Band introducties Graspop Metal Meeting 2023
- Onderwerp starter RubenJS
- Startdatum
ooit gaan er geen bands meer over blijven en zal er iemand mimi barks moeten doen he, voor de mensen die zich mentaal willen voorbereiden
Ik heb haar in Baroeg bezig gezien als voorprogramma van CombiChrist. Aardige dame tijdens het eten. Verschrikkelijk op het podium.
Er was er geloof ik eentje hier op het forum. Sneu voor diegene dat die nu weer moet kijken.
Als je een intro voor ze schrijft, waar enig enthousiasme van af spat dan ben je wat mij betreft vrijgesteld van de liveshow dit jaar
(Betekent wel dat je de muziek nu alvast even moet checken)
Zoals belooft mijn introductie van:
De melodic death metal band Insomnium is opgericht in het voorjaar van 1997 in de stad Joensuu in het oosten van Finland.
De core line-up is nog steeds dezelfde sinds de oprichting van de band, Niilo Sevänen (bas/zang), Markus Hirvonen (drums) en Ville Friman (gitaar/clean zang). Sinds 2011 heeft zich Markus Vanhala (gitaar) zich bij de band gevoegd. De gitaarvirtuoos van Omnium Gatherium heeft mede gezorgd voor een rijkere sound van de band. Jani Liimatainen (gitaar/clean zang), een van de oprichters van Sonata Arctica, heeft zich vier jaar geleden ook bij de band gevoegd. Ville gaf aan dat hij het touren van de band niet meer kon combineren met zijn baan als docent aan de universiteit van York. Een derde gitarist werd hiermee noodzakelijk om de band draaiende te houden. Jani was al een bekende van de band, aangezien hij al ervaring had als live gitarist van de band op verschillende tours. Met drie gitaristen heeft de band nu nog een extra laag op hun al aanwezige rijke sound. De huidige bezetting is in mijn ogen (en oren) ook de beste line-up tot nu toe, die ook live zeer goed tot zijn recht komt.
Hun muziek kan omschreven worden als een mooie mix van melodieuze atmosferische death metal met melancholishe doom elementen en toch bruut, heavy en catchy. In het begin zijn ze begonnen met de herkenbare scandinavische melodic death metal zoals we die kennen van o.a. Dark Tranquility, At the Gates en In Flames maar wel met typische Finse invloeden. In de daarop volgende jaren is hun sound steeds meer geëvolueerd, het werd donkerder en progressiever en er kwamen steeds meer invloeden vanuit allerlei richtingen zoals doom, folk en zelfs trash.
De muziek van Insomnium werd vervolgens steeds meer beïnvloed door bands als Amorphis, Moonspell, Satyricon, Enslaved en Katatonia.
De band haalt zijn lyrische inspiratie uit de meest uiteenlopende werken uit de wereldliteratuur. De zanger van de band Niilo Sevänen heeft een literaire achtergrond en heeft onder meer bewerkingen van gedichten van de Finse dichter Eino Leino toegepast en heeft invloeden uit werken van Poe of Hölderlin verwerkt in zijn teksten. In het nummer “Drawn to black” van het “Above The Weeping World”album bestaat het refrein zelfs uit een van de beroemdste gedichten van Francis William Bourdillon (1852-1921).
Insomnium heeft naar mijn gevoel heel veel pareltjes, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd als liefhebber. Het is dan ook bijna een onmogelijke opgave om een keuze te maken en bovendien zou ik elke keer naar mijn mening teveel in herhaling vallen (alles is geweldig of zoiets).
Ik ga dan ook niet de albums allemaal afzonderlijk bespreken, maar ik geef een overzicht met een nummer per album, dit geeft denk ik wel een goed beeld van het totale oeuvre in hun 25 jarige bestaan. Hun laatse album zal ik wel verder toelichten, daarover later meer.
Ik heb dan wel zojuist gezegd albums, maar er staat 1 nummer tussen van een EP, kon het niet laten, dit nummer is gewoon te mooi om te laten liggen.
Voor zover mij bekend hebben ze 9 albums, 3 EP’s, 2 demo’s en een boxset op hun naam staan. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik ze allemaal in bezit heb inclusief collectors-items, ben nogal een vinyl verzamelaar
, maar goed ik dwaal af, over naar muziek.
