Dan de muziek. Zat bij het voorbereiden van deze review al even de timetable terug te bekijken en jeetje wat heb ik veel toffe dingen gezien. 
Donderdag:
Molybaron (7,5): Prima band om het weekend mee af te trappen. Heb hun meest recente plaat de laatste maanden best veel geluisterd. En ook live kwamen die nummers prima over. Hele degelijke hardrock, met hier en daar wat verrassende wendingen in hun songwriting.
Haken (5): Eerste tegenvaller van het weekend. Het geluid stond bagger afgesteld, maar ik vond hun sound ook gewoon niet lekker in het gehoor liggen. Matte setlist ook en weinig energie op het podium. Dit is voor mij typisch een albumband.
Spiritbox (8): van een afstand (een groot deel van) hun show meegekregen en het klonk weer zeer goed. Wat is Courtney toch een goeie frontvrouw! Hun catalogus breidt zich ook steeds meer uit met sterkte songs. Terechte promotie ten opzichte van vorig jaar. En volgens mij gaan die zeker nog verder groeien.
Epica (8,5): Eerste echte hoogtepunt van de dag. Enorm genoten, zoals altijd, van de energie en het plezier van de band. Ze hadden ook flink uitgepakt met de visuals, wat voor mij toch een aangename verrassing was, gezien hun positie zo vroeg op de dag. Dat het zo vroeg was, deed wel iets met mijn beleving. Ik zie deze show gewoon het liefst in het donker, of op z’n minst in de avond.
Arch Enemy (7,5): Zoals altijd leverde AE weer een supersteady festivalshow af. Alissa was geweldig bij stem en de band speelde strak als altijd. Genoten! Met als persoonlijk hoogtepunt Handshake With Hell.
Symphony X (6,5): tweede teleurstelling van de dag. Weeral matig geluid in de Dome, waardoor de subtiele complexiteit van hun nummers er totaal niet uit kwam. Sir Russell Allen live zorgt persoonlijk voor een iets hogere beoordeling, omdat de man gewoon een absolute baas is.
My Dying Bride (9,5): Wow… Met een halfgevulde Marquee van begin tot eind in stilte en zowat de hele set met de ogen dicht genoten van een fenomenaal stukje doom metal van het allerhoogste niveau, met werkelijk waar perfect geluid. Het enige wat aan deze show ontbrak was één of twee van mijn persoonlijke favorieten. Verder één van de beste shows die ik ooit zag van MDB. Totaal geen spijt van mijn keuze om Ghost hiervoor te laten schieten. Grootste rotclash van het weekend, maar dit was prima zo. Ghost gaat nog wel terugkeren en dan hopelijk met een headlineset in het donker.
Guns ’n Roses (3): Kom op zeg, je bent de grootste naam van dit affiche en geeft de meest dramatische performance die ik het hele weekend heb gezien en gehoord. Arrogante balen hooi zijn het, want ik weet uit eigen ervaring in 2012 en 2018 en van beelden van shows van eerder deze tour dat ze veel en veel beter kunnen. Fans die speciaal voor hen een dagkaart hadden gekocht, zijn vroegtijdig gedesillusioneerd vertrokken. Geen cijfer 1, omdat ik heb gelezen dat een aantal mensen nog wel af en toe heeft kunnen genieten van de hits. Maar verder echt een complete aanfluiting. Niet meer aan beginnen, Graspop. Laat ze het heen en weer krijgen.
Cradle of Filth (9): Ja, echt. Voor deze gimmickband zo’n hoog cijfer. Wat een aangename verrassing was me dit! Heerlijke performance van de band, met wederom subliem geluid in de Marquee. Zelfs Dani Filth klonk beter dan ik hem ooit eerder heb gehoord. Goed, zijn hoge screams zijn niet helemaal mijn ding, maar zijn lagere grunts en screams waren top. Al werd de show vooral gestolen voor toetseniste en zangeres Zoe Marie Federoff. Die is nieuw sinds vorig jaar en mijn hemel zeg, wat een vrouw! Wat een stem, wat een uitstraling. Tilt hoogstpersoonlijk CoF terug naar de top van de symfonische black metalwereld.
Carpenter Brut (-): geen beoordeling, omdat ik enkel de laatste twee nummers mee heb gekregen. Maar verdomd, dat smaakte naar meer. Wat ik totaal niet had verwacht, want ik hou helemaal niet van elektronische muziek. Dit vond ik echter geweldig. Met een afgeladen Dome massaal keihard meezingen met een hardere versie van 80’s dance liedje Maniac, hoe dan. Doe toch maar eens Pendulum of The Prodigy boeken, Graspop. Want dit werkt dus blijkbaar prima.
Bizkit Park (7): het was al laat, maar ik had toch zin in een fout feestje met allemaal nostalgische knallers uit de 90’s nu-metal catalogus. Helaas besloot BP eerst drie kwartier een DJ-set te doen, alvorens ze dan eindelijk het podium beklommen en het publiek gaf waar het massaal op stond te wachten. Was even afzien op dat tijdstip en maar wachten, maar uiteindelijk toch een dik half uurtje kunnen genieten van de energie die loskwam in de Dome.
Vrijdag:
Vanaheim (8): jeetje, wat een start van de dag! Ondanks het vroege tijdstip en het warme weer, was de Marquee helemaal klaar voor een geweldige respons op deze mix van black en folk. Moshpits die door liepen tot aan de PA. Heerlijke energie en de band zelf had het zichtbaar ook goed naar z’n zin. Gelijk energie voor de rest van de dag.
