Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
Was gisteren ook bij Tool trouwens .
Maar .. over Balthazar: wat was het voorprogramma dan? En wat was er volgens jou minder aan de setlist? Gewoon, uit nieuwsgierigheid
Kids with Buns, beetje Kodaline achtige muziek maar dan veelal akoestisch. Misschien was het gewoon even schakelen na TOOL een dag ervoor.Was gisteren ook bij Tool trouwens .
Maar .. over Balthazar: wat was het voorprogramma dan? En wat was er volgens jou minder aan de setlist? Gewoon, uit nieuwsgierigheid
Wat betreft de setlist, mijn vrienden en ik wilden heel graag Changes horen en die kwam niet. En waarom sluiten ze niet af met Fever, wat een ontlading was dat! 'Meh' was trouwens misschien wat overdreven van me, want er kwamen genoeg bangers voorbij.
Enige storende vind ik bij Balthazar dat die eigenlijk al sinds vorige zomer die zelfde setlist spelen.Kids with Buns, beetje Kodaline achtige muziek maar dan veelal akoestisch. Misschien was het gewoon even schakelen na TOOL een dag ervoor.
Wat betreft de setlist, mijn vrienden en ik wilden heel graag Changes horen en die kwam niet. En waarom sluiten ze niet af met Fever, wat een ontlading was dat! 'Meh' was trouwens misschien wat overdreven van me, want er kwamen genoeg bangers voorbij.
Afgelopen zaterdag bij Kamal. in de kleine zaal van Paradiso geweest. Zou al om half 8 beginnen. Bij aankomst om kwart over 7 was de zaal ook nog flink leeg. Uiteindelijk om kwart voor 8 begonnen voor een +- half volle kleine zaal. Jammer, want Kamal. was echt heel goed. Wat kan die gozer zingen. Enige live element was de gitarist en hijzelf die af en toe piano speelde. Dat is wel een gemis, want met band zou dit natuurlijk nog veel vetter zijn (maar kleine act nog, dus snap het wel). Van het prachtige lose, waar ik echt een traantje moest wegpinken, naar vibey homebody en about the party. Alternatieve r&b met een stem vergelijkbaar met die van Justin Bieber, maar dan eigenlijk beter. Ga hem zien (eventueel op Lowlands dit jaar), want ik gok dat dit een hele grote gaat worden.
Gisteren Wet Leg gezien in Botanique.
Het optreden startte matig, de band stond wat onwennig op het podium. Naarmate het concert vorderde, groeiden ze. Mits wat ervaring wordt dit een degelijke liveband. Het publiek was niet echt mee, bestond vooral uit zoutpilaren.
Het voorprogramma werd voorzien door een kloon van Yoko Ono, niet alleen qua uiterlijk, maar soms ook vocaal.
Grand Salon is trouwens een zéér nette zaal.
Het optreden startte matig, de band stond wat onwennig op het podium. Naarmate het concert vorderde, groeiden ze. Mits wat ervaring wordt dit een degelijke liveband. Het publiek was niet echt mee, bestond vooral uit zoutpilaren.
Het voorprogramma werd voorzien door een kloon van Yoko Ono, niet alleen qua uiterlijk, maar soms ook vocaal.
Grand Salon is trouwens een zéér nette zaal.
Oh zonde, daar had ik stiekem wel heen willen gaan, heb hem helemaal gemist.
Achteraf overigens door gegaan naar de Ekko in Utrecht voor het enige echte Festen! Erg leuke after daar gehad met goede muziek. Dat ik binnenkom en Bags van Clairo aanstaat, dan zit je eigenlijk gelijk al goed haha. Ook leuk; je kreeg op de schermen in de zaal te zien dat je via Instagram kon kiezen tussen twee nummers. Het nummer met de meeste stemmen werd dan gespeeld. Leuke interactie zo met het publiek. Ook allemaal cut outs van allerlei artiesten die je voor je gezicht kon houden, iemand die opeens een broodje hotdogs uitdeelde, mensen op het podium. De sfeer zat er goed in. Al met al een aanrader voor iedereen op het forum ook :')
Net Suede in Tivoli gezien. Maynard Keenan en Brett Anderson, meer uiteenlopende frontmannen heb je niet, in één week zien vind ik wel grappig.
