Graspop Metal Meeting 2023

[Jamel]

Tool, Opeth (vanaf Ghost Reveries zeker, maar op de eerdere albums staan ook pareltjes zonder growls / grunts), Dream Theater, Sons of Apollo, Porcupine Tree (Steven Wilson solo voor prog rock), Ayreon, Soen, Leprous, Katatonia zijn zowat de eersten die in me opkomen die een minimum / geen grunts hebben.

In theorie; Pink Floyd en Genesis

Verder heb je ook nog een hele verbredingsmogelijkheid richting post-metal en avant garde, waar je ook clean vocals en zelfs heel wat bands 'no vocals' hebt.

Damn, Katatonia... Die was ik vergeten. Ayreon was vorige keer echt megavet op Graspop, maar lijkt me voor de komende jaren helaas niet realistisch. Ze komen wel weer met een show in 2023! Hoera!

 

[nikita]

Damn, Katatonia... Die was ik vergeten. Ayreon was vorige keer echt megavet op Graspop, maar lijkt me voor de komende jaren helaas niet realistisch. Ze komen wel weer met een show in 2023! Hoera!

Haha, dat dacht ik bij jou met Anathema!
Ayreon... al is het gewoon al om thuis van te genieten en er doen sowieso veel prog zangers in mee, dus via Ayreon kan je dan hun eigen bands ook wel verder ontdekken, toch?!
Benieuwd wie hij nu weer allemaal bij elkaar krijgt, de vorige shows in de 013 en op graspop waren alleszins top door de hoeveelheid artiesten die hij daar bij elkaar had (al miste ik Hansi wel op graspop, maar Damian Wilsons enthousiasme deed me dat bijna vergeten)!

 

[Jamel]

Haha, dat dacht ik bij jou met Anathema!
Ayreon... al is het gewoon al om thuis van te genieten en er doen sowieso veel prog zangers in mee, dus via Ayreon kan je dan hun eigen bands ook wel verder ontdekken, toch?!
Benieuwd wie hij nu weer allemaal bij elkaar krijgt, de vorige shows in de 013 en op graspop waren alleszins top door de hoeveelheid artiesten die hij daar bij elkaar had (al miste ik Hansi wel op graspop, maar Damian Wilsons enthousiasme deed me dat bijna vergeten)!

Ja, helemaal mee eens! Je hebt een uitstekende smaak, Nikita.

 

[nikita]

Ontdek je dat nu pas, Jamel

So do you, sir!

 

[Jamel]

Ontdek je dat nu pas, Jamel

So do you, sir!

Ik word er gewoon elke keer weer in bevestigd!

 

[Koekdoos]

Kan in ieder geval even vooruit, en verder zal het afwachten zijn wat er natuurlijk aangekondigd gaat worden in het najaar. Merken hier gelukkig beide dat we wel steeds toleranter worden naar de wat hevigere acts. Nog steeds niet ons ding, maar maakt alles wel makkelijker te vullen in zo’n weekend

 

[Joslittel]

Kan in ieder geval even vooruit, en verder zal het afwachten zijn wat er natuurlijk aangekondigd gaat worden in het najaar. Merken hier gelukkig beide dat we wel steeds toleranter worden naar de wat hevigere acts. Nog steeds niet ons ding, maar maakt alles wel makkelijker te vullen in zo’n weekend

Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij ook een proces was hoor. Vind black metal niet al vanaf mijn 15e leuk. Eerste jaren Pinkpop vooral voor de grotere acts gegaan en Foo Fighters vond ik de tofste rockshow. Daarna steeds meer en meer gaan ontdekken totdat ik in hrt zwarte gat ben gevallen waar ik nu in zit. Dus wees gewaarschuwd!

 

[Koekdoos]

Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij ook een proces was hoor. Vind black metal niet al vanaf mijn 15e leuk. Eerste jaren Pinkpop vooral voor de grotere acts gegaan en Foo Fighters vond ik de tofste rockshow. Daarna steeds meer en meer gaan ontdekken totdat ik in hrt zwarte gat ben gevallen waar ik nu in zit. Dus wees gewaarschuwd!

Ik weet nog dat het jaren heeft geduurd voordat ik Rush kon luisteren. Zit momenteel in de fase powermetal. Maar wie weet waar het heen gaat.

Verwacht niet echt in de extreme hoek terecht te komen, maar het helpt in die zin wel mee dat een Alestorm en Devin ook wat niet-clean vocals erin gooien

 

[Koekdoos]

Interview in tijdschrift Aardschok met een van de leden van Journey. Op dat moment was er nog geen tour voor het nieuwe album gepland in Europa. Ze hopen wel naar Europa te komen “in de zomer na de tour in de VS van februari 2023”. Plus het 50-jarig bestaan.

Zou leuk zijn!

