Hardrock & Metal Chat
- Onderwerp starter Royke
- Startdatum
Vorige week toch getwijfeld of ik wel naar Midsummer Prog (in het Openluchttheater Valkenburg) zou gaan, waar ik een tijd geleden al een weekendticket voor had gekocht.
De fysieke en mentale naweeën van GMM waren nog voelbaar, en ik had niemand kunnen vinden om mee te gaan.
Ik heb zelfs mijn ticket nog een dag of twee ervoor te koop gezet op Ticketswap, maar uiteindelijk niet kunnen verkopen.
Dan toch maar gegaan in mijn eentje, en daar heb ik zeker geen spijt van!
De vrijdag begon al lekker met Theraphosa, een vrij jong Frans prog/groove bandje (met hier en daar de nodige grunts), dat mij bij inluisteren wel aardig beviel.
Het drietal kwam nogal timide en enigszins onzeker over, maar dat werd gaandeweg wel wat minder.
Wellicht was dit nog maar half gevulde openluchttheater (capaciteit 950 zitplaatsen), wel het grootste publiek waar ze tot dan toe voor gespeeld hebben?
Kristoffer Gildenlöw (bassist van Pain of Salvation, broer van zanger Daniel Gildenlöw) heb ik vervolgens minder aandacht aan besteed, maar was best ok.
Dan voor mij de voornaamste reden waarom ik überhaupt een ticket had gekocht: Arena met Damian Wilson!
Ik kende deze Britse neo-prog band (opgericht in 1995) voorafgaand aan de aankondiging nog niet, terwijl zij blijkbaar toch allerminst een onbekende naam zijn in het prog wereldje, met enkele leden die hun sporen al jaren verdienen of verdiend hebben in andere bekende prog bands (o.a. Marillion, Pendragon, IQ, Frost*).
Maar als Ayreon-fan trok uiteraard vooral de naam van Damian gelijk mijn aandacht, ook al is hij inmiddels al de 5e zanger van de band (sinds 2020).
En na een korte inluisterronde was ik al snel verkocht aan deze symfonische prog, die bij vlagen aardig Ayreonesque klinkt en aanvoelt!
En iedereen die Damian Wilson een beetje kent, zal het niet verbazen dat het, mede dankzij zijn fantastische stem en grenzeloze charisma, en in combinatie met de vrij unieke, sfeervolle setting van het Openluchttheater, een heerlijk optreden werd! Vanaf het allereerste nummer zocht Damien al de interactie met het publiek op, door de trappen op en af te rennen, en zich (soms heel letterlijk) middenin het publiek te begeven.
Daarnaast was het ook puur genieten van de geweldige gitaarsolo's van de Nederlandse gastgitarist Mark Bogert (maatje van Damian), die de vaste gitarist John Mitchell verving!
Maar de avond was nog niet gedaan. Ook al had ik van tevoren niet al teveel verwacht van Steve Rothery Band (gitarist van Marillion), maar ik werd zeer positief verrast!
Ik was nooit zo bekend met het werk van Marillion (buiten Kayleigh vanzelfsprekend), maar blijkbaar moet ik me daar toch maar eens verder in gaan verdiepen.
Heerlijk gitaargejank van Rothery, maar ook geweldige zang van Martin Jakubski!
Was daarom toch wel balen toen ik al een kwartier voor het eind weg moest, aangezien ik aangewezen was op de laatste bus naar huis om 23:00..
Op de zaterdag ook rond 16:00 aanwezig (eerste twee bands geskipt), en gestart met HFMC, oftewel Hasse Fröberg & Musical Companion, met een van de gitaristen/zangers van de bekende Zweedse prog band The Flower Kings.
Prima muziek, maar heeft ook geen actieve herinnering achter gelaten, aangezien ik ook nog wel afgeleid was met andere zaken zoals het volgen van de eerste Tour de France-etappe (hé, een mens mag toch meer dan één passie hebben, niet waar?) en Chouffejes drinken op het bierterras..
Dan TEMIC, een naam die ik pas leerde kennen op het forum door bezoekers van MidWinter Prog, waar ze ook al stonden in februari in Utrecht, en samen met Karnivool toch wel de band waarvoor ik die dag kwam.
