Zijn hier te vinden: http://vod.graspop.be/nl
Alleen nog even sorteren op "Concert".
En als je wil weten hoe ik daar kom, hoef je alleen naar de site van Graspop te gaan en te klikken op "Livestream", bovenin je scherm.
Graspop Metal Meeting 2019 - Nieuws en geruchten
- Onderwerp starter PimSp
- Startdatum
Zijn hier te vinden: http://vod.graspop.be/nl
Alleen nog even sorteren op "Concert".
En als je wil weten hoe ik daar kom, hoef je alleen naar de site van Graspop te gaan en te klikken op "Livestream", bovenin je scherm.
Haha fuck Disturbed man, nu heb je Jesus Built My Hotrod gemist :wink:
Net nog ff gelezen wat er afgelopen week gepost is verder, ondanks dat ik het niet echt de moeite vond om te gaan dit jaar lezen de verslagen wel heel leuk weg. Dank daarvoor! En tof om zo een beeld te krijgen van die show van Ministry, zonde dat ik die gemist heb. Nu maar duimen op een dikke line up volgend jaar, zodat ik ook weer vol overtuiging een weekendje kan genieten
Dingadigdang my dangalonglinglong!
Misschien had ik dat achteraf ook gewoon moeten doen, aangezien ik Disturbed in mei al gezien had. Maar goed, dat kunnen we niet meer terugdraaien.
Er zijn genoeg goede optredens uitgezonden, dus wellicht heb je nog veel kijkplezier.
Ik hoop uiteraard ook op een goede line-up, zodat mijn tweede editie ook een succes gaat worden. Even voor de goede orde: vond je 'm dit jaar tegenvallen dan?
Eerst maar even The HU vanavond meepakken in de Melkweg. Ijzersterke show op Graspop, zoals je uit veel verslagen en lijstjes op hebt kunnen maken. Toch voelt het best apart om dezelfde band twee keer in anderhalve week te zien. Nog nooit eerder gehad.
Neen, Disturbed was voor mij DE show van deze jaargang, dus dit had niet gemist kunnen worden 
Zonder gekheid, de meeste anderen die ik sprak vonden er niet zoveel aan dus mogelijk zat ik gewoon in de perfecte stemming ervoor. Dit blijft nog wel altijd het leukste van een festival: ook al volg je hetzelfde programma als een ander: je kunt een heel ander oordeel vellen over wat je hebt gezien. En het is natuurlijk allemaal prima, hoewel ik nog altijd liever heb dat ik iets geweldig vind en dat de rest het kut vond dan andersom ;-)
Zonder gekheid, de meeste anderen die ik sprak vonden er niet zoveel aan dus mogelijk zat ik gewoon in de perfecte stemming ervoor. Dit blijft nog wel altijd het leukste van een festival: ook al volg je hetzelfde programma als een ander: je kunt een heel ander oordeel vellen over wat je hebt gezien. En het is natuurlijk allemaal prima, hoewel ik nog altijd liever heb dat ik iets geweldig vind en dat de rest het kut vond dan andersom ;-)
Mwa, ben waarschijnlijk verwend na vorig jaar. Maar vond Graspop én Werchter dit jaar wat teveel van het goede, vorig jaar wel gedaan. Eerste aankondigingen van Graspop waren voor mij zeer matig. Op Slipknot na eigenlijk geen vette grote namen wat mij betreft. Slayer is leuk maar ook al wel gezien en niet bepaald vernieuwend ofzo. Sowieso veel leuke acts op het affiche al eens gezien. En verder zoveel cringy karaoke metal bovenaan het affiche (Kiss, Whitesnake, Deff Leppard, Lynyrd Skynyrd). Meuk als Sabaton en Disturbed (sorry). Zoals hier te ook te lezen valt moesten de grote klappers van onder op het affiche komen, wat op zich niet verkeerd is, maar veel van de kleinere namen kende ik simpelweg niet. Als men dan ook nog Tool op Werchter zet, heb ik mijn keuze snel gemaakt!
Niettemin ook genoeg dingen waar ik graag bij had willen zijn behalve Slipknot en Ministry: Lamb of God, Mysticum, Demons & Wizards, Sonata Arctica en Ne Obliviscaris klinken allemaal als bijzonder goed acts, en ik heb geen van allen ooit live gezien. En ook The HU klinkt tof. Dus de conclusie is dat ik er volgend jaar toch wel weer graag bij wil zijn haha.