Loathe (7): En dan viel deze band vervolgens wel een beetje tegen. Wat denk ik vooral aan mijn eigen verwachtingen lag, want ik ben enkel de rustige nummers veel in gaan luisteren en heb het hardere werk van hen links laten liggen. Niet echt rekening gehouden dat de harde nummers ongeveer 75% van de set in beslag zouden nemen, waardoor het voor mij wat teleurstellend was. Al werd dat richting het einde van de set wel een beetje goedgemaakt.
Legion of Doom (7,5): Voorafgaand aan deze editie het grootste vraagteken, vanwege de simpele reden dat er geen muziek door hen online is gezet. Dus lekker ouderwets op basis van de omschrijving toch maar gaan kijken en dat viel verdraaid niet tegen! Oude doomrockers die, naar wat ik begreep, een soort supergroup van de doom vormen en zichtbaar plezier hadden in het samenspelen. Helaas was de zang van de zanger die het tweede gedeelte van de set deed amper te horen. Wat jammer was, want wat ik zo nu en dan toch op kon vangen, klonk echt geweldig. Maar verder sowieso wel genoten van een stevig potje doom.
Asking Alexandria (7): zittend meegekregen op de weide, met wat eten erbij. Klonk best oké, al moet ik zeggen dat me ook niet heel veel van die set is bijgebleven. Enkel dat ik een paar keer tegen m’n maten zei “zo, dit klinkt best lekker!”.
Finntroll (8): ja, dit was vet! Wat een bijzondere en unieke take op folk metal is dit. De muziek bevat een vreemd soort dreiging die ik moeilijk onder woorden kan brengen. Het doet in elk geval de naam en de thematiek ontzettend eer aan. Ik waande me echt regelmatig in Middle-earth tegenover een leger van trollen en orks uit Mordor. Toffe shit!
Ice Nine Kills (8): de reviews die hier op het forum zijn geschreven helpen echt, want zonder het enthousiasme van een aantal van jullie hier over deze band, was ik er waarschijnlijk nooit gaan kijken. En geen spijt van, want het was gaaf! Heerlijke energie heeft die band en wat een geweldige zanger is die frontman. Hij was ziek, zei hij. Nou, dan wil ik wel weten hoe hij klinkt als hij gezond is. En ook de harmonieën met de andere zangers was top. Evenals het aankleden (letterlijk) van elk nummer met acteurs en maskers, passend bij het thema van het liedje. Gave band!
Gojira (9,5): oh, oh, oh Gojira… Extreem hoge verwachtingen had ik voor deze show. Een van mijn lievelingsbands met headlineproductie in het donker. Dat kon niet anders dan episch worden. En die verwachtingen zijn volledig ingelost. Wat een set, wat een energie. Euforisch schaterlachen toen Joe de woorden “Holy Shit, Graspop” uitsprak, nadat het publiek zijn reactie had gegeven op de standaard vraag of we er nog zin in hadden. Dit was meer dan bevestigen dat ze headliner-waardig zijn. Een triomftocht van heb ik jou daar. Die hoef je nooit meer terug te degraderen. Want Graspop heeft collectief besloten dat dit simpelweg één van de machtigste bands is van deze tijd. Klein persoonlijk puntje wat ik jammer vond is mijn plek vrij ver vooraan. Toch veel idioten die al aan het moshen waren voordat ze daadwerkelijk de pit hadden bereikt. Zo vaak onverwacht opzij gebeukt door iemand die door een gat wilde waar geen gat was. Doe toch eens een beetje rustig, er zijn ook gewoon mensen die niet bont en blauw de show willen verlaten. Daarom geen 10. Desalniettemin enorm genoten!
Machine Head (10): de eerste 10 die ik uitdeel voor deze editie. Werkelijk alles klopte aan deze show. Hoe uniek is het dat wij een headliner hadden die hun eerste festivalshow in 11 jaar en ook nog eens hun enige Europese show van dit seizoen speelde? En hoe… Damn. Damn, Machine Fucking Head. Dat is komen, zien en overwinnen wat zij deden. Ongelooflijk strakke set, een band wat echt alles van zichzelf gaf en daar bovenop de ziekste pyroshow die ik ooit heb gezien. Ik ben niet eens de allergrootste MH fan, maar wat ging ik op in deze show met alles wat ik had. Totale euforie maakte zich meester van mij. Toegegeven: het veld stond niet vol. Maar volgens mij heb ik helemaal niemand weg zien gaan toen ze eenmaal waren begonnen. Een weide in totale extase. Noodoplossing? Beste idee ooit, dat was het!
Zaterdag:
Antimatter (9): da’s lekker, meteen al beginnen met één van de hoogtepunten van de dag. Bewust wat later naar de weide getrokken, omdat het de avond ervoor erg laat geworden was, ik vervolgens amper geslapen heb, geen mustsees had eerder op de dag, een stacked dag voor de boeg had, een maat van me zat te kotsen omdat hij de avond ervoor wat verkeerds had gegeten en dus de rust in mijn campingstoeltje heb gekozen. Maar daardoor had ik vervolgens wel veel energie om me te laten meeslepen door de mannen van Antimatter. Wat heerlijk was dat! Een band die er duidelijk extreem veel zin in had en een fenomenaal mooie set afleverde. Dit is een blijvertje in mijn playlist.