Maar wat een band man. Waanzinnig goed! Eerst Coming Up, mijn favoriete album, integraal en daarna de hits en de beste nummers van de nieuwe platen (die ook erg goed zijn). Magische akoeatische versie van The Wild Ones, een extra hard gespeelde Animal Nitrate en dan nog persoonlijke favorieten als Picnic by the Motorway, Outsiders en als afsluiter Life is Golden.
Echt verwend afgelopen dagen met stuk voor stuk minimaal ****-optredens, donderdag nog een keer TOOL en dan een weekje rust.
Maar wat een band man. Waanzinnig goed! Eerst Coming Up, mijn favoriete album, integraal en daarna de hits en de beste nummers van de nieuwe platen (die ook erg goed zijn). Magische akoeatische versie van The Wild Ones, een extra hard gespeelde Animal Nitrate en dan nog persoonlijke favorieten als Picnic by the Motorway, Outsiders en als afsluiter Life is Golden.
Echt verwend afgelopen dagen met stuk voor stuk minimaal ****-optredens, donderdag nog een keer TOOL en dan een weekje rust.
Gisteravond bij Dua Lipa in Ziggo dome. Moet zeggen dat ik het verrassend goed vond. Had het idee dat ze een nieuwe band had ten opzichte van de twee keer dat ik haar op Lowlands heb gezien. Vond het erg strak en haar achtergrond zangers en zangeressen waren ook echt fantastisch goed. Een show vol met hits. Ik heb genoten.
Ik heb een jaar vol concerten en festivals staan, maar voel me nu een beetje suf. Want acht de kans niet groot dat er ook maar éën optreden boven die van TOOL in de Ziggo Dome gaat uitsteken. Deze. Setlist. Was. Abnormaal. Holy shit, dit was echt episch. Band zoals altijd in topvorm maar in tegenstelling tot Antwerpen leken ze er vandaag ook nog eens echt zin in te hebben. Dit was van ongeëvenaard niveau.
*****
*****
Ik weet niet of ik hier wel woorden vuil aan kan maken. Alles zou te kort schieten. Geniaal!
(Misschien dat ik later op de dag nog wel iets uitgebreiders kom trouwens).
Maar wel: steek je joint buiten op en niet in een vak. Wat is dat voor vage nieuwe trend?
(Misschien dat ik later op de dag nog wel iets uitgebreiders kom trouwens).
Maar wel: steek je joint buiten op en niet in een vak. Wat is dat voor vage nieuwe trend?
Ik heb er eigenlijk geen woorden voor, dus een kort maar krachtig bericht.
Wat was dit goed zeg! Net als wat Ruben al zegt, om deze show van TOOL te overtreffen dit jaar moet er veel gebeuren! Jezus wat goed!
Wat was dit goed zeg! Net als wat Ruben al zegt, om deze show van TOOL te overtreffen dit jaar moet er veel gebeuren! Jezus wat goed!
TOOL, was bruut, hard, superstrak, toffe visuals en statisch. Kwaliteit is zo hoog en knoerhard dat je gewoon figuurlijk weggeblazen wordt. Vooral van Pneuma ging het niveau nog een treetje omhoog. Weergaloos.
Drumsolo en aftelklok hadden van mij niet gehoeven, was precies hetzelfde als 3 jaar terug.
Drumsolo en aftelklok hadden van mij niet gehoeven, was precies hetzelfde als 3 jaar terug.
Mooi om de verhalen, blijft een top band. Gisteren naar Roosbeef geweest in Gebouw-T, wat anders dan Tool maar ook wel leuk om te zien.