Album Overzicht
Jaar - Album - Track
2002 - In The Halls Of Awaiting - The Elder
2004 - Since The Day It All Came Down - Daughter Of The Moon
2006 - Above The Weeping World - Drawn To Black
2009 - Across The Dark - Where The Last Wave Broke
2011 - One For Sorrow - Only One Who Waits
2014 - Shadows Of The Dying Sun - The Promethean Song
2016 - Winter’s Gate - Winter’s Gate Pt.6
2019 - Heart Like a Grave - Pale Morning Star
2021 - Argent Moon (EP) - The Wanderer
2023 - Anno 1696 - White Christ (met Sakis Tolis van Rotting Christ)
Enkele highlights uit hun discografie:
2009 - Across The Dark
Voor het eerst sinds het bestaan van de band horen we op dit vierde album ook cleane zang naast de karakteristieke growls en grunts, waardoor hun geluid meer gelaagdheid krijgt, wat belangrijk blijkt voor hun verhaallijnen die zijn verwerkt in de nummers en daardoor sterker overkomen met meer spanningsopbouw en wisselende sfeer.
2014 - Shadows Of The Dying Sun
Met dit zesde album kreeg de band een grotere naamsbekendheid, ook buiten Europa. Het is tevens het eerste album met gitarist Markus Vanhala.
Op dit album staat ook hun meest bekende nummer “While We Sleep”. Dit nummer is inmiddels een vaste waarde op hun setlist.
2016 - Winter’s Gate
Dit zevende album is uitgebracht als een conceptalbum met een 40 minuten durend nummer over een groep Vikingen op zoek naar goud. Het idee ontstond binnen de band twee jaar eerder tijdens de opnames van het “Shadows Of The Dying Sun” album. Dit album moet je echt in zijn geheel beluisteren in de bedoelde volgorde om optimaal te kunnen genieten van de aanwezige sfeer en spanningsopbouw. Part 6 is voor mij persoonlijk bijvoorbeeld het favoriete stuk, maar is echter nog mooier als part 1 t/m 5 eraan vooraf zijn gegaan in de luisterbeurt.
Het album was destijds ook beschikbaar als limited edition met audiobook waarin het verhaal door Niilo Sevänen zelf is ingesproken.
Het album bereikte bovendien de nummer 1 in de hitlijsten van hun thuisland.
2019 - Heart Like a Grave
Het eerste album met gitarist Jani Liimatainen, hij zorgt ook voor een extra portie cleane zang naast de reeds aanwezige stem van Ville. Tevens is dit ook het eerste album met drie gitaristen, Jani, Ville en Markus. De titeltrack van dit album maakt ook vrijwel altijd deel uit van hun setlist, meestal in de encore.
2023 - Anno 1696
Dan zijn we beland in de huidige tijd
. Afgelopen maand hebben ze dus inmiddels hun negende album "Anno 1696" afgeleverd. En wat voor een album, wederom een meesterwerk van deze Finnen.
"Anno 1696" is een reis naar het donkere verleden in het verre Noorden gebaseerd op een verhaal van Niilo Sevänen (Bassist/zanger).
Insomnium heeft het onrustige tijdperk van 1696 vertaald in hun muziek. Het tijdperk van de grote hongersnood in het hoge Noorden.
Er heerst in heel Europa een verschrikkelijke heksenjacht met als gevolg de bekende en gruwelijke heksenprocessen. In eerste instantie blijven de scandinavische landen ongeschonden van deze hysterie, maar later raakt ook het afgelegen hoge Noorden van Finland en Zweden in de ban ban de hekserij.
Volgens Niilo Sevänen waren de heksenprocessen in het Zweeds Torsåker een verschrikkelijke bron van nachtmerrieachtige inspiratie.
Al die verhalen over 70 onthoofde vrouwen in deze kleine Zweedse gemeenschap, deze massale terechtstelling in Torsåker was het grootste bloedbad van de achtjarige heksenjacht. In de daarop volgende hongersnoodjaren zijn er ook enkele zeer duistere verhalen bekend over kannibalisme en kindermoord.
Het nummer “Lilian” is waarschijnlijk het meest traditionele Insomnium-nummer op het "Anno 1696" album. Volgens gitarist Markus Vanhala is deze track als single een gemakkelijke start, voordat het echt heftiger wordt. Het toont vooral de lichtere tinten van het "Anno 1696" album en symboliseert hoop.
Volgens bassist/zanger Niilo Sevänen is de compositie van Ville en heeft het nummer dat typische oude Insomnium-gevoel. Tekstueel vertelt het nummer hoe het tragische paar in de geschiedenis elkaar voor het eerst ontmoette. Volgens gitarist Ville Friman is het een van de eerste nummers die uitkwam tijdens de pandemieperiode. “Lilian” heeft heel duidelijk die oude Insomnium-sfeer. Het "Anno 1696" album is wederom sterk in zijn soort en vertrouwt op de sterke punten van hun geliefde kenmerkende geluid en melancholische verhalen.
Zoals de band kort en pakkend hun laatste aanwinst omschrijft: “Welcome to 1696, Welcome to Hell”.