Vond het met Tool (Ziggo en Werchter) ook best apart ja, en ook TGTBTQ recent in Paradiso en nu op Werchter gezien. Tweede keer droeg in beide gevallen zeker bij aan het gehele plaatje! Veel plezier.
Neen, Disturbed was voor mij DE show van deze jaargang, dus dit had niet gemist kunnen wordenZonder gekheid, de meeste anderen die ik sprak vonden er niet zoveel aan dus mogelijk zat ik gewoon in de perfecte stemming ervoor. Dit blijft nog wel altijd het leukste van een festival: ook al volg je hetzelfde programma als een ander: je kunt een heel ander oordeel vellen over wat je hebt gezien. En het is natuurlijk allemaal prima, hoewel ik nog altijd liever heb dat ik iets geweldig vind en dat de rest het kut vond dan andersom
Helemaal gelijk hoor. Het toeval wil dat ik van Disturbed nogal schurft krijg en Ministry een van de vetste live metal act vind, dus vandaar mijn sterke mening over die clash. Maar zoals je zegt, het is voor iedereen anders. Zit maar een beetje te dollen haha
Goed om te horen dat we je volgend jaar weer op de graspop wei kunnen zien! Graspop typisch zo'n festival waarvan de line-up alleen maar beter wordt hoe meer je je erin verdiept. Mijn beste optredens kende ik voor de aankondiging nog niet. Zal volgend jaar wel weer hetzelfde zijn. Kijk er nu al naaruit om weer de lijst in de duiken eind dit jaar.
Zo, deel 1 van het verslag. Een poging gedaan om het kort te houden, maar mislukt....
Donderdag verliep redelijk vlot, maar toch ging de tijd sneller dan verwacht waardoor er geen tijd meer was voor die aan-mezelf-beloofde gin-tonic wanneer de tent op stond. Doorgaan naar de wei om Hemelbestormer mee te pikken en alsnog te laat te komen. Het stuk dat ik zag was sterk en meeslepend. Heel bezwerend op het einde wanneer alle muzikanten één voor één hun instrument neerleggen en ritmisch beginnen meetrommelen met de drum. Heerlijk. Die moet ik snel een herkansing geven!
Daarna nog eens terug naar de auto voor de laatste spullen (waardoor ik de meeting heb gemist – zonde!!) en op tijd terug te zijn voor Beartooth, niet voor mij maar voor vrienden. Mij deed het niets, maar ook zij leken niet echt onder de indruk.
Sonata Arctica*** is een jeugdliefde van me, maar wel zo eentje die me duidelijk maakt dat ik sindsdien hard veranderd ben ;-) Weinig bekende nummers in de set voor mij en hoewel zijn zang goed was (heb het wel eens anders geweten), deed het me minder dan gehoopt. Wel blij met Full Moon.
Phil Anselmo***: niet bekend met het hele repertoire van Pantera en mijn favorieten zitten niet in deze set, maar hou wel van hun sound. Phil deed aardig zijn best en het respect naar zijn vroegere bandleden maakte het een mooie tribute.
Nog even gaan feesten bij goe vur in den otto, maar toch op tijd bed in om dan niet te slapen. Lang leve de 'moeilijke eerste nacht’.
Vrijdag had ik een mooi en vol programma.
Eerst op de lijst: Death Angel***. Goed bij stem, powerful, fijne setlist, kortom prettige openingsshow. Daarna richting Metal Dome voor The Hu****, vrienden hadden honger en dorst dus alvast alleen gegaan, maar blijkbaar was de hype groter dan verwacht. Rijendik stond het buiten de tent, maar ik moest hen zien, dus wringen maar! “er is geen plek, de tent is vol” krijg ik te horen van mannen die me niet graag door laten, “watch me” dacht ik. Hoe verder ik naar voor geraakte, hoe meer plaats… dat heb je dan als ze achteraan niet doorschuiven. Het bleek een topshow! Had schrik dat het me zou gaan vervelen maar dat bleek onterecht. Het publiek vooraan had er duidelijk ook zin in, nog lang nazinderende ‘hu hu hu’ kreten gehoord op de wei!
Hatebreed vanop afstand gezien en extra vrienden die aankwamen dus niet echt gevolgd. Voor die net gearriveerde vrienden naar Glenn Hughes* – veel te spirituele mens met een eentonige kopstem (leuk dat je’t kan, na 5x in een nummer snappen we het). Ik kan Deep Purple op zich wel appreciëren, maar dit was het niet voor mij. Met een vriend vertrokken, tot bleek dat hij naar Bleed from Within wou, daar na 1 nummer ook maar vertrokken, want dat vind ik zo mogelijk nog erger. Op naar Testament*** dan. Stellen nooit teleur, maar me na een halfuurtje neergezet en de slag van het slaapgebrek heeft me overtuigd de tijd nuttig te gebruiken.
