Dan wil ik jullie ook nog wel even vervelen met mijn lange verslag.
Donderdag 13:30 vertrokken, helemaal vanuit Limburg, dus om 14:00 melden wij ons op de rotonde bij de ingang van Camping A. Het feest kon beginnen (althans toen ik uiteindelijk een kabel kon scoren voor onze Pinkpop kar radio, oeps vergeten). Nadat het verkeer eindelijk was verbannen, om 15:00, zijn wij mannen in de rij gaan staan met de tenten (+ PP kar). Aangezien wij weinig schaamte kennen, hebben we er hier alvast een feestje van proberen te maken. Korte tijd later kwam een andere groep met beter geluid, dus toen hebben datzelfde gedaan middels verzoek nummers. Aan de lengte van de polonaise te zien bij de klassieker “La la la Gehaktbal”, hadden ook genoeg andere mensen zin in een feestje.
En toen; het klassieke 30 minuten duwen. De laatste 20 keer dat ik naar Pinkpop ging was het om 8 uur s'ochtends en nu klokslag op de afgesproken tijd van 18:00 (voor iemand die van de tijd is heerlijk overzichtelijk). Binnen gekomen zorgde de 4 uur drinken voor de ingang ervoor, dat het tent opzetten niet geheel vlekkeloos verliep. Er moesten 9 tenten op gezet worden en sommige leken wat veel op elkaar. Teksten als " ik krijg mijn tent niet gespannen" en "maar dat tentzeil kan toch niet zoveel krimpen" passeerden de revue. Toen bleek dat ze elkaars tentzeil hadden, lagen de eersten al op de grond van het lachen.
Ondertussen was de rest (nog op de rotonde) al ongeduldig en zijn we de rest van de spullen gaan halen. Alles kon naar binnen zonder problemen (ook 4 keer de hoeveelheid toegestane blikken), alleen partytenten waren toch echt strikt verboden, maar als je die binnen had gesmokkeld dan kwamen ze hem ook niet afbreken (een nieuwe PP sport is onstaan dus). Wij hadden tarpen en stokken bij ons, en hebben daar een feest onderkomen mee gebouwd. In mijn ogen een stuk gevaarlijker, maar goed. De diepe zucht van ontspanning, als alles staat en je 3,5 dag niks moet, kwam toen al snel (mijn "
aaaaaah Pinkpop" erlebnis).
Dus vanaf toen een volledige focus op maximaal genieten. En dat kan je makkelijk met de vrienden groep die wij bij ons hadden. Allemaal outgoing mensen met de party modus aan. Overal waar we kwamen was het of maakte we er een feestje van. Sowieso heb je, zonder enige moeite, altijd overal aanspraak en is iedereen in voor een dolletje. Ik had het idee dat het publiek weer eens wat jonger was deze editie en zeker het publiek op Camping A. Mogelijk omdat 18:00 wat beter haalbaar is voor de arme niet-Limburger. De eerste dag was het al snel laat dus onze Camping B plannen zijn in het bier gevallen. Op Camping A waren er ook leuke feestjes op de markt en op het (nu douche) pleintje (die helaas niet meer 24/7 mogen doorgaan maar al om 2:00 moeten stoppen). Al met al een hele fijne verbetering die extra donderdag.
Aangezien de andere dagen vaak een herhaling van zetten was (lachen op de Camping, genieten en lachen op het festival terrein en feesten op de camping) zal ik jullie daar niet lastig mee vallen en verder gaan met de andere onderwerpen.
Beginnende met de muziek: de programmering was in een woord top en veel artiesten hadden er duidelijk zin in. Deelnemen aan de feestvreugde in het publiek was eerder regel dan uitzondering en de een na de ander liet de tranen over de wangen biggelen. Een opsomming van de bands die ik gezien heb en waarover ik kan oordelen;
Vrijdag:
My Baby – een heerlijk begin met lekker doorzagende ritmes and gitaar lijntjes. Ook even naar voren gelopen, omdat het ook een band is die het bekijken waard is (althans, de zangeres)
Danny Vera – als je je slot nummer niet kunt spelen doordat je te veel gepraat hebt dan lul je teveel. Misschien de volgende keer een verhaal meteen afmaken en niet alvast aangeven dat je er later nog op terug komt J. Maar van mij mag hij, ik vond het er goed bij passen.