Ik heb Insomnium al vaak live gezien, altijd weten ze mij mee te voeren op hun melancholische klanken waarin ik mijzelf helemaal kan overgeven aan een unieke intense beleving en mij zelfs soms tot tranen hebben weten te ontroeren.
Melodic Death Metal pur sang, voor liefhebbers van melodic death & doom mag je deze zeker niet overslaan de komende editie!
Voor degene die niet bekend zijn met Insomnium en/of het melodic death genre is dit een mooie kennismaking, omdat ze m.i. niet té extreem zijn. Tenslotte een wijze raad voor een intense muziekbeleving: stel je open, laat alles los, laat het binnenkomen, laat je meevoeren op hun magistrale reis en je zult versteld zijn van een overweldigende intense ervaring die je niet snel zal vergeten. Dat is wat Insomnium met je kan doen.
Ze spelen op de komende editie trouwens op de zondag, op dezelfde dag spelen ook Eluveitie en Katatonia, lijkt mij een heel mooi zondags trio
Tenslotte nog een leuk weetje aangezien Epica hier ook al geïntroduceerd is. Ik heb zo’n negen jaar geleden Insomnium live gezien in het voorprogramma van Epica, waar Simone Simons zelfs nog verklaarde de grootste fan van Insomnium te zijn
.
Ik zou zeggen kijken en luisteren die band
De melodic death metal band Insomnium is opgericht in het voorjaar van 1997 in de stad Joensuu in het oosten van Finland.
De core line-up is nog steeds dezelfde sinds de oprichting van de band, Niilo Sevänen (bas/zang), Markus Hirvonen (drums) en Ville Friman (gitaar/clean zang). Sinds 2011 heeft zich Markus Vanhala (gitaar) zich bij de band gevoegd. De gitaarvirtuoos van Omnium Gatherium heeft mede gezorgd voor een rijkere sound van de band. Jani Liimatainen (gitaar/clean zang), een van de oprichters van Sonata Arctica, heeft zich vier jaar geleden ook bij de band gevoegd. Ville gaf aan dat hij het touren van de band niet meer kon combineren met zijn baan als docent aan de universiteit van York. Een derde gitarist werd hiermee noodzakelijk om de band draaiende te houden. Jani was al een bekende van de band, aangezien hij al ervaring had als live gitarist van de band op verschillende tours. Met drie gitaristen heeft de band nu nog een extra laag op hun al aanwezige rijke sound. De huidige bezetting is in mijn ogen (en oren) ook de beste line-up tot nu toe, die ook live zeer goed tot zijn recht komt.
Hun muziek kan omschreven worden als een mooie mix van melodieuze atmosferische death metal met melancholishe doom elementen en toch bruut, heavy en catchy. In het begin zijn ze begonnen met de herkenbare scandinavische melodic death metal zoals we die kennen van o.a. Dark Tranquility, At the Gates en In Flames maar wel met typische Finse invloeden. In de daarop volgende jaren is hun sound steeds meer geëvolueerd, het werd donkerder en progressiever en er kwamen steeds meer invloeden vanuit allerlei richtingen zoals doom, folk en zelfs trash.
De muziek van Insomnium werd vervolgens steeds meer beïnvloed door bands als Amorphis, Moonspell, Satyricon, Enslaved en Katatonia.
De band haalt zijn lyrische inspiratie uit de meest uiteenlopende werken uit de wereldliteratuur. De zanger van de band Niilo Sevänen heeft een literaire achtergrond en heeft onder meer bewerkingen van gedichten van de Finse dichter Eino Leino toegepast en heeft invloeden uit werken van Poe of Hölderlin verwerkt in zijn teksten. In het nummer “Drawn to black” van het “Above The Weeping World”album bestaat het refrein zelfs uit een van de beroemdste gedichten van Francis William Bourdillon (1852-1921).
Insomnium heeft naar mijn gevoel heel veel pareltjes, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd als liefhebber. Het is dan ook bijna een onmogelijke opgave om een keuze te maken en bovendien zou ik elke keer naar mijn mening teveel in herhaling vallen (alles is geweldig of zoiets).
Ik ga dan ook niet de albums allemaal afzonderlijk bespreken, maar ik geef een overzicht met een nummer per album, dit geeft denk ik wel een goed beeld van het totale oeuvre in hun 25 jarige bestaan. Hun laatse album zal ik wel verder toelichten, daarover later meer.
Ik heb dan wel zojuist gezegd albums, maar er staat 1 nummer tussen van een EP, kon het niet laten, dit nummer is gewoon te mooi om te laten liggen.