Als herboren opgestaan en richting Municipal Waste**, klonken oké maar ik was afgeleid en ondertussen iedereen aan het proberen (her)verzamelen. Door naar Anthrax***, Children of Bodom**** - Alexi had er zin in, goede set en beleving – een stukje Lynyrd Skynyrd* - niets aan gemist & serieus, die eindeloze outro van free bird was écht niet nodig!! - terwijl we gingen klaarstaan voor Amon Amarth***. Had de set al op Fortarock gezien en vond het daar nog beter overkomen, ze leken ook iets meer op automatische piloot te spleen nu, maar die nummers zijn een feest, lekker meezingbaar en aanstekelijk. Al zijn ze natuurlijk een pak commerciëler aan het worden dan enkele jaren geleden. De bedoeling was om nog even Stone Temple Pilots te zien, maar wanneer na Amon Amarth de wei leegstroomde en de vrienden ervoor gingen om rij 4 voor Slayer te bemachtingen, toch maar bij hen gebleven.
Within Temptation** is fijne achtergrondmuziek als je zittend wacht, maar Slayer***** kroonde zich uiteraard tot koningen van vrijdag. Die 4e rij was dodelijk, dus toch maar net achter de pit gevlucht. Was verder echt een geweldige show en fijne sfeer daar! Die 5e ster heeft Tom Araya dubbel verdiend door zijn minutenlange, emotionele en zeer oprecht overkomende afscheid. Ik kreeg het zelf even moeilijk! Hij stond daar alleen op het podium, precies terugblikkend op alle momenten die hem daar gebracht hebben en appreciërend hoe hij dat heeft mogen beleven. Zeer bijzonder!! Wat een uitstraling heeft die man toch!
De bedoeling was dan om een stuk Vipers mee te pikken, maar toen die soundcheck maar bleef duren, waren alle vrienden die bij me stonden vertrokken en kreeg ik de anderen niet te pakken (bleken al te slapen). Ben dan na een half uurtje ook maar vertrokken en na een heerlijke nachtrust klaar voor een heerlijke zaterdag.
Donderdag verliep redelijk vlot, maar toch ging de tijd sneller dan verwacht waardoor er geen tijd meer was voor die aan-mezelf-beloofde gin-tonic wanneer de tent op stond. Doorgaan naar de wei om Hemelbestormer mee te pikken en alsnog te laat te komen. Het stuk dat ik zag was sterk en meeslepend. Heel bezwerend op het einde wanneer alle muzikanten één voor één hun instrument neerleggen en ritmisch beginnen meetrommelen met de drum. Heerlijk. Die moet ik snel een herkansing geven!
Daarna nog eens terug naar de auto voor de laatste spullen (waardoor ik de meeting heb gemist – zonde!!) en op tijd terug te zijn voor Beartooth, niet voor mij maar voor vrienden. Mij deed het niets, maar ook zij leken niet echt onder de indruk.
Sonata Arctica*** is een jeugdliefde van me, maar wel zo eentje die me duidelijk maakt dat ik sindsdien hard veranderd ben ;-) Weinig bekende nummers in de set voor mij en hoewel zijn zang goed was (heb het wel eens anders geweten), deed het me minder dan gehoopt. Wel blij met Full Moon.
Phil Anselmo***: niet bekend met het hele repertoire van Pantera en mijn favorieten zitten niet in deze set, maar hou wel van hun sound. Phil deed aardig zijn best en het respect naar zijn vroegere bandleden maakte het een mooie tribute.
Nog even gaan feesten bij goe vur in den otto, maar toch op tijd bed in om dan niet te slapen. Lang leve de 'moeilijke eerste nacht’.
Vrijdag had ik een mooi en vol programma.
Eerst op de lijst: Death Angel***. Goed bij stem, powerful, fijne setlist, kortom prettige openingsshow. Daarna richting Metal Dome voor The Hu****, vrienden hadden honger en dorst dus alvast alleen gegaan, maar blijkbaar was de hype groter dan verwacht. Rijendik stond het buiten de tent, maar ik moest hen zien, dus wringen maar! “er is geen plek, de tent is vol” krijg ik te horen van mannen die me niet graag door laten, “watch me” dacht ik. Hoe verder ik naar voor geraakte, hoe meer plaats… dat heb je dan als ze achteraan niet doorschuiven. Het bleek een topshow! Had schrik dat het me zou gaan vervelen maar dat bleek onterecht. Het publiek vooraan had er duidelijk ook zin in, nog lang nazinderende ‘hu hu hu’ kreten gehoord op de wei!