Infected Rain (7): hier had een 10 voor Draconian moeten staan, maar helaas heeft het lot anders doen besloten. IR als vervanger kon slechter, maar heeft me niet omver geblazen. Ik vond het allemaal een beetje eentonig. Al heb ik wel genoten van de nummers Orphan Soul en vooral The Earth Mantra. En die zangeres is live echt indrukwekkend. ‘
Sleep Token (9,5): of deze band even wilde komen bevestigen waarom ze zo gehyped zijn. Mijn hemel, dat ging wel. Wat een set! Heerlijke energie in een afgeladen Dome en wat doet die muziek het goed live. En wat is Vessel een extreem goede zanger. En wat is dat minikoor een heerlijke aanvulling op het geheel. Deze band gaat groot worden. En hoe supervet is het dat veel van hun muziek gewoon prog/post is, wat mijn favoriete genre is. Hopelijk zwichten ze niet voor de roep van de mainstream en blijven ze doen wat ze nu doen. Baalde er wel ongelooflijk van dat mensen die mij zeer dierbaar zijn elders in de tent stonden en bij lange na niet het perfecte geluid hadden wat ik op mijn plek wel had. Daar heb ik achteraf wel enorm van gebaald, want ik gunde hen een zelfde ervaring als wat ik had.
Soen (6,5): heel erg irritant, die galmende bas in de Dome. Dit was dus waar mensen tijdens Sleep Token ook last van hadden. Nu heb ik sowieso al een haat-liefde verhouding met Soen, ik vind eigenlijk alleen het album Lotus echt heel goed, dus het gros van de set deed me sowieso minder. Wel een plus voor het fijne gezelschap waarmee ik was, daar heb ik dan wel weer van genoten.
Pantera (9,5): dé band waar ik in de afgelopen weken steeds meer en meer naar uit ben gaan kijken. Verdorie zeg, opeens is daar de kans om Pantera toch eens live te kunnen zien. Die had ik tot vorig jaar totaal niet aan zien komen. Net als velen eerst was sceptisch, maar me door beelden van en verhalen over eerdere shows steeds meer laten overtuigen dat dit legendarisch zou gaan worden. En yup, dat werd het. Wat een show, wat een energie! Het zou me niet verbazen als dit het moment was waarop het veld het meest vol stond in het hele weekend. En wat gingen hun bangers er als zoete koek in bij iedereen. Phil was geweldig bij stem. Wat had de bas van Rex een bruut geluid. Wat speelde Zakk solide en dienstbaar. Wat is Charlie toch een monster achter die drumkit. En wat was het toch een fenomenale mix tussen een tribute aan de broers, een feest van nostalgie en gewoon een snoei- en snoeiharde metalset. Geweldig joh, Pantera is baaaack, baby! Enige minpuntje is dat ze Planet Caravan opeens niet speelden en de set ook vijf minuten korter duurde. Daar begreep ik niets van, het was opeens afgelopen. Beetje anti-climax, maar dat zegt juist ook weer heel veel. Het gebeurt me namelijk niet zo vaak dat ik na een set van 70 minuten craving heb naar meer.
Parkway Drive (10): ja we zijn nu in het blokje hoge cijfers, want jeetje wat was dit dan weer voor een triomftocht. Blijven hangen op mijn plek bij Pantera aan de rechterkant van de south stage, maar dat deed precies niets af aan de beleving die ik voelde bij Parkway Drive. Het geluid was namelijk gewoon perfect en de set prima te volgen op de schermen en de enorme pyro was denk ik zelfs in Mol te zien voor de mensen die al met de pendelbus waren vertrokken. Wat een energie joh, dit was niet normaal meer. PwD gaf voor deze tour aan dat ze de status van headliner op Europese festivals wilden gaan bevestigen. Nou of dat even gelukt is, zeg. Prachtig ook, dat strijkorkest. En die tienduizenden lampjes bij Darker Still. En het podium wat veranderde in de poorten van de hel bij Crushed. Deze niet-metalcore fan is na dit weekend geobsedeerd door Parkway Drive. Hoe dan!?
Slipknot (9): oké, dit cijfer is iets hoger dan wat de set objectief verdiende. Want het geluid was bij de eerste vier nummers gewoon ruk. Werd daarna iets beter, maar nog niet top. Die stops tussen zowat elk nummer door waren vrij irritant. En ik miste Clown, hoewel hij natuurlijk alle reden van de wereld heeft om er niet bij te zijn. Maar wij hadden op ons plekje aan de zijkant ter hoogte van de signingstand ons eigen feestje met de groep. Was voor het eerst in het weekend dat een groot deel van onze groep gezamenlijk bij een band stond (onze voorkeuren voor de verschillende varianten van metal lopen nogal uiteen binnen de groep) en daar hebben we hard gebruik van gemaakt. Naarmate de set vorderde, des te uitbundiger werd het feest. Heerlijke setlist ook, trouwens. Hoogtepunt was dat wij arm over de schouders in een cirkel stonden mee te zingen met Snuff. Was voor ons allen erg emotioneel om dat zo te doen. Geweldige afsluiter van een perfecte avond!
Zondag:
Hippotraktor (8,5): eindelijk eens een nacht echt goed kunnen doorslapen en pas tegen twaalven ontwaakt in mijn tent. Daardoor wel moeten haasten om op tijd in de Marquee te zijn, want deze band wilde ik echt niet missen. Hippotraktor is namelijk één van mijn favoriete luisterbands en staat hier vrijwel dagelijks op. De mannen waren zichtbaar blij dat ze dan eindelijk een plek op het affiche van hun favoriete festival hadden verdiend. En die maakten ze meer dan waar, ook onder groot enthousiasme van het aanwezige publiek. De set was heerlijk, de mellow circle pit op Beacons even hilarisch als aandoenlijk als episch, want op zo’n rustige intro is het eerder een beetje huppelen dan moshen. Maar het was allemaal goed. Jammer dat ik zelf nog niet helemaal wakker was en dus niet volledig heb kunnen genieten, maar desondanks met een gevoel van trots daar gestaan op een band waar ik zeer veel sympathie voor heb.