Voor zover mij bekend hebben ze 9 albums, 3 EP’s, 2 demo’s en een boxset op hun naam staan. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik ze allemaal in bezit heb inclusief collectors-items, ben nogal een vinyl verzamelaar
, maar goed ik dwaal af, over naar muziek.Album Overzicht
Jaar - Album - Track
2002 - In The Halls Of Awaiting - The Elder
2004 - Since The Day It All Came Down - Daughter Of The Moon
2006 - Above The Weeping World - Drawn To Black
2009 - Across The Dark - Where The Last Wave Broke
2011 - One For Sorrow - Only One Who Waits
2014 - Shadows Of The Dying Sun - The Promethean Song
2016 - Winter’s Gate - Winter’s Gate Pt.6
2019 - Heart Like a Grave - Pale Morning Star
2021 - Argent Moon (EP) - The Wanderer
2023 - Anno 1696 - White Christ (met Sakis Tolis van Rotting Christ)
Enkele highlights uit hun discografie:
2009 - Across The Dark
Voor het eerst sinds het bestaan van de band horen we op dit vierde album ook cleane zang naast de karakteristieke growls en grunts, waardoor hun geluid meer gelaagdheid krijgt, wat belangrijk blijkt voor hun verhaallijnen die zijn verwerkt in de nummers en daardoor sterker overkomen met meer spanningsopbouw en wisselende sfeer.
2014 - Shadows Of The Dying Sun
Met dit zesde album kreeg de band een grotere naamsbekendheid, ook buiten Europa. Het is tevens het eerste album met gitarist Markus Vanhala.
Op dit album staat ook hun meest bekende nummer “While We Sleep”. Dit nummer is inmiddels een vaste waarde op hun setlist.
2016 - Winter’s Gate
Dit zevende album is uitgebracht als een conceptalbum met een 40 minuten durend nummer over een groep Vikingen op zoek naar goud. Het idee ontstond binnen de band twee jaar eerder tijdens de opnames van het “Shadows Of The Dying Sun” album. Dit album moet je echt in zijn geheel beluisteren in de bedoelde volgorde om optimaal te kunnen genieten van de aanwezige sfeer en spanningsopbouw. Part 6 is voor mij persoonlijk bijvoorbeeld het favoriete stuk, maar is echter nog mooier als part 1 t/m 5 eraan vooraf zijn gegaan in de luisterbeurt.
Het album was destijds ook beschikbaar als limited edition met audiobook waarin het verhaal door Niilo Sevänen zelf is ingesproken.
Het album bereikte bovendien de nummer 1 in de hitlijsten van hun thuisland.
2019 - Heart Like a Grave
Het eerste album met gitarist Jani Liimatainen, hij zorgt ook voor een extra portie cleane zang naast de reeds aanwezige stem van Ville. Tevens is dit ook het eerste album met drie gitaristen, Jani, Ville en Markus. De titeltrack van dit album maakt ook vrijwel altijd deel uit van hun setlist, meestal in de encore.
2023 - Anno 1696
Dan zijn we beland in de huidige tijd
. Afgelopen maand hebben ze dus inmiddels hun negende album "Anno 1696" afgeleverd. En wat voor een album, wederom een meesterwerk van deze Finnen."Anno 1696" is een reis naar het donkere verleden in het verre Noorden gebaseerd op een verhaal van Niilo Sevänen (Bassist/zanger).
Insomnium heeft het onrustige tijdperk van 1696 vertaald in hun muziek. Het tijdperk van de grote hongersnood in het hoge Noorden.
Er heerst in heel Europa een verschrikkelijke heksenjacht met als gevolg de bekende en gruwelijke heksenprocessen. In eerste instantie blijven de scandinavische landen ongeschonden van deze hysterie, maar later raakt ook het afgelegen hoge Noorden van Finland en Zweden in de ban ban de hekserij.
Volgens Niilo Sevänen waren de heksenprocessen in het Zweeds Torsåker een verschrikkelijke bron van nachtmerrieachtige inspiratie.
Al die verhalen over 70 onthoofde vrouwen in deze kleine Zweedse gemeenschap, deze massale terechtstelling in Torsåker was het grootste bloedbad van de achtjarige heksenjacht. In de daarop volgende hongersnoodjaren zijn er ook enkele zeer duistere verhalen bekend over kannibalisme en kindermoord.
Het nummer “Lilian” is waarschijnlijk het meest traditionele Insomnium-nummer op het "Anno 1696" album. Volgens gitarist Markus Vanhala is deze track als single een gemakkelijke start, voordat het echt heftiger wordt. Het toont vooral de lichtere tinten van het "Anno 1696" album en symboliseert hoop.