Dus weer op mijn vertrouwde plekje op de trappen langs de zijkant gaan staan (ik weiger te gaan zitten), en prima genoten van deze nieuwe, enthousiaste band, en blijkbaar 'supergroup' (o.a. Maraton, The Neal Morse Band, Shining, Devin Townsend, Haken).
Vervolgens maar de steile trap naar helemaal boven beklommen voor een lekker frietje zuurvlees, en daarboven ook maar een tijdje blijven staan onder een parasol, aangezien het wat begon te regenen en hard te waaien, en ik ook niet zoveel zin had in het instrumentale gepingel van Plini (en volgens mij was ik niet de enige, getuige ook gesprekken met andere bezoekers na dat optreden).
Tenslotte Karnivool, dat ik weliswaar al de week ervoor op Graspop had gezien, maar nu toch weer positief verrast, waarschijnlijk vooral door het grote verschil in setting en sfeer. Gelukkig speelden ze favoriet Themata niet als laatste, waardoor ik deze nog net volledig kon meepikken alvorens weer met de bus huiswaarts te keren.
Al met al weer een mooi weekendje, en zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk dan wel met vrouw en/of (forum?) vrienden!
De fysieke en mentale naweeën van GMM waren nog voelbaar, en ik had niemand kunnen vinden om mee te gaan.
Ik heb zelfs mijn ticket nog een dag of twee ervoor te koop gezet op Ticketswap, maar uiteindelijk niet kunnen verkopen.
Dan toch maar gegaan in mijn eentje, en daar heb ik zeker geen spijt van!
De vrijdag begon al lekker met Theraphosa, een vrij jong Frans prog/groove bandje (met hier en daar de nodige grunts), dat mij bij inluisteren wel aardig beviel.
Het drietal kwam nogal timide en enigszins onzeker over, maar dat werd gaandeweg wel wat minder.
Wellicht was dit nog maar half gevulde openluchttheater (capaciteit 950 zitplaatsen), wel het grootste publiek waar ze tot dan toe voor gespeeld hebben?
Kristoffer Gildenlöw (bassist van Pain of Salvation, broer van zanger Daniel Gildenlöw) heb ik vervolgens minder aandacht aan besteed, maar was best ok.
Dan voor mij de voornaamste reden waarom ik überhaupt een ticket had gekocht: Arena met Damian Wilson!
Ik kende deze Britse neo-prog band (opgericht in 1995) voorafgaand aan de aankondiging nog niet, terwijl zij blijkbaar toch allerminst een onbekende naam zijn in het prog wereldje, met enkele leden die hun sporen al jaren verdienen of verdiend hebben in andere bekende prog bands (o.a. Marillion, Pendragon, IQ, Frost*).
Maar als Ayreon-fan trok uiteraard vooral de naam van Damian gelijk mijn aandacht, ook al is hij inmiddels al de 5e zanger van de band (sinds 2020).
En na een korte inluisterronde was ik al snel verkocht aan deze symfonische prog, die bij vlagen aardig Ayreonesque klinkt en aanvoelt!
En iedereen die Damian Wilson een beetje kent, zal het niet verbazen dat het, mede dankzij zijn fantastische stem en grenzeloze charisma, en in combinatie met de vrij unieke, sfeervolle setting van het Openluchttheater, een heerlijk optreden werd! Vanaf het allereerste nummer zocht Damien al de interactie met het publiek op, door de trappen op en af te rennen, en zich (soms heel letterlijk) middenin het publiek te begeven.
Daarnaast was het ook puur genieten van de geweldige gitaarsolo's van de Nederlandse gastgitarist Mark Bogert (maatje van Damian), die de vaste gitarist John Mitchell verving!
Maar de avond was nog niet gedaan. Ook al had ik van tevoren niet al teveel verwacht van Steve Rothery Band (gitarist van Marillion), maar ik werd zeer positief verrast!
Ik was nooit zo bekend met het werk van Marillion (buiten Kayleigh vanzelfsprekend), maar blijkbaar moet ik me daar toch maar eens verder in gaan verdiepen.
