Eindelijk uitgeschreven - Deel 2 van m'n verslag
Zaterdag fris opgestaan, de dag gestart met een heerlijke douche**** (geen wachtrij voor vrouwen - je zou voor minder van metalfestivals houden hahaha) en een lekker ontbijt**** op de hoofdweg om de dag te starten met Gloryhammer*. Klonk op plaat wel fijn, maar werd niet overtuigd door de zanger zijn capaciteiten en dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om mee te doen aan het entertainment van de standjes van proximus, accent en win for life. Geen geld gewonnen jammer genoeg…
Op tijd naar de marquee voor Ne Obliviscaris****. De laatste maanden verslaafd geraakt aan hun muziek. We stonden ver vooraan, pal in het midden en de eerste 3 nummers met muziekoordopjes werden een zware teleurstelling. Zang viel weg, viool viel weg en alles wat ik hoorde waren de tonen van de bass drum. Na de melding aan een vriend dat het geluid echt niets was, gaf die gelukkig de tip om m’n oordopjes uit te doen. Wereld van verschil, nog steeds een te harde bass – heb ik de hele dag of zelfs weekend wel last van gehad in de marquee – maar het was niet meer zo storend of overheersend. Zo toch kunnen genieten van de rest van de set. Als zij terugkomen voor een zaalshow ben ik er absoluut bij! Mijn verslaving loopt, zeker tijdens langere fietstochten, verder! Vrienden waren eerder vertrokken voor Hammerfall*** dus daarbij aangesloten. Ze waren op Forta goed en stelden ook nu niet teleur.
Ik had me voorgenomen om Three days grace van een afstand te bekijken, ook een beetje uit jeugdsentiment, maar toen de bende even terug naar de camping ging, toch maar geplooid en meegegaan. Teruggekomen voor (of eerder tijdens) Borknagar**, even gaan zien want vond hen een fijne ontdekking, maar kon er (mede door de zware bassen) niet in geraken. Vertrokken voor Behemoth****. Bizar om hen in de zon te zien spelen, maar toch hield de set (en hun schmink) zelfs in deze setting stand. Vrienden terug opgezocht en genoten van de namiddagzon in het gras met Slash*** op de achtergrond. Geen band voor mij om vooraan te gaan staan, maar op deze manier was het ideaal. Het is een fijn album en houdt ook live goed stand, niet zo verbazend natuurlijk met Myles als zanger. Ook Godsmack*** vanop afstand gezien, maar zoals me tijdens de livestream van RAR al was opgevallen. Band staat er en Sully’s stem klinkt geweldig. Op een ander festival zou ik er vast nog meer van hebben genoten en zou ik ook echt gaan kijken. Tijd voor Ministry, zoals gezegd, not my cup of tea, maar de vriendjes hebben gefeest alsof het hun laatste kans was! Heerlijk om te zien en daardoor ook best genoten.
Dan was het tijd voor mijn grote dilemma-combo Demons & Wizard en Slipknot. Ik weigerde te kiezen en ook de vrienden waren verdeeld want de ene wilde Slipknot ook vooraan zien en de anderen wilden gewoon D&W zien. Uiteindelijk besloten om allemaal samen naar D&W te gaan, iets vroeger te vertrekken met die ene vriend en samen zover mogelijk te geraken voor Slipknot. Wat ben ik blij dat ik niet gekozen heb!!! Ze hebben mijn verwachtingen allebei waar gemaakt.
Tijdens het wachten in de Dome nog een praatje gedaan met fijne Nederlanders en samen De Heideroosjes gezongen!
