In navolging van Jos, hierbij mijn bevindingen van een dagje Bospop.
Algemeen: wat een relaxed festival is dit! Van de ruime parkeerplaatsen die letterlijk tegenover de camping zijn, tot de camping zelf die knus was, maar waar we volop de ruimte hadden, tot het festivalterrein wat qua indeling heel veel punten scoort. Veel variatie in eten en drinken, ruim voldoende drinkpunten en toiletten, overal op het veld schaduwplekken. Echt heel top, helemaal niets op aan te merken. Zal ook wel schelen dat de kaartverkoop erg tegenviel en het daardoor sowieso overal rustiger was, maar dan nog.
Het publiek was ook anders dan ik gewend ben. De gemiddelde leeftijd ligt een stuk hoger, maar dat maakte het niet minder gezellig. We hadden gedurende de dag met diverse mensen leuke, spontane gesprekjes. De mensen waren vriendelijk en relaxed. Ook relatief weinig last gehad van de Dutch Disease, enkel bij Porcupine Tree eventjes wat mensen die bijna vooraan een theekransje hielden, maar toen hebben we ons gewoon wat verplaatst. Verder was iedereen die bij de verschillende acts vooraan ging staan ook daadwerkelijk bezig met de muziek. Helemaal top!
Dan de muziek. Ik heb minder acts gezien dan ik normaal op een festival zou doen, maar dat kwam door de extreme hitte. Het was echt wel te warm en dus verkoos ik de schaduw boven acts die ik niet persé wilde zien. Geen spijt van gehad, want daardoor had ik voldoende energie over voor de twee acts waar ik voor kwam: Riverside en Porcupine Tree.
Tracksack (geen beoordeling): Ik vind dit niets, dus heb me er verder ook niet mee bezig gehouden. Tuurlijk kreeg ik vanaf een afstand wel het één en ander mee, maar te weinig om te beoordelen of ze goed zijn in wat ze doen en of ze het publiek mee kregen. Hoop dat er mensen van hebben genoten, maar ik pas bij dit soort acts.
Stahlzeit (8): Deze band is zowat de definitie van een tributeband. De sound, de maniertjes, de show. Alles wordt tot op detailniveau gekopieerd van het origineel. En ja, dat deden ze verdraaid goed. Waande me af en toe bij een echte Rammstein show en dat is een compliment. De sfeer in de tent zat er ook goed in. Dus ondanks dat ik in principe niet echt sta te springen voor coverbands op de plek van reguliere bands op een festival, was dit uitstekend vermaak.
The White Buffalo (7): niet de hele set meegekregen, maar wat ik gehoord en gezien heb klonk goed. Geweldige stem heeft die man. Muzikaal is het niet helemaal mijn ding, maar als ik het niet zo ontzettend warm had, was dit wel een act geweest waar ik me prima mee had kunnen vermaken.
Nile Rodgers & Chic (geen beoordeling): ik was zelf gevlucht naar de festivalfair, dus heb weinig meegekregen van deze set. Maar vrienden van me zijn wel wezen kijken en die kwamen na afloop vrij verbouwereerd verslag uitbrengen van de zelfpijperij van dhr Rodgers. Die schijnt het nodig te vinden om iedereen op alle mogelijke manieren en tussen elk nummer te vertellen wat hij allemaal voor geweldigs heeft gepresteerd in het leven. Schijnt dat hij zes grammy's heeft gewonnen, voor wie het nog niet wist. Blij dat ik dit aan me voorbij heb laten gaan.
Ray Wilson (7,5): ik hoopte op een volledige Genesis set, maar kreeg ook een aantal eigen nummers voorgeschoteld. Dit was eigenlijk niet eens een tegenvaller, want hij heeft zelf ook een aantal hele mooie liedjes gemaakt. Het lag meer aan het moment en hoe ik me zelf voelde dat ik er niet helemaal in kwam, maar dat doet niets af aan zijn prachtige stem, fijne uitstraling en uitstekende band. Toffe artiest. Ga ik nog wel wat van opzoeken om nog eens terug te luisteren.
Live (geen beoordeling): te weinig met aandacht naar de set geluisterd voor een volledige beoordeling, maar wel het vernoemen waard dat het prima klonk. Ed goed bij stem, goeie band en veel hits. Dus ik denk dat de fans absoluut waar voor hun geld hebben gekregen. Het is alleen niet mijn muziek.
Riverside (9): wauw. Vooral het eerste gedeelte, tot en met het fenomenale 'Left Out' was dit een set van het allerhoogste niveau. Wat een band, wat een sound. En de toetsenist is met zijn grote glimlach, virtuositeit en gekke dansjes een fenomeen op zich. Ik vond de set richting het einde wel wat inkakken en word het op een gegeven moment echt wel zat als ik kunstjes moet doen van de zanger. Maar doet niets af aan de kwaliteit en de professionaliteit van deze band. Zin om ze weer eens in een keer in een zaaltje te gaan zien, wanneer ze hopelijk een set doen die wat meer in balans is, dus niet met voornamelijk nummers van het meest recente album.
Porcupine Tree (9,5): Tsja. Steven Wilson en z'n maten kwamen, zagen en overwonnen. Althans, toch bijna. Met de set zelf was helemaal niets mis. Geweldig geluid, prima setlist, ongelooflijk goed uitgevoerd. Progressieve rock van absolute wereldklasse. Alleen jammer dat er toch veel mensen weg zijn gelopen voor en ook gedurende hun set. Wij stonden een beetje aan de linkerkant en echt behoorlijk ver richting het podium, maar de sfeer zat er niet echt in. Was daardoor soms werken voor me om me helemaal in hun muziek op te laten gaan. Dat lukte bij vlagen en vooral bij het tweeluik 'Chimaera's Wreck' en het magnum opus 'Anesthetize'. Betoverend.
Al met al dus een meer dan geslaagde kennismaking met Bospop. Super zonde dat de organisatie genoodzaakt was om het programma van vandaag te cancellen. Ik had hen en de bezoekers een mooie laatste dag gegund. Helaas, hopelijk kunnen ze het volgend jaar goedmaken.