IDLES – Wauw... De muziek is niet heel toegankelijk voor de woonkamer en uiteindelijk ook langzaam uit mijn PP playlist verdwenen, maar live werkte het heel goed. Voor mij een top 3 notering.
Grandson – Mijn vrouwtje voelde zich toen al niet zo goed meer, dus ik heb er niet ten volste van kunnen genieten. Maar ijzersterk. Ik ben, als iemand van de oude(re) garde, een beetje allergisch voor meelopende zingbandjes maar bij hem kon ik dat door de vingers zien. Hij had de beste sitdown die ik gezien heb (wel op een klein veld en dus makkelijker); iedereen ging helemaal los. IBA stage waardig en ik zie hem wel als “die toekomstige headliner”.
Twenty one pilots – in 2014 ging het dak eraf bij ze en ik had er goede zin in (mijn vrouw was gelukkig ook (en gelukkig mooi op tijd) weer opgekalefaterd in de EHBO). Het piloten diploma leek echter expired want ze stegen niet op. Met een kampvuur sessie suste ze zelf de boel in slaap. Het werd niet vervelend maar het was wel in de category jammer.
Nothing but Thieves – onze thee drinkende pussy (zoals hij zelf zij) liet weer zien dat weinig mensen beter kunnen zingen dan hem. Genieten! Als ik het niet ook verwacht had was ik blown away geweest.
Metallica – tja, het is bewonderingswaardig dat ze op hun leeftijd nog steeds kunnen spelen als jonge goden. Helaas haak ik af als de base sneller gaat den de gemiddelde house plaat.
Zaterdag:
Frank Carter and the Rattlesnakes - Heerlijke muziek, heerlijke stage performance en een geweldige interactie met het publiek. Die gaan we zeker op het hoofdpodium terug zien een keer. De zanger heeft een rauwe uitstraling met overduidelijk een klein hartje en ik denk dat menig vrouw verliefd op hem geworden is (incl de mijne). Gelukkig ben ik ook half ginger.... Voor mij een top 2 notering
Kaleo – wat een stem heeft die vent. Wel jammer dat ze een heel rustige set neer zette en pas op het einde wat steviger gingen spelen. Andere concerten die ik op Youtube gezien had waren wat steviger. Doordat het zo liefjes was, ging het wat verloren en raakte iedereen afgeleid om me heen. “Hey Gringo” een van mijn favorieten uit de PP playlist maakte veel goed maar toch; category jammer.
The last Internationale – Wauw. Al eens eerder gezien maar toen was haar stem nooit zuiver. Nu wel. En dan zie je het echte potentieel van de band. Ook hier tranen en een nummer tussen het publiek (kippevel). Als de zangeres zo zuiver blijft zingen, dan staan ze zo weer terug op de grotere podia. En anders moeten ze haar stand-in maar vragen; eerder toevallig gezien op Mama’s pride in Geleen (of all places) en nu zong die een nummertje mee.
Royal Blood - ik stond er ver van af en kan er dus niet goed over oordelen, maar de plek – kwaliteits verhouding was toch erg goed. Wat een energie komt van de 2 mannen af.
Pearl Jam - heerlijk. Dat gewauwel van Eddie maakt het optreden net wat aandoenlijker. Ja, 2018 was beter en ook ik was verrast dat er geen toegift kwam, maar ik heb wel 2 uur staan genieten. En als je Pink floyd – The Wall speelt dan heb je sowieso een streepje voor bij mij.
Zondag:
Joost – het absolute hoogtepunt voor mij. Van hiphop naar hakkebar naar de wall of death. En van rauw naar lief (Dylan!) naar ruw naar jankend op het podium. Mede doordat het zo anders was als ik had verwacht gaat deze op 1 in mijn top 3. Ik verwachtte een hiphop feestje in de trant van de Jeugd en de oppposites, maar dit was niet te vangen in een stereotype. Het kwam zo oprecht binnen, dat je de emotie voelde terwijl je (aan de oppervlakte) happy hardcore hoorde. Damned, ik heb na dat slot ook even moeten bijkomen. Maar gelukkig mag je in deze woke samenleving tegenwoordig gewoon lekker janken.