Hatebreed vanop afstand gezien en extra vrienden die aankwamen dus niet echt gevolgd. Voor die net gearriveerde vrienden naar Glenn Hughes* – veel te spirituele mens met een eentonige kopstem (leuk dat je’t kan, na 5x in een nummer snappen we het). Ik kan Deep Purple op zich wel appreciëren, maar dit was het niet voor mij. Met een vriend vertrokken, tot bleek dat hij naar Bleed from Within wou, daar na 1 nummer ook maar vertrokken, want dat vind ik zo mogelijk nog erger. Op naar Testament*** dan. Stellen nooit teleur, maar me na een halfuurtje neergezet en de slag van het slaapgebrek heeft me overtuigd de tijd nuttig te gebruiken.
Als herboren opgestaan en richting Municipal Waste**, klonken oké maar ik was afgeleid en ondertussen iedereen aan het proberen (her)verzamelen. Door naar Anthrax***, Children of Bodom**** - Alexi had er zin in, goede set en beleving – een stukje Lynyrd Skynyrd* - niets aan gemist & serieus, die eindeloze outro van free bird was écht niet nodig!! - terwijl we gingen klaarstaan voor Amon Amarth***. Had de set al op Fortarock gezien en vond het daar nog beter overkomen, ze leken ook iets meer op automatische piloot te spleen nu, maar die nummers zijn een feest, lekker meezingbaar en aanstekelijk. Al zijn ze natuurlijk een pak commerciëler aan het worden dan enkele jaren geleden. De bedoeling was om nog even Stone Temple Pilots te zien, maar wanneer na Amon Amarth de wei leegstroomde en de vrienden ervoor gingen om rij 4 voor Slayer te bemachtingen, toch maar bij hen gebleven.
Within Temptation** is fijne achtergrondmuziek als je zittend wacht, maar Slayer***** kroonde zich uiteraard tot koningen van vrijdag. Die 4e rij was dodelijk, dus toch maar net achter de pit gevlucht. Was verder echt een geweldige show en fijne sfeer daar! Die 5e ster heeft Tom Araya dubbel verdiend door zijn minutenlange, emotionele en zeer oprecht overkomende afscheid. Ik kreeg het zelf even moeilijk! Hij stond daar alleen op het podium, precies terugblikkend op alle momenten die hem daar gebracht hebben en appreciërend hoe hij dat heeft mogen beleven. Zeer bijzonder!! Wat een uitstraling heeft die man toch!
De bedoeling was dan om een stuk Vipers mee te pikken, maar toen die soundcheck maar bleef duren, waren alle vrienden die bij me stonden vertrokken en kreeg ik de anderen niet te pakken (bleken al te slapen). Ben dan na een half uurtje ook maar vertrokken en na een heerlijke nachtrust klaar voor een heerlijke zaterdag.
Wat jij cringy of meuk pleegt te noemen, is voor anderen net een reden om naar Graspop te gaan. Dat je hun muziek niet kan pruimen, dat is volste recht. Maar ik huiver om muziek af te breken. Er bestaat gewoonweg geen slechte muziek, maar (gelukkig maar) een verschil in smaak.
En ja, Def Leppard is een band die in mijn hoogste schuif liggen. Het is ook jeugdsentiment. Ik zag ze een eerste keer in 1981. 2 jaar later mocht ik backstage, en dat maakte een enorme indruk op me. En het feit dat ze hun drummer nooit lieten vallen na zijn ongeval zorgde ervoor dat bij mij weinig verkeerd konden doen. Alleen is het zonde dat na de dood van Steve Clarck, ze nooit meer hun topniveau haalden.
Bij Slayer en Slipknot ben ik weg trouwens gegaan. Ik hoor het niet graag, maar gun iedereen zijn plezier als ze daar van jetje geven.