Ik ook iets anders dan Tool, namelijk Wet Leg in Doornroosje. En eigenlijk viel dit een beetje tegen. De band oogde onwennig, zang stond wat te zacht en echte interactie ontbrak. Ze leken er wel zin in te hebben, maar dit kwam pas een beetje halverwege. Uiteindelijk staan er toch iets teveel trage nummers op het album, wat live ook niet mooi uitkomt. Maar ook een Wet Dream die vroeg in de set voorbij kwam, kwam niet lekker uit de verf. Iets te rommelig allemaal. Halverwege herpakten ze zich wat, ongeveer vanaf Too Late Now. Het bleef rommelig, maar het werd lekker rommelig. De iets meer uptempo nummers kwamen voorbij en Oh No, Ur Mum, Angelica en Chaise Lounge knalden er lekker in. Na 3 kwartier was het zonder toegift klaar. Dat is natuurlijk aan de korte kant, maar he. 14 euro, 1 album. Ik had een klein uurtje verwacht maar het werd nog iets minder.
TOOL
Ik zag TOOL in 2019 op Rock Werchter, ik had die avond last van processierups of zonnebrand in m'n oog en wilde na The Cure eigenlijk terug naar de camping. Ik was op dat moment al wel een beetje bekend met de band, maar het bleef wel bij de 'hits' 'Schism', 'The Pot', 'AEnema' en 'Forty-Six & 2'. Ze speelden dan ook eigenlijk een show vol met die hits + 'Invincible' en 'Descending' van Fear Inoculum, wat op dat moment nog niet uit was. Toch besloten te blijven omdat ik wel wist dat TOOL al 13 jaar niet in Europa was geweest en de setting, het duurde van half 1 's nachts tot 2 uur, was perfect. Het deel van The Cure fans wat voor de nummers als 'Friday I'm in Love' en 'Boy's Don't Cry' kwam was al van het terrein en dus bleef een harde kern over voor TOOL. Mijn pa en ik werden overdonderd en ik heb, met pijn en moeite, alsnog de hele show ademloos staan toekijken. Dit was tot gisteren dan ook mijn favoriete live-show ooit. Zó hard, maar zó ontzettend strak.
Na die show ben ik dieper in de muziek gedoken. Wat een (heerlijke) kwelling van ontelbare luisterbeurten is dat geweest voordat ik eindelijk al die hits kon onderscheiden en herkennen zonder titel erbij, laat staan de deepcuts. Die kwelling begon daarna opnieuw toen ik ook The Mars Volta discografie ging uitspitten, maar goed. Fear Inoculum kwam uit en ik heb tot middernacht zitten wachten om het album meteen integraal te beluisteren. Wat een zit was dat, dit bleek het meest complexe TOOL-album te worden met weinig maar ellenlange nummers. 'Pneuma' en '7empest' sprongen er meteen uit en heb de plaat in de maanden die volgden nog eindeloze keren gedraaid.
Toen vorig jaar, na al een jaar coronapandemie, aangekondigd werd dat TOOL naar Europa zou komen sprong ik, net voordat ik @wenteldave appte, een gat in de lucht op het station (ja dit is zo'n moment dat 'ik nog weet waar ik was toen X gebeurde). Ondertussen was de band uitgegroeid tot één van mijn lievelingsartiesten en er stonden 4 nummers in de top5 van mijn meest beluisterde nummers ooit volgens https://www.statsforspotify.com/track/recent. Tijdens de maanden die volgden ging ik nóg meer luisteren. Toen de tour in Amerika van start ging heb ik elke keer de setlist bekeken en was blij verrast dat dit geen 'Greatest- Hits-show' zou worden maar dat nummers als 'The Grudge', 'Right in Two' en 'Pushit' voorbijkwamen. Toen de tour in Europa van start ging heb ik me voorgenomen geen setlist te bekijken en alle discussies op verschillende fora te vermijden. Wonderbaarlijk is dat gelukt, met opnieuw hulp van @wenteldave die zo aardig was om niks te spoilen. Dit werkte perfect, want door het zien van die VS-setlists was ik nóg enthousiaster geworden maar ik ging ervan uit dat de EU-shows veel zouden verschillen.