 

[nikita]

De meer extreme metal lijkt me inderdaad vaak niet de eerste liefde.
Bij mij is mijn echte ontdekkingstocht dan wel gestart met dat eerste album van Slipknot, toch heb ik die eerste jaren vooral naar female voices, gothic en power metal geluisterd. Female fronted bands als Nightwish, After Forever en nieuwkomer Epica waren toen ook wel aan het boomen, met evenementen zoals Female Metal Voices Fest. Ook gothic metal leek toen een periode echt 'hip' binnen de metalwereld - HIM, Entwine, Charon, Poisonblack (De Finse scene kende geen geheimen voor me hahaha), Paradise Lost, Moonspell... Bij "power" was het toen vooral Blind Guardian en Iced Earth, maar ik liep daar al snel op een dood spoor doordat dat muzikaal allemaal wat eentonig bleek (te veel hammers, fire, steel, power, swords, warriors en méééééta-a-a-al) en ik helaas veel power stemmen niet trek.
En dan begin je verder te zoeken.... Bij mij was dat een stuk naar de jaren 70-80 om de grondleggers wat beter te leren kennen, Priest, Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Maiden, en een stuk de diepte in via melodic / symphonic (Children of Bodom en Cradle bij de eersten geloof ik).
Maar tot op heden heb ik nog steeds niets met een deel black, death en thrash. Als het puur snelheid en beuken is, doet het me niets. Ik heb geleerd dat mijn key element 'melodisch' is, wanneer dat wegvalt, haak ik af.

Dus genieten van die zoektocht en alle ontdekkingen, en bands die je nu misschien te hard of te niche vindt, kom je mogelijk over enkele jaren terug tegen en heb je via andere bands en subgenres die smaak toch te pakken.

 

[Wardibal]

Chanel zero, Amenra, Fleddy Melculy, Evil Inviders, Brutus, ... headliners in de marquee.

Belgische trots voorop stellen

 

[Robbr]

Hier ook positief getest na Graspop. Niet echt ziek, maar toch weer een heel gedoe.

 

[TNFke]

Ik hoop Drowning Pool, Slash & Myles Kennedy, Godsmack, Airbourne, Korpiklaani, Hexa Mera, Sick Puppies, Egypt Central, …. Dan zou ik al zeer tevreden zijn.

Dan maken de headliners niet zoveel uit, als ze maar jonger zijn dan 70.

 

[Rockbeer]

Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij ook een proces was hoor. Vind black metal niet al vanaf mijn 15e leuk. Eerste jaren Pinkpop vooral voor de grotere acts gegaan en Foo Fighters vond ik de tofste rockshow. Daarna steeds meer en meer gaan ontdekken totdat ik in hrt zwarte gat ben gevallen waar ik nu in zit. Dus wees gewaarschuwd!

Wij hebben precies hetzelfde doorgemaakt! Waarbij we Foo Fighters voor Linkin Park motten inwisselen. Komt op hetzelfde neer in elk geval. En dit jaar vond ik Devin Townsend, Opeth en Alcest de drie beste acts.

 

[Jamel]

Grappig, al die verhalen. Bij mij komen ook opeens de herinneringen boven van mijn eerste kennismakingen met hardere muziek. Ik weet, al nadenkende, zelfs nog welke liedjes ik het eerst mee geïntroduceerd werd, waarmee ik fan werd van die specifieke band. Mijn eerste 'hardere' plaat was Dead Letters van The Rasmus. Daarna via een maat kennisgemaakt met Children of Bodom (Downfall) en Dimmu Borgir (Puritania). Het agressieve in combinatie met het melodieuze maakte diepe indruk op me. De voorkeur voor die combinatie kreeg nog verder vorm toen ik notabene via MTV kennismaakte met Epica (The Phantom Agony) en Nightwish (Wish I had an Angel). Ik ben jarenlang vooral een sucker geweest voor female fronted metalbands. En tot op de dag vandaag heb ik daar trouwens een zwak voor. Kunnen weinig dingen me zo raken als het contrast tussen harde, agressieve muziek en prachtige vrouwelijke vocalen.

M'n voorkeur voor Prog is heel nadrukkelijk ontstaan op Lowlands 2006. Daar maakte ik kennis met Opeth vanaf de eerste rij. Ik hield toen al van Metal, dus ging alle metalbands af op die editie. Maar bij Opeth werd ik ergens geraakt wat me nooit meer losgelaten heeft. Met name het nummer The Grand Conjuration was zo gaaf, ik had nooit eerder zoiets gehoord. Nadat ik thuis kwam van dat festival gelijk alles gedownload van Opeth en over ze gaan lezen. Op die manier bij Porcupine Tree terecht gekomen en is het balletje gaan rollen. Gelukkig heb ik in de loop der jaren een hoop vrienden kunnen aansteken met het progvirus en voeden we elkaar met enige regelmaat met nieuwe dingen. Ik vond de overgang naar post, doom en sludge ook vrij gemakkelijk en logisch. Dus ja, als ik mijn metalvoorkeur van heden ten dage zou moeten omschrijven dan is het prog, post, doom sludge en female-fronted. Als het maar melodieus is, eigenlijk. Dat zal voor de goede lezer in mijn verslagen ook geen verrassing zijn.