Elegant Weapons (7): dat eerste album klonk op plaat erg lekker, dus ik keek hier stiekem wel naar uit. Maar ik moet zeggen dat het me live dan weer ietsje minder deed. Het is op zich prima hardrock. De zanger zong zuiver, de band speelde strak, de liedjes waren oké. Maar het was verder weinig spannend, ofzo. Vermakelijk, dat wel.
Greg Puciato (8,5): sowieso al heel blij dat ze het hebben gehaald tot Graspop, na alle gedwongen afzeggingen in de afgelopen weken. Ik vond het echt een zeer aangename set. Greg is een fenomenale zanger en zijn solowerk is super interessant, met een aantal hele unieke en subtiele dingen die hij doet, terwijl het op andere momenten ook weer inslaat als een bom. Maar tot mijn teleurstelling was de Dome wel heel erg leeg tijdens deze set. Waarom is me niet geheel duidelijk, want het was echt goed. Mezelf toen maar helemaal op de eerste rij neergezet (zo rustig was het) en me zo volledig te concentreren op wat er op het podium gebeurde, in plaats van de lauwe respons en de lege tent achter me. Alleen al voor het feit dat die mannen hemel en aarde hebben bewogen, verdienden ze beter.
Bloodywood (7): vanaf de tribune het grootste gedeelte van deze set mee kunnen pakken. Ik zal maar eerlijk zeggen: op plaat kan ik er echt helemaal niets mee. Dus dat dit nog een 7 is geworden, ben ik zelf nog het meest over verrast. Ik vond het best oké, eigenlijk. Snap nu wat meer de hype die er rond deze band is. Die Indiase invloeden vond ik zelfs gaaf. En de sfeer was ook top, het terrein voor de Jupiler Stage was afgeladen. Nog steeds is het niet helemaal mijn ding, maar ze hebben wel mijn respect gewonnen.
Insomnium (9,5): gaan we weer hoor, pfffff. Wat was dit mooi! Ze staan te boek als melodic deathmetal. En hoewel het tempo soms echt wel de hoogte in gaat, vind ik ze vooral enorm uitblinken in het melodische. Ze hebben allemaal van die heerlijk gevoelige harmonische gitaarrifjes, waar ik een enorme sucker voor ben. En de cleanzanger heeft echt een dijk van een stem. Net als bij eerdere van dit soort meer ‘ingetogen’ sets heerlijk de kans gekregen van de mede-bezoekers in de Marquee om heerlijk zonder afleiding met mijn ogen dicht weg te kunnen dromen. Magisch gewoon! Afsluiter ‘Heart Like a Grave’ is misschien wel één van mijn favoriete songs ooit.
Katatonia (8,5): in de Marquee blijven hangen voor Katatonia (en niet de ongelooflijke chaos bij Hellmut opgezocht) in uitstekend gezelschap van o.a. Marco, Dr Hannibal en Nikita van dit forum. Mezelf tegen het hek geplant en gewacht op één van mijn favoriete livebands; Katatonia. Jonas Renkse, wat een stem heeft die man toch! Ik val in herhaling, merk ik. Maar ook hier weer zo heerlijk weg kunnen dromen. Wel jammer dat ze zoveel nummers van het nieuwe album speelden. Dat album is zeker niet slecht, maar had toch wel gehoopt op wat van mijn favorieten. Desondanks een uitstekende set!
Anti-Flag (5,5): mezelf op de tribune geplaatst en bij Anti-Flag gaan kijken, bij gebrek aan een alternatief en omdat een aantal van hier op voorhand wel enthousiast over hen waren. Maar, het spijt me om dit te zeggen, ik vond er echt weinig aan. Ik ben sowieso niet de grootste liefhebber van punk, maar ze slaagden er ook niet in om me te overtuigen met wat verrassende dingen ofzo. Wel even goed kunnen opladen voor de volgende act en het wachten daarop in wat naar verwachting een afgeladen Metal Dome werd.
Lorna Shore (9,5): Hypeband nummero twee die wat te bewijzen had. En ik denk dat iedere aanwezige volmondig zal bevestigen dat dit meer dan gelukt is. Wat een vibe hing er in de Dome zeg, heerlijk! Heb denk ik nog nooit zoveel crowdsurfers in die tent gezien. En er al helemaal niet zoveel moeten overduwen, als je bedenkt dat ik ongeveer halverwege in de tent stond. Daardoor ook niet helemaal op de voor mij karakteristieke manier de muziek kunnen leven, wat ik met name bij Pain Remains het liefst wel had gedaan. Maar maakte ook niet zoveel uit, want de sfeer was zo verrekte goed en respectvol met en voor elkaar. Heel anders dan bij Gojira, waar sommigen ronduit asociaal waren. Dit was zo’n hoogtepunt dat we besloten hebben dat dit onze headliner was. Als je de moeite hebt genomen om dit hele verslag te lezen (waarvoor heel erg bedankt, in dat geval!) dan lijkt het me wel duidelijk dat ik in vier dagen meer dan genoeg moois heb mogen zien. Dus lekker naar de camping onze traditionele dikke sigaar opgestoken en een biertje gedronken, met glamfest op de achtergrond (wat overigens best oké klonk) en zeer verzadigd de laatste beschouwingen met elkaar gedeeld, om vervolgens voor de laatste maal dit jaar mijn fijne fresh&black tentje in te kruipen.
Top 10:
Donderdag:
Molybaron (7,5): Prima band om het weekend mee af te trappen. Heb hun meest recente plaat de laatste maanden best veel geluisterd. En ook live kwamen die nummers prima over. Hele degelijke hardrock, met hier en daar wat verrassende wendingen in hun songwriting.