Vrijdag 13 mei was het dan zo ver. Ik ging met mijn pa naar het Sportpaleis. Dit was voor ons de eerste show samen sinds dat zelfde RW19 weekend waar TOOL ook al speelde. Het voorprogramma Brass Against speelde Audioslave en RATM-covers en mijn pa en ik werden al wild. Dat we zitplaatsen hadden, zoals iedereen had, hinderde ons niet daarin. Het was zo ver, TOOL begon en voordat er één noot gespeeld was kregen we al de meest sicke visuals te zien, geprojecteerd op een soort gordijn dat rond het podium ging, natuurlijk van de hand van gitarist Adam Jones. Ze begonnen met 'Fear Inoculum', zoveel kon ik wel raden van tevoren, en het was meteen raak. Daarna volgden de nieuwe versie van 'Opiate', 'The Pot' en 'Pushit'. Door de mensen voor me (het nadeel van zitplaatsen, je bent afhankelijk van je plek en kan je niet verplaatsen) zijn deze nummers me niet echt bijgebleven. Hierna ging 'het gordijn' opzij en maande Maynard ons om te gaan staan 'aangezien hij 58 was en zélfs hij stond', winst. 'Pneuma' was het eerste échte hoogtepunt. Wat een visuals vol lasers en een band die zo fucking strak speelt. Eigenlijk niet overheen te gaan, maar TOOL zou TOOL niet zijn als ze dat wel deden door 'The Grudge' te spelen. Ik ging helemaal los, TOOL speelde mijn lievelingsnummer live. Bij een show waar ik was! Een beetje beduusd werd ons nu 'Right in Two' voorgeschoteld, ook een bazennummer waarvan ik niet had verwacht dat deze de setlist in Europa zou halen. De rest van de show was ook goed, maar 'Descending' en afsluiter 'Invincible' had ik op Rock Werchter al gehoord en ik was daar minder hyped voor. 'Hooker With A Penis' was wel een welkome beuker in plaats van de slowburners eromheen. 'Culling Voices' laat de magie nog maar eens zien als alle 4 de muzikanten in een rondje vooraan op het podium zijn gaan zitten. Mijn pa en ik gingen voldaan weer naar huis en ondanks dat het muzikaal weergaloos goed was, bekroop me toch een gevoel van 'Weergaloos, maar...'. Maar het feit dat dit met vaders was maakte het toch een hele memorabele avond.
Donderdag 19 mei. Het OV was een ramp, ik wist niet hoe ik in Amsterdam ging geraken en of ik überhaupt nog terug naar huis kon na afloop met de trein. Het ticket kostte 127 euro, ik was druk met m'n scriptie bezig en ik had de afgelopen 6 dagen al 3 optredens gezien. Ik had er minder zin in en hoopte dat de setlist al deze shit wat goed zou maken. Precies dezelfde setlist krijgen had me wel wat teleurgesteld namelijk. In de Ziggo Dome is het geluid niet te overtreffen, het publiek was beter (minder praatvolk) en vanaf seconde 1 had ik er al weer helemaal zin in om me mee te laten voeren op deze trip. Een mankement met de gitaar van Jones zorgde ervoor dat de band, getergd en daardoor, wat meer moeite ging doen. De rits 'Opiate', 'The Pot', 'Pushit' is me deze keer veel beter bijgebleven. 'Pneuma' was weer fenomenaal en ik was nóg enthousiaster tijdens 'The Grudge' omdat ik nu wist dat hij zou komen. Pure katharsis.