Heerlijk gitaargejank van Rothery, maar ook geweldige zang van Martin Jakubski!
Was daarom toch wel balen toen ik al een kwartier voor het eind weg moest, aangezien ik aangewezen was op de laatste bus naar huis om 23:00..
Op de zaterdag ook rond 16:00 aanwezig (eerste twee bands geskipt), en gestart met HFMC, oftewel Hasse Fröberg & Musical Companion, met een van de gitaristen/zangers van de bekende Zweedse prog band The Flower Kings.
Prima muziek, maar heeft ook geen actieve herinnering achter gelaten, aangezien ik ook nog wel afgeleid was met andere zaken zoals het volgen van de eerste Tour de France-etappe (hé, een mens mag toch meer dan één passie hebben, niet waar?) en Chouffejes drinken op het bierterras..
Dan TEMIC, een naam die ik pas leerde kennen op het forum door bezoekers van MidWinter Prog, waar ze ook al stonden in februari in Utrecht, en samen met Karnivool toch wel de band waarvoor ik die dag kwam.
Dus weer op mijn vertrouwde plekje op de trappen langs de zijkant gaan staan (ik weiger te gaan zitten), en prima genoten van deze nieuwe, enthousiaste band, en blijkbaar 'supergroup' (o.a. Maraton, The Neal Morse Band, Shining, Devin Townsend, Haken).
Vervolgens maar de steile trap naar helemaal boven beklommen voor een lekker frietje zuurvlees, en daarboven ook maar een tijdje blijven staan onder een parasol, aangezien het wat begon te regenen en hard te waaien, en ik ook niet zoveel zin had in het instrumentale gepingel van Plini (en volgens mij was ik niet de enige, getuige ook gesprekken met andere bezoekers na dat optreden).
Tenslotte Karnivool, dat ik weliswaar al de week ervoor op Graspop had gezien, maar nu toch weer positief verrast, waarschijnlijk vooral door het grote verschil in setting en sfeer. Gelukkig speelden ze favoriet Themata niet als laatste, waardoor ik deze nog net volledig kon meepikken alvorens weer met de bus huiswaarts te keren.
Al met al weer een mooi weekendje, en zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk dan wel met vrouw en/of (forum?) vrienden!
- Arena
- Karnivool
- TEMIC
- Steve Rothery Band
- Theraphosa
Fijn verslag, goed dat je in je eentje alsnog gegaan bent! Klinkt als een bijzonder fijn festival om een keer te bezoeken, ga volgend jaar wel in de gaten houden wat ze aankondigen, voor je het weet sta je volgend jaar met een clubje forum vrienden rechtsvoorVorige week toch getwijfeld of ik wel naar Midsummer Prog (in het Openluchttheater Valkenburg) zou gaan, waar ik een tijd geleden al een weekendticket voor had gekocht.
De fysieke en mentale naweeën van GMM waren nog voelbaar, en ik had niemand kunnen vinden om mee te gaan.
Ik heb zelfs mijn ticket nog een dag of twee ervoor te koop gezet op Ticketswap, maar uiteindelijk niet kunnen verkopen.
Dan toch maar gegaan in mijn eentje, en daar heb ik zeker geen spijt van!
Bekijk bijlage 9630
De vrijdag begon al lekker met Theraphosa, een vrij jong Frans prog/groove bandje (met hier en daar de nodige grunts), dat mij bij inluisteren wel aardig beviel.
Het drietal kwam nogal timide en enigszins onzeker over, maar dat werd gaandeweg wel wat minder.
Wellicht was dit nog maar half gevulde openluchttheater (capaciteit 950 zitplaatsen), wel het grootste publiek waar ze tot dan toe voor gespeeld hebben?
Kristoffer Gildenlöw (bassist van Pain of Salvation, broer van zanger Daniel Gildenlöw) heb ik vervolgens minder aandacht aan besteed, maar was best ok.
Dan voor mij de voornaamste reden waarom ik überhaupt een ticket had gekocht: Arena met Damian Wilson!
