nou, daar gaat die dan...
We wilde in eerste instantie niet al te vroeg gaan, het was tenslotte 31 graden met een goed zonnetje en m'n pa is al 70. Maar goed met z'n drieen ongeduldig en toen de appjes kwamen dat we alle 3 klaar waren is de stoet op de fiets richting Megaland vertrokken.
Vond de fietsenstalling prima geregeld, een groot scherm met "INGANG FIETSENSTALLING" was absoluut niet over het hoofd te zien, ook gewoon perfect voor de ingang.
Doorgang voor de Golden Circle was goed aangegeven.
Voor m'n pa de eerste keer naar zo'n groot evenement (ook nooit op Pinkpop geweest) en dus een soort rondleiding gegeven, toch stiekem een beetje kennismaking ook met Pinkpop van gemaakt.
Binnenkomst liep verrassend goed door, eenmaal op het veld aangekomen waar het nog absoluut niet druk was, overgestoken en met de schrik om het hart de munten aangeschaft.
Met een traditionele selfie, met vers bekertje bier en het podium op de achtergrond, vervolgens de selfie met nodige administratieve handelingen door facebook te vervuilen met Bruce-spam, helemaal klaar voor de dag / rest van de namiddag.
We besloten eerst maar eens in de Golden Circle te kijken, voor the feel en dan zien alvast wat mensen om ons heen onze koppies.
Was al flink wat schaduw in de GC doordat de zon achter de mainstage verdween, dus waarom niet daar blijven hangen en het was tenslotte nog maar een ander half uur tot het voorprogramma. Waarna we een korte route maakte via de toiletten richting de frietkraam, eerste die we tegen kwamen had een flink rijtje mensen. Besloten daarom iets door te lopen voorbij het Skydeck, waar de rij voor de frietkraam half zo lang was. Met een bodempje gelegd weer terug naar links voor... Met inmiddels een klein half uur voor het voorprogramma. Ach ja, leuk en fijne bluesrock, maar niet iets waar ik vrijwillig zomaar naar toe zou gaan. Niet iets wat ik me lang ga blijven herinneren in ieder geval.
Hierna nogmaals een laatste strip munten gehaald, rondje toilet en met 3 verse pinten langzaam de voorbereiding, Het wachten op Bruce was inmiddels geslonken, van de kaartjes kopen meer dan een jaar geleden, tot slechts 1 kwartiertje. Mijn voorstel was wel om dan toch maar in dat laatste beetje zon te gaan staan, achterin de Golden Circle midden voor het podium. Uitstekende plekken, uitstekend zicht op het podium, een onwaarschijnlijke bewegingsruimte... Het kon niet meer perfect zijn...
En dan daar komt The E Street Band 1 voor 1 op, met op de achtergrond The Boss die ieder langs zich liet lopen. Om te starten met een "Hallo Nederland / Hallo Limburg" en No Surrender in te zetten. Ja hoor, de hele spanning kwam er bij mij uit... Sterk spul Fisherman's friend!!! ...en dat het hele nummer. Ondanks dat zijn stem tegenviel dat eerste nummer, ondanks dat het geluid wat kraakte en piepte... De spanning won en de emotie maakte zich meester over me, dit is m'n 3de keer Springsteen waar ik zo lang op gewacht heb, ja mensen!!
Hierna werd het alleen maar beter, mijn aandacht is alleen nog maar op het optreden geweest. Paar keer een foto en een paar keer achter me kijken over de mensenmassa, paar keer tegen elkaar zeggen hoe fantastisch dat we het vonden. En fuck die 40 euro extra voor deze GC tickets, dit was/is fenomenaal!!
En ja hoor, waar mijn liefde voor Springsteen begon kwam ook langs, de inzet van Badlands was weer een moment van : sterk spul dat Fishermans Friend! Verbazing overigens dat ik vanmorgen m'n stem nog heb, ha ha... Want paar keer ging het gewoon vanzelf, moest mee zingen, uit mijn tenen en handen in de lucht! The Boss maakt wat los! Het voelde wel allemaal wat plots voorbij... met een soort van adrenaline stoot bleven we achter....
Voor de verandering (nee tuurlijk niet) tegen de stroom in richting toilet en vervolgens schuifel de schuifel richting de uitgang. Moment van 'boven aan de trap' omkijken over de massa, wat een prachtig gezicht om Megaland zo te zien, laat je roze hart wel een slagje extra maken. We waren al snel terug bij de fiets, wel eerste stuk behoorlijk donker, had wel wat lantaarns bij gemogen. De uitgang was ook wat lastig, omdat iedereen vanaf het terrein hier de bocht om kwam richting P3, P4 en P5 en wij slechts hoefde over te steken.
De hele nacht 'last' gehad van de adrenaline stoot van Bruce, ik geloof dat elk nummer nog 3 maal door mijn hoofd ging. Het was prachtig, magisch, werelds! Het was naar mijn idee niet zo goed als Pinkpop 2009, maar als zelfs de man zelf zichzelf niet kan overtreffen, dan zegt dat ook wel wat!!
Hoe dan ook, geslaade middag/avond en verwachting is wel waar gemaakt. Wat een ras artiest, fenomenaal! .. en dat met 73?