Turnstile – ik hoop dat dit een teken is op een revival van begin jaren 90. Heerlijke rammelende rockmuziek met gierende gitaar lijntjes ertussen door. Een uur “met de kop houwe”; lekker.
Ziggy – mijn heupen hadden het zwaar maar het veld kwam niet zo los als ik verwacht had dus uiteindelijk vond ik het toch net vallen in de category jammer
De Staat – De Staat voldeed aan de verwachtingen. Misschien als we tot het einde gebleven waren was ik nog wat positiever geweest, maar ik vind het al knap dat ze toch keer op keer leveren. Dat doet Chef’Special ze niet na.
Volbeat – Een beetje jammer dat veel van de oude nummers een tandje langzamer gespeeld werd. En dat het nieuwe werk veel te happy de peppy is. Ondanks dat heb ik me goed geamsueerd, dus het bleef net weg bij de category jammer.
Imagine Dragons – Hoor je eindelijk Hopeless Opus, verbouwen ze hem zo dat alle mooie gitaar solo’s niet goed overkomen (te moelijk live?). Ik vond het wel een headliner, maar het aantal personen dat ervoor bleef staan gaf mij ongelijk. Maar misschien waren er meer ouwe lullen uitgefeest, want zelf zijn we ook eerder vertrokken.
De organisatie: in het kort een hele verbetering. Ik ben het zeker niet eens met de regels (zeker de party tent regel niet) maar de doorstroom in en uit was een hele verbetering, en ik heb nergens belachelijk lang hoeven te wachten. Als je niet af en toe kan wachten moet je in mijn ogen ook niet naar een festival gaan. De klagers zijn volgens mij dezelfde personen die bij de eerste munt automaat in de rij aansluiten. Je moet natuurlijk wel een beetje rekening houden wanneer je waar water gaat halen bijvoorbeeld.
De indeling: als ik alles bij elkaar optel was het een hele verbetering. De kom voor het IBA podium, waardoor je van alle kanten op het publiek kijkt, werkte daarbij erg sfeer verhogend. De doorloop was inderdaad wat minder makkelijk maar toch te doen. Als ze de podiums nog iets verder uit elkaar kunnen halen dan zou dat fijn zijn. Ook zou het beter zijn om de bar op de hoek (van IBA naar de uitgang) weg te halen, daar liep het helemaal vast toen we wegliepen bij Metallica.
Ik zou in ieder geval zeker niet de silent dicso willen opofferen voor de oude doorgang naar achteren; wat een leuke toevoeging was dat. Daar heb ik me een paar keer goed geamuseerd; heerlijk om een polonaise in te zetten terwijl 80% van de mensen Rage Against the Machine aan het schreeuwen is. De gezichten van sommige mensen toen; onbetaalbaar.
De catering: een broodje bloedworst met appelstroop en gebakken appels gegeten, Zoervleisj mit gebakke erpel. Do I need to say more. Waarschijnlijk voor niet-Limburgers wel, maar goed, als ik dat moet gaan uitleggen heb ik nog een pagina nodig.
Het publiek: brothers en sisters. Ik liet bij iemand zo’n picknick tafel op zijn ooit gescheurde knieband vallen (in een poging hem recht te zetten.....), geen kwaad woord. Iedereen bezorgd en behulpzaam meteen ook. Heerlijk om zoveel liefde te zien overal op het veld en de camping. Dat heb ik echt gemist de afgelopen jaren, en ik hoop dat we dat ook weer allemaal meenemen de wijde wereld in. Voor de rest veel jong publiek dat weer ouderwets de moshpitten bezette en de sfeer naar hoge temperaturen brachten. Het komt vast ook door de jaren die zijn voorbij gegaan sinds de laatste editie, maar ik voelde voor het eerst dat een nieuwe generatie bezit is aan het nemen van PP. Ik hoop dat ze goed voor deze oude man zorgen de komende 20 jaar....
Voor degene die nu nog lezen. Mam, ik kom dit weekend wel weer even aangewaaid