Ik kende deze Britse neo-prog band (opgericht in 1995) voorafgaand aan de aankondiging nog niet, terwijl zij blijkbaar toch allerminst een onbekende naam zijn in het prog wereldje, met enkele leden die hun sporen al jaren verdienen of verdiend hebben in andere bekende prog bands (o.a. Marillion, Pendragon, IQ, Frost*).
Maar als Ayreon-fan trok uiteraard vooral de naam van Damian gelijk mijn aandacht, ook al is hij inmiddels al de 5e zanger van de band (sinds 2020).
En na een korte inluisterronde was ik al snel verkocht aan deze symfonische prog, die bij vlagen aardig Ayreonesque klinkt en aanvoelt!
En iedereen die Damian Wilson een beetje kent, zal het niet verbazen dat het, mede dankzij zijn fantastische stem en grenzeloze charisma, en in combinatie met de vrij unieke, sfeervolle setting van het Openluchttheater, een heerlijk optreden werd! Vanaf het allereerste nummer zocht Damien al de interactie met het publiek op, door de trappen op en af te rennen, en zich (soms heel letterlijk) middenin het publiek te begeven.
Daarnaast was het ook puur genieten van de geweldige gitaarsolo's van de Nederlandse gastgitarist Mark Bogert (maatje van Damian), die de vaste gitarist John Mitchell verving!
Maar de avond was nog niet gedaan. Ook al had ik van tevoren niet al teveel verwacht van Steve Rothery Band (gitarist van Marillion), maar ik werd zeer positief verrast!
Ik was nooit zo bekend met het werk van Marillion (buiten Kayleigh vanzelfsprekend), maar blijkbaar moet ik me daar toch maar eens verder in gaan verdiepen.
Heerlijk gitaargejank van Rothery, maar ook geweldige zang van Martin Jakubski!
Was daarom toch wel balen toen ik al een kwartier voor het eind weg moest, aangezien ik aangewezen was op de laatste bus naar huis om 23:00..
Op de zaterdag ook rond 16:00 aanwezig (eerste twee bands geskipt), en gestart met HFMC, oftewel Hasse Fröberg & Musical Companion, met een van de gitaristen/zangers van de bekende Zweedse prog band The Flower Kings.
Prima muziek, maar heeft ook geen actieve herinnering achter gelaten, aangezien ik ook nog wel afgeleid was met andere zaken zoals het volgen van de eerste Tour de France-etappe (hé, een mens mag toch meer dan één passie hebben, niet waar?) en Chouffejes drinken op het bierterras..
Dan TEMIC, een naam die ik pas leerde kennen op het forum door bezoekers van MidWinter Prog, waar ze ook al stonden in februari in Utrecht, en samen met Karnivool toch wel de band waarvoor ik die dag kwam.
Dus weer op mijn vertrouwde plekje op de trappen langs de zijkant gaan staan (ik weiger te gaan zitten), en prima genoten van deze nieuwe, enthousiaste band, en blijkbaar 'supergroup' (o.a. Maraton, The Neal Morse Band, Shining, Devin Townsend, Haken).
Vervolgens maar de steile trap naar helemaal boven beklommen voor een lekker frietje zuurvlees, en daarboven ook maar een tijdje blijven staan onder een parasol, aangezien het wat begon te regenen en hard te waaien, en ik ook niet zoveel zin had in het instrumentale gepingel van Plini (en volgens mij was ik niet de enige, getuige ook gesprekken met andere bezoekers na dat optreden).
Tenslotte Karnivool, dat ik weliswaar al de week ervoor op Graspop had gezien, maar nu toch weer positief verrast, waarschijnlijk vooral door het grote verschil in setting en sfeer. Gelukkig speelden ze favoriet Themata niet als laatste, waardoor ik deze nog net volledig kon meepikken alvorens weer met de bus huiswaarts te keren.
Al met al weer een mooi weekendje, en zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk dan wel met vrouw en/of (forum?) vrienden!
- Arena
- Karnivool
- TEMIC
- Steve Rothery Band
- Theraphosa
Vorige week toch getwijfeld of ik wel naar Midsummer Prog (in het Openluchttheater Valkenburg) zou gaan, waar ik een tijd geleden al een weekendticket voor had gekocht.