;-)
Er wordt gevraagd of hij de affiche dit jaar niet goed vond. Dan lijkt het me duidelijk dat die opsomming van bands en bijhorende omschrijvingen ervan puur dienen om aan te tonen waarom het voor hem geen overtuigende line-up is. Is dat muziek afbreken... je kan over alles politiek correct doen, maar ik vind dat je bepaalde muziek of bands "meuk" kan vinden, zonder daarmee te bedoelen dat die mannen (of vrouwen - als we dan toch correct bezig zijn) niets van hun vak kennen of slechte mensen zijn. Dat is toch gewoon een iets sterker taalgebruik om te zeggen 'het is mijn smaak niet'. De ene mens communiceert alsof hij op kussentjes loopt, de andere slaat liever iets meer in het rond. Naar wat ik al gelezen heb, is Dr. Hannibal eerder dat 2e
Ik kan zo'n duidelijke mening net wél appreciëren.Geen probleem hoor. Ik vermoed dat ik door mijn leeftijd het eerder genuanceerd aanpak. Maar even goede vrienden ;-)imac wrote:
Dr. Hannibal wrote:
cringy
Wat jij cringy of meuk pleegt te noemen, is voor anderen net een reden om naar Graspop te gaan. Dat je hun muziek niet kan pruimen, dat is volste recht. Maar ik huiver om muziek af te breken. Er bestaat gewoonweg geen slechte muziek, maar (gelukkig maar) een verschil in smaak.
De ene mens communiceert alsof hij op kussentjes loopt, de andere slaat liever iets meer in het rond. Naar wat ik al gelezen heb, is Dr. Hannibal eerder dat 2eIk kan zo’n duidelijke mening net wél appreciëren.
Eindelijk uitgeschreven - Deel 2 van m'n verslag
Zaterdag fris opgestaan, de dag gestart met een heerlijke douche**** (geen wachtrij voor vrouwen - je zou voor minder van metalfestivals houden hahaha) en een lekker ontbijt**** op de hoofdweg om de dag te starten met Gloryhammer*. Klonk op plaat wel fijn, maar werd niet overtuigd door de zanger zijn capaciteiten en dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om mee te doen aan het entertainment van de standjes van proximus, accent en win for life. Geen geld gewonnen jammer genoeg…
Op tijd naar de marquee voor Ne Obliviscaris****. De laatste maanden verslaafd geraakt aan hun muziek. We stonden ver vooraan, pal in het midden en de eerste 3 nummers met muziekoordopjes werden een zware teleurstelling. Zang viel weg, viool viel weg en alles wat ik hoorde waren de tonen van de bass drum. Na de melding aan een vriend dat het geluid echt niets was, gaf die gelukkig de tip om m’n oordopjes uit te doen. Wereld van verschil, nog steeds een te harde bass – heb ik de hele dag of zelfs weekend wel last van gehad in de marquee – maar het was niet meer zo storend of overheersend. Zo toch kunnen genieten van de rest van de set. Als zij terugkomen voor een zaalshow ben ik er absoluut bij! Mijn verslaving loopt, zeker tijdens langere fietstochten, verder! Vrienden waren eerder vertrokken voor Hammerfall*** dus daarbij aangesloten. Ze waren op Forta goed en stelden ook nu niet teleur.
Ik had me voorgenomen om Three days grace van een afstand te bekijken, ook een beetje uit jeugdsentiment, maar toen de bende even terug naar de camping ging, toch maar geplooid en meegegaan. Teruggekomen voor (of eerder tijdens) Borknagar**, even gaan zien want vond hen een fijne ontdekking, maar kon er (mede door de zware bassen) niet in geraken. Vertrokken voor Behemoth****. Bizar om hen in de zon te zien spelen, maar toch hield de set (en hun schmink) zelfs in deze setting stand. Vrienden terug opgezocht en genoten van de namiddagzon in het gras met Slash*** op de achtergrond. Geen band voor mij om vooraan te gaan staan, maar op deze manier was het ideaal. Het is een fijn album en houdt ook live goed stand, niet zo verbazend natuurlijk met Myles als zanger. Ook Godsmack*** vanop afstand gezien, maar zoals me tijdens de livestream van RAR al was opgevallen. Band staat er en Sully’s stem klinkt geweldig. Op een ander festival zou ik er vast nog meer van hebben genoten en zou ik ook echt gaan kijken. Tijd voor Ministry, zoals gezegd, not my cup of tea, maar de vriendjes hebben gefeest alsof het hun laatste kans was! Heerlijk om te zien en daardoor ook best genoten.