Haken (5): Eerste tegenvaller van het weekend. Het geluid stond bagger afgesteld, maar ik vond hun sound ook gewoon niet lekker in het gehoor liggen. Matte setlist ook en weinig energie op het podium. Dit is voor mij typisch een albumband.
Spiritbox (8): van een afstand (een groot deel van) hun show meegekregen en het klonk weer zeer goed. Wat is Courtney toch een goeie frontvrouw! Hun catalogus breidt zich ook steeds meer uit met sterkte songs. Terechte promotie ten opzichte van vorig jaar. En volgens mij gaan die zeker nog verder groeien.
Epica (8,5): Eerste echte hoogtepunt van de dag. Enorm genoten, zoals altijd, van de energie en het plezier van de band. Ze hadden ook flink uitgepakt met de visuals, wat voor mij toch een aangename verrassing was, gezien hun positie zo vroeg op de dag. Dat het zo vroeg was, deed wel iets met mijn beleving. Ik zie deze show gewoon het liefst in het donker, of op z’n minst in de avond.
Arch Enemy (7,5): Zoals altijd leverde AE weer een supersteady festivalshow af. Alissa was geweldig bij stem en de band speelde strak als altijd. Genoten! Met als persoonlijk hoogtepunt Handshake With Hell.
Symphony X (6,5): tweede teleurstelling van de dag. Weeral matig geluid in de Dome, waardoor de subtiele complexiteit van hun nummers er totaal niet uit kwam. Sir Russell Allen live zorgt persoonlijk voor een iets hogere beoordeling, omdat de man gewoon een absolute baas is.
My Dying Bride (9,5): Wow… Met een halfgevulde Marquee van begin tot eind in stilte en zowat de hele set met de ogen dicht genoten van een fenomenaal stukje doom metal van het allerhoogste niveau, met werkelijk waar perfect geluid. Het enige wat aan deze show ontbrak was één of twee van mijn persoonlijke favorieten. Verder één van de beste shows die ik ooit zag van MDB. Totaal geen spijt van mijn keuze om Ghost hiervoor te laten schieten. Grootste rotclash van het weekend, maar dit was prima zo. Ghost gaat nog wel terugkeren en dan hopelijk met een headlineset in het donker.
Guns ’n Roses (3): Kom op zeg, je bent de grootste naam van dit affiche en geeft de meest dramatische performance die ik het hele weekend heb gezien en gehoord. Arrogante balen hooi zijn het, want ik weet uit eigen ervaring in 2012 en 2018 en van beelden van shows van eerder deze tour dat ze veel en veel beter kunnen. Fans die speciaal voor hen een dagkaart hadden gekocht, zijn vroegtijdig gedesillusioneerd vertrokken. Geen cijfer 1, omdat ik heb gelezen dat een aantal mensen nog wel af en toe heeft kunnen genieten van de hits. Maar verder echt een complete aanfluiting. Niet meer aan beginnen, Graspop. Laat ze het heen en weer krijgen.
Cradle of Filth (9): Ja, echt. Voor deze gimmickband zo’n hoog cijfer. Wat een aangename verrassing was me dit! Heerlijke performance van de band, met wederom subliem geluid in de Marquee. Zelfs Dani Filth klonk beter dan ik hem ooit eerder heb gehoord. Goed, zijn hoge screams zijn niet helemaal mijn ding, maar zijn lagere grunts en screams waren top. Al werd de show vooral gestolen voor toetseniste en zangeres Zoe Marie Federoff. Die is nieuw sinds vorig jaar en mijn hemel zeg, wat een vrouw! Wat een stem, wat een uitstraling. Tilt hoogstpersoonlijk CoF terug naar de top van de symfonische black metalwereld.
Carpenter Brut (-): geen beoordeling, omdat ik enkel de laatste twee nummers mee heb gekregen. Maar verdomd, dat smaakte naar meer. Wat ik totaal niet had verwacht, want ik hou helemaal niet van elektronische muziek. Dit vond ik echter geweldig. Met een afgeladen Dome massaal keihard meezingen met een hardere versie van 80’s dance liedje Maniac, hoe dan. Doe toch maar eens Pendulum of The Prodigy boeken, Graspop. Want dit werkt dus blijkbaar prima.
Bizkit Park (7): het was al laat, maar ik had toch zin in een fout feestje met allemaal nostalgische knallers uit de 90’s nu-metal catalogus. Helaas besloot BP eerst drie kwartier een DJ-set te doen, alvorens ze dan eindelijk het podium beklommen en het publiek gaf waar het massaal op stond te wachten. Was even afzien op dat tijdstip en maar wachten, maar uiteindelijk toch een dik half uurtje kunnen genieten van de energie die loskwam in de Dome.
Vrijdag:
Vanaheim (8): jeetje, wat een start van de dag! Ondanks het vroege tijdstip en het warme weer, was de Marquee helemaal klaar voor een geweldige respons op deze mix van black en folk. Moshpits die door liepen tot aan de PA. Heerlijke energie en de band zelf had het zichtbaar ook goed naar z’n zin. Gelijk energie voor de rest van de dag.
Loathe (7): En dan viel deze band vervolgens wel een beetje tegen. Wat denk ik vooral aan mijn eigen verwachtingen lag, want ik ben enkel de rustige nummers veel in gaan luisteren en heb het hardere werk van hen links laten liggen. Niet echt rekening gehouden dat de harde nummers ongeveer 75% van de set in beslag zouden nemen, waardoor het voor mij wat teleurstellend was. Al werd dat richting het einde van de set wel een beetje goedgemaakt.