De fysieke en mentale naweeën van GMM waren nog voelbaar, en ik had niemand kunnen vinden om mee te gaan.
Ik heb zelfs mijn ticket nog een dag of twee ervoor te koop gezet op Ticketswap, maar uiteindelijk niet kunnen verkopen.
Dan toch maar gegaan in mijn eentje, en daar heb ik zeker geen spijt van!
Bekijk bijlage 9630
De vrijdag begon al lekker met Theraphosa, een vrij jong Frans prog/groove bandje (met hier en daar de nodige grunts), dat mij bij inluisteren wel aardig beviel.
Het drietal kwam nogal timide en enigszins onzeker over, maar dat werd gaandeweg wel wat minder.
Wellicht was dit nog maar half gevulde openluchttheater (capaciteit 950 zitplaatsen), wel het grootste publiek waar ze tot dan toe voor gespeeld hebben?
Kristoffer Gildenlöw (bassist van Pain of Salvation, broer van zanger Daniel Gildenlöw) heb ik vervolgens minder aandacht aan besteed, maar was best ok.
Dan voor mij de voornaamste reden waarom ik überhaupt een ticket had gekocht: Arena met Damian Wilson!
Ik kende deze Britse neo-prog band (opgericht in 1995) voorafgaand aan de aankondiging nog niet, terwijl zij blijkbaar toch allerminst een onbekende naam zijn in het prog wereldje, met enkele leden die hun sporen al jaren verdienen of verdiend hebben in andere bekende prog bands (o.a. Marillion, Pendragon, IQ, Frost*).
Maar als Ayreon-fan trok uiteraard vooral de naam van Damian gelijk mijn aandacht, ook al is hij inmiddels al de 5e zanger van de band (sinds 2020).
En na een korte inluisterronde was ik al snel verkocht aan deze symfonische prog, die bij vlagen aardig Ayreonesque klinkt en aanvoelt!
En iedereen die Damian Wilson een beetje kent, zal het niet verbazen dat het, mede dankzij zijn fantastische stem en grenzeloze charisma, en in combinatie met de vrij unieke, sfeervolle setting van het Openluchttheater, een heerlijk optreden werd! Vanaf het allereerste nummer zocht Damien al de interactie met het publiek op, door de trappen op en af te rennen, en zich (soms heel letterlijk) middenin het publiek te begeven.
Daarnaast was het ook puur genieten van de geweldige gitaarsolo's van de Nederlandse gastgitarist Mark Bogert (maatje van Damian), die de vaste gitarist John Mitchell verving!
Maar de avond was nog niet gedaan. Ook al had ik van tevoren niet al teveel verwacht van Steve Rothery Band (gitarist van Marillion), maar ik werd zeer positief verrast!
Ik was nooit zo bekend met het werk van Marillion (buiten Kayleigh vanzelfsprekend), maar blijkbaar moet ik me daar toch maar eens verder in gaan verdiepen.
Heerlijk gitaargejank van Rothery, maar ook geweldige zang van Martin Jakubski!
Was daarom toch wel balen toen ik al een kwartier voor het eind weg moest, aangezien ik aangewezen was op de laatste bus naar huis om 23:00..
Op de zaterdag ook rond 16:00 aanwezig (eerste twee bands geskipt), en gestart met HFMC, oftewel Hasse Fröberg & Musical Companion, met een van de gitaristen/zangers van de bekende Zweedse prog band The Flower Kings.
Prima muziek, maar heeft ook geen actieve herinnering achter gelaten, aangezien ik ook nog wel afgeleid was met andere zaken zoals het volgen van de eerste Tour de France-etappe (hé, een mens mag toch meer dan één passie hebben, niet waar?) en Chouffejes drinken op het bierterras..
Dan TEMIC, een naam die ik pas leerde kennen op het forum door bezoekers van MidWinter Prog, waar ze ook al stonden in februari in Utrecht, en samen met Karnivool toch wel de band waarvoor ik die dag kwam.
