Wat een heerlijke relaxte editie was het voor mij dit jaar. Veel gezien, maar ook heel veel niet af gekeken. Ik heb dit jaar minder krampachtig proberen vast te houden aan mijn uitgestippelde route en dat is me heel goed bevallen. Ook als ik na 3 a 4 nummers dacht, dit is het niet of het valt wat tegen, dan maar niet blijven staan.
Over het algemeen leek het of voelde dat het drukker was als in voorgaande jaren. Verder was het weer echt perfect en de sfeer onderling weer top. Ik kan van dat laatste altijd heel blij worden.
Donderdag, laat nog even het festivalterrein op gegaan om even een paar drankjes te doen. Grappig om al die mensen te zien met al die koptelefoons op. Verder leek het wel alsof het drukker was dan ooit op een donderdag. Dan is het stukje terrein wat open is, echt te klein.
Op vrijdag begon ik met achteraf één van de hoogtepunten van dit weekend. The Fever 333. Wat een energie, power en enthousiasme. Echt een band waar ik van denk, als ik dan toch in een band mocht zitten. Dan zou dit er één zijn! De band begon en de zanger zat met ruim 30 / 40 meter snoer direct midden in het publiek. De drummer was zeer aanwezig. Nog nooit een drummer zien opspringen op zijn drumkruk er op twee voeten op landen en dan een rondje draaien. De gitarist zat ook lekker in de show. In het einde zat ook hij midden in de pit. Ik heb me geen moment verveeld en voor ik het wist was het voorbij. Hoogtepunten qua nummers? Geen idee, echt voor mij één hoogtepunt! Tegelijk was dit voor het vervolg van mijn dag echt een probleempje.....
Hierna wilde ik even naar Bazart, maar ik zag de drukte in de Bravo van een afstandje en besloot maar wat anderen op te zoeken bij De La Soul. Dat viel tegen zeg. Behalve dat de band tegenviel, was drinken halen in de Alpha area niet te doen.
Gelukkig stond Death from Above 1979 op mijn lijstje. Maar wat een afknapper was dat. Te klein voor de Bravo, geen energie en een zanger die het gewoon continue niet haalt. Muziek klinkt het nog wel aardig, maar ik was behoorlijk teleurgesteld.
Daarna even Protomartyr maar bekijken. Ik had op voorhand mijn twijfels of het echt wat voor mij was. Ik vond sommige nummers wel erg goed, maar lang niet alles. Maar naar 4 nummers had ik het wel gezien en ging ik richting Bravo voor Nils Frahm. Wat klonk dit goed zeg, maar wat vervelend dat veel mensen gewoon niet hun mond kunnen houden bij een act als deze. Dan maar verder de tent in, maar daar ook hetzelfde. Ik kon me er moeilijk voor afsluiten en daardoor werd het niet, wat het wel zijn kon. Een prachtig optreden. Dus voortijdig afgehaakt en wat mensen opgezocht bij de Jeugd. Die knalden er zoals gewoon gelijk in, maar daarna leek het wel dood te slaan. Misschien te vaak gezien of op de automatische piloot. Ik weet het niet. Ik vond het dan ook prima verder en we gingen op weg naar Brockhampton.
Wat een heerlijke jonge honden energie (dus helemaal het tegenovergestelde van de Jeugd) en je voelde dat er wat ging gebeuren in de tent. Ik kende niet veel, maar wat heb ik me vermaakt. De afsluiter Boogie knalde er op het einde nog lekker in. Ik denk alleen dat die blanke met het bloempotkapsel niet lang zal blijven. Stak er toch wel behoorlijk bovenuit voor mij ten opzichte van de rest.
Daarna Maribou State. Helaas een slecht geluid en het kabelde zonder zangeres maar wat door. Jammer, ik had er wat meer van verwacht. Dan maar op weg naar de Gorillaz. Alsnog even het laatste nummer van The War on Drugs meegepakt. Te weinig van gezien om er iets van te vinden. Dan de Gorillaz. Ik ben geen superfan, maar wat was dit tof en goed zeg! De enorme entourage, de band de diverse rappers / zangers etc. Ik vond het allemaal fantastisch. Helaas was voor mij hierna de energie echt op.....
Op zaterdag weer op tijd aanwezig. Weer lekker wakker worden met Employed to Serve. Lekker potje metal in de X ray. Heel bijzonder? Nee, gewoon lekker 45 minuten rammen en beuken op hoog niveau. Zeer vermakelijk. Daarna een vriend opgezocht bij Dewolff om er samen achter te komen dat dit niks voor ons is. Dan door naar Trixie Whitley. Dat begon heel spannend, maar dat was naar 4 a 5 nummers wel over. Toen door naar Bonobo. Eerste keer voor mij en erg leuk! Hoogtepunten? Niet echt. Goede zangeres en een optreden dat ruim voldoende was. Eerder weggegaan omdat ik Ho99o9 wilde zien. Ik had ze al eerder op LL gezien en was toen niet erg onder de indruk. Nu weer niet. Ze willen heel stockerend (beelden op de achtergrond) en stoer doen, maar dat is het allemaal niet voor mij. Alles wat The Fever 333 wel heeft hebben deze gasten duidelijk niet. Ik vind het ook erg onsamenhangend allemaal en heb er veel moeite mee dat er alleen maar een drummer is en de rest uit een doosje komt. Niet afgekeken dus.