Dan was het tijd voor mijn grote dilemma-combo Demons & Wizard en Slipknot. Ik weigerde te kiezen en ook de vrienden waren verdeeld want de ene wilde Slipknot ook vooraan zien en de anderen wilden gewoon D&W zien. Uiteindelijk besloten om allemaal samen naar D&W te gaan, iets vroeger te vertrekken met die ene vriend en samen zover mogelijk te geraken voor Slipknot. Wat ben ik blij dat ik niet gekozen heb!!! Ze hebben mijn verwachtingen allebei waar gemaakt.
Tijdens het wachten in de Dome nog een praatje gedaan met fijne Nederlanders en samen De Heideroosjes gezongen!
Demons & Wizards***** was een absoluut hoogtepunt. Heerlijk om die nummers live te zien en te horen. Hansi blijft één van mijn favoriete zangers met die unieke stem en de combinatie met de Iced Earth energie werkt fantastisch. Je voelde ook de energie tussen de bandleden van Blind Guardian enerzijds en die van Iced Earth anderzijds en credits aan fantastische Joost op keyboards, maar het geheel stond er! Heel benieuwd naar het nieuwe album en hopen dat ze nog eens langskomen, het lijkt me dat Trix en 013 hen wel wil / kan verwelkomen. (Al ga ik hen binnenkort alvast opnieuw zien op Metaldays)
Na de Iced Earth – Blind Guardian covers de tent uit en lopend, roepend, vol energie, richting Slipknot. Ik ben door de massa heen getrokken en excuseer me bij deze bij iedereen die ik half omver heb gelopen. Ik heb zelden zo hard gelachen en me tegelijkertijd schuldig gevoeld, but then again; people = shit! Resultaat was dat we een interessante plek hadden bemachtigd, ongeveer 5 minuten voor Slipknot eraan begon. Het laatste stuk gingen we afleggen eens de show begon. Zo gezegd, zo gedaan, eerste noten klonken en wij, samen met een boel anderen, wrongen richting pit! Heerlijke start van de show, maar ik ben te klein om een heel optreden te overleven in de pit, dus toch maar de zijkant (of eerder een stukje tussen 2 pits) opgezocht om iets meer te kunnen ‘kijken’ en op te nemen van de podiumact zelf. Corey was weer zijn heerlijk, energieke zelve. Zijn stem was beter dan in vele jaren (was me bij Stone Sour al opgevallen, maar ook met de stevige zang hier subliem) en de setlist was doordacht, toch niet de gemakkelijkste weg door dat minder bekende middenstuk. Omgeven door een enthousiast publiek heb ik echt heel het concert genoten. De “sit down” tijdens Spit it out was immens. Er leek niemand meer recht te staan op de hele wei.
Zondag is standaard onze afbreekdag. Die tent inpakken maakt het einde van het festival altijd meteen heel reëel. Zeker dit jaar zaten mijn mooiste dagen erop en was zondag een ‘we zien wel’-dag. Dat gecombineerd met een heel erg warme dag zorgde ervoor dat de energie om in warme tenten of in de felle middagzon te gaan staan afwezig bleek.
Te laat voor Crisix, op tijd voor Skalmold***, opnieuw wat last van de bass, maar al bij al een fijn concert. Schaduw gevonden aan de Jupiler Stage en zowel Power Trip** als Born from pain* een kans gegeven, maar de afstand tussen mezelf en de Jupiler bands is echt te groot. Achteraf toch wel spijt dat ik op die manier Equilibrium en Fleshgod Apocalypse heb laten schieten. In Flames** vanaf de Belgian beer bar gezien, oké maar niets bijzonder. Toch maar naar de marquee voor Insomnium*** waar de bassen nog steeds een overheersende rol speelden. Ook hier licht teleurgesteld, fijne band waar ik de afgelopen maanden regelmatig naar geluisterd heb, maar live kreeg ik het allemaal niet genoeg mee. Door gebrek aan zuurstof uiteindelijk voor het einde vertrokken. Nog een stuk Whitesnake* gezien / gehoord. De tent uitgekomen op het ogenblik dat ze aan een lange drumsolo startten. Zelfs ‘Here I go again’ verderop kon me niet bekoren. Rob Zombie** nog meegenomen en daarna toch terug de tent in voor Eluveitie***. Fijne set, al klonken de folk stukken soms wat geforceerd in de nummers ingewerkt. Tijdens zangstukken vallen die instrumenten vaak iets te veel weg om een coherent geheel te geven.