Dus weer op mijn vertrouwde plekje op de trappen langs de zijkant gaan staan (ik weiger te gaan zitten), en prima genoten van deze nieuwe, enthousiaste band, en blijkbaar 'supergroup' (o.a. Maraton, The Neal Morse Band, Shining, Devin Townsend, Haken).
Vervolgens maar de steile trap naar helemaal boven beklommen voor een lekker frietje zuurvlees, en daarboven ook maar een tijdje blijven staan onder een parasol, aangezien het wat begon te regenen en hard te waaien, en ik ook niet zoveel zin had in het instrumentale gepingel van Plini (en volgens mij was ik niet de enige, getuige ook gesprekken met andere bezoekers na dat optreden).
Tenslotte Karnivool, dat ik weliswaar al de week ervoor op Graspop had gezien, maar nu toch weer positief verrast, waarschijnlijk vooral door het grote verschil in setting en sfeer. Gelukkig speelden ze favoriet Themata niet als laatste, waardoor ik deze nog net volledig kon meepikken alvorens weer met de bus huiswaarts te keren.
Al met al weer een mooi weekendje, en zeker voor herhaling vatbaar, hopelijk dan wel met vrouw en/of (forum?) vrienden!
- Arena
- Karnivool
- TEMIC
- Steve Rothery Band
- Theraphosa
Dit klinkt heel interessant, dus ik ga zeker proberen het in de gaten te houden! En wie Chouffe drinkt, is een vriend van mij
Voor de prog fans Mother Of Millions komt met een nieuw full album in Oktober, het eerste volledige album na het overlijden van hun keyboardspeler. Single klinkt alvast veelbelovend.
In het zoeken naar High Vis in Trix (verdwenen, maar komt hopelijk terug)
Zie ik opeens dit verschijnen
www.trixonline.be
Early birds al uitverkocht dus even wachten op de namen... (geen idee of het al gepost was door dave ergens in de andere algemene festivaltopics, want door de festivals minder actief)
Zie ik opeens dit verschijnen
SAMHAIN - Programma
Het beste van de mondiale underground metalscene verspreid over alle podia van Trix!
www.trixonline.be
Zeker al bekend (Belgische festivals topic) en ik ben ook al vrij zeker dat ik hier bij ga zijn.In het zoeken naar High Vis in Trix (verdwenen, maar komt hopelijk terug)
Zie ik opeens dit verschijnen
Early birds al uitverkocht dus even wachten op de namen... (geen idee of het al gepost was door dave ergens in de andere algemene festivaltopics, want door de festivals minder actief)SAMHAIN - Programma
Het beste van de mondiale underground metalscene verspreid over alle podia van Trix!
Ik wellicht ook, even de namen afwachten want 140 voor 2 dagen is niet niks, maar de line ups van de metalfestivals in Trix zijn wel altijd mooi
Gelet op het trackrecord van Samhain, durf ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te stellen dat ik die line-up geweldig ga vinden.
Ben vooral benieuwd in hoeverre het lukt om wat unieke acts neer te zetten. We hebben de reeks Graspop - Alcatraz - Pelagic - Samhain dus er is een grote kans dat we een groot deel van de lineup al binnen een jaar gezien hebben. Dat zal voor mij de belangrijkste afweging wordenGelet op het trackrecord van Samhain, durf ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te stellen dat ik die line-up geweldig ga vinden.
Goed punt. Ben ik ook wel benieuwd naar, inderdaad. Al zijn er dermate veel goede bands binnen de genres die Samhain boekt dat er veel ruimte is voor een unieke line-up. Onderstaande line-up geeft al een beetje een indicatie van wat we eventueel kunnen verwachten. 1349 en Spectral Wound zouden inderdaad herhalingen zijn. Maar Blood Incantation en Seth heb ik bijvoorbeeld dit jaar nog niet gezien en lijken me geweldige boekingen. Dus inderdaad afwachten tot september, wanneer de eerste bands bekend worden gemaakt.
Inferno 2025 - April 17-20th
Toch nog even hierop terug komen, een beetje een late reactie maar beter laat dan nooit.