Ik begin een nieuwe alinea. Want vanaf hier werd duidelijk dat dit het beste concert was wat ik ooit heb gezien. 'Weergaloos' en geen 'maar...' deze keer. De eerste tonen van 'The Patient' klonken en ik kreeg er nog net een 'Fuck Yeah!' uitgeperst. Lateralus is mijn lievelingsalbum van de groep en helaas had ik hier tot dit optreden aan toe de minste nummers van (buiten Undertow) gehoord. Alleen 'Parabola' en 'Schism' op Werchter en 'The Grudge' dus. Dit maakte het voor mij al de OV-moeite al waard en al het geld van mijn ticket ook. Daarna, het zou toch niet hè? Na de Sportpaleis-show had ik wél alle setlists in Europa, ook de voorafgaande aan die show, gecheckt en fuck it, 'Ticks & Leeches' en '7empest' waren al gespeeld. Ik durfde er niet op te hopen vooraf, maar kreeg gedurende deze show toch een gevoel van 'dit gaat gebeuren' want de band had er vanavond zin in. En ja hoor, daar kwam '7empest'. Een kwartier lang speelden ze de hele Ziggo Dome kapot. Fenomenaal. Voor wie mij niet gelooft, er is een rebel geweest die wél heeft gefilmd:
.
Toen daarna de aflopende timer op het beeldscherm verscheen voor de pauze heb ik getwijfeld om naar huis te gaan. Dat zou misschien helpen met nog thuis komen (wat uiteindelijk alsnog is gelukt), dat laatste blok met 'CC Trip', 'Culling Voices' en voor mij de derde keer 'Invincible' had ik al gezien een paar dagen terug en niks kon de voorafgaande passage voor de pauze overtreffen. Ik ben toch gebleven en ook dit bleek een goede beslissing. Maynard die z'n uithalen beter deed dan in Antwerpen en echt een sense of urgency had. Dit is hét te kloppen concert deze zomer waarin ik mijn lievelinsgbands Pearl Jam (4x), Interpol (4x), Rage Against The Machine (1x), Red Hot Chili Peppers (1x), Tame Impala (2x), Beach House (1x), Eric Clapton (1x) en nog genoeg anderen zie. Ik wens ze succes.
TOOL is mijn zielsverwant als band, geen een band waarvan ik het gehele oeuvre zó kan waarderen (ook RHCP en Pearl Jam niet) als dat van hen. Daarbij komend hebben ze opnieuw bewezen dat dit de beste live-band ter wereld is. Wat ben ik blij dat ik hier bij was en ik kan hier nog lang op teren.
Spiral Out.
Ik zag TOOL in 2019 op Rock Werchter, ik had die avond last van processierups of zonnebrand in m'n oog en wilde na The Cure eigenlijk terug naar de camping. Ik was op dat moment al wel een beetje bekend met de band, maar het bleef wel bij de 'hits' 'Schism', 'The Pot', 'AEnema' en 'Forty-Six & 2'. Ze speelden dan ook eigenlijk een show vol met die hits + 'Invincible' en 'Descending' van Fear Inoculum, wat op dat moment nog niet uit was. Toch besloten te blijven omdat ik wel wist dat TOOL al 13 jaar niet in Europa was geweest en de setting, het duurde van half 1 's nachts tot 2 uur, was perfect. Het deel van The Cure fans wat voor de nummers als 'Friday I'm in Love' en 'Boy's Don't Cry' kwam was al van het terrein en dus bleef een harde kern over voor TOOL. Mijn pa en ik werden overdonderd en ik heb, met pijn en moeite, alsnog de hele show ademloos staan toekijken. Dit was tot gisteren dan ook mijn favoriete live-show ooit. Zó hard, maar zó ontzettend strak.
Na die show ben ik dieper in de muziek gedoken. Wat een (heerlijke) kwelling van ontelbare luisterbeurten is dat geweest voordat ik eindelijk al die hits kon onderscheiden en herkennen zonder titel erbij, laat staan de deepcuts. Die kwelling begon daarna opnieuw toen ik ook The Mars Volta discografie ging uitspitten, maar goed. Fear Inoculum kwam uit en ik heb tot middernacht zitten wachten om het album meteen integraal te beluisteren. Wat een zit was dat, dit bleek het meest complexe TOOL-album te worden met weinig maar ellenlange nummers. 'Pneuma' en '7empest' sprongen er meteen uit en heb de plaat in de maanden die volgden nog eindeloze keren gedraaid.