Volgens bassist/zanger Niilo Sevänen is de compositie van Ville en heeft het nummer dat typische oude Insomnium-gevoel. Tekstueel vertelt het nummer hoe het tragische paar in de geschiedenis elkaar voor het eerst ontmoette. Volgens gitarist Ville Friman is het een van de eerste nummers die uitkwam tijdens de pandemieperiode. “Lilian” heeft heel duidelijk die oude Insomnium-sfeer. Het "Anno 1696" album is wederom sterk in zijn soort en vertrouwt op de sterke punten van hun geliefde kenmerkende geluid en melancholische verhalen.
Zoals de band kort en pakkend hun laatste aanwinst omschrijft: “Welcome to 1696, Welcome to Hell”.
Ik heb Insomnium al vaak live gezien, altijd weten ze mij mee te voeren op hun melancholische klanken waarin ik mijzelf helemaal kan overgeven aan een unieke intense beleving en mij zelfs soms tot tranen hebben weten te ontroeren.
Melodic Death Metal pur sang, voor liefhebbers van melodic death & doom mag je deze zeker niet overslaan de komende editie!
Voor degene die niet bekend zijn met Insomnium en/of het melodic death genre is dit een mooie kennismaking, omdat ze m.i. niet té extreem zijn. Tenslotte een wijze raad voor een intense muziekbeleving: stel je open, laat alles los, laat het binnenkomen, laat je meevoeren op hun magistrale reis en je zult versteld zijn van een overweldigende intense ervaring die je niet snel zal vergeten. Dat is wat Insomnium met je kan doen.
Ze spelen op de komende editie trouwens op de zondag, op dezelfde dag spelen ook Eluveitie en Katatonia, lijkt mij een heel mooi zondags trio
Tenslotte nog een leuk weetje aangezien Epica hier ook al geïntroduceerd is. Ik heb zo’n negen jaar geleden Insomnium live gezien in het voorprogramma van Epica, waar Simone Simons zelfs nog verklaarde de grootste fan van Insomnium te zijn
.Ik zou zeggen kijken en luisteren die band
Ze heeft gelukkig wel nog maar 13 nummers (1 album van 7 nummers + 6 singles).Als je een intro voor ze schrijft, waar enig enthousiasme van af spat dan ben je wat mij betreft vrijgesteld van de liveshow dit jaar
(Betekent wel dat je de muziek nu alvast even moet checken)
Alhoewel, 'maar'...
Blij dat een echte fan deze opgepakt heeft! Heb ze vorig jaar live Tivoli, Utrecht gezien. Gaaf ze in zo'n kleine zaal te mogen hebben gezien.Zoals belooft mijn introductie van:
Bekijk bijlage 4362
Bekijk bijlage 4363
De melodic death metal band Insomnium is opgericht in het voorjaar van 1997 in de stad Joensuu in het oosten van Finland.
De core line-up is nog steeds dezelfde sinds de oprichting van de band, Niilo Sevänen (bas/zang), Markus Hirvonen (drums) en Ville Friman (gitaar/clean zang). Sinds 2011 heeft zich Markus Vanhala (gitaar) zich bij de band gevoegd. De gitaarvirtuoos van Omnium Gatherium heeft mede gezorgd voor een rijkere sound van de band. Jani Liimatainen (gitaar/clean zang), een van de oprichters van Sonata Arctica, heeft zich vier jaar geleden ook bij de band gevoegd. Ville gaf aan dat hij het touren van de band niet meer kon combineren met zijn baan als docent aan de universiteit van York. Een derde gitarist werd hiermee noodzakelijk om de band draaiende te houden. Jani was al een bekende van de band, aangezien hij al ervaring had als live gitarist van de band op verschillende tours. Met drie gitaristen heeft de band nu nog een extra laag op hun al aanwezige rijke sound. De huidige bezetting is in mijn ogen (en oren) ook de beste line-up tot nu toe, die ook live zeer goed tot zijn recht komt.
Hun muziek kan omschreven worden als een mooie mix van melodieuze atmosferische death metal met melancholishe doom elementen en toch bruut, heavy en catchy. In het begin zijn ze begonnen met de herkenbare scandinavische melodic death metal zoals we die kennen van o.a. Dark Tranquility, At the Gates en In Flames maar wel met typische Finse invloeden. In de daarop volgende jaren is hun sound steeds meer geëvolueerd, het werd donkerder en progressiever en er kwamen steeds meer invloeden vanuit allerlei richtingen zoals doom, folk en zelfs trash.
De muziek van Insomnium werd vervolgens steeds meer beïnvloed door bands als Amorphis, Moonspell, Satyricon, Enslaved en Katatonia.
De band haalt zijn lyrische inspiratie uit de meest uiteenlopende werken uit de wereldliteratuur. De zanger van de band Niilo Sevänen heeft een literaire achtergrond en heeft onder meer bewerkingen van gedichten van de Finse dichter Eino Leino toegepast en heeft invloeden uit werken van Poe of Hölderlin verwerkt in zijn teksten. In het nummer “Drawn to black” van het “Above The Weeping World”album bestaat het refrein zelfs uit een van de beroemdste gedichten van Francis William Bourdillon (1852-1921).