Demons & Wizards***** was een absoluut hoogtepunt. Heerlijk om die nummers live te zien en te horen. Hansi blijft één van mijn favoriete zangers met die unieke stem en de combinatie met de Iced Earth energie werkt fantastisch. Je voelde ook de energie tussen de bandleden van Blind Guardian enerzijds en die van Iced Earth anderzijds en credits aan fantastische Joost op keyboards, maar het geheel stond er! Heel benieuwd naar het nieuwe album en hopen dat ze nog eens langskomen, het lijkt me dat Trix en 013 hen wel wil / kan verwelkomen. (Al ga ik hen binnenkort alvast opnieuw zien op Metaldays)
Na de Iced Earth – Blind Guardian covers de tent uit en lopend, roepend, vol energie, richting Slipknot. Ik ben door de massa heen getrokken en excuseer me bij deze bij iedereen die ik half omver heb gelopen. Ik heb zelden zo hard gelachen en me tegelijkertijd schuldig gevoeld, but then again; people = shit! Resultaat was dat we een interessante plek hadden bemachtigd, ongeveer 5 minuten voor Slipknot eraan begon. Het laatste stuk gingen we afleggen eens de show begon. Zo gezegd, zo gedaan, eerste noten klonken en wij, samen met een boel anderen, wrongen richting pit! Heerlijke start van de show, maar ik ben te klein om een heel optreden te overleven in de pit, dus toch maar de zijkant (of eerder een stukje tussen 2 pits) opgezocht om iets meer te kunnen ‘kijken’ en op te nemen van de podiumact zelf. Corey was weer zijn heerlijk, energieke zelve. Zijn stem was beter dan in vele jaren (was me bij Stone Sour al opgevallen, maar ook met de stevige zang hier subliem) en de setlist was doordacht, toch niet de gemakkelijkste weg door dat minder bekende middenstuk. Omgeven door een enthousiast publiek heb ik echt heel het concert genoten. De “sit down” tijdens Spit it out was immens. Er leek niemand meer recht te staan op de hele wei.
Zondag is standaard onze afbreekdag. Die tent inpakken maakt het einde van het festival altijd meteen heel reëel. Zeker dit jaar zaten mijn mooiste dagen erop en was zondag een ‘we zien wel’-dag. Dat gecombineerd met een heel erg warme dag zorgde ervoor dat de energie om in warme tenten of in de felle middagzon te gaan staan afwezig bleek.
Te laat voor Crisix, op tijd voor Skalmold***, opnieuw wat last van de bass, maar al bij al een fijn concert. Schaduw gevonden aan de Jupiler Stage en zowel Power Trip** als Born from pain* een kans gegeven, maar de afstand tussen mezelf en de Jupiler bands is echt te groot. Achteraf toch wel spijt dat ik op die manier Equilibrium en Fleshgod Apocalypse heb laten schieten. In Flames** vanaf de Belgian beer bar gezien, oké maar niets bijzonder. Toch maar naar de marquee voor Insomnium*** waar de bassen nog steeds een overheersende rol speelden. Ook hier licht teleurgesteld, fijne band waar ik de afgelopen maanden regelmatig naar geluisterd heb, maar live kreeg ik het allemaal niet genoeg mee. Door gebrek aan zuurstof uiteindelijk voor het einde vertrokken. Nog een stuk Whitesnake* gezien / gehoord. De tent uitgekomen op het ogenblik dat ze aan een lange drumsolo startten. Zelfs ‘Here I go again’ verderop kon me niet bekoren. Rob Zombie** nog meegenomen en daarna toch terug de tent in voor Eluveitie***. Fijne set, al klonken de folk stukken soms wat geforceerd in de nummers ingewerkt. Tijdens zangstukken vallen die instrumenten vaak iets te veel weg om een coherent geheel te geven.
Bij het buiten komen nog een stukje Def Leppard, maar te laat voor meezingmoment ‘pour some sugar on me’. Misschien maar beter dat ik die karaoke-meezingers behoud voor op onze metalfeestjes. Goede plek voor Sabaton*** bemachtigd. We hadden uiteraard de nieuwsberichten van Hellfest gevolgd en gelukkig maar of ik had me vragen gesteld bij Joakims stem. Vol verwachting naar het koor en wat voor invloed dat op de nummers zou hebben. Het bleek een fijne extra en heeft de set zeker mee gered omdat Joakim zijn stem op die momenten kon sparen. Zoals al eerder gezegd, niet de beste keer dat ik hen zag, maar bij Sabaton komt het erop aan om op een goede plek in het publiek te staan. Die sfeer die daar heerst, maakt het telkens de moeite. Daarna nog de laatste bonnen opgedaan, de eerste nummers van Kiss gezien en alweer afscheid moeten nemen van de geliefde grond in Dessel.