En he de Peppers. In het begin had ik echt het gevoel iets episch te krijgen. Dit zijn jeugdhelden en wat speelden ze strak met een Kiedis die naar zijn normen echt erg goed stond te zingen. Alleen dat middenluik he. De nummers van de nieuwe plaat zijn degelijk, maar de Peppers hebben een Otherside, Suck my Kiss, Breaking the girl, Soul to Squeeze, Scar Tissue en zo veel meer die stukken meer dan degelijk zijn.
Maar goed, de band bleef ten alle tijde goed spelen, Kiedis bleef sterk en we kregen in de staart nog een ijzersterk Under the bridge wat tegenwoordig echt geen evidentie is bij de Peppers. Ook gewoon het feit dat Flea en Frusciante ontzettend goed hun instrumenten beheersen (ja, dan mag je al eens jammen) en dat die tweede stem van John gewoon de vocals zo veel beter maken...
En okay, we mogen Chad Smith ook niet voor granted nemen.
Niet de beste headliner van het weekend op die main, maar ze komen toch sterk in de buurt. Het was alle spanning de voorbije dagen wel waard.