Bij het buiten komen nog een stukje Def Leppard, maar te laat voor meezingmoment ‘pour some sugar on me’. Misschien maar beter dat ik die karaoke-meezingers behoud voor op onze metalfeestjes. Goede plek voor Sabaton*** bemachtigd. We hadden uiteraard de nieuwsberichten van Hellfest gevolgd en gelukkig maar of ik had me vragen gesteld bij Joakims stem. Vol verwachting naar het koor en wat voor invloed dat op de nummers zou hebben. Het bleek een fijne extra en heeft de set zeker mee gered omdat Joakim zijn stem op die momenten kon sparen. Zoals al eerder gezegd, niet de beste keer dat ik hen zag, maar bij Sabaton komt het erop aan om op een goede plek in het publiek te staan. Die sfeer die daar heerst, maakt het telkens de moeite. Daarna nog de laatste bonnen opgedaan, de eerste nummers van Kiss gezien en alweer afscheid moeten nemen van de geliefde grond in Dessel.
Zaterdag fris opgestaan, de dag gestart met een heerlijke douche**** (geen wachtrij voor vrouwen - je zou voor minder van metalfestivals houden hahaha) en een lekker ontbijt**** op de hoofdweg om de dag te starten met Gloryhammer*. Klonk op plaat wel fijn, maar werd niet overtuigd door de zanger zijn capaciteiten en dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om mee te doen aan het entertainment van de standjes van proximus, accent en win for life. Geen geld gewonnen jammer genoeg…
Op tijd naar de marquee voor Ne Obliviscaris****. De laatste maanden verslaafd geraakt aan hun muziek. We stonden ver vooraan, pal in het midden en de eerste 3 nummers met muziekoordopjes werden een zware teleurstelling. Zang viel weg, viool viel weg en alles wat ik hoorde waren de tonen van de bass drum. Na de melding aan een vriend dat het geluid echt niets was, gaf die gelukkig de tip om m’n oordopjes uit te doen. Wereld van verschil, nog steeds een te harde bass – heb ik de hele dag of zelfs weekend wel last van gehad in de marquee – maar het was niet meer zo storend of overheersend. Zo toch kunnen genieten van de rest van de set. Als zij terugkomen voor een zaalshow ben ik er absoluut bij! Mijn verslaving loopt, zeker tijdens langere fietstochten, verder! Vrienden waren eerder vertrokken voor Hammerfall*** dus daarbij aangesloten. Ze waren op Forta goed en stelden ook nu niet teleur.
Ik had me voorgenomen om Three days grace van een afstand te bekijken, ook een beetje uit jeugdsentiment, maar toen de bende even terug naar de camping ging, toch maar geplooid en meegegaan. Teruggekomen voor (of eerder tijdens) Borknagar**, even gaan zien want vond hen een fijne ontdekking, maar kon er (mede door de zware bassen) niet in geraken. Vertrokken voor Behemoth****. Bizar om hen in de zon te zien spelen, maar toch hield de set (en hun schmink) zelfs in deze setting stand. Vrienden terug opgezocht en genoten van de namiddagzon in het gras met Slash*** op de achtergrond. Geen band voor mij om vooraan te gaan staan, maar op deze manier was het ideaal. Het is een fijn album en houdt ook live goed stand, niet zo verbazend natuurlijk met Myles als zanger. Ook Godsmack*** vanop afstand gezien, maar zoals me tijdens de livestream van RAR al was opgevallen. Band staat er en Sully’s stem klinkt geweldig. Op een ander festival zou ik er vast nog meer van hebben genoten en zou ik ook echt gaan kijken. Tijd voor Ministry, zoals gezegd, not my cup of tea, maar de vriendjes hebben gefeest alsof het hun laatste kans was! Heerlijk om te zien en daardoor ook best genoten.
Dan was het tijd voor mijn grote dilemma-combo Demons & Wizard en Slipknot. Ik weigerde te kiezen en ook de vrienden waren verdeeld want de ene wilde Slipknot ook vooraan zien en de anderen wilden gewoon D&W zien. Uiteindelijk besloten om allemaal samen naar D&W te gaan, iets vroeger te vertrekken met die ene vriend en samen zover mogelijk te geraken voor Slipknot. Wat ben ik blij dat ik niet gekozen heb!!! Ze hebben mijn verwachtingen allebei waar gemaakt.
Tijdens het wachten in de Dome nog een praatje gedaan met fijne Nederlanders en samen De Heideroosjes gezongen!
