Stond toen wel een frontman, die als je er op terug denkt, afscheid aan het nemen was? Dat middenstuk, met Chester tussen de barrieres, met Breaking the Habit, One More Light en Crawling (deels) akoestisch, ik kijk er met een ander oog naar dan toen live. Welk effect had alles aan de intensiteit en beleving toen?
Neemt niet weg dat SOAD een heerlijke pletwals was die dag.