Insomnium heeft naar mijn gevoel heel veel pareltjes, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd als liefhebber. Het is dan ook bijna een onmogelijke opgave om een keuze te maken en bovendien zou ik elke keer naar mijn mening teveel in herhaling vallen (alles is geweldig of zoiets).
Ik ga dan ook niet de albums allemaal afzonderlijk bespreken, maar ik geef een overzicht met een nummer per album, dit geeft denk ik wel een goed beeld van het totale oeuvre in hun 25 jarige bestaan. Hun laatse album zal ik wel verder toelichten, daarover later meer.
Ik heb dan wel zojuist gezegd albums, maar er staat 1 nummer tussen van een EP, kon het niet laten, dit nummer is gewoon te mooi om te laten liggen.
Voor zover mij bekend hebben ze 9 albums, 3 EP’s, 2 demo’s en een boxset op hun naam staan. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik ze allemaal in bezit heb inclusief collectors-items, ben nogal een vinyl verzamelaar
Album Overzicht
Jaar - Album - Track
2002 - In The Halls Of Awaiting - The Elder
2004 - Since The Day It All Came Down - Daughter Of The Moon
2006 - Above The Weeping World - Drawn To Black
2009 - Across The Dark - Where The Last Wave Broke
2011 - One For Sorrow - Only One Who Waits
2014 - Shadows Of The Dying Sun - The Promethean Song
2016 - Winter’s Gate - Winter’s Gate Pt.6
2019 - Heart Like a Grave - Pale Morning Star
2021 - Argent Moon (EP) - The Wanderer
2023 - Anno 1696 - White Christ (met Sakis Tolis van Rotting Christ)
Enkele highlights uit hun discografie:
2009 - Across The Dark
Voor het eerst sinds het bestaan van de band horen we op dit vierde album ook cleane zang naast de karakteristieke growls en grunts, waardoor hun geluid meer gelaagdheid krijgt, wat belangrijk blijkt voor hun verhaallijnen die zijn verwerkt in de nummers en daardoor sterker overkomen met meer spanningsopbouw en wisselende sfeer.
2014 - Shadows Of The Dying Sun
Met dit zesde album kreeg de band een grotere naamsbekendheid, ook buiten Europa. Het is tevens het eerste album met gitarist Markus Vanhala.
Op dit album staat ook hun meest bekende nummer “While We Sleep”. Dit nummer is inmiddels een vaste waarde op hun setlist.
2016 - Winter’s Gate
Dit zevende album is uitgebracht als een conceptalbum met een 40 minuten durend nummer over een groep Vikingen op zoek naar goud. Het idee ontstond binnen de band twee jaar eerder tijdens de opnames van het “Shadows Of The Dying Sun” album. Dit album moet je echt in zijn geheel beluisteren in de bedoelde volgorde om optimaal te kunnen genieten van de aanwezige sfeer en spanningsopbouw. Part 6 is voor mij persoonlijk bijvoorbeeld het favoriete stuk, maar is echter nog mooier als part 1 t/m 5 eraan vooraf zijn gegaan in de luisterbeurt.
Het album was destijds ook beschikbaar als limited edition met audiobook waarin het verhaal door Niilo Sevänen zelf is ingesproken.
Het album bereikte bovendien de nummer 1 in de hitlijsten van hun thuisland.
2019 - Heart Like a Grave
Het eerste album met gitarist Jani Liimatainen, hij zorgt ook voor een extra portie cleane zang naast de reeds aanwezige stem van Ville. Tevens is dit ook het eerste album met drie gitaristen, Jani, Ville en Markus. De titeltrack van dit album maakt ook vrijwel altijd deel uit van hun setlist, meestal in de encore.
2023 - Anno 1696
Dan zijn we beland in de huidige tijd
"Anno 1696" is een reis naar het donkere verleden in het verre Noorden gebaseerd op een verhaal van Niilo Sevänen (Bassist/zanger).
Insomnium heeft het onrustige tijdperk van 1696 vertaald in hun muziek. Het tijdperk van de grote hongersnood in het hoge Noorden.
Er heerst in heel Europa een verschrikkelijke heksenjacht met als gevolg de bekende en gruwelijke heksenprocessen. In eerste instantie blijven de scandinavische landen ongeschonden van deze hysterie, maar later raakt ook het afgelegen hoge Noorden van Finland en Zweden in de ban ban de hekserij.
Volgens Niilo Sevänen waren de heksenprocessen in het Zweeds Torsåker een verschrikkelijke bron van nachtmerrieachtige inspiratie.