Was de comments aan het terug lezen en aan het inluisteren voor Samhain en toen kwam ik deze dus ineens tegen, en dacht ik ohja Pelagic was er ook nog.
De drie nummers die je doorstuurt klinken allemaal niet verkeerd, maar Hippotraktor springt er toch wel uit. Wat een vette sound hebben die, en dan te bedenken dat ik die vorig jaar op Graspop heb gemist. The Ocean klinkt tot nu toe ook niet verkeerd, en Psychonaut moet ik nog luisteren. A swarm of the sun klinkt instrumentaal ook heel goed, maar daar mis ik toch iets.
Zit nu toch wel sterk te twijfelen om ook nog één of twee dagen pelagic mee te pakken.
Voel me een beetje overweldigd met het grote aantal bands aangezien ik er eigenlijk gewoon nog niets van ken is het een hoop luisterwerk voor Samhain en Pelagic. Al ligt het natuurlijk wel voor de hand om te focussen op Pelagic aangezien dat volgende maand al is
Verwachten jullie dat Pelagic binnenkort zal uitverkopen?
Vet!
Ondanks dat het een toffe show was van Hippo op Graspop, denk ik dat het in jouw geval niet zo verkeerd is dat je er nu pas naar bent gaan luisteren. Ik sluit namelijk zeker niet uit dat Stasis als nummer beter voor je werkt dan alles van het eerste album. En dat het vanuit Stasis voor jou makkelijker is om het eerste album te gaan waarderen dan wanneer je daarmee begonnen was.
Bedenk je bij The Ocean wel dat ze op Pelagic Fest het album Pelagial integraal gaan spelen. Dus als je die band specifiek gaat inluisteren, dan is dat wel een wezenlijk verschil ten opzichte van hun gebruikelijke set.
A Swarm of the Sun is inderdaad vooral instrumentaal een feest. Hoe zij hun nummers laag voor laag opbouwen tot een explosie... Geweldig gewoon. Ze hebben hiervoor amper live opgetreden, dus gaat voor mij ook de eerste keer zijn. Misschien wel de band waar ik het meest naar uitkijk daardoor.
Psychonaut heeft qua sound veel van Hippo weg. Beetje hetzelfde genre en natuurlijk met Stefan dezelfde vocalist. Tot Stasis (het hele album) vond ik Psychonaut persoonlijk altijd ietsje vetter. Grote broer, kleine broertje verhaal, zeg maar. Maar Stasis is wel een serieuze gelijkmaker. Psychonaut is ietsje meer prog en Hippo focust zich wat meer op de vuile riffs. Maar allebei hebben ze die heerlijke post-metal sound. Dat ze beiden nog heel lang mogen bestaan en nog heel veel albums mogen maken!
Het wordt in elk geval ontzettend gezellig! Ik weet niet of elke band van Pelagic Fest voor je gaat werken. Want het zijn er inderdaad nogal veel en bij een aantal vraagt het echt serieus inluisteren om dat een beetje te snappen. Maar ik moet ook zeggen dat ook bij mij (en de anderen) zeker niet elke act even goed werkt. En gelukkig maar, want als je van begin tot eind van band naar band moet hoppen dan is zo'n dag ook niet vol te houden. Dus als je inderdaad wilt komen (of het serieus overweegt), dan kunnen we je wel op weg helpen met een selectie van bands waar wij het meest voor willen gaan. Dat scheelt wellicht alvast.
Of het binnenkort gaat uitverkopen, durf ik niet te zeggen. Ik heb zelf nog geen ticketwarnings gezien, maar weet niet of dat wat zegt. De early birds zijn volgens mij al wel uitverkocht. Ik hoop vanzelfsprekend wel dat het goed verkoopt. De eigenaar van Pelagic Records, Robin Staps, is ook de bandleider/gitarist van mijn nummer 1 band van dit moment, The Ocean.
Zouden ze die op Alcatraz ook integraal spelen ? Anders moet ik misschien toch ook een bezoekje aan Maastricht overwegen want is eigenlijk toch wel mijn favoriet.