Toen vorig jaar, na al een jaar coronapandemie, aangekondigd werd dat TOOL naar Europa zou komen sprong ik, net voordat ik @wenteldave appte, een gat in de lucht op het station (ja dit is zo'n moment dat 'ik nog weet waar ik was toen X gebeurde). Ondertussen was de band uitgegroeid tot één van mijn lievelingsartiesten en er stonden 4 nummers in de top5 van mijn meest beluisterde nummers ooit volgens https://www.statsforspotify.com/track/recent. Tijdens de maanden die volgden ging ik nóg meer luisteren. Toen de tour in Amerika van start ging heb ik elke keer de setlist bekeken en was blij verrast dat dit geen 'Greatest- Hits-show' zou worden maar dat nummers als 'The Grudge', 'Right in Two' en 'Pushit' voorbijkwamen. Toen de tour in Europa van start ging heb ik me voorgenomen geen setlist te bekijken en alle discussies op verschillende fora te vermijden. Wonderbaarlijk is dat gelukt, met opnieuw hulp van @wenteldave die zo aardig was om niks te spoilen. Dit werkte perfect, want door het zien van die VS-setlists was ik nóg enthousiaster geworden maar ik ging ervan uit dat de EU-shows veel zouden verschillen.
Vrijdag 13 mei was het dan zo ver. Ik ging met mijn pa naar het Sportpaleis. Dit was voor ons de eerste show samen sinds dat zelfde RW19 weekend waar TOOL ook al speelde. Het voorprogramma Brass Against speelde Audioslave en RATM-covers en mijn pa en ik werden al wild. Dat we zitplaatsen hadden, zoals iedereen had, hinderde ons niet daarin. Het was zo ver, TOOL begon en voordat er één noot gespeeld was kregen we al de meest sicke visuals te zien, geprojecteerd op een soort gordijn dat rond het podium ging, natuurlijk van de hand van gitarist Adam Jones. Ze begonnen met 'Fear Inoculum', zoveel kon ik wel raden van tevoren, en het was meteen raak. Daarna volgden de nieuwe versie van 'Opiate', 'The Pot' en 'Pushit'. Door de mensen voor me (het nadeel van zitplaatsen, je bent afhankelijk van je plek en kan je niet verplaatsen) zijn deze nummers me niet echt bijgebleven. Hierna ging 'het gordijn' opzij en maande Maynard ons om te gaan staan 'aangezien hij 58 was en zélfs hij stond', winst. 'Pneuma' was het eerste échte hoogtepunt. Wat een visuals vol lasers en een band die zo fucking strak speelt. Eigenlijk niet overheen te gaan, maar TOOL zou TOOL niet zijn als ze dat wel deden door 'The Grudge' te spelen. Ik ging helemaal los, TOOL speelde mijn lievelingsnummer live. Bij een show waar ik was! Een beetje beduusd werd ons nu 'Right in Two' voorgeschoteld, ook een bazennummer waarvan ik niet had verwacht dat deze de setlist in Europa zou halen. De rest van de show was ook goed, maar 'Descending' en afsluiter 'Invincible' had ik op Rock Werchter al gehoord en ik was daar minder hyped voor. 'Hooker With A Penis' was wel een welkome beuker in plaats van de slowburners eromheen. 'Culling Voices' laat de magie nog maar eens zien als alle 4 de muzikanten in een rondje vooraan op het podium zijn gaan zitten. Mijn pa en ik gingen voldaan weer naar huis en ondanks dat het muzikaal weergaloos goed was, bekroop me toch een gevoel van 'Weergaloos, maar...'. Maar het feit dat dit met vaders was maakte het toch een hele memorabele avond.