 

[Koekdoos]

The Rasmus, geweldig inderdaad! Daar begon het voor mij mee samen met Linkin Park. Toen kwam daar KISS direct bij samen met Golden Earring. Gevolgd door een hele berg aan rustige oudjes als Bruce Springsteen en Eagles door vader/broer. Verschillende dingen via spellen als GTA leren kennen via de autoradio. V-Rock en K-DST. Iron Maiden, Ozzy en meer.

En de bom barstte op het moment dat ik Hear N Aid hoorde met als ondertiteling steeds welke artiest in beeld was. Een heel leger aan 80s glammetal etc! Dokken, Night Ranger, King Kobra. Geweldig!

En nu komt daar dus tegenwoordig veel powermetal en thematische/theatrale bands bij; Sabaton, Alestorm, Powerwolf, Ghost, etc.

 

[Special Monkey]

Bij mij is alles begonnen met Slipknot.

Het was 2008, ik was een beginnende puber. Een hele saaie puber.
Ik was totaal niet speciaal, ik had geen bijzondere kenmerken.

Toen ik op TMF (!) het clipje van schreeuwende mannen met maskers in een brandende ring zag, dacht ik "hé, dit moet mijn identiteit worden".

Ondertussen vind ik Psychosocial een kutnummer, maar iedereen vindt zijn eerste ex een kutwijf/kutkerel, niet?

Wat ik daarna qua muziek gedaan heb, weet ik eigenlijk niet meer. Graspop 2011 was mijn eerste Graspop, en ik heb gewoon van alle artiesten de bekendste nummers gedownload via Limewire (sorry, Lars Ulrich). Beetje bij beetje ben ik zo meer artiesten beginnen ontdekken, zonder een speciale voorkeur te hebben.

In 2013 was er wel een nieuwe richting in mijn muzieksmaak. Ik heb toen NIN leren kennen, waar ik nu superfan van ben. NIN heeft er voor gezorgd dat ik nu ook meer commerciëlere (The Hand That Feeds, Hurt) en elektronische nummers (2de deel Year Zero, Hesitation Marks) heb leren appreciëren. Via die ongewone elektronische nummers zoals Vessel en Copy of A ben ik terecht gekomen bij Aphex Twin, waardoor ik nu ook IDM, Hard House, etc luister.

Ik kan me nu perfect amuseren op zowel Graspop, Dour als PKP. Enkel rap en hiphop kan me echt niet boeten.

Echt geen idee wanneer ik groot fan ben geworden van Meshuggah en Opeth, dat is te lang geleden.

 

[jonasvh]

Mijn gevoel is dat Graspop daarin echt wel helpt, in die ontdekking en zoektocht naar die nieuwe genres / bands.
Ik kende natuurlijk al wat muziek van in GTA-spelletjes, maar ik herinner me ook Iron Maidens 'Run To The Hills' als soundtrack van één of ander snowboardgame. Door een vriend van me (en voor Volbeat en Iron Maiden) in 2016 voor 't eerst naar GMM. En daar echt met open mond staan kijken naar acts van o.a. Powerwolf en Ghost. In de loop der jaren dan ook Disturbed en Five Finger Death Punch beginnen luisteren. En voor de editie van 2022 zou ik nooit Korn in m'n playlist hebben staan, maar na die geweldige live-performance. Wow, meteen de setlist bekeken en een aantal songs opgenomen in m'n vaste playlist.

Spotify helpt hierin ook wel. Wekelijks bekijk ik de Discover Weekly-lijst en ik kom via die weg ook een aantal "nieuwe" bands tegen.

 

[Koekdoos]

maar ik herinner me ook Iron Maidens 'Run To The Hills' als soundtrack van één of ander snowboardgame.

SSX On Tour! Helemaal grijs gespeeld ook. Kan zijn dat daar ook Iron Maiden is uitgekomen voor mij. Had Powerslave als eerste album gedownload in ieder geval. Dus zal wel GTA zijn geweest met Two Minutes To Midnight

 

[jonasvh]

SSX On Tour! Helemaal grijs gespeeld ook.

Ja! Dat was 't inderdaad! Voeg daar dan nog eens de Tony Hawk-spelletjes bij, wat afleveringen van Jackass en je komt wel aan de basis van m'n rock- en metalliefde, denk ik.