Hoogtepuntjes gisteren:
Charlotte en Bolis. Zoals gezegd de eerste keer dat de vlam erin zat. En wat een vlam ook. Show staat als een huis. Trots op deze mede Gentenaren.
The 1975. Ja hoor. Ik ben fan, ik ben geen fan, ik ben fan, ik ben geen fan. Ik weet nog altijd niet wat ik van Matty moet vinden maar dit was wel een strak spelende en volwassen band. Stijlvol in beeld gebracht op de schermen ook.
Caroline Polacheck. En of ze er was. En of Bunny een Rider was. Lekker vooraan gestaan voor deze. Ze was uiteindelijk wel goed bij stem en das met die nummers wel nodig. Wel wat minder langer gespeeld, vermoedelijk om die stem te sparen.
Sylvie Kreusch. Wat een frontvrouw. Goede productie errond ook, in die Secret. Blij dat die tent ook gewoon vol stond, ondanks keiharde clash met Chems.
The Voidz. Oké, als taster voor de The Strokes is dit niet echt goed promomateriaal. Eigenzinnige band met Julian as über lanterfanter, al was dat kinderachtige ‘Maroon
5 is playing in the other stage’ wel gênant. Teleurstellinkje. Wel redelijke opkomst voor deze.
Sylvana Estrada. Degelijk beginnetje van m’n festival. Goede stem. Helaas eentje die moest opboksen tegen de praatstemmen van een halve Secret.
Over Erika de Casier, Chemical Brothers, Gretel Hanlyn ga ik niet uitweiden wegens te kort gezien.
Heerlijk festival. Heerlijk weer. Heerlijke mensen. Kamperen is kut. Erg positieve balans.