Legion of Doom (7,5): Voorafgaand aan deze editie het grootste vraagteken, vanwege de simpele reden dat er geen muziek door hen online is gezet. Dus lekker ouderwets op basis van de omschrijving toch maar gaan kijken en dat viel verdraaid niet tegen! Oude doomrockers die, naar wat ik begreep, een soort supergroup van de doom vormen en zichtbaar plezier hadden in het samenspelen. Helaas was de zang van de zanger die het tweede gedeelte van de set deed amper te horen. Wat jammer was, want wat ik zo nu en dan toch op kon vangen, klonk echt geweldig. Maar verder sowieso wel genoten van een stevig potje doom.
Asking Alexandria (7): zittend meegekregen op de weide, met wat eten erbij. Klonk best oké, al moet ik zeggen dat me ook niet heel veel van die set is bijgebleven. Enkel dat ik een paar keer tegen m’n maten zei “zo, dit klinkt best lekker!”.
Finntroll (8): ja, dit was vet! Wat een bijzondere en unieke take op folk metal is dit. De muziek bevat een vreemd soort dreiging die ik moeilijk onder woorden kan brengen. Het doet in elk geval de naam en de thematiek ontzettend eer aan. Ik waande me echt regelmatig in Middle-earth tegenover een leger van trollen en orks uit Mordor. Toffe shit!
Ice Nine Kills (8): de reviews die hier op het forum zijn geschreven helpen echt, want zonder het enthousiasme van een aantal van jullie hier over deze band, was ik er waarschijnlijk nooit gaan kijken. En geen spijt van, want het was gaaf! Heerlijke energie heeft die band en wat een geweldige zanger is die frontman. Hij was ziek, zei hij. Nou, dan wil ik wel weten hoe hij klinkt als hij gezond is. En ook de harmonieën met de andere zangers was top. Evenals het aankleden (letterlijk) van elk nummer met acteurs en maskers, passend bij het thema van het liedje. Gave band!
Gojira (9,5): oh, oh, oh Gojira… Extreem hoge verwachtingen had ik voor deze show. Een van mijn lievelingsbands met headlineproductie in het donker. Dat kon niet anders dan episch worden. En die verwachtingen zijn volledig ingelost. Wat een set, wat een energie. Euforisch schaterlachen toen Joe de woorden “Holy Shit, Graspop” uitsprak, nadat het publiek zijn reactie had gegeven op de standaard vraag of we er nog zin in hadden. Dit was meer dan bevestigen dat ze headliner-waardig zijn. Een triomftocht van heb ik jou daar. Die hoef je nooit meer terug te degraderen. Want Graspop heeft collectief besloten dat dit simpelweg één van de machtigste bands is van deze tijd. Klein persoonlijk puntje wat ik jammer vond is mijn plek vrij ver vooraan. Toch veel idioten die al aan het moshen waren voordat ze daadwerkelijk de pit hadden bereikt. Zo vaak onverwacht opzij gebeukt door iemand die door een gat wilde waar geen gat was. Doe toch eens een beetje rustig, er zijn ook gewoon mensen die niet bont en blauw de show willen verlaten. Daarom geen 10. Desalniettemin enorm genoten!
Machine Head (10): de eerste 10 die ik uitdeel voor deze editie. Werkelijk alles klopte aan deze show. Hoe uniek is het dat wij een headliner hadden die hun eerste festivalshow in 11 jaar en ook nog eens hun enige Europese show van dit seizoen speelde? En hoe… Damn. Damn, Machine Fucking Head. Dat is komen, zien en overwinnen wat zij deden. Ongelooflijk strakke set, een band wat echt alles van zichzelf gaf en daar bovenop de ziekste pyroshow die ik ooit heb gezien. Ik ben niet eens de allergrootste MH fan, maar wat ging ik op in deze show met alles wat ik had. Totale euforie maakte zich meester van mij. Toegegeven: het veld stond niet vol. Maar volgens mij heb ik helemaal niemand weg zien gaan toen ze eenmaal waren begonnen. Een weide in totale extase. Noodoplossing? Beste idee ooit, dat was het!
Zaterdag:
Antimatter (9): da’s lekker, meteen al beginnen met één van de hoogtepunten van de dag. Bewust wat later naar de weide getrokken, omdat het de avond ervoor erg laat geworden was, ik vervolgens amper geslapen heb, geen mustsees had eerder op de dag, een stacked dag voor de boeg had, een maat van me zat te kotsen omdat hij de avond ervoor wat verkeerds had gegeten en dus de rust in mijn campingstoeltje heb gekozen. Maar daardoor had ik vervolgens wel veel energie om me te laten meeslepen door de mannen van Antimatter. Wat heerlijk was dat! Een band die er duidelijk extreem veel zin in had en een fenomenaal mooie set afleverde. Dit is een blijvertje in mijn playlist.
Infected Rain (7): hier had een 10 voor Draconian moeten staan, maar helaas heeft het lot anders doen besloten. IR als vervanger kon slechter, maar heeft me niet omver geblazen. Ik vond het allemaal een beetje eentonig. Al heb ik wel genoten van de nummers Orphan Soul en vooral The Earth Mantra. En die zangeres is live echt indrukwekkend. ‘
Sleep Token (9,5): of deze band even wilde komen bevestigen waarom ze zo gehyped zijn. Mijn hemel, dat ging wel. Wat een set! Heerlijke energie in een afgeladen Dome en wat doet die muziek het goed live. En wat is Vessel een extreem goede zanger. En wat is dat minikoor een heerlijke aanvulling op het geheel. Deze band gaat groot worden. En hoe supervet is het dat veel van hun muziek gewoon prog/post is, wat mijn favoriete genre is. Hopelijk zwichten ze niet voor de roep van de mainstream en blijven ze doen wat ze nu doen. Baalde er wel ongelooflijk van dat mensen die mij zeer dierbaar zijn elders in de tent stonden en bij lange na niet het perfecte geluid hadden wat ik op mijn plek wel had. Daar heb ik achteraf wel enorm van gebaald, want ik gunde hen een zelfde ervaring als wat ik had.
