Het nieuwe album van Sam Fender. Zo'n 48 minuten 32 seconden zei Spotify. Mooi, dacht ik, kort maar krachtig. Een recensie gaf 4 sterren, ik was wel benieuwd.
Over zijn vorige werk had ik al eens geschreven: wat een middle of the road muziek, lijkt me heerlijk om 17:00 op de wei als achtergrond deuntjes voor tijdens de siësta op de wei.
Goed. Het nieuwe album dus. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Na negen nummers dacht ik: ah, dat zal het einde zijn. Helaas kwamen er nog twee nummers. Hoewel het uiteindelijk allemaal één lange brei van middle of the road muziek is, waarbij het me heerlijk lijkt om om 17:00 op de wei, met dit als achtergrond muziek, lekker weg te dommelen.