Al die verhalen over 70 onthoofde vrouwen in deze kleine Zweedse gemeenschap, deze massale terechtstelling in Torsåker was het grootste bloedbad van de achtjarige heksenjacht. In de daarop volgende hongersnoodjaren zijn er ook enkele zeer duistere verhalen bekend over kannibalisme en kindermoord.
Het nummer “Lilian” is waarschijnlijk het meest traditionele Insomnium-nummer op het "Anno 1696" album. Volgens gitarist Markus Vanhala is deze track als single een gemakkelijke start, voordat het echt heftiger wordt. Het toont vooral de lichtere tinten van het "Anno 1696" album en symboliseert hoop.
Volgens bassist/zanger Niilo Sevänen is de compositie van Ville en heeft het nummer dat typische oude Insomnium-gevoel. Tekstueel vertelt het nummer hoe het tragische paar in de geschiedenis elkaar voor het eerst ontmoette. Volgens gitarist Ville Friman is het een van de eerste nummers die uitkwam tijdens de pandemieperiode. “Lilian” heeft heel duidelijk die oude Insomnium-sfeer. Het "Anno 1696" album is wederom sterk in zijn soort en vertrouwt op de sterke punten van hun geliefde kenmerkende geluid en melancholische verhalen.
Zoals de band kort en pakkend hun laatste aanwinst omschrijft: “Welcome to 1696, Welcome to Hell”.
Ik heb Insomnium al vaak live gezien, altijd weten ze mij mee te voeren op hun melancholische klanken waarin ik mijzelf helemaal kan overgeven aan een unieke intense beleving en mij zelfs soms tot tranen hebben weten te ontroeren.
Melodic Death Metal pur sang, voor liefhebbers van melodic death & doom mag je deze zeker niet overslaan de komende editie!
Voor degene die niet bekend zijn met Insomnium en/of het melodic death genre is dit een mooie kennismaking, omdat ze m.i. niet té extreem zijn. Tenslotte een wijze raad voor een intense muziekbeleving: stel je open, laat alles los, laat het binnenkomen, laat je meevoeren op hun magistrale reis en je zult versteld zijn van een overweldigende intense ervaring die je niet snel zal vergeten. Dat is wat Insomnium met je kan doen.
Ze spelen op de komende editie trouwens op de zondag, op dezelfde dag spelen ook Eluveitie en Katatonia, lijkt mij een heel mooi zondags trio
Tenslotte nog een leuk weetje aangezien Epica hier ook al geïntroduceerd is. Ik heb zo’n negen jaar geleden Insomnium live gezien in het voorprogramma van Epica, waar Simone Simons zelfs nog verklaarde de grootste fan van Insomnium te zijn
Ik zou zeggen kijken en luisteren die band
Ga ze dit jaar zeker weer zien, staan bovenaan mijn zondag lijst!
Inmiddels alle nummers rustig meerdere keren op me in laten werken:Lastig te zeggen. Meestal veranderen ze de setlist wel iets na een tour. Maar ik verwacht geen grote verschuivingen. Sensorium is vorig jaar halverwege de tour uit de setlist verdwenen. En Storm the Sorrow nog ietsje eerder. Doen het beiden wel goed live en zijn relatief korte nummers, waardoor het aantrekkelijk is om die te spelen op een festivalshow. Dus zou zomaar kunnen dat één van de twee of beiden weer terugkeren. Maar dat weten we pas in juni, Graspop is vooralsnog de tweede show van de Europese festivaltour. Een weekje eerder doen ze Download. Maar dan nog is het afwachten of ze op beide festivals evenveel speeltijd krijgen. Kortom; ik vrees dat we het moeten afwachten tot ze daadwerkelijk op de Desselse weide staan. Never Enough kun je denk ik inderdaad wel vergeten. Die heb ik al jaren niet meer op de setlist zien staan.
Maar als ik je heel brutaal toch een klein beetje advies mag geven, dan zou ik de wat recentere albums nog eens gaan luisteren. De liedjes die jij noemt zijn over het algemeen de wat toegankelijkere liedjes, waar op zich niets mis mee is. Maar door jouw bijdragen hier op het forum, denk ik te lezen dat je verre van vies bent van wat complexere muziek. Van het lijstje The Final Lullaby, The Skeleton Key, Code of Life en The Essence of Silence verwacht ik er wel een paar op de setlist. En persoonlijk vind ik dat interessantere nummers dan die jij noemt. Al valt over smaak nooit te twisten.
- The Final Lullaby - De mannelijke vocals verpesten het voor mij, verder top. En wat voor toeter zit er in dat nummer? Niet helemaal mijn ding;
- The Skeleton Key - Geweldig nummer, benieuwd hoe dit live gaat zijn;
- Code of Life - Super, intro zocht wel mijn grenzen op
;- The Essence Of Silcen - TOP!
