Heel aangenaam verrast door de nieuwe van
Kings of Leon, When You See Yourself. Ze zijn terug! Bij de uitgebrachte singles, vooral The Bandit en Echoing, had ik al het idee dat het weleens aardig zou kunnen zijn, maar dat het dan ook gebeurt, is best knap. Ik ben meer fan van de oudere Kings of Leon overigens (met nummers zoals Closer, Use Somebody, Be Somebody and natuurlijk Sex on Fire (eigenlijk meer het album Only by the Night)) en dit is eigenlijk pas het eerste album dat daarna kwam, waarvan ik te spreken ben. Fairytale is ook een mooi, rustig nummer om het album mee te eindigen. Blij met dit album.
Baulta's Another Second Chance is echt een post-rockpareltje. Deze Finnen laten met dit album weer zien dat ze één van de beteren zijn in het genre. Echter is nog niet iedereen daarachter gekomen, getuige de luistercijfers, dus geef ze even een steuntje in de rug.
You're Welcome van
A Day To Remember is even wennen. Was vroeger, als beginnend tiener, wel fan van deze band, maar door dit album is weer precies duidelijk geworden waarom ik dat nu niet meer ben. Dit is metal/rock, maar wel met duidelijk merkbare popinvloeden. Zo zie je maar weer dat smaak verandert. Staan wel een paar redelijke nummers op, zoals Resentment, die het niveau opkrikken, maar het leeuwendeel trekt me niet.
Baests Necro Sapiens is een hoog staaltje Deense deathmetal. Eerste Deense album dat ik dit jaar heb beluisterd ook. Normaal ben ik niet van de deathmetal, maar dit was prima te pruimen.
Pierce Brothers en hun Into the Great Unknown: het Australische Piece Brothers wordt terecht constant vergeleken met hun Britse equivalent van Mumford & Sons. Beide maken natuurlijk aanstekelijke folk(rock). Pierce Brothers is echter beter uit te houden, ook live, met aanstekelijke publieksinteractie (zoals bijvoorbeeld met het nummer Brothers, van dit album, zoals in onderstaand filmpje in onze poptempel te zien is). Prima album dan ook, alleen niet super hoogstaand.
https://www.youtube.com/watch?v=kZ8PvmBxqiU
Verder de collectie aan EP's van
Tom Elliot Morris van vorige afgeluisterd. Isolation: I, II en III waren ook goed te doen.
Dan door het Chinese
Hualun (华伦) met Wʌndərlænd , wat natuurlijk prachtig uitgeschreven is. Deze creativiteit sijpelt ook door in de ambient-/elektronische muziek die deze Wuhanese band maakt. Komt voorlopig aardig hoog in m'n lijstje te staan. Vergeleken met hun album van vorig jaar, is dit toch van hogere kwaliteit.
Upsammy's Bend is ook verrassend goed. Niet al te lang natuurlijk, iets langer dan een kwartier, maar toch elektronica.
Alternatieve metalband
Chevelle is met Niratias gekomen, wat ook een prima album is. Nooit fan geweest van deze band, maar met Niratias brengen ze een gewoon een haarfijn album uit.
Door met het Griekse
Acid Mammoth, die op Caravan aardig stoner/-doommetal later horen. Voor mij is dat voor dit jaar voorlopig de parel die het genre heeft weten voort te brengen. Vorig jaar brachten ze Under Acid Hoof uit, wat uiteindelijk best ver is weggezakt in m'n lijst (294), maar dat was ook al een allerbest album. Caravan doet er nog eens een schepje boven op!
Epica heeft naast Omega ook een akoestische EP uitgebracht, alleen al eind februari, waar ik nu pas ben achtergekomen. Waar Omega een goed album was, is Omegacoutics ook een fijne EP. Vooral van Rivers is een mooie akoestische versie gemaakt.
Het heeft zestien jaar mogen duren, maar het Schotse
Arab Strap is terug, en hoe! Wat is As Days Get Dark een fijne terugkeer. Een soort indie-/alternatieve rock, maar zeker niet hard. Ook al heb je niet de tijd om alles te luisteren, luister in ieder geval dit album. Ik denk dat de meesten op het forum het wel kunnen waarderen.
Genesis Owusu's Smiling with No Teeth trok me niet enorm. Deed me een beetje denken aan Anderson .Paak, soort soul, R&B en hiphop. Ik denk ook dat hij een enorme inspiratiebron voor hem is, maar Owusu geeft er wel een eigen geluid in, dus dat is altijd mooi om te zien.
En als laatst, mocht een metalfan niet op het Graspopforum hebben gekeken, post ik hier ook nog even m'n tip hier. Hebben helaas nog geen album uitgebracht dit jaar, maar wie weet komt dat nog.
Ik heb echt een enorm toffe Japanese heavy metalband ontdekt, Ningen Isu (of 人間椅子). Gaan al sinds 1987 mee blijkbaar en hebben ook al 21 studioalbums uitgebracht, maar je bent nooit te oud als band om ontdekt te worden. Heerlijke muziek. De heren hebben vorig jaar hun eerste shows in Europa gedaan met shows in Bochum, Berlijn en Londen. Dat was alles. Hopelijk maken ze met deze bekendheid nu ook de oversteek naar andere Europese landen (take note Melkweg, De Boerderij, De Helling, etc.).
<iframe title="NINGEN ISU / Heartless Scat（人間椅子 / 無情のスキャット）" width="100%" height="392" src="https://www.youtube.com/embed/CbI79e5iZKs?feature=oembed" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" style="height: 537.75px;"></iframe>