Soen (6,5): heel erg irritant, die galmende bas in de Dome. Dit was dus waar mensen tijdens Sleep Token ook last van hadden. Nu heb ik sowieso al een haat-liefde verhouding met Soen, ik vind eigenlijk alleen het album Lotus echt heel goed, dus het gros van de set deed me sowieso minder. Wel een plus voor het fijne gezelschap waarmee ik was, daar heb ik dan wel weer van genoten.
Pantera (9,5): dé band waar ik in de afgelopen weken steeds meer en meer naar uit ben gaan kijken. Verdorie zeg, opeens is daar de kans om Pantera toch eens live te kunnen zien. Die had ik tot vorig jaar totaal niet aan zien komen. Net als velen eerst was sceptisch, maar me door beelden van en verhalen over eerdere shows steeds meer laten overtuigen dat dit legendarisch zou gaan worden. En yup, dat werd het. Wat een show, wat een energie! Het zou me niet verbazen als dit het moment was waarop het veld het meest vol stond in het hele weekend. En wat gingen hun bangers er als zoete koek in bij iedereen. Phil was geweldig bij stem. Wat had de bas van Rex een bruut geluid. Wat speelde Zakk solide en dienstbaar. Wat is Charlie toch een monster achter die drumkit. En wat was het toch een fenomenale mix tussen een tribute aan de broers, een feest van nostalgie en gewoon een snoei- en snoeiharde metalset. Geweldig joh, Pantera is baaaack, baby! Enige minpuntje is dat ze Planet Caravan opeens niet speelden en de set ook vijf minuten korter duurde. Daar begreep ik niets van, het was opeens afgelopen. Beetje anti-climax, maar dat zegt juist ook weer heel veel. Het gebeurt me namelijk niet zo vaak dat ik na een set van 70 minuten craving heb naar meer.
Parkway Drive (10): ja we zijn nu in het blokje hoge cijfers, want jeetje wat was dit dan weer voor een triomftocht. Blijven hangen op mijn plek bij Pantera aan de rechterkant van de south stage, maar dat deed precies niets af aan de beleving die ik voelde bij Parkway Drive. Het geluid was namelijk gewoon perfect en de set prima te volgen op de schermen en de enorme pyro was denk ik zelfs in Mol te zien voor de mensen die al met de pendelbus waren vertrokken. Wat een energie joh, dit was niet normaal meer. PwD gaf voor deze tour aan dat ze de status van headliner op Europese festivals wilden gaan bevestigen. Nou of dat even gelukt is, zeg. Prachtig ook, dat strijkorkest. En die tienduizenden lampjes bij Darker Still. En het podium wat veranderde in de poorten van de hel bij Crushed. Deze niet-metalcore fan is na dit weekend geobsedeerd door Parkway Drive. Hoe dan!?
Slipknot (9): oké, dit cijfer is iets hoger dan wat de set objectief verdiende. Want het geluid was bij de eerste vier nummers gewoon ruk. Werd daarna iets beter, maar nog niet top. Die stops tussen zowat elk nummer door waren vrij irritant. En ik miste Clown, hoewel hij natuurlijk alle reden van de wereld heeft om er niet bij te zijn. Maar wij hadden op ons plekje aan de zijkant ter hoogte van de signingstand ons eigen feestje met de groep. Was voor het eerst in het weekend dat een groot deel van onze groep gezamenlijk bij een band stond (onze voorkeuren voor de verschillende varianten van metal lopen nogal uiteen binnen de groep) en daar hebben we hard gebruik van gemaakt. Naarmate de set vorderde, des te uitbundiger werd het feest. Heerlijke setlist ook, trouwens. Hoogtepunt was dat wij arm over de schouders in een cirkel stonden mee te zingen met Snuff. Was voor ons allen erg emotioneel om dat zo te doen. Geweldige afsluiter van een perfecte avond!
Zondag:
Hippotraktor (8,5): eindelijk eens een nacht echt goed kunnen doorslapen en pas tegen twaalven ontwaakt in mijn tent. Daardoor wel moeten haasten om op tijd in de Marquee te zijn, want deze band wilde ik echt niet missen. Hippotraktor is namelijk één van mijn favoriete luisterbands en staat hier vrijwel dagelijks op. De mannen waren zichtbaar blij dat ze dan eindelijk een plek op het affiche van hun favoriete festival hadden verdiend. En die maakten ze meer dan waar, ook onder groot enthousiasme van het aanwezige publiek. De set was heerlijk, de mellow circle pit op Beacons even hilarisch als aandoenlijk als episch, want op zo’n rustige intro is het eerder een beetje huppelen dan moshen. Maar het was allemaal goed. Jammer dat ik zelf nog niet helemaal wakker was en dus niet volledig heb kunnen genieten, maar desondanks met een gevoel van trots daar gestaan op een band waar ik zeer veel sympathie voor heb.
Elegant Weapons (7): dat eerste album klonk op plaat erg lekker, dus ik keek hier stiekem wel naar uit. Maar ik moet zeggen dat het me live dan weer ietsje minder deed. Het is op zich prima hardrock. De zanger zong zuiver, de band speelde strak, de liedjes waren oké. Maar het was verder weinig spannend, ofzo. Vermakelijk, dat wel.