Demons & Wizards***** was een absoluut hoogtepunt. Heerlijk om die nummers live te zien en te horen. Hansi blijft één van mijn favoriete zangers met die unieke stem en de combinatie met de Iced Earth energie werkt fantastisch. Je voelde ook de energie tussen de bandleden van Blind Guardian enerzijds en die van Iced Earth anderzijds en credits aan fantastische Joost op keyboards, maar het geheel stond er! Heel benieuwd naar het nieuwe album en hopen dat ze nog eens langskomen, het lijkt me dat Trix en 013 hen wel wil / kan verwelkomen. (Al ga ik hen binnenkort alvast opnieuw zien op Metaldays)
Na de Iced Earth – Blind Guardian covers de tent uit en lopend, roepend, vol energie, richting Slipknot. Ik ben door de massa heen getrokken en excuseer me bij deze bij iedereen die ik half omver heb gelopen. Ik heb zelden zo hard gelachen en me tegelijkertijd schuldig gevoeld, but then again; people = shit! Resultaat was dat we een interessante plek hadden bemachtigd, ongeveer 5 minuten voor Slipknot eraan begon. Het laatste stuk gingen we afleggen eens de show begon. Zo gezegd, zo gedaan, eerste noten klonken en wij, samen met een boel anderen, wrongen richting pit! Heerlijke start van de show, maar ik ben te klein om een heel optreden te overleven in de pit, dus toch maar de zijkant (of eerder een stukje tussen 2 pits) opgezocht om iets meer te kunnen ‘kijken’ en op te nemen van de podiumact zelf. Corey was weer zijn heerlijk, energieke zelve. Zijn stem was beter dan in vele jaren (was me bij Stone Sour al opgevallen, maar ook met de stevige zang hier subliem) en de setlist was doordacht, toch niet de gemakkelijkste weg door dat minder bekende middenstuk. Omgeven door een enthousiast publiek heb ik echt heel het concert genoten. De “sit down” tijdens Spit it out was immens. Er leek niemand meer recht te staan op de hele wei.
Zondag is standaard onze afbreekdag. Die tent inpakken maakt het einde van het festival altijd meteen heel reëel. Zeker dit jaar zaten mijn mooiste dagen erop en was zondag een ‘we zien wel’-dag. Dat gecombineerd met een heel erg warme dag zorgde ervoor dat de energie om in warme tenten of in de felle middagzon te gaan staan afwezig bleek.
Te laat voor Crisix, op tijd voor Skalmold***, opnieuw wat last van de bass, maar al bij al een fijn concert. Schaduw gevonden aan de Jupiler Stage en zowel Power Trip** als Born from pain* een kans gegeven, maar de afstand tussen mezelf en de Jupiler bands is echt te groot. Achteraf toch wel spijt dat ik op die manier Equilibrium en Fleshgod Apocalypse heb laten schieten. In Flames** vanaf de Belgian beer bar gezien, oké maar niets bijzonder. Toch maar naar de marquee voor Insomnium*** waar de bassen nog steeds een overheersende rol speelden. Ook hier licht teleurgesteld, fijne band waar ik de afgelopen maanden regelmatig naar geluisterd heb, maar live kreeg ik het allemaal niet genoeg mee. Door gebrek aan zuurstof uiteindelijk voor het einde vertrokken. Nog een stuk Whitesnake* gezien / gehoord. De tent uitgekomen op het ogenblik dat ze aan een lange drumsolo startten. Zelfs ‘Here I go again’ verderop kon me niet bekoren. Rob Zombie** nog meegenomen en daarna toch terug de tent in voor Eluveitie***. Fijne set, al klonken de folk stukken soms wat geforceerd in de nummers ingewerkt. Tijdens zangstukken vallen die instrumenten vaak iets te veel weg om een coherent geheel te geven.
Bij het buiten komen nog een stukje Def Leppard, maar te laat voor meezingmoment ‘pour some sugar on me’. Misschien maar beter dat ik die karaoke-meezingers behoud voor op onze metalfeestjes. Goede plek voor Sabaton*** bemachtigd. We hadden uiteraard de nieuwsberichten van Hellfest gevolgd en gelukkig maar of ik had me vragen gesteld bij Joakims stem. Vol verwachting naar het koor en wat voor invloed dat op de nummers zou hebben. Het bleek een fijne extra en heeft de set zeker mee gered omdat Joakim zijn stem op die momenten kon sparen. Zoals al eerder gezegd, niet de beste keer dat ik hen zag, maar bij Sabaton komt het erop aan om op een goede plek in het publiek te staan. Die sfeer die daar heerst, maakt het telkens de moeite. Daarna nog de laatste bonnen opgedaan, de eerste nummers van Kiss gezien en alweer afscheid moeten nemen van de geliefde grond in Dessel.