The final lullaby is onderdeel van een EP waarop bijzondere samenwerkingen staan, deze is is met Jørgen Munkeby van Shining en de toeter die je hoort is een SaxInmiddels alle nummers rustig meerdere keren op me in laten werken:
- The Final Lullaby - De mannelijke vocals verpesten het voor mij, verder top. En wat voor toeter zit er in dat nummer? Niet helemaal mijn ding;
- The Skeleton Key - Geweldig nummer, benieuwd hoe dit live gaat zijn;
- Code of Life - Super, intro zocht wel mijn grenzen op
- The Essence Of Silcen - TOP!
Dat t een samenwerkingen album is wist ik ja! Blaasinstrumenten identificeren gaat me dan weer niet zo goed af
Bij deze:Als je een intro voor ze schrijft, waar enig enthousiasme van af spat dan ben je wat mij betreft vrijgesteld van de liveshow dit jaar
(Betekent wel dat je de muziek nu alvast even moet checken)
INTRODUCTIE MIMI BARKS
Naast het boeken van fantastische bands levert Graspop ook graag een bijdrage aan het belang van mentale gezondheid.
Dit doen ze op een heel eigenzinnige en unieke manier; maar blijkbaar werkt het.
Vorig jaar kregen we met 'Dana Dentata' al een eerste verwezenlijking van dat project te zien en dit jaar zetten ze dit verder met Mimi Barks.
Met songtitels als 'Suicide' en 'Deadgirl' begrijpen jullie ook dat haar appearance van levensbelang is!
Over haar recent uitgebrachte mixtape 'Deadgirl' zegt ze zelf dat het de afsluiting van een tijdperk van lijden en zelfvernietiging is en daar lijkt geen woord van gelogen. Ze weet dat gevoel op een ongelooflijke manier over te brengen op haar publiek, dat zich tijdens het beluisteren ervan even miserabel voelt. Als het gevoel dat ik heb wanneer ik naar haar luister pakweg 800% is van hoe zij haar trauma's ervaart, kan ik jullie meegeven dat ze enorm heeft afgezien.
Bewijze, mijn eerste niet te missen nummer "abyss" (ik heb het stuk hieronder schaamteloos overgenomen van Kerrang) :
‘I fuck with evil, venom, death,’ repeats a looped vocal, equally alluring and repellent, before ending with a climactic scream of ‘Revenge’. As all this is going on, sky clad and splashed with gore, Mimi Barks is hugging a goat. “The goat is a demonic symbol,” she explains. “You find the characteristics of The Devil in goat features. And for a lot of people, goats stand for demons, they’re evil.”
Fijn dat ze dat even meegeeft, zo weten we dat ook weer.
Aan de video gaat een waarschuwing vooraf: The following (...) may cause discomfort and trigger seizures (...) - jullie zijn verwittigd!
In tegenstelling tot de gecontroleerde rap van Dana, verwerkt Mimi al haar emoties in een mix tussen screams en overdreven autotune.
Bepaalde thema's lijken dan weer wel terug te komen. Waar Dana zingt over 'church hooker' en 'magic pussy' biedt Mimi ons 'Mad hoe'
en ook hier moeten we toegeven: she's nailing it, zowel het gedeelte 'mad' als het gedeelte 'hoe'
Tenslotte wil ik nog enkele reviews over haar aanhalen die jullie kunnen helpen in de overtuiging waar jullie moeten zijn op zaterdag!
* The vocals aren't great, the lyrics are insanely cringe (op albumoftheyear.org)
* Mimi Barks has robbed me of my will to live (op metalsucks)
* It’s like Carpenter Brut and Limp Bizkit had a baby that’s dead-set on killing you (op loudersound)
Afronden doe ik graag met woorden van Mimi zelf, de originele quote is langer, maar ik vind hem op deze manier eigenlijk juister aanvoelen:
"Me coming out of this whole mind-fuck is my revenge towards everyone"
Bedankt Mimi!
Ik heb (het begin van) het filmpje bekeken. Dit klonk zeker als revenge naar ons allemaal.
Verder ben je een held dat je de intro op je hebt genomen.
Ik ben nu nog enthousiaster om dit optreden te skippen, merci!
Ik was bij het optreden in 013 waar dit nr voor het eerst live gebracht werdDat t een samenwerkingen album is wist ik ja! Blaasinstrumenten identificeren gaat me dan weer niet zo goed af
Oeh, dat moet geweldig geweest zijn! Ik kon die avond niet...Ik was bij het optreden in 013 waar dit nr voor het eerst live gebracht werd