Greg Puciato (8,5): sowieso al heel blij dat ze het hebben gehaald tot Graspop, na alle gedwongen afzeggingen in de afgelopen weken. Ik vond het echt een zeer aangename set. Greg is een fenomenale zanger en zijn solowerk is super interessant, met een aantal hele unieke en subtiele dingen die hij doet, terwijl het op andere momenten ook weer inslaat als een bom. Maar tot mijn teleurstelling was de Dome wel heel erg leeg tijdens deze set. Waarom is me niet geheel duidelijk, want het was echt goed. Mezelf toen maar helemaal op de eerste rij neergezet (zo rustig was het) en me zo volledig te concentreren op wat er op het podium gebeurde, in plaats van de lauwe respons en de lege tent achter me. Alleen al voor het feit dat die mannen hemel en aarde hebben bewogen, verdienden ze beter.
Bloodywood (7): vanaf de tribune het grootste gedeelte van deze set mee kunnen pakken. Ik zal maar eerlijk zeggen: op plaat kan ik er echt helemaal niets mee. Dus dat dit nog een 7 is geworden, ben ik zelf nog het meest over verrast. Ik vond het best oké, eigenlijk. Snap nu wat meer de hype die er rond deze band is. Die Indiase invloeden vond ik zelfs gaaf. En de sfeer was ook top, het terrein voor de Jupiler Stage was afgeladen. Nog steeds is het niet helemaal mijn ding, maar ze hebben wel mijn respect gewonnen.
Insomnium (9,5): gaan we weer hoor, pfffff. Wat was dit mooi! Ze staan te boek als melodic deathmetal. En hoewel het tempo soms echt wel de hoogte in gaat, vind ik ze vooral enorm uitblinken in het melodische. Ze hebben allemaal van die heerlijk gevoelige harmonische gitaarrifjes, waar ik een enorme sucker voor ben. En de cleanzanger heeft echt een dijk van een stem. Net als bij eerdere van dit soort meer ‘ingetogen’ sets heerlijk de kans gekregen van de mede-bezoekers in de Marquee om heerlijk zonder afleiding met mijn ogen dicht weg te kunnen dromen. Magisch gewoon! Afsluiter ‘Heart Like a Grave’ is misschien wel één van mijn favoriete songs ooit.
Katatonia (8,5): in de Marquee blijven hangen voor Katatonia (en niet de ongelooflijke chaos bij Hellmut opgezocht) in uitstekend gezelschap van o.a. Marco, Dr Hannibal en Nikita van dit forum. Mezelf tegen het hek geplant en gewacht op één van mijn favoriete livebands; Katatonia. Jonas Renkse, wat een stem heeft die man toch! Ik val in herhaling, merk ik. Maar ook hier weer zo heerlijk weg kunnen dromen. Wel jammer dat ze zoveel nummers van het nieuwe album speelden. Dat album is zeker niet slecht, maar had toch wel gehoopt op wat van mijn favorieten. Desondanks een uitstekende set!
Anti-Flag (5,5): mezelf op de tribune geplaatst en bij Anti-Flag gaan kijken, bij gebrek aan een alternatief en omdat een aantal van hier op voorhand wel enthousiast over hen waren. Maar, het spijt me om dit te zeggen, ik vond er echt weinig aan. Ik ben sowieso niet de grootste liefhebber van punk, maar ze slaagden er ook niet in om me te overtuigen met wat verrassende dingen ofzo. Wel even goed kunnen opladen voor de volgende act en het wachten daarop in wat naar verwachting een afgeladen Metal Dome werd.
Lorna Shore (9,5): Hypeband nummero twee die wat te bewijzen had. En ik denk dat iedere aanwezige volmondig zal bevestigen dat dit meer dan gelukt is. Wat een vibe hing er in de Dome zeg, heerlijk! Heb denk ik nog nooit zoveel crowdsurfers in die tent gezien. En er al helemaal niet zoveel moeten overduwen, als je bedenkt dat ik ongeveer halverwege in de tent stond. Daardoor ook niet helemaal op de voor mij karakteristieke manier de muziek kunnen leven, wat ik met name bij Pain Remains het liefst wel had gedaan. Maar maakte ook niet zoveel uit, want de sfeer was zo verrekte goed en respectvol met en voor elkaar. Heel anders dan bij Gojira, waar sommigen ronduit asociaal waren. Dit was zo’n hoogtepunt dat we besloten hebben dat dit onze headliner was. Als je de moeite hebt genomen om dit hele verslag te lezen (waarvoor heel erg bedankt, in dat geval!) dan lijkt het me wel duidelijk dat ik in vier dagen meer dan genoeg moois heb mogen zien. Dus lekker naar de camping onze traditionele dikke sigaar opgestoken en een biertje gedronken, met glamfest op de achtergrond (wat overigens best oké klonk) en zeer verzadigd de laatste beschouwingen met elkaar gedeeld, om vervolgens voor de laatste maal dit jaar mijn fijne fresh&black tentje in te kruipen.
Top 10:
- Machine Head
- Parkway Drive
- Pantera
- My Dying Bride
- Gojira
- Insomnium
- Lorna Shore
- Sleep Token
- Cradle of Filth
- Antimatter
Laatst bewerkt:
) - front row Mimi 
. Oprecht minder slecht dan gedacht, vocals zijn ruk, de style niet mijn ding, maar ze brengt energie. Vervolgens halverwege haar set haar enige bandlid (de drummer) gedowngrade naar hypeman, en zelf achter de drums gaan zitten. T was geen Mario, maar het klonk ook zeker niet slecht! 
Eerder weggegaan om richting Kissin' Dynamite te gaan, dus geen rating.
