In ieder geval vanuit persoonlijke hoek ben ik het eens met o.a. Indiaantje en Hannibal. Zelf vind ik Goldband zelfs nog best wel leuk en op Lowlands of DTRH zou ik met plezier gaan kijken, maar dit is mij echt te off-brand voor het 'oude' BKS, zeker in combinatie met de meeste andere grotere namen, met het verdwijnen van een livepodium, het veel te centraal stellen van St. Paul/The Floor, die nikszeggende slogans etc.
Sinds 2013 ben ik wat ouder geworden en lijkt BKS in ieder geval halfslachtig juist een jongere/meer feestende doelgroep aan te spreken, in ieder geval in de top van de line-up. Dat is hun goed recht hoor, maar daarmee wordt het festival voor mij veel minder een no-brainer dan het in het begin was.
Dat is het persoonlijke, maar ook los van het persoonlijke vraag ik me af hoe slim het is om deels op de hypetrain van LL/DTRH te springen, maar dan weer niet volledig (want de midcard en undercard zijn op zijn minst dik in orde). Is dat waar in 2023 de passie ligt, en/of is dat (ook) waar nog een gaatje in de markt zit? Dat zal de nabije toekomst wel uitwijzen.
Voor mij lijkt dit na 2018 helaas de tweede editie te worden die ik oversla, al ben ik nog niet definitief afgehaakt. Mochten er enkele vrienden willen gaan, dan sluit ik graag aan (maar dat geldt nu ook voor LL/DTRH/ITGWO). Ondertussen luister ik lekkerbekkend naar de Spotify-playlist van het End Of The Road Festival in Engeland. 15.000 bezoekers, drie dagen, vier volle muziekpodia, geen grote headliners (Wilco is de grootste naam) maar ontzettend sterk in de breedte; precies tussen het scherpere van BKS en het toegankelijkere van LGW? in. In mijn dromen was juist dit de afslag geweest die BKS had genomen nadat met Radiohead/Arcade Fire de top wel was bereikt.
Sinds 2013 ben ik wat ouder geworden en lijkt BKS in ieder geval halfslachtig juist een jongere/meer feestende doelgroep aan te spreken, in ieder geval in de top van de line-up. Dat is hun goed recht hoor, maar daarmee wordt het festival voor mij veel minder een no-brainer dan het in het begin was.
Dat is het persoonlijke, maar ook los van het persoonlijke vraag ik me af hoe slim het is om deels op de hypetrain van LL/DTRH te springen, maar dan weer niet volledig (want de midcard en undercard zijn op zijn minst dik in orde). Is dat waar in 2023 de passie ligt, en/of is dat (ook) waar nog een gaatje in de markt zit? Dat zal de nabije toekomst wel uitwijzen.
Voor mij lijkt dit na 2018 helaas de tweede editie te worden die ik oversla, al ben ik nog niet definitief afgehaakt. Mochten er enkele vrienden willen gaan, dan sluit ik graag aan (maar dat geldt nu ook voor LL/DTRH/ITGWO). Ondertussen luister ik lekkerbekkend naar de Spotify-playlist van het End Of The Road Festival in Engeland. 15.000 bezoekers, drie dagen, vier volle muziekpodia, geen grote headliners (Wilco is de grootste naam) maar ontzettend sterk in de breedte; precies tussen het scherpere van BKS en het toegankelijkere van LGW? in. In mijn dromen was juist dit de afslag geweest die BKS had genomen nadat met Radiohead/Arcade Fire de top wel was bereikt.