Nee, volgens mij wordt dat opnieuw de spaarrekening aanspreken. Er waren maar een paar plekken waar ze dit gaan doen en dat was niet Alcatraz.
Boek maar al een tripje naar Maastricht.
Er zijn data aangegeven waar ze dat album spelen, heel specifieke shows op elk continent.
Helaas, dat is slechts bij een select aantal shows het geval, waarvan hun set op Pelagic Fest de enige in Europa is. Of misschien niet 'helaas' en juist voor jou net dat zetje dat je nodig had om jezelf een ticket voor Pelagic Fest te gunnen.
EDIT: zoals mijn vrienden hierboven al zeggen, dus.
Hahaha, dit lijkt me wel duidelijk.
Dank voor je uitgebreide reply Jamel!Vet!
Ondanks dat het een toffe show was van Hippo op Graspop, denk ik dat het in jouw geval niet zo verkeerd is dat je er nu pas naar bent gaan luisteren. Ik sluit namelijk zeker niet uit dat Stasis als nummer beter voor je werkt dan alles van het eerste album. En dat het vanuit Stasis voor jou makkelijker is om het eerste album te gaan waarderen dan wanneer je daarmee begonnen was.
Bedenk je bij The Ocean wel dat ze op Pelagic Fest het album Pelagial integraal gaan spelen. Dus als je die band specifiek gaat inluisteren, dan is dat wel een wezenlijk verschil ten opzichte van hun gebruikelijke set.
A Swarm of the Sun is inderdaad vooral instrumentaal een feest. Hoe zij hun nummers laag voor laag opbouwen tot een explosie... Geweldig gewoon. Ze hebben hiervoor amper live opgetreden, dus gaat voor mij ook de eerste keer zijn. Misschien wel de band waar ik het meest naar uitkijk daardoor.
Psychonaut heeft qua sound veel van Hippo weg. Beetje hetzelfde genre en natuurlijk met Stefan dezelfde vocalist. Tot Stasis (het hele album) vond ik Psychonaut persoonlijk altijd ietsje vetter. Grote broer, kleine broertje verhaal, zeg maar. Maar Stasis is wel een serieuze gelijkmaker. Psychonaut is ietsje meer prog en Hippo focust zich wat meer op de vuile riffs. Maar allebei hebben ze die heerlijke post-metal sound. Dat ze beiden nog heel lang mogen bestaan en nog heel veel albums mogen maken!
Het wordt in elk geval ontzettend gezellig! Ik weet niet of elke band van Pelagic Fest voor je gaat werken. Want het zijn er inderdaad nogal veel en bij een aantal vraagt het echt serieus inluisteren om dat een beetje te snappen. Maar ik moet ook zeggen dat ook bij mij (en de anderen) zeker niet elke act even goed werkt. En gelukkig maar, want als je van begin tot eind van band naar band moet hoppen dan is zo'n dag ook niet vol te houden. Dus als je inderdaad wilt komen (of het serieus overweegt), dan kunnen we je wel op weg helpen met een selectie van bands waar wij het meest voor willen gaan. Dat scheelt wellicht alvast.
Of het binnenkort gaat uitverkopen, durf ik niet te zeggen. Ik heb zelf nog geen ticketwarnings gezien, maar weet niet of dat wat zegt. De early birds zijn volgens mij al wel uitverkocht. Ik hoop vanzelfsprekend wel dat het goed verkoopt. De eigenaar van Pelagic Records, Robin Staps, is ook de bandleider/gitarist van mijn nummer 1 band van dit moment, The Ocean.
Toen ik je bericht zag heb ik direct album Pelagial opgezet en ik kan ook direct wel goed begrijpen waarom mensen deze band zo vet vinden, wat een fantastische plaat is dat!
Verder ben ik tijdens het schrijven van deze reactie er drie keer achter gekomen dat dit album alleen op deze show integraal wordt gespeeld, dus kan ik het eigenlijk al niet meer maken om hier geen ticket voor te halen.
Ik ga maar weer rustig verder met inluisteren, maar in principe met The Ocean, Hippotraktor, Psychonaut en Insahn al vier bands waar ik zeker zou gaan kijken
