel iets meer gaan afwijken van je inspiratiebronnen en een eigen geluid gaan ontwikkelen. Helaas zijn ze daar alleen maar meer heengegroeid vanaf een meer Nirvana-achtige sound zou je kunnen zeggen. Juist die grote kenmerkende aspecten van de band (baslijn en Matt’s vocals) klinken hier heel erg normaaltjes.
Psycho 6/10 (voornamelijk door de lyrics dan)
Dead Inside 3/10
Ben ik het wel mee eens ja...
Radio Gaga, en bedankt, wat denk je ik zet hem aan en hoor het ook.
Ik denk zelfs dat ze een Queen-vergelijking als compliment zien.
Doorgaans is een Muse-album voorzien van verschillende stijlen.
Om hiermee idd het album te openen is wel een tegenvaller. Ik vind het wel een lekker Muse-trackje hoor, in mijn oren niets mis mee. Maar samen werken met een AC/DC-producer Robert Lange en dan met dit als eerste (officiële) single komen voorgaande aan een tour waar je het vermoeden verspreid dat je de hardere gitaren kant opgaat, kan ik de kritiek enorm begrijpen. Misschien moet dit de opbouw verzorgen op het album eerst Dead Inside, daarna een interlude/bridge met Drill Sergeant en overgaand in Psycho. (gisteren ff achter elkaar geluisterd, dan ontdek je idd een soort storyline)
‘Drones’
It’s a conceptual album and It Explores the journey of a human, from their abandonment and loss of hope, to their indoctrination by the system to be a human drone, to their eventual defection from their oppressors
According to Matt Bellamy, the first track Dead Inside the protagonist loses hope and feels lost; he feels abandoned, vulnerable and loses the idea of love and it leads him to a dark place after that
In Psycho he gets brainwashed by the military, which turns him into a psycho killer, then goes to war, and towards the last track, he starts revolting and defecting against the system
In Mercy, Reapers and The Handler the protagonist goes through very dark places, with mercy talking about fighting against the people trying to control your mind and making you doing stuff they want to do
In Defector and Revolt, the protagonist of the story takes again control of his life and fight back against the dark forces who are trying to control him
In Aftermath the protagonist finds love again.