Daarna op tijd naar Nile Rodgers gegaan. Lekker vooraan gestaan met een groepje. Geen spijt van. Wat een feest der herkenning, enthousiaste muzikanten en wat was de linker zangeres fantastisch. Enorm genoten en vermaakt. Goede boeking! Daarna op tijd naar NERD gegaan omdat we besloten hadden helemaal vooraan te gaan staan. Daardoor nog de grote hit van James Bay meegepakt op het einde en dat was eerlijk is eerlijk stiekem erg goed. Bonusje!
Na wat wachten en dringen in het voorste vak bij NERD. Ik vond het de eerste 3 nummers wel ok, maar gelukkig werd het daarna voor mij beter. We zaten dan ook midden in het feest en dit was voor mij dan ook het hoogtepunt van de zaterdag. Misschien vonden het sommigen irritant, maar van dichtbij zag je ook het oprechte enthousiasme van de mensen die ze op het podium vroegen en daar ook de hele tijd mochten staan. De professionele dansers die er stonden waren echt top. Al met al een heerlijke show. Entertainment van de bovenste plank. Daarna nog comedey train meegepakt, maar daar ligt de interesse niet bij menig bezoeker van dit forum, dus daar laten we het bij. Op de terugweg nog even langs Charlotte de Witte gegaan. Maar jeetje wat stond dat tyfus hard en wat een k**muziek zeg.... tijd om naar huis te gaan.....
Al weer de laatste dag (helaas). Deze begon met Moose Blood. Daar kan ik helaas kort over zijn. 13 in een dozijn band. Daarna langs Spinvis gelopen, maar dat was al te druk om er iets van mee te krijgen. Dan maar op weg naar Amenra. Wat een muur van geluid en wat stond dat hard zeg. De band ging er tijdens het optreden echt voor. Helaas vind ik veel op elkaar lijken en is het veelal hetzelfde trucje in de nummers. Langzaam opbouwen lekker volop beuken, weer terugschakelen en weer opbouwen. Verder was er geen interactie met het publiek en kan er geen dankjewel af als ze klaar zijn. Ik snap de gimmick / act wel die je als band wil uitstralen, maar waarom jezelf zo serieus nemen en de mensen die er voor jou staan minachten. Want zo komt het op mij over. Daarna Patti Smith. Leuk om gezien te hebben. Respect voor deze dame. Haar uitstraling, enthousiasme en passie zijn prachtig om te zien. Hoogtepunt voor mij Gloria.
Daarna Dropkick Murphys. Vooral in het begin van hun carrière deze band veel gevolgd en geluisterd. Totdat ze voor mij teveel de folk kant opgingen. Dat bleek dus ook in hun set. Wat is er nu gespeeld van hun eerste 3 albums???? Leuk om gezien te hebben, maar niks meer. Hoogtepunten Rose Tattoo en I’m Shipping up to Boston. Daarna gewacht op Dua Lipa. Wat fantastisch om te zien. Alle mensen om je heen (stoere jochies, volwassen mannen, vrouwen, meisjes etc.) kennen haar, zingen en dansen mee en laten zien wat een enorme impact deze dame heeft gehad in de muziek scène van de afgelopen 2 jaar. Want zeg nou zelf. Vanaf de Heineken naar de Alpha en wat een hits! Mijn dochter vroeg me of ik stukjes van alle hits wilde filmen. Ik moet je zeggen ik bleef filmen. Een uur was dan ook zo voorbij. Daar komt bij dat het een enorm mooie vrouw is. Helaas kan ze niet zo goed dansen, maar ik geef het toe. Ik blijf fan van Dua Lipa.
Daarna wat gegeten en gewacht op Kendrick Lamar. Wat we gezien hebben (eerste 6 nummers) was erg tof. Hoogtepunt daar in voor mij King Kunte. Daarna had mijn vrouw het wel gezien en gingen we op weg naar de uitgang. Daar toch nog even in de India de toegift van Zeal & Ardor meegepakt. Ik wilde deze ook in eerste instantie verkiezen boven Kendrick Lamar, maar aangezien mijn vrouw dan alleen naar Kendrick Lamar zou moeten gaan was ik met haar meegegaan. Geen spijt van, maar Zeal & Ardor is echt meer mijn ding en ik was dan ook erg blij dat ik dit nog kon meepakken.
Weekend zit er dan helaas weer op en ik kan nu al niet wachten tot de editie 2019.
Oh ja, top 5:
The Fever 333
NERD
Gorillaz
Nile Rodgers
Dua Lipa / Brockhampton
En een eervolle vermelding voor Zeal & Ardor