Donderdag 19 mei. Het OV was een ramp, ik wist niet hoe ik in Amsterdam ging geraken en of ik überhaupt nog terug naar huis kon na afloop met de trein. Het ticket kostte 127 euro, ik was druk met m'n scriptie bezig en ik had de afgelopen 6 dagen al 3 optredens gezien. Ik had er minder zin in en hoopte dat de setlist al deze shit wat goed zou maken. Precies dezelfde setlist krijgen had me wel wat teleurgesteld namelijk. In de Ziggo Dome is het geluid niet te overtreffen, het publiek was beter (minder praatvolk) en vanaf seconde 1 had ik er al weer helemaal zin in om me mee te laten voeren op deze trip. Een mankement met de gitaar van Jones zorgde ervoor dat de band, getergd en daardoor, wat meer moeite ging doen. De rits 'Opiate', 'The Pot', 'Pushit' is me deze keer veel beter bijgebleven. 'Pneuma' was weer fenomenaal en ik was nóg enthousiaster tijdens 'The Grudge' omdat ik nu wist dat hij zou komen. Pure katharsis.
Ik begin een nieuwe alinea. Want vanaf hier werd duidelijk dat dit het beste concert was wat ik ooit heb gezien. 'Weergaloos' en geen 'maar...' deze keer. De eerste tonen van 'The Patient' klonken en ik kreeg er nog net een 'Fuck Yeah!' uitgeperst. Lateralus is mijn lievelingsalbum van de groep en helaas had ik hier tot dit optreden aan toe de minste nummers van (buiten Undertow) gehoord. Alleen 'Parabola' en 'Schism' op Werchter en 'The Grudge' dus. Dit maakte het voor mij al de OV-moeite al waard en al het geld van mijn ticket ook. Daarna, het zou toch niet hè? Na de Sportpaleis-show had ik wél alle setlists in Europa, ook de voorafgaande aan die show, gecheckt en fuck it, 'Ticks & Leeches' en '7empest' waren al gespeeld. Ik durfde er niet op te hopen vooraf, maar kreeg gedurende deze show toch een gevoel van 'dit gaat gebeuren' want de band had er vanavond zin in. En ja hoor, daar kwam '7empest'. Een kwartier lang speelden ze de hele Ziggo Dome kapot. Fenomenaal. Voor wie mij niet gelooft, er is een rebel geweest die wél heeft gefilmd:
Toen daarna de aflopende timer op het beeldscherm verscheen voor de pauze heb ik getwijfeld om naar huis te gaan. Dat zou misschien helpen met nog thuis komen (wat uiteindelijk alsnog is gelukt), dat laatste blok met 'CC Trip', 'Culling Voices' en voor mij de derde keer 'Invincible' had ik al gezien een paar dagen terug en niks kon de voorafgaande passage voor de pauze overtreffen. Ik ben toch gebleven en ook dit bleek een goede beslissing. Maynard die z'n uithalen beter deed dan in Antwerpen en echt een sense of urgency had. Dit is hét te kloppen concert deze zomer waarin ik mijn lievelinsgbands Pearl Jam (4x), Interpol (4x), Rage Against The Machine (1x), Red Hot Chili Peppers (1x), Tame Impala (2x), Beach House (1x), Eric Clapton (1x) en nog genoeg anderen zie. Ik wens ze succes.
TOOL is mijn zielsverwant als band, geen een band waarvan ik het gehele oeuvre zó kan waarderen (ook RHCP en Pearl Jam niet) als dat van hen. Daarbij komend hebben ze opnieuw bewezen dat dit de beste live-band ter wereld is. Wat ben ik blij dat ik hier bij was en ik kan hier nog lang op teren.
Spiral Out.
Laatst bewerkt:
Prima show van TOOL, maar ik heb op Werchter in 2019 veel meer van ze genoten. Omstandigheden waren waarschijnlijk ook beter voor mij.
