Wat een mooie line-up tot nu toe!
In de breedte namen als Richard Hawley, PJ Harvey, The Last Shadow Puppets, New Order, Robert Plant, Courtney Barnett, Beirut... Al zeer sterk dit.
Richard Hawley: een rasartiest, ik vind hem het best als hij zijn elektrische gitaar bespeelt. Songs als 'Down in the Woods', 'Standing at the sky's Edge', 'Tonight the Streets are ours', 'Don't stare at the sun', 'Heart of Oak'... Pure magie live!
PJ Harvey: zalig dat ik ze voor de tweede keer mag zien, rasartieste en met 'Let England Shake' zowat het beste album van de laatste tien jaar gemaakt. Hopelijk staat ze in The Barn!
The Last Shadow Puppets: nog nooit gezien, het nieuwe nummer 'Bad Habits' is niet zo super, maar dat eerste album; wauw! De wisselwerking tussen Miles Kane en Alex Turner live meemaken is iets om naar uit te kijken, zeker als dat live ook mocht aangevuld worden met strijkers en dergelijke (en dat verwacht ik eigenlijk wel).
New Order: één keer gezien en dat viel eerlijk gezegd tegen live. Als ik de recensie lees van hun show afgelopen november (http://www.demorgen.be/muziek/new-order-in-uitverkochte-ab-iconische-songs-matige-versies-bc5683df/), dan kon dit even goed de recensie geweest zijn van de keer dat ik ze zag op de Lokerse Feesten. Deze quote vat het goed samen: "ondanks een set met naast nieuw werk een feestelijke greep classics was vooral het eerste uur rommeliger dan een tienerkamer. Dat had deels te maken met de ondermaatse geluidsmix, die op de koop toe snoeihard door de luidsprekers werd gepropt." en "'Ceremony'? 'Crystal'? 'Bizarre Love Triangle'? Stuk voor stuk uitstekende songs, en ze stonden ook keurig op de setlist. Alleen verbleekten ze live naast de studioversies die bij ons allemaal in het collectieve geheugen stonden gegrift." Toch wil ik ze met zeer veel plezier een nieuwe kans geven, want songs zoals True Faith, Bizarre Love Triangle, Blue Monday, 586... zijn gewoonweg topsongs. Dit aangevuld met wat Joy Division-werk zoals Love will tear us apart, Transmission en /of Isolation... ik zal normaal gezien vooraan te vinden zijn.
Robert Plant: inderdaad een icoon, genoten van zijn optreden in 2014, dit zijn de boekingen die meteen een kwaliteitsinjectie aan je festival geven!
Courtney Barnett: leuk, grappig album, dat 'Sometimes I sit and think, and sometimes I just sit'. Grappige, relativerende teksten met een niet al te serieuze kijk op het leven, toch één van de revelaties van 2015.
Beirut: nog nooit live gezien (wat ik er van lees voorspelt wel niet te veel goeds live...), maar goed, die songs en muziek zijn toch niet de minste...
Dan grote namen als Rammstein, Red Hot Chili Peppers.
En de dance-namen vallen (voor mij) ook wel mee. Ik ben meer van de slag Underworld, The Chemical Brothers... maar deze 'recentere' artiesten Disclosure, Paul Kalkbrenner, Jamie XX kan ik zeker wel smaken (zeker die laatste).
En dan moet er nog een headliner voor donderdag komen! (en misschien een co-headliner voor zondag, of zou dat al The Last Shadow Puppets zijn?)
Natuurlijk weet ik dat er nog veel platte shit gaat bekend gemaakt worden (Major Lazer-achtige zaken). Maar op deze manier moeten ze toch verder doen, ook kwalitatieve acts durven boeken. Dat was een paar jaar misschien wat pover(der), maar sinds vorig jaar zie je daar echt een positieve evolutie in. Voor een mainstream festival welteverstaan, is dit gewoon een kwalitatief festival qua line-up. Verder moeten ze ook de combinatie van gevestigde waarden / opkomende bands blijven boeken (en gevestigde namen niet enkel bovenaan de affiche, maar ook in de breedte), wat ze nu zeker doen. Toen ik vorig jaar dat bericht las van 'verjonging op Rock Werchter, en dat gaan we merken in de line-up' begon ik wel wat te vrezen, maar daar zat dus echt niks van waarheid in, gelukkig maar. Nieuwe acts mogen en moeten er staan, maar artiesten als Patti Smith, Pixies of New Order maken het festival juist zo rijk.
Conclusie: voor een mainstream-festival zijn ze zeer